Αυτό έγινε και τώρα με την άσκηση του ΝΑΤΟ“Destined Glory”. Σύμφωνα με την ελληνική θέση, ηλλάδα έφυγε από την άσκηση επειδή η Τουρκία δενδέχτηκε να πετάνε ελληνικά αεροπλάνα πάνω από τηήμνο, όπως τάχα πρόβλεπε το σχέδιο της άσκησηςκαι επειδή τελικά το ΝΑΤΟ πήρε θέση υπέρ τηςΤουρκίας αφού συνέχισε την άσκηση ακόμα και ότανλλάδα έφυγε.

Για να μάθει κανείς τι συνέβη πρέπει ναενώσει πολλά αποσπάσματα από πολλά άρθρα πουγράφονται συνήθως σε μια κατοπινή πιο ήρεμηστιγμή και σε εφημερίδες που απευθύνονται πιολύ σε μια μορφωμένη κατηγορία αναγνωστών παράστο πλατύ κοινό. Και πάλι όμως χρειάζεται να έχειστα χέρια του μια πολιτική ανάλυση για ναεξηγήσει τα πράγματα.

Η πραγματικότητα λοιπόν, είναι ότι τηνκύρια ευθύνη γι’ αυτή την αποχώρηση την έχει ηλλάδα και αυτό συνάγεται κυρίως από δύο άρθρατης εφημερίδας Βήμα στις 22 και 29 του Οκτώβρη.αθαίνουμε λοιπόν εκεί τα εξής:

Η άσκηση “Destined Glory” αρχικά είχεσχεδιαστεί να μην περιλαμβάνει ούτε πτήσεις πάνωαπό τη Λήμνο, όπως θα ήθελε η Ελλάδα, ούτε πτήσειςάνω από την Ίμβρο, όπως θα ήθελε η Τουρκία. Αυτόςσχεδιασμός είχε γίνει με επιδίωξη της Ελλάδας ηα ήθελε να συμμετάσχει οπωσδήποτε στηνάσκηση. Γι’ αυτό δεχόταν την εξαίρεση της Λήμνουμόνο αν και η Τουρκία δεχόταν την εξαίρεση τηςΊμβρου. Η Τουρκία και το ΝΑΤΟ δέχτηκαν αυτή τηρύθμιση.

Πραγματικά δεν υπήρχε ποτέ πιθανότητανα συμμετάσχει η Ελλάδα σε άσκηση του ΝΑΤΟ αν απότην αρχή δήλωνε ότι ήθελε να περιλαμβάνεται σεαυτή με οποιονδήποτε τρόπο η Λήμνος. Ήδη ως τώρα ηλλάδα από την εποχή του Α. Παπανδρέου δενσυμμετείχε ποτέ σε νατοϊκά γυμνάσια ακριβώςγιατί η Τουρκία δεν δεχόταν στρατιωτικοποιημένηήμνο. Είτε έπρεπε λοιπόν να συνεχίσει στην ίδιαγραμμή, είτε έπρεπε να προτείνει μια νέα ρύθμισηυ να “τιμωρεί” την Τουρκία με την αφαίρεση τηςΊμβρου, όσο και την Ελλάδα με την αφαίρεση τηςήμνου. Αυτή ήταν μια λογική του τύπου“πατσίζουμε” που επέτρεπε και στις δύο χώρες ναείναι ταυτόχρονα πρακτικά μέλη του ΝΑΤΟ, δηλαδήσύμμαχοι ως προς αυτό.

Ενώ λοιπόν και οι τρεις πλευρέςδέχονταν αυτή τη ρύθμιση και θα γίνοντανκανονικά αυτά τα γυμνάσια (βασικά σε τούρκικοέδαφος) όπως είχαν γίνει και τα προηγούμενα (μετην ονομασία “Dynamic Mix” σε ελληνικό έδαφος), τοελληνικό υπουργείο Άμυνας επανήλθε και απαίτησετους αεροδιαδρόμους της Λήμνου για τις πτήσειςτων ελληνικών αεροπλάνων. Το ελληνικό υπουργείοΆμυνας ισχυρίζεται ότι αυτή η λύση, καλώς ή κακώς,έγινε τότε αποδεκτή από το ΝΑΤΟ και την Τουρκία ηα στη συνέχεια μετάνιωσε και αποφάσισε στηνράξη να ματαιώσει τις πτήσεις πάνω από τη Λήμνοαμφισβητώντας την άσκηση και τα συμφωνημένα. ΟΤσοχατζόπουλος μάλιστα άρχισε να φωνάζει ότιύστερα από αυτή την τούρκικη ασυνέπεια έπρεπε τοΑΤΟ να σταματήσει την άσκηση.

Όμως το Βήμα της 29 Οκτώβρη λέειάλλα. Συγκεκριμένα ο δημοσιογράφος Χασαπόπουλοςρωτάει το ελληνικό υπουργείο Άμυνας:

<<Εφόσον η Αθήνα θέλησε πάση θυσίανα συμμετάσχει στην άσκηση, δεν ήταν λάθος ναεπιδιώξει αρχικά την ταυτόχρονη εξαίρεση τηςήμνου και της Ιμβρου από την άσκηση (κάτι πουαπεδέχθησαν το ΝΑΤΟ και η Τουρκία) και ενσυνεχεία να επανέλθει και να επιβάλει μόνο τουςαεροδιαδρόμους της Λήμνου για τις πτήσεις τωνελληνικών μαχητικών; Μήπως επανήλθεεπιχειρώντας να εντάξει και τη Λήμνο, φοβούμενηεσωτερικές αντιδράσεις; Δεν έλαβε τότε υπόψη τιςτουρκικές αντιδράσεις, οι οποίες εν συνεχείακάπως “πάγωσαν” αλλά ουδέποτε ήρθησαν επειδή τοΑΤΟ κάποια στιγμή, μη γνωρίζοντας προφανώς τι θαράξει και θέλοντας να διατηρήσει το γόητρο της“νέας δομής”, προχώρησε αναγκαστικά στηστρατηγική των λεγομένων “διπλών διαταγών”: μίαδιαταγή για την Αθήνα (που την ικανοποιούσε) καιμία άλλη για την Αγκυρα (που επίσης τηνικανοποιούσε);

Το ΝΑΤΟ το ίδιο δεν είχε επισημάνει καιστις δύο χώρες την ώρα που γινόταν ο σχεδιασμόςτης άσκησης στην περίφημη σύσκεψη του Airspace Managementότι λόγω της επιμονής της Αγκυρας νασυμπεριληφθούν τα ραντάρ της Ιμβρου και λόγω τηςεπιμονής της Αθήνας να συμπεριληφθούν οιαεροδιάδρομοι της Λήμνου βρισκόμαστε προαδιεξόδου και πρότεινε οι πτήσεις να διεξάγονταιστον διεθνή εναέριο χώρο; Γιατί τότε η Αγκυρα τοαπεδέχθη και η Αθήνα το απέρριψε; Μήπως για να μηδιεξαχθεί η άσκηση; Και αν το επεδίωκε αυτό απότην αρχή, τότε γιατί συμμετείχε, με τα γνωστά σεόλους μας αποτελέσματα; ή μήπως βασίστηκε στιςδιαβεβαιώσεις του Airsouth αμερικανού αντιπτεράρχουκ. Κις ότι “όλα θα πάνε καλά”, ο οποίος, απόασυγχώρητη επιπολαιότητα, μόλις άρχισε η άσκηση,έσπευσε να εγκαταλείψει τη θέση του, να εκχωρήσειτις αρμοδιότητές του σε τούρκο επιτελή, για νασυνοδεύσει τον αρχηγό ΓΕΑ αντιπτέραρχο Δ. Λυντζεράκοστο ταξίδι του στις ΗΠΑ; >>

Μαθαίνουμε λοιπόν εδώ ότι κατ’ αρχήνι τούρκικες αντιδράσεις “ουδέποτε ήρθησαν” καιμάλιστα ότι γι’ αυτό, το ΝΑΤΟ προχώρησε στηντακτική των “διπλών διαταγών” που τηναποτελεσματικότητα τους εγγυήθηκε ο υπεύθυνοςαεροπορικός διοικητής του ΝΑΤΟ αμεικανός Κις.

Το τι είναι “διπλές διαταγές” μας τολέει ένα άλλο άρθρο του Βήματος στις 22κτώβρη. Σύμφωνα με αυτό “διπλές διαταγές”είναι να δίνει άλλη διαταγή το ΝΑΤΟ για τηνλλάδα και άλλη για την Τουρκία, ώστε καμία χώρανα μη διαμαρτύρεται.

Προϋπόθεση για να λειτουργήσει αυτό τοσύστημα είναι, απ’ ότι φαίνεται, η κάθε χώρα νααίρνει ένα δικαίωμα στα χαρτιά που να μην τοαξιοποιεί στην πράξη. Για παράδειγμα η Τουρκίαστην άσκηση “Dynamic Mix” είχε τη“διαταγή-δυνατότητα” από το ΝΑΤΟ να κάνειτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, αλλά κανένατούρκικο αεροπλάνο δεν πέρασε πάνω από ελληνικάνησιά.

Η Τουρκία λοιπόν δέχτηκε τελικά αυτήτην τακτική των “διπλών διαταγών” που θα τηνυλοποιούσε ο Κις, δηλαδή θα φρόντιζε καμία απότις δύο χώρες να μη δημιουργήσει προβλήματα στηνάλλη στην πράξη. Στην προκειμένη περίπτωση οΚις θα φρόντιζε να πείσει την ελληνική πλευρά ναμην περάσει τα μαχητικά της πάνω από τη Λήμνο γιανα μπουν στην Τουρκία, δηλαδή να αξιοποιήσει τοδικαίωμα που έδιναν τα χαρτιά του ΝΑΤΟ, αλλά ναεράσει τα μαχητικά από το υπόλοιπο Αιγαίο.

Όμως ο Κις που καθόταν πάνω στοφαίστειο της ελληνοτουρκικής αντίθεσης, και δενα έπρεπε ούτε να κοιμάται αν ήθελε να γίνειμαλά η άσκηση, ξαφνικά έφυγε και πήγε στις ΗΠΑ,αφήνοντας τη θέση του στα χέρια ενός Τούρκουαξιωματικού. Φαντάζεται κανείς το κύρος τουΤούρκου αξιωματικού να κάνει συστάσεις στηνλλάδα να μη χρησιμοποιήσει τους αεροδιαδρόμουςτης Λήμνου. Ήταν επόμενο ύστερα από αυτά ότι οιτήσεις θα γίνονταν, η Τουρκία θα αναχαίτιζε ταελληνικά αεροπλάνα, και είτε η άσκηση θαματαιωνόταν, είτε η Ελλάδα θα αποχωρούσε απόαυτήν.

Πολύ σωστά λοιπόν, ο Χασαπόπουλοςρωτάει: “Γιατί τότε η Άγκυρα το απεδέχθη (σ.σ.εννοεί το νατοϊκό σχέδιο) και η Αθήνα τοαπέρριψε; Μήπως για να μη διεξαχθεί η άσκηση; Κιαν το επεδίωκε αυτό από την αρχή, τότε γιατίσυμμετείχε με τα γνωστά σε όλους μαςαποτελέσματα;”

Η υποψία του Χασαπόπουλου ότι τουπουργείο Άμυνας ήθελε να μη διεξαχθεί η άσκησηείναι επίσης σωστή. Αυτό ήταν το maximum του σχεδίου.Το ελάχιστο του σχεδίου ήταν να βρεθεί έναςτρόπος να φύγει τουλάχιστον η Ελλάδα από τηνάσκηση.

Η εξήγηση πρέπει να αναζητηθεί στολιτικό επίπεδο και καθόλου στο εδαφικό, στοστρατιωτικό κ.λπ. Η αλήθεια είναι όπως πάνταβαθιά κρυμμένη.

Έχουμε γράψει πολλές φορές τοντελευταίο καιρό ότι η πρόσφατη ξαφνικήελληνοτουρκική ύφεση είναι μέρος της ρώσικηςστρατηγικής στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή.υμε ξαναγράψει ότι η Ρωσία θέλει μέσω τηςλλάδας όπου πια ελέγχει τα βασικά υπουργείαξωτερικών και Άμυνας και από παλιά τον ίδιο τονρωθυπουργό (αρχικά τον Α. Παπανδρέου και τώρατον Σημίτη) να προσεγγίσει την Τουρκία καιταυτόχρονα να την απομακρύνει από τη Δύση. Αυτόςείναι ο λόγος που ο ρωσόδουλος Γ. Παπανδρέου απότη μία αφήνει υπονοούμενα για συνομοσπονδία στηνΚύπρο, και από την άλλη βάζει την Ενωμένη Ευρώπηνα συγκρουστεί με την Τουρκία στο Κουρδικό στοόνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ ευνοείδιαρκώς, πάλι στο όνομα των ανθρωπίνωνδικαιωμάτων, τον τούρκικο ισλαμοφασισμό. Τομεγάλο δέλεαρ που προσφέρει ο Γ. Παπανδρέου στηντούρκικη αστική τάξη είναι οικονομικό μέσα απότην υπόσχεση για στήριξη από την Ενωμένη Ευρώπηκαθώς και μέσα από μία σχέση επικοινωνίας καιανταλλαγών στο Αιγαίο.

Όμως βασική προϋπόθεση αυτής τηςροσέγγισης και βασικό περιεχόμενο της, όπωςείπαμε, είναι να μη δυναμώσουν αλλά νατορπιλίζονται οι δεσμοί Τουρκίας-Δύσης. Ειδικά ηελληνοτουρκική ύφεση θα πρέπει πάντα ναδιαχωρίζεται από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, δηλαδή θαρέπει να διαχωρίζεται πάντα από τις απόπειρεςμιας αμερικάνικης διαιτησίας και προστασίαςάνω σ’ αυτή την ελληνοτουρκική ύφεση. Ακόμαερισσότερο μάλιστα θα πρέπει αυτή η ύφεση ναμετατρέπεται σε όξυνση όταν αναμειγνύεται σεαυτή το ΝΑΤΟ. Θα έχουν προσέξει οι αναγνώστεςότι οι πιο θερμές συναντήσεις κορυφής που έχουνγίνει και που επιδιώκει διαρκώς να γίνονταιανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα ο Σημίτης, είναι οισυναντήσεις στα πλαίσια των ρώσικωνρωτοβουλιών, όπως είναι η Παρευξείνιασυνεργασία ή η Διαβαλκανική που είναι ελληνικήρωτοβουλία κάτω από την καθοδήγηση της Ρωσίας.Αυτός είναι ο λόγος που αμέσως μόλις χάλασαν οισχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας στην άσκηση Destined Glory,την άλλη σχεδόν μέρα ο Σημίτης αγκάλιαζε όσο πιοερμά μπορούσε τον Ετζεβίτ στα πλαίσια τηςιαβαλκανικής. Ειδικά μάλιστα αυτή ηιαβαλκανική συγκαλέστηκε από το Σημίτη σεσυνεννόηση με τον ρωσόδουλο Γκεοργκίεφσκι τηςμοκρατίας της Μακεδονίας για να συμμετάσχει σεαυτή για πρώτη φορά η Σερβία, σα Σερβία του επίσηςρωσόδουλου Κοστουνίτσα.

Ο Σημίτης λοιπόν, αγκάλιασε θερμά τοντζεβίτ, την ώρα που οι θέσεις των δύο ήταν όσοτέ αντίθετες στο Αιγαίο μόνο και μόνο επειδή οτζεβίτ ήταν σε μια τελετή που είχε ένα στόχο: ναεπισημοποιήσει και να γιορτάσει το μεγαλύτεροάθλο της ρώσικης σοσιαλιμπεριαλιστικήςδιπλωματίας στα Βαλκάνια που είναι η δημιουργίατου κάθετου άξονα Αθήνας-Σκοπίων-Βελιγραδίου.

Αυτός ο άξονας έχει ένα κύριο στόχο: Ναδιαλύσει τη δυτική διπλωματία και κύρια τηναμερικάνικη πολιτικο-στρατιωτική μηχανή σταΒαλκάνια, δηλαδή το ΝΑΤΟ. Πρέπει μάλιστα όσοαυτός ο άξονας εμφανίζεται σα δύναμη ειρήνης,μαλότητας και ισχύος, το ΝΑΤΟ να εμφανίζεται σαδύναμη πολέμου, ανωμαλίας και αδυναμίας.

Όμως εδώ υπάρχει η εξής υποχρέωση γιατους Σημίτη-Παπανδρέου. Δεν πρέπει να τα χαλάσουνμε το ΝΑΤΟ. Ίσα-ίσα πρέπει όσο γίνεταιερισσότερο να εμφανίζονται οι ίδιοι σα νατοϊκοίκαι η ρώσικη ειρήνη τους με την Τουρκία ναεμφανίζεται σαν αμερικάνικη ειρήνη. Γιατί οστόχος του ρώσικου κάθετου άξονα δεν είναι ναμείνει στάσιμος, ούτε να χαλάσει το γενικόκατευνασμό της Ρωσίας απέναντι στη Δύση. Ο άξοναςρέπει να περιλάβει κάποια στιγμή και τηΒουλγαρία και τη Ρουμανία που ήδη τις έχειερικυκλώσει από όλα τις πλευρές ο ρώσικοςβρόγχος, ενώ τελικά πρέπει να περισφίξει ακόμαιο γερά την Τουρκία. Όμως για να γίνουν όλα αυτά,α πρέπει σε όλη αυτή την Πε΄ριοδο η Δύση καιειδικά το ΝΑΤΟ να καθησυχάζεται από μια Ελλάδαυ θα παριστάνει τη δυτικόφιλη. Ειδικά μάλιστα ο. Παπανδρέου προσποιείται με τέλεια επιτυχίατον πρωταθλητή του φιλοαμερικανισμού. Δεν είναιαπό σύμπτωση που έχει καταθαμβώσει την Όλμπραϊτυ είναι η έκφραση της παρακμής αλλά και τηςγεμάτης αδυναμία αλαζονείας του αμερικάνικουιμπεριαλισμού που είναι η Όλμπραϊτ.

Από αυτά συμπεραίνουμε ότι θα έπρεπε ηελληνική διπλωματία να ενεργήσει έτσι ώστε ηάσκηση Destined Glory να υπονομευθεί δίχως οι ΗΠΑ ναεξοργιστούν. Αν η Ελλάδα έλεγε από την αρχή ότιδεν θα συμμετείχε, θα έπαιρνε αποκλειστικά τηνευθύνη της αποχής της και της υπονόμευσης τηςάσκησης. Αυτό ακριβώς γινόταν στην εποχή του Α.Παπανδρέου, αλλά αυτή ήταν η εποχή του ανοιχτούαντιαμερικανισμού και αντιτουρκισμού. Τότε οβασικός στόχος ήταν να γίνει φιλορώσικη ηελληνική διπλωματία. Αυτός ο στόχος επιτεύχθηκε.Τώρα ο στόχος είναι να γίνουν φιλορώσικα όλα ταΒαλκάνια και η Τουρκία.

Άρα η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να έχει απότην αρχή και “εύκολα” την ευθύνη τηςυπονόμευσης. Γι’ αυτό άλλωστε συμμετείχε δίχωςροβλήματα στην πρώτη άσκηση, την “Dynamic Mix”, γιανα δείξει ότι δεν έχει πιο πρόβλημα συμμετοχήςστα νατοϊκά γυμνάσια, ενώ από την πλευρά τηςέκανε ότι μπορούσε να μην υπονομεύσει αυτά ταγυμνάσια. Γι’ αυτό λοιπόν αρχικά πρότεινε αυτήτη λογική λύση να εξαιρεθεί ταυτόχρονα Λήμνοςκαι Ίμβρος από τα γυμνάσια. Είναι φανερό ότιυπαναχώρησε, δηλαδή απέτρεψε αυτή τη λύση, ότανεξασφάλισε προηγούμενα από τον Κιςδιαβεβαιώσεις ότι μπορεί να ακολουθηθεί ητακτική των “διπλών διαταγών” που πραγματικάεφαρμόστηκε. Έτσι η Ελλάδα δεν εκτέθηκε στοατοϊκό επιτελείο για την υπαναχώρησή της. Ο Κιςτη διέσωσε στα χαρτιά. Αλλά, αφού τη διέσωσε ο Κιςδεν εμφανίστηκε στην άσκηση για να μηνροκαλέσει μια ανοιχτή σύγκρουση ΝΑΤΟ-Ελλάδας,επειδή ήξερε ότι η Ελλάδα θα παράβαινευσιαστικά την άτυπη συμφωνία που κρύβεται πίσωαπό τη “διπλή διαταγή” και τα χαρτιά, δηλαδή ναμη χρησιμοποιήσει πρακτικά το διάδρομο τηςήμνου. Αφήνοντας στη θέση του τον Τούρκοεπιτελικό, ο Κις άφησε τη σύγκρουση να εξελιχθείμεταξύ Τουρκίας-Ελλάδας, έτσι ώστε το ΝΑΤΟ ναεξασφαλίσει ουδέτερη θέση. Αυτή, λοιπόν, ηφαινομενικά ανεξήγητη ανευθυνότητα του Κιςμπορεί να σημαίνει είτε την πλήρη πολιτικήαδυναμία των ΗΠΑ να πάρουν θέση στο πρόβλημα πουέβαλε η Ελλάδα, είτε, και το πιθανότερο, ότι στηνυπόθεση είχε εμπλακεί η διπλωματική φράξια τουρωσόφιλου Κλίντον που καθοδήγησε και κάλυψε καιτις αρχικές υποχωρήσεις και την πρωτοφανή φυγήτου νατοϊκού επιτελάρχη πάνω σε μια άσκηση -διπλωματική φωτιά.

Αυτή λοιπόν είναι η απάντηση σταερωτήματα του δημοσιογράφου του Βήματος πουείναι ερωτήματα προφανώς και ενός τμήματος τουδιπλωματικού και στρατιωτικού κρατικούμηχανισμού. Οι ρωσόδουλοι τους καταμπέρδεψαν. Ηλλάδα έπρεπε να επιχειρήσει να ματαιώσει τηνάσκηση ή έστω να την υπονομεύσει και οπωσδήποτενα φύγει. Αυτό δεν έπρεπε όμως να το κάνει από τηναρχή και με τρόπο που να την εκθέσει στο ΝΑΤΟ σανταραξία. Έπρεπε γι’ αυτό και το ΝΑΤΟροηγουμένως να αυτο-υπονομευτεί δίνοντας έναάτημα στην ελληνική αποχώρηση.

Όλα λοιπόν έγιναν όπως “έπρεπε”. Αυτήήταν η καλύτερη λύση για τους ρωσόδουλους. Όμωςκαι αυτή δεν είναι χωρίς αντιφάσεις. Στο ΝΑΤΟξύνουν το κεφάλι τους να καταλάβουν, αλλά δενείναι ευχαριστημένοι αφού τελικά άφησανακάλυπτη πολιτικά την Ελλάδα, και συνέχισαν τηνάσκηση. Επίσης δεν είναι ευχαριστημένο το τμήματου πολιτικοστρατιωτικού μηχανισμού που ταερωτηματικά του τα διατύπωσε το Βήμα.

Αλλά αυτές οι αντιδράσεις δεν έχουνκαι πολλή σημασία. Οι κνίτες παίζουν χωρίςαντίπαλο όσο οι λαοί δεν μπαίνουν στο παιχνίδι.εν θα σώσουν οι ιμπεριαλιστές τους λαούς τηςυρώπη. Αυτοί έδειξαν την κτηνωδία τους με τηνΤσετσενία. Μόλις τώρα μάλιστα αποφάσισαν να τοβουλώσουν οριστικά για την Τσετσενία αφούσυμφώνησαν να παίρνουν φυσικό αέριο από τη Ρωσίαγια να αντιμετωπίσουν την πίεση του ΟΠΕΚ. Αυτόείναι το περιεχόμενο της επίσκεψης Πούτιν στοΠαρίσι. “Φυσικό αέριο έναντι αίματος”.

Αυτή είναι η λογική τους. Με αυτή τηλογική θα λέμε ότι όλη η υπόθεση έγκειται στο τια κάνουν οι βαλκανικοί λαοί. Αυτοί για νακινηθούν πρέπει να δουν πιο καθαρά την κρυφήρώσικη διπλωματία. Οι δημοκρατικές πρωτοπορίεςστα Βαλκάνια έχουν σαν κύριο καθήκον ακριβώςαυτό: Να την ξεσκεπάσουν.