ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΛΕΓΞΟΥΝ ΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΝΑΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΚΚΑΛΗ

Ο Κωνσταντόπουλος συνεχίζει την επίθεσηενάντια στα ΜΜΕ που είχε ξεκινήσει η ρουκέτα της17Ν ενάντια στο MEGA. Πρόκειται η ίδια παλιάεπιχείρηση του σοσιαλφασιστικού μετώπου για τηειραγώγηση των καναλιών και των εφημερίδων.

Η διαφορά τώρα είναι ότι η επίθεσηγίνεται από θέση μεγαλύτερης ισχύος, εφόσον έχειεκκαθαριστεί αρκετά καλά το ΠΑΣΟΚ απόφιλοευρωπαίους και αυτοδυναμικούς, καιροετοιμάζεται η “κνιτοποίηση” του με τηλεγόμενη διεύρυνση με στελέχη της “αριστεράς”δηλαδή πρώην στελέχη του ψευτοΚΚΕ, ο Καραμανλήςκρατά την ηγεσία της ΝΔ και συνεχίζει τιςεκκαθαρίσεις, και ο ΣΥΝ έχει απομονώσει τουςφιλοευρωπαίους ή τους έχει ξεφορτωθεί και τουςέχει αναθέσει στον Μπίστη. Κεντρικός στόχος του“αντιΜΜΕ μετώπου” είναι το συγκρότημα Λαμπράκηυ πράγματι έχει τη μεγαλύτερη δύναμη στα ΜΜΕ μεφιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση.

Ο Κωνσταντόπουλος κάνει επαφές με τουςκανδαλίδη , Κακλαμάνη, Καραμανλή, Τσοβόλα, Μάνο.Ζητά συνάντηση και με την Παπαρρήγα, αλλά αυτήβγαίνει απ’ έξω για να χτυπάει ελεύθερα καιδυνατά, ενώ θέλει κιόλας να καλύπτει τον Κόκκαλη.Τους μαζεύει όλους σε ένα οικουμενικό μέτωποεναντίον της “διαπλοκής”, αλλά το όνομαΚόκκαλης δεν εμφανίζεται πουθενά στιςσυναντήσεις, στις συμφωνίες, στις ανακοινώσεις. Είναιαρακτηριστικός ο τίτλος “ακατανόμαστος” πουέχει δώσει ο Τεγόπουλος στον Κόκκαλη μέσα απ’όλη αυτή τη φοβερή φλυαρία για τα διαπλεκόμεναόπου όλοι αφήνουν να εννοηθεί ότι χτυπάνε τονΚόκκαλη, αλλά κανείς δεν αναφέρει το όνομά του. Οαποφεύγει επιμελώς να θέσει το θέμα τουμονοπωλιακού καθεστώτος των προμηθειών τουμοσίου, το ίδιο και ο Κ. Καραμανλής.

Για να κρατήσει τα προσχήματα οαφαζάνης κάνει στη Βουλή μία ερώτηση για τρίαεπιμέρους θέματα, το ζήτημα της Βουλγαρίας, καιτων προμηθειών του οργανισμού της Ρουμανίας,καθώς και ένα τελευταίο σκάνδαλο με την ανάθεσηρομήθειας καρτοτηλεφώνων στον Κόκκαλη μεδιαγωνισμό στον οποίο δεν ήταν μειοδότης(σύνηθες).

Τα μέτρα όμως που προτείνει ο ΣΥΝ γιατην αντιμετώπιση της διαπλοκής, και στα οποίασυσπειρώθηκε το “οικουμενικό μέτωπο εναντίοντης διαπλοκής” αφορούν αποκλειστικά τους“ιδιοκτήτες των ΜΜΕ”. Στη συζήτηση για τηναναθεώρηση του Συντάγματος ο ΣΥΝ καταφέρνει ναροωθήσει δύο τέτοια μέτρα, δηλαδή το“ασυμβίβαστο” της ιδιοκτησίας ΜΜΕ και τηςανάθεσης έργων του Δημοσίου και την ενίσχυση του Εθνικούαδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, που αποτελείδιακομματικό όργανο ελέγχου του ραδιοφώνου καιτης τηλεόρασης.

Τι σημαίνουν αυτά; Το πρώτο σημαίνειότι οι μεγάλοι επιχειρηματίες που αναλαμβάνουνδημόσια έργα δεν θα μπορούν να έχουν ραδιόφωνο,κανάλια και εφημερίδες, πρόκειται δηλαδή γιαακρωτηριασμό του μεγάλου κεφαλαίου που στηνλλάδα είναι αδύνατο να ζήσει χωρίς οικονομικέςδοσοληψίες με το κράτος οικονομικό γίγαντα, αλλάύτε μπορεί να ζήσει δίχως πολιτική ισχύ. Τοδεύτερο και σημαντικότερο είναι ότι τιςαποφάσεις για τη χορήγηση αδειών και γενικά γιατη νόμιμη λειτουργία ραδιοφώνου και τηλεόρασηςα τις παίρνει μία διακομματική επιτροπή που θαέχει και εξουσία να κρίνει το περιεχόμενο τωνρογραμμάτων και να επιβάλει πρόστιμα, ενώ μέχρισήμερα, τις εξουσίες αυτές τις είχε ο υπουργόςΤύπου και το ΕΣΡ είχε συμβουλευτικό χαρακτήρα. Έμενεένα παραθυράκι ανοιχτό επειδή δεν προβλέφθηκεότι ούτε οι συγγενείς των ιδιοκτητών ΜΜΕ θα έχουντη δυνατότητα να αναλαμβάνουν έργα του Δημοσίουγια λογαριασμό του Κόκκαλη που αγόρασε το TV-MAGIC.Όμως φαίνεται ότι αυτό δεν ενοχλεί ιδιαίτερα τονΚόκκαλη, και γι’ αυτό θα ενσωματωθεί.

Η εξαγορά του TV-MAGIC από τον Κόκκαλημάλλον έγινε τώρα για να δοθεί ένα ισχυρό χτύπημαστο MEGA. Ο Κόκκαλης πήρε βασικά δημοσιογραφικάστελέχη του MEGA σε αστραπιαίο χρόνο. Τώρα, αν θααραμείνει το κανάλι στην ιδιοκτησία του ή σεκάποιον αχυράνθρωπό του ή επιχειρηματικόσύμμαχο δεν ενδιαφέρει πολύ. Η ίδια τακτική δενακολουθήθηκε με την ΕΛΒΟ όπου ο Κόκκαλης στήριξετον Μυτιληναίο για να την εξαγοράσει και μετάαποσύρθηκε; Ο Κόκκαλης άλλωστε δεν είναι βασικάεπιχειρηματίας, αλλά βασικά πράκτορας.

Πέρα απ’ αυτό στο σημείο τηςγιγάντωσης που έχει φθάσει σήμερα ο Κόκκαλης, ηανοιχτή επικράτηση του και στον τομέα των ΜΜΕ,και μάλιστα με παράλληλο χτύπημα των υπολοίπων,α προκαλούσε τεράστιες αντιδράσεις στολιτικό επίπεδο. Γι’ αυτό σ’ αυτό το πεδίο τοσοσιαλφασιστικό μέτωπο κλείνει κατ’ αρχήν ένααράθυρο στον Κόκκαλη, χωρίς να σημαίνει ότικάποια άλλη στιγμή δεν θα μπορέσουν να τονμπάσουν από το φωταγωγό.

 

ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΚΚΑΛΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΣ

Κέντρο της επίθεσης του μετώπου είναιαμπράκης ο οποίος είναι πραγματικά ο πιοισχυρός στο χώρο των ΜΜΕ και μάλιστα τελευταίαέκανε συμμαχία με το χειρότερο εχθρό του Κόκκαλητον Αθανασούλη της ALTEC. Αυτή είναι και η μοναδικήνομασία που έδωσε ο Κωνσταντόπουλος σταδιαπλεκόμενα μιλώντας για “ψυχαρισμό”.

Τρομακτική επίσης είναι η δήλωσηΚύρτσου στο κεντρικό άρθρο του Ελεύθερου Τύπου (3/9/2000), πουδηλώνει ότι “ο Χρήστος Λαμπράκης είναι οκυρίαρχος της διαπλοκής” κάνοντας δήλωσηυποταγής στην καραμανλική ηγεσία και στοσοσιαλφασιστικό μέτωπο. Η ίδια δήλωση θααπαιτηθεί σύντομα και από τον Τεγόπουλο.

Όμως πουθενά δεν απαριθμούνται τασκάνδαλα Λαμπράκη, πέρα από το περίφημο Μέγαρουσικής και την απονομή στον Ψυχάρη τουαξιώματος του διοικητή του Αγίου Όρους, τα οποίαέχουν χιλιοειπωθεί.

Αντίθετα, τα σκάνδαλα Κόκκαληρειάζονται αλφαβητική, χρονολογική καιεματική ταξινόμηση για να μπορέσει να τααρακολουθήσει κανείς, ενώ ποτέ δεν μπορεί ναείναι σίγουρος ότι τα έχει καλύψει όλα, αν δενακούσει και το τελευταίο δελτίο ειδήσεων.

Τι σημαίνει λοιπόν πραγματικά“διαπλοκή” στη σύγχρονη καπιταλιστικήκοινωνία;

Καταρχήν η διαπλοκή είναι απαραίτητοςόρος ύπαρξης της καπιταλιστικής κοινωνίας απότην άποψη ότι πρόκειται για ένα κράτος πουεκφράζει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου,συνεπώς οι δυνάμεις που έχουν την οικονομικήεξουσία θα πρέπει αναγκαστικά να μοιράζονται καιτους μηχανισμούς διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.έσα σ’ αυτές τις συνθήκες εκτυλίσσεται οανταγωνισμός ανάμεσα στους επιχειρηματίες ώστεκαθένας να παίρνει ένα κομμάτι της “πίττας”των έργων που μοιράζει το κράτος με βάση τουςκανόνες που επιβάλλουν οι νόμοι του οικονομικάισχυρότερου.

Το ζήτημα είναι πότε η διαπλοκήξεπερνάει τα όρια της λειτουργίας της μέσα σταλαίσια του ήδη σαπισμένου αστικούδημοκρατισμού και αποτελεί βάση οικονομικής καιλιτικής δικτατορίας. Αυτό γίνεται όταν ένακεφάλαιο γεννιέται και αναπτύσσεταιαποκλειστικά και εξαιτίας της πολιτικής δύναμηςυ το στηρίζει μέσα στο κράτος, σε σύγκρουση μεόλο το άλλο κεφάλαιο, με μονοπωλιακούς όρους.Αυτό είναι ένα πολιτικό μονοπώλιο που ξεπερνάεικαι ποδοπατάει κάθε αρχή αστικού δημοκρατικού πολιτικούαιχνιδιού και στοιχειώδικα έντιμου οικονομικούανταγωνισμού. Μόνο ένα κεφάλαιο στην Ελλάδαγεννήθηκε από την πολιτική εξουσία. Τα άλλααποκτούν πολιτική εξουσία στο βαθμό πουδυναμώνουν οικονομικά.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν οεπιχειρηματίας αυτός είναι πράκτορας ξένωνσυμφερόντων στη χώρα, όπως ο Κόκκαλης.

Στην περίπτωση Κόκκαλη, και μόνο σ’αυτή πληρούνται όλες αυτές οι προϋποθέσεις. Δενακούγονται σκάνδαλα για άλλους επιχειρηματίεςεκτός από τους συμμάχους του Κόκκαλη, γιατί μόνοαυτός παίρνει πολιτικά τα έργα του Δημοσίου. Δενεμπλέκεται άλλο όνομα στη διαμόρφωση πολιτικώνεξελίξεων όσο του Κόκκαλη, γιατί αυτός είναι οεκφραστής του διεφθαρμένου σοσιαλφασιστικούκαθεστώτος εξουσίας. Το όνομα του Κόκκαληεμπλέκεται στην πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη,ς μοιραία επανήλθε στο προσκήνιο με σχέδιο τουΚαραμανλή που εκτέλεσε ο Κεφαλογιάννης.υγκεκριμένα, ο Κεφαλογιάννης κατάγγειλε τοντσοτάκη σαν τον υπεύθυνο της αμαρτωλήςανάθεσης των ψηφιακών παροχών από τηνικουμενική, λες και δεν ήταν ο ΑνδρέαςΠαπανδρέου που είχε βάλει τον Κόκκαλη για τα καλάμέσα στον ΟΤΕ. Όλο αυτό το σκηνικό στήθηκε για νατυπήσιε την άρνηση της Μπακογιάννη να μπει οαμαρά στη ΝΔ κατηγορώντας τον σα διαπλεκόμενο.Όμως όταν ο Μητσοτάκης στιγματιστεί ωςδιαπλεκόμενος, πως μπορεί να είναι ο έναςδιαπλεκόμενος μέσα και ο άλλος απ’ έξω;

Ο Κόκκαλης είναι αιτία για τηνκαρατόμηση μίας σειράς στελεχών του ΟΤΕ ενώρόσφατα ο Καστανίδης, φωτογραφίζοντας τονΚόκκαλη, κατάγγειλε ότι οι πιέσεις τωνδιαπλεκόμενων τον ανάγκασαν να παραιτηθεί απόυπουργός Μεταφορών.

Αν δεν χτυπηθεί αδυσώπητα και σε όλα ταμέτωπο αυτή η βδέλλα του Δημοσίου, και τοσοσιαλφασιστικό μέτωπο που την υποστηρίζει, ηεξάρτηση από τα ρώσικα συμφέροντα θα βαθαίνεικαι θα φέρνει την κρίση στη χώρα. Το ζήτημα δενείναι σήμερα η πάλη ενάντια στα ΜΜΕ, το ζήτημαείναι η πάλη ενάντια στον Κόκκαλη. Αυτός πουαλλάζει τη σειρά είναι ο σοσιαλφασισμός πουέλει και Κόκκαλη και δικτατορία στα ΜΜΕ.