Όχι στα ψευτοταξικά κινήματα του πεντακομματικού καθεστώτος
Όχι στην αντιδραστική απεργία της 10 του Φλεβάρη
Η χώρα και ο λαός μας έχουν μπλέξει με μια αδίστακτη διακομματική συμμορία διπρόσωπων και πουλημένων που την οδηγούν στην καταστροφή. Καλούμε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους σε ένα μέτωπο αντίστασης στην αποσύνθεση της χώρας, στο φασισμό και στην καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου. Οι τίμιοι εργαζόμενοι που νοιάζονται για τα πραγματικά ταξικά τους συμφέροντα δεν πρέπει να υποστηρίξουν τα δήθεν «ταξικά διεκδικητικά κινήματα» του καθεστώτος όπως είναι από κάθε άποψη και αυτό της 10 του Φλεβάρη. Η στάση μας πρέπει να είναι αυτή που έχουμε διαγράψει σε όλες τις αντίστοιχες περιπτωσεις στο παρελόν: Πρέπει να ζητάμε σε κάθε χώρο δουλειάς να πραγματοποιείται μια αρκετά μαζική συνέλευση των εργαζομένων με δημοκρατικούς όρους. Σε αυτήν πρέπει να επιχειρηματολογούμε υπέρ της θέσης για τη μη συμμετοχή στην απεργία. Αν η πλειοψηφία αποφασίσει πραγματικά δημοκρατικά να συμμετέχει πρέπει να συμμετέχουμε κι εμείς παρά τη διαφωνία μας. (πχ στις ΕΛΜΕ γενικά δεν υπάρχει δημοκρατία, έτσι πρέπει να προσπαθούμε να συνεδριάσει ο σύλλογος κάθε σχολείου). Συμπεριφερόμαστε έτσι για να μπαίνουν οι βάσεις για έναν δημοκρατικό συνδικαλισμό από τα κάτω σε κάθε χώρο δουλειάς. Αν δεν είναι δυνατή η πραγματοποίηση συνέλευσης στο συγκεριμένο χώρο δουλειάς, ζυμώνουμε πάλι κατά της συμμετοχής στην απεργία αλλά αφουγκραζόμαστε τις διαθέσεις των συναδέλφων. Αν η πλειοψηφία θέλει να απεργήσει απεργούμε και εμείς. Πάντα το κριτήριο είναι οι διαθέσεις και η ενότητα της βάσης του κινήματος των εργαζομένων. Αυτό ισχύει και στους χώρους δουλειάς της δημοσιουπαλληλίας όπου οι περισσότεροι υπάλληλοι είναι καλοί άνθρωποι σε λάθος θέση.
Γιατί λοιπόν λέμε «όχι στην συμμετοχή στην απεργία της 10 του Φλεβάρη»;
Κατ αρχήν οι πεντακομματικοί συνδικαλιστικοί ηγέτες της απεργίας είναι σάπιοι, ιδιαίτερα οι ηγέτες και πολιτικοί εκμεταλλευτές της που είναι αυτοί του ΠΑΜΕ-ψευτοΚΚΕ. Είναι η πρώτη φορά που απεργία της ΑΔΕΔΥ παραδίνεται πολιτικά στο ψευτοΚΚΕ. Αυτό γίνεται χάρη στους Παπανδρέου και Σαμαρά που φρόντισαν μέσο της ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ να διαχωριστεί για πρώτη φορά η ΑΔΕΔΥ από τη ΓΣΕΕ και να κατεβεί μαζί με το ΠΑΜΕ. Με αυτόν τον τρόπο ένα χαλαρό συνδικάτο με πολλές πολιτικές τάσεις μέσα του όπως είναι η ΑΔΕΔΥ κατεβαίνει σε απεργία και συγκέντρωση μαζί με ένα καλά οργανωμένο κομματικό στρατό όπως είναι το ψευτοΚΚΕ που έχει απλά σαν προμετωπίδα το ΠΑΜΕ.
Αυτή δεν είναι τυχαία κίνηση από τους Παπανδρέου-Σαμαρά. Ο διακομματικός σοσιαλφασισμός αποφάσισε να παραδώσει την κρατική υπαλληλία στο ψευτοΚΚΕ, δηλαδή στο κόμμα που εκπροσωπεί τις χειρότερες πλευρές της, όπως είναι το πλιάτσικο, η τεμπελιά, ο αυταρχισμός και η υπεροψία απέναντι στους πολίτες. Από μια άποψη τα πράγματα έρχονται έτσι κατά κάποιον τρόπο στη θεση τους γιατί ποτέ το ψευτοΚΚΕ δεν ύπήρξε κόμμα της εργατικής τάξης. Αυτή εργάζεται στον μεγάλο της όγκο στον ιδιωτικό τομέα και όχι τυχαία ποτέ δεν συμμετέχει η ελάχιστα συμμετέχει στις απεργίες είτε του ΠΑΜΕ είτε της ΓΣΕΕ. Το ψευτοΚΚΕ ήταν πάντα το κόμμα που ήθελε να μετατρέψει τους εργάτες σε κρατικούς υπαλλήλους, ήταν δηλαδή το κατεξοχήν κόμμα της κρατικής υπαλληλίας μόνο που η κρατική υπαλληλία δεν το χώνευε για δυο λόγους: πρώτον γιατί όπως ο καθένας σε αυτή τη χώρα έχει δοκιμάσει το φασισμό του και δεύτερο γιατί το περνούσε κάπως για εργατικό με την έννοια όμως του αγροίκου και του μισολούμπεν ανθρώπου που αποδίδουν οι μικροαστοί στους εργάτες. Αυτήν την ελεεινή εικόνα συντηρούν για τους εργάτες αυτοί του ψευτοΚΚΕ επειδή δεν θέλουν εργάτες αλλά λούμπεν τραμπούκους. Νομίζουμε πάντως ότι ούτε τώρα, δηλαδή ακόμα και πάνω στη μείωση των μισθών τους, θα συμπαθήσουν οι κρατικουπάλληλοι τους δήθεν «ταξικούς» σοσιαλφασίστες, δύσκολα θα συμμετέχουν στην απεργία τους και ακόμα λιγότερο νομίζουμε ότι θα συμμετέχουν στη συγκέντρωση της 10 του Φλεβάρη για την οποία το ψευτοΚΚΕ «παίζει όλα του τα λεφτά» και θα κατεβάσει στο δρόμο και τους πεθαμένους.
Αλλά ανεξάρτητα από την ταξική φύση του ψευτοΚΚΕ-ΠΑΜΕ και των συνδικαλιστών της ΑΔΕΔΥ και ανεξάρτητα από την παγωμάρα των υπαλλήλων των εργατών και των εργαζομένων απέναντί τους η απεργία της 10 του Φλεβάρη δεν έχει τίποτα το προοδευτικό ούτε στο πολιτικό και συνδικαλιστικό περιεχόμενό της.
Καταρχήν η μέθοδος με την οποία πάρθηκαν οι αποφάσεις για την απεργία και για τα αιτήματά της είναι όπως συνήθως ο καθαρός πραξικοπηματισμός κορυφής δηλαδή σχεδόν κανένα πρωτοβάθμιο σωματείο δεν ζύμωσε τα αιτήματα και τις μορφές πάλης και δεν αποφάσισε με μια οποιαδήποτε συνέλευση τη συμμετοχή του σε αυτήν την απεργία.
Ύστερα, το βασικό συνδικαλιστικό αίτημα της απεργίας -που είναι οι αυξήσεις και μάλιστα οι μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς της δημόσιας υπαλληλίας την ώρα που οι μισθοί της μειώνονται σημαντικά με τα νέα μέτρα- είναι προβοκατόρικο ενώ είναι και αντιδραστικό από την ώρα που δεν συνοδεύεται από το αίτημα για πάλη ενάντια στη λούφα, στη διαφθορά και στην μη αξιολόγηση της κρατικής υπαλληλίας. Το αίτημα για αυξήσεις αυτής της κρατικής γραφειοκρατικής υπαλληλίας, την ώρα που η εργατική τάξη χάνει κατά εκατοντάδες χιλιάδες τη δουλειά της ή πεθαίνει στη δουλειά, κάνει αυτήν την απεργία ιδιαίτερα αντιπαθητική στις εργαζόμενες μάζες του ιδιωτικού τομέα και γι αυτό εξαιρετικά διασπαστική και προβοκατόρικη.
Τέλος η βασική πολιτική πλατφόρμα της απεργίας που είναι χοντρικά το «όχι στα μέτρα που επιβάλουν οι αγορές και η ΕΕ» είναι και προβοκατόρικη και φασιστική. Την μείωση των μισθών και την πείνα δεν την φέρνει η ΕΕ που χάρισε δεκάδες δις στους κομματικούς στρατούς αυτών των χρυσοκάνθαρων πρακτόρων που είναι ταυτόχρονα ζητιάνοι και εκμαυλιστές. Είναι αντίθετα η ΕΕ που τώρα βυθίζεται και αυτή εξ αιτίας της χρεωκοπίας των προβοκατόρων που βρίσκονται στην υπηρεσία της ρώσικης υπερδύναμης. Το μόνο έγκλημα της ΕΕ είναι που προτείνει εκέινη τα καθιερωμένα για την παγκόσμια αστική τάξη μέτρα πείνας που είναι έτσι κι αλλιώς υποχρεωμένοι να επιβάλουν οι σαμποταριστές που κυβερνάνε τη χώρα μας προκειμένου να βρουν δανεικά. Ούτε προκάλεσαν τη χρεωκοπία οι αγορές που τόσα χρόνια τροφοδοτούσαν με ένα μείγμα ευπιστίας και κοντόθωρης κερδοσκοπίας με δις ζεστό χρήμα αυτούς τους πλαστογράφους των στατιστικών. Ουσιαστικά την ελληνική χρεωκοπία την προκάλεσαν οι εντολείς και καθοδηγητές τών αντιδραστικών ψευτοταξικών κινημάτων που απο πάνω τους έχουν το συντονιστικό των 5 κομματικών ηγεσιών και πιο πάνω τον φασιστικό ρωσοκινεζικό άξονα που ευθύνεται για τις τρείς μεγάλες κατάρες της χώρας: το παραγωγικό σαμποτάζ, την νέα ληστρική ολιγαρχία και νεο-αποικιοκρατία, και την απέραντη κρατικογραφεικρατική ακρίδα.
Απεργίες και άλλοι ταξικοί αγώνες μέσα στη μεγάλη θύελλα που έρχεται είναι ζωτικά αναγκαίοι και θα πρέπει να οργανωθούν αλλά πρέπει να γίνουν και θα γίνουν ακριβώς ενάντια στο καθεστώς που διοργανώνει αυτές εδώ τις ψευτοαπεργίες και αυτα τα ψευτοκινήματα. Δηλαδή οι νέοι αγώνες θα πρέπει να είναι κυρίως ενάντια στις 5 κομματικές ηγεσίες, ενάντια στους νεους ολιγάρχες και αποικιοκράτες, και ενάντια στους φασιστικούς και σαμποταριστικούς στρατούς της κρατικοκομματικής ακρίδας, ιδιαίτερα εκείνους της ψευτοαριστεράς. Το μόνο που χρειαζόμαστε για να ξεκινήσουν και για να πετύχουν αυτοί οι αγώνες είναι λίγο χρόνο ακόμα πολιτικής μισοδημοκρατίας. Ετσι θα προλάβουν να ζυμωθούν οι ιδέες της νέας δημοκρατικής και ταξικής πρωτοπορίας, δηλαδή της νέας επαναστατικής πρωτοπορίας που θα μπει μπροστα και θα φωτίσει και θα οργανώσει το δρόμο του επαναστατικού αυθόρμητου.
Αθήνα 9/2/2010