Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΟ ΝΤΑΡΦΟΥΡ

Όλος ο κόσμος ξέρει λίγο πολύ ότι στο Ιράκ έγινε πρόσφατα ένας πόλεμος, οι περισσότεροι θυμούνται κάτι αντίστοιχο να έχει συμβεί παλιότερα στο Αφγανιστάν, ελάχιστοι όμως είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι στην επαρχία Νταρφούρ του δυτικού Σουδάν μαίνεται ένας πόλεμος για πάνω από ένα χρόνο και ότι διαπράττεται μια γενοκτονία, το μέγεθος της οποίας μόνο με εκείνη που υλοποιούν οι ρώσοι χασάπηδες στην Τσετσενία θα μπορούσε ίσως να συγκριθεί.
Το Φλεβάρη του 2003 ξέσπασε ο πόλεμος στην υποβαθμισμένη περιοχή του Νταρφούρ μεταξύ των μη αραβικών φυλών που πλειοψηφούν στην περιοχή (Φουρ, Ζαγκάβα, Μασαλίτες), που ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, και του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος του δικτάτορα Αλ-Μπασίρ που υποστηρίζεται από τους μειοψηφούντες εκεί άραβες κτηνοτρόφους. Τότε οι πρώτες κατόρθωσαν να ενωθούν οργανωμένες σε ομάδες αυτοάμυνας, ενάντια στους κάθε λογής επιδρομείς και στη συνέχεια τσακίστηκαν από το καθεστώς,. “Απέναντί μας”, λέει ο ηγέτης του Στρατού/Κινήματος για την Απελευθέρωση του Σουδάν, Αμπντελβαχίντ Μοχάμεντ Αχμέντ Αλ-Νουρ, που έχει αναλάβει το βάρος της καθοδήγησης του αγώνα, «έχουν ενωθεί όλες οι αραβικές φυλές. Κάποιοι έρχονται από χώρες της περιοχής, απ’ την Κεντρική Αφρική, το Καμερούν, το Νίγηρα. Τους υποσχέθηκαν τη γη μας, αλλά οι αγρότες μας, θέλουν να τους πολεμήσουν όλους” (Μοντ, 20-1). Το στυγνό, σκοταδιστικό καθεστώς του Χαρτούμ αφού καταπίεσε για δεκαετίες τις έγχρωμες φυλές του Νταρφούρ, κρατώντας τες μακριά από το δικαίωμα στη μόρφωση ή στην ιατρική περίθαλψη, επιχειρεί τώρα τη φυσική τους εξόντωση με τη μέθοδο της “καμένης γης”.
Η αεροπορία του καθεστώτος, διαβάζουμε στη Μοντ (25-4), “βομβαρδίζει πόλεις, χωριά και ουρές προσφύγων μέσα στην επαρχία. Μα η κεντρική εξουσία έχει επίσης κινητοποιήσει στρατό και στηρίζει στο έδαφος τοπικά ένοπλα σώματα αραβικής εθνικότητας, τους Τζαντζαβίντ. Αυτά είναι διατεθειμένα να διεξάγουν, με την ενεργό συμπαράσταση του Χαρτούμ (της πρωτεύουσας του Σουδάν), μια γιγαντιαία εκστρατεία τρόμου: σφαγές πολιτών, συστηματικούς βιασμούς, καταστροφή χωριών, καταστροφή των σοδειών και σφάξιμο των ζώων”. Και αυτό ακριβώς κάνουν επί ένα ολόκληρο χρόνο αυτές οι συμμορίες. Καταστρέφουν τζαμιά, σκοτώνουν μαύρους ιερείς. Όταν μπήκαν στην εμπορική κωμόπολη Τουλούς έσφαξαν πάνω από 200 άτομα που στη συνέχεια έθαψαν σε ομαδικούς τάφους. Πολλοί φέρουν ακόμη τα σημάδια από μαστίγιο. “Έφτασαν την αυγή, από τρεις πλευρές της πόλης ταυτόχρονα, κι άρχισαν να πυροβολούν. Ορισμένοι πεζοί για να πλησιάζουν αθόρυβα, ακολουθούμενοι από άλλους πάνω σε καμήλες. Πολλές εκατοντάδες, όλοι ένστολοι. Έριχναν παντού», αποκαλύπτει αυτόπτης μάρτυρας. Το ισλαμοφασιστικό καθεστώς έχει απαγορεύσει την πρόσβαση στην ισοπεδωμένη επαρχία ανθρωπιστικών οργανώσεων, όταν οι «αψιμαχίες έχουν ήδη προκαλέσει χιλιάδες νεκρούς, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα χωριά τους σε συνθήκες ανέχειας και αδυναμίας ενώ αρκετοί από αυτούς θα σκοτωθούν. Σχολεία, νοσοκομεία, συστήματα ύδρευσης καταστρέφονται από το στρατό ή από τις αραβικές πολιτοφυλακές. Σύμφωνα με έναν υπολογισμό των New York Times, χίλιοι κάτοικοι αυτών των μαύρων πληθυσμών πεθαίνουν κάθε βδομάδα από αρρώστιες, βία, εγκατάλειψη. Γύρω στους 100.000 άλλους διαφεύγουν στο Τσαντ, κι εκεί μέσα σε απόλυτη ανέχεια. Εκατοντάδες παιδιά αρπάζονται για να τεθούν ως σκλάβοι στην υπηρεσία των Τζαντζαβίντ». Το Νταρφούρ έχει μετατραπεί σε μια απέραντη έρημη έκταση όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι περιπλανιούνται ανάμεσα στα ερείπια. Άλλος επιζών του Τουλούς, ο Αλ-Ταγέμπ Σουλεϊμάν, διαπιστώνει: «Εδώ και δύο ή τρεις μήνες, καίνε συστηματικά ό,τι δε μπορούν να σηκώσουν. Θέλουν έτσι να οδηγήσουν σε λιμοκτονία τον πληθυσμό για να τον διώξουν απ’ το Νταρφούρ, να εγκαταλείψει τη γη του έτσι ώστε να εγκαταστήσουν τους άραβες αδερφούς τους!» (20-1).
Εδώ έχουμε να κάνουμε με καθαρή γενοκτονία! Δεν έχει όμως την ίδια γνώμη το ηγεμονευμένο από το ρωσο-κινεζο-γαλλικό μέτωπο Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ και μαζί μ’ αυτό οι αραβικές χώρες καθώς και ο οργανισμός αφρικανικών κρατών (ΟΑΚ), που περιέγραψαν την κατάσταση στην επαρχία ως «περιπλεγμένη», παρά τα αδιάσειστα στοιχεία που έφεραν στο φως δύο έρευνες της Επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Οι έρευνες χαρακτήριζαν ‘’πιθανή’’ τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου ή εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας από τις κυβερνητικές δυνάμεις στο Νταρφούρ. Μόνο μετά τη συμφωνία για ανακωχή (στο νότιο Σουδάν), υπό την αιγίδα φυσικά του ΟΑΚ, ο ΟΗΕ ενέκρινε την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας σε φάρμακα και τρόφιμα ύψους 235 εκ. δολαρίων, ενώ τώρα εξετάζει το ενδεχόμενο αποστολής 40 διεθνών παρατηρητών. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ανθρωπιστική βοήθεια παρεμποδίζεται να φτάσει στον προορισμό της από τις αρχές του Σουδάν ενώ ούτε καν έγινε λόγος για εμπάργκο στους ισλαμοφασίστες του Χαρτούμ κατά τα πρότυπα του πολύχρονου εμπάργκο που είχε επιβληθεί στο Ιράκ από τον ΟΗΕ ή για ένοπλη επέμβαση από μεριάς ΗΠΑ. Ακόμη χειρότερα, κανένα παγκόσμιο μαζικό κίνημα δεν εμφανίστηκε για να καταδικάσει τα εγκλήματα της κλίκας Αλ-Μπασίρ και να συμπαρασταθεί στον αγώνα του λαού αυτού. Και είναι φυσικό! Το Σουδάν δεν είναι ούτε Ιράκ, ούτε Αφγανιστάν. Αποτελεί τμήμα του πανίσχυρου πολιτικά και στρατιωτικά παγκόσμιου χιτλερικού άξονα Μόσχας-Πεκίνου -Τεχεράνης και κανένας δυτικός ιμπεριαλισμός δεν είναι διατεθειμένος να τα χαλάσει μαζί του αλλάζοντας τους συσχετισμούς στην ευρύτερη περιοχή σε βάρος του Κρεμλίνου. Αυτό μπορούν να το κάνουν μονάχα οι λαοί που υποφέρουν από παρόμοια δυναστικά ανατολικά καθεστώτα και αντιστέκονται με το όπλο στο χέρι για την ανατροπή τους. Τέτοια κινήματα ενάντια στο νεοναζιστικό άξονα ξεπετάγονται διαρκώς, και θα συνεχίσουν να ξεπετάγονται εκεί όπου παρουσιάζεται η μεγαλύτερη καταπίεση. Στο κάτω-κάτω οι λαοί αυτών των χωρών δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο από τις αλυσίδες τους και τα φρικτά τους μαρτύρια.