Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αν αναζητήσει κανείς τις πολιτικές δυνάμεις τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα που εδώ και χρόνια μιλάνε τη γλώσσα του πιο πολεμικού εθνικισμού και της αδιαλλαξίας θα διαπιστώσει ότι είναι οι πιο φιλορώσικες. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η Ρωσία και η σύμμαχός της Κίνα είναι δύο ιμπεριαλισμοί, που επειδή έρχονται καθυστερημένοι στο τραπέζι της μοιρασιάς του κόσμου και το βλέπουν πιασμένο από τους παλιούς, οικονομικά πολύ ισχυρότερους δυτικούς ιμπεριαλιστές, ακολουθούν το δρόμο που ακολούθησε η χιτλερική Γερμανία και η αυτοκρατορική Ιαπωνία στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Το δρόμο του πολέμου, των προσαρτήσεων και της επαναχάραξης συνόρων. Η Ρωσία είναι ο πολιτικοστρατιωτικός ηγέτης του ρωσοκινεζικού άξονα και η πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη μετά το Τρίτο Ράιχ που διαμελίζει χώρες και προσαρτάει τμήματα τους (Γεωργία, Ουκρανία), ενώ η Κίνα αρπάζει τις ΑΟΖ όλων των γειτόνων της. Η αλλαγή συνόρων είναι στη φύση τους, όπως είναι στη φύση των παλιών κατερχόμενων ιμπεριαλιστών η διατήρηση του στάτους κβο. Ετσι ενώ η Δύση αποφεύγει καιροσκοπικά να παίρνει θέση για τη λύση των αντιθέσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία για να μην χάσει καμιά από αυτές, η Ρωσία υποδαυλίζει από τα μέσα, τις αντιθέσεις κάθε χώρας ενάντια στην άλλη για να διεισδύει και στις δύο υπονομεύοντας τους παλιούς κυρίαρχους. Τώρα έχει εξαρτήσει και τις δύο. Απλά την Ελλάδα τη θέλει να φαίνεται δυτική γιατί μόνο έτσι μπορεί να κρατάει την Τουρκία έξω από την Ευρώπη και ταυτόχρονα να αποδιοργανώνει και να διασπά τη δεύτερη.

Το τεράστιο σκάνδαλο του εκτεταμένου ντόπινγκ στο ρωσικό στίβο, που οδήγησε στον αποκλεισμό της Ρωσίας από τις διεθνείς αναμετρήσεις, φέρνει σε πρώτο πλάνο και οξυμένες στο έπακρο τις αντιφάσεις που διέπουν τον αθλητισμό στην εποχή του ιμπεριαλισμού, δηλ. τον αθλητισμό-πόλεμο που έχει σαν σύνθημα το «όλα για τη νίκη».

Ο να­ζι­στής Πού­τιν στην κοι­νή συ­νέ­ντευ­ξη τύ­που με τον Τσί­πρα, ό­ταν αυ­τός ε­πι­σκέ­φτη­κε τη Μό­σχα, α­να­φέρ­θη­κε με­τα­ξύ άλ­λων και στα ζη­τή­μα­τα των ε­μπο­ρι­κών συ­ναλ­λα­γών Ρω­σί­ας και Ελ­λά­δας. Εί­πε ο Πού­τιν: “συ­ζη­τή­σα­με τη συνερ­γα­σί­α με­τα­ξύ των χω­ρών μας, αλ­λά και θέματα της πε­ρι­φε­ρεια­κής συ­νεργα­σί­ας. Ι­διαί­τε­ρη ση­μα­σί­α δό­θη­κε στον το­μέ­α του ε­μπο­ρί­ου.

Ο Πούτιν έχει συνηθίσει να τα χει όλα δικά του: και τσάρος και κληρονόμος του «κομμουνισμού» και του «αντιιμπεριαλισμού» τύπου Μπρέζνιεφ, και κλασσικός νεοτσαρικός φασίστας και συνέχεια του «κόκκινου» αντιδυτικισμού, και καπιταλιστής του χειρότερου και πιο αρπακτικού είδους στον κόσμο και πάτρωνας κάθε «αντινεοφιλελεύθερου αντικαπιταλιστή» του πλανήτη.

Η α­νά­δει­ξη του κρα­τι­κο-ο­λι­γάρ­χη Π. Πο­ρο­σέν­κο στην ου­κρα­νι­κή προε­δρί­α εί­ναι α­πο­τέ­λε­σμα της πο­λύ­μη­νης ε­πέμ­βα­σης και του δια­με­λι­σμού της χώ­ρας α­πό τους νέ­ους χί­τλερ του Κρεμ­λί­νου.

Με αφορμή την 30η επέτειο από την έναρξη της διαδικασίας ανατροπής των σοσιαλφασιστικών, ψευτοκομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, το 1989, ο Σουηδός πολιτικός Carl Bildt, προσωπικότητα με οικουμενικό σεβασμό από τις βασικές φράξιες της δυτικού τύπου φιλελεύθερης αστικής τάξης ανά τον κόσμο, έγραψε ένα άρθρο στο οποίο ουσιαστικά αποτίει «φόρο τιμής» στη φράξια Γκορμπατσόφ - Γέλτσιν εντός του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλιστικού καθεστώτος, αναλογιζόμενος «πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα» εάν τότε στο Κρεμλίνο είχαν επικρατήσει οι «σκληροί», κλασικού μπρεζνιεφικού τύπου ψευτοκομμουνιστές*.

 Αναδημοσιεύουμε στην ιστοσελίδα μας ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της 30 του Μάη από τους Τάιμς της Νέας Υόρκης (http://www.nytimes.com/2016/05/31/world/europe/ russia-finland-nato-trolls.html?_r=0). Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης είναι ένα ένα από τα πιο υφεσιακά απέναντι στην πουτινική Ρωσία δημοσιογραφικά όργανα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και ένα από τα πιο καταστροφικά και υπερεπεμβατικά σε βάρος των χωρών και των λαών του τρίτου και δεύτερου κόσμου, ιδιαίτερα σε βάρος εκείνων από αυτές που σήμερα αντιστέκονται στο ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό, όπως είναι η Τουρκία, η Πολωνία, η Σαουδική Αραβία κά. Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία που αυτό το έντυπο αποκαλύπτει πόσο έντονη είναι η ιντερνετική επίθεση των ρώσων κυβερνητικών φασιστών

Ολόκληρη η προοδευτική ανθρωπότητα καταδικάζει τα αποτρόπαια εγκλήματα των ρώσων νέων χίτλερ σοσιαλιμπεριαλιστών στη Συρία. Τελευταίο τους κατόρθωμα είναι ο συστηματικός βομβαρδισμός νοσοκομείων και ιατρικών κέντρων στις περιοχές που ελέγχει η συριακή αντίσταση. Έτσι στις 14 Φλεβάρη, μέσα σε διάστημα τριών ωρών χτυπήθηκαν δύο νοσοκομεία στην επαρχία Ιντλίμπ και ένα στην επαρχία Χαλεπιού από αεροσκάφη ή βαλλιστικούς πυραύλους των ρωσικών δυνάμεων.

Το παρακάτω κείμενο άρχισε να γράφεται σαν ένα κείμενο ομιλίας για τις ευρωεκλογές. Στο δρόμο όμως πήρε μεγαλύτερη έκταση όταν επιχειρήθηκε από το συντάκτη του να γίνουν πιο κατανοητές και πιο πειστικές οι μίνιμουμ θέσεις της ΟΑΚΚΕ σε ένα κοινό που δεν είναι εξοικειωμένο με αυτές. Τελικά δεν μπόρεσε ακριβώς λόγω της αρκετά μεγάλης έκτασης του καθώς και του κάπως αναλυτικού ύφους του να υπηρετήσει τον αρχικό στόχο για τον οποίο ξεκίνησε να γράφεται. Όμως με μερικές μικρές προσθήκες και αλλαγές έχει γίνει τελικά ένα πολύ χρήσιμο κείμενο για όσους θέλουν να έχουν μια αρκετά διεξοδική αλλά ταυτόχρονα απλά διατυπωμένη και συμπυκνωμένη εικόνα για τις θέσεις και την πολιτική πρόταση της ΟΑΚΚΕ για την περίοδο που διανύουμε.

Προτείνουμε ιδιαίτερα να διαβάσουν αυτό το κείμενο όσοι είδαν στο διαδίκτυο την ομιλία για τις βουλευτικές εκλογές του συντρόφου Ηλία Ζαφειρόπουλου (https://www.youtube.com/watch?v=aSQ--1mnQlU) σε μια συγκέντρωση που έγινε στις 23 Ιούνη στα γραφεία της ΟΑΚΚΕ την οποία δημοσιεύουμε και στην ιστοσελίδα μας, βρήκαν σε αυτήν ενδιαφέρον και θέλουν να έχουν περισσότερες απαντήσεις στα ερωτήματα που αυτή βάζει επειδή στην ουσία της βρίσκεται σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες πολιτικές αντιλήψεις, κυρίως εκείνες που επικρατούν στη λεγόμενη αριστερά, κομμουνιστική και μη.