ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ – ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΕΙ Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΡ

Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι οι ηγήτες των 6 κοινοβουλευτικών κομμάτων μαζί με τη ναζιστική συμμορία θέλουν να υποδουλώσουν τη χώρα στο ρωσοκινέζικο άξονα, με μοχλό τις λεγόμενες «αναπτυξιακές» επενδύσεις αποικιακού χαρακτήρα τύπου Κόσκο. Τέτοιου είδους επενδύσεις επιχειρεί να φέρει ο Σαμαράς από το Κατάρ, σύμμαχο κύρια της Ρωσίας αλλά και της Κίνας, με τις ευλογίες όλων των υπολοίπων. Χαρακτηριστικό του αποικιακού χαρακτήρα αυτών των επενδύσεων είναι ότι μπαίνει όρος από το Κατάρ να γίνονται στη βάση διακρατικών συμφωνιών και να μην ακολουθούν το δρόμο των διεθνών διαγωνισμών!

Συγκεκριμένα ο Σαμαράς επισκέφτηκε στο τέλος Γενάρη επίσημα το Κατάρ με μία αντιπροσωπεία κυβερνητικών στελεχών (από τα υπουργεία Εθνικής Άμυνας, Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας), μία ομάδα 40 ελλήνων επιχειρηματιών, μεταξύ των οποίων ο Δ. Κοπελούζος, και ένας εκπρόσωπος της «ΑΚΤΩΡ», όπως επίσης εκπρόσωποι και των τεσσάρων τραπεζών, Εθνικής, Πειραιώς, Eurobank και Alpha (Καθημερινή, 29/01). Την πρώτη μέρα της επίσκεψης υπογράφηκε συμφωνία σύστασης επιχειρηματικού συμβουλίου Ελλάδας-Κατάρ.

Ο Πρωθυπουργός του Κατάρ επέμεινε στη συνάντησή του με τον Σαμαρά στις διακρατικές συμφωνίες. «Το να βρεθούν σοβαροί επενδυτές δεν είναι εύκολο, εμείς είμαστε σοβαροί επενδυτές και φίλοι. Εμείς προτιμούμε διακρατικές συμφωνίες, είναι πιο δίκαιες και πιο αποτελεσματικές και για τις δύο πλευρές, γνωρίζουμε όμως τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις της Ελλάδας» (www.real.gr, 30/01). 
Η ανταπόκριση της κυβέρνησης σε αυτές τις πιέσεις σύμφωνα με την Αυγή (31/01), ήταν άμεση. Όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας: «Σύμφωνα με πληροφορίες, στις χθεσινές επαφές του με τον διάδοχο του θρόνου και τον εμίρη του Κατάρ, ο Αντ. Σαμαράς “υποσχέθηκε” στους «φίλους» αυτούς να κάνει “ό,τι είναι δυνατόν”, προκειμένου η Κομισιόν να εξαιρέσει την Ελλάδα από την υποχρέωση διεξαγωγής διεθνών διαγωνισμών».

Τι σημαίνει «διακρατικές συμφωνίες» για την προσέλκυση επενδύσεων χωρίς διεθνείς διαγωνισμούς; Σημαίνει την εντελώς και ανεξέλεγκτα προνομιακή μεταχείριση των κρατικών κεφαλαίων του Κατάρ. Τι φιλία είναι αυτή που έχει στη βάση της την κατάργηση της ισότητας των όπλων στις προσφορές που μπορούν να κάνουν πολλοί διεκδικητές μιας επένδυσης για να διαλέξει η Ελλάδα την συμφερότερη; και τι είδους αμοιβαιότητα και ισότητα μπορεί να υπάρχει σε μια σχέση απ ευθείας ανάθεσης ανάμεσα στα δύο μέρη, που ένα είναι ένα πλούσιο εμιράτο και το άλλο ένα κράτος πτωχευμένο;

Το πώς εννοεί το Κατάρ τις «διακρατικές συμφωνίες» φαίνεται στην περίπτωση του Ελληνικού. Στο διαγωνισμό που προκηρύχθηκε μία κρατική εταιρεία του Κατάρ εκδήλωσε ενδιαφέρον και έβαλε τελεσίγραφο 7 όρων (!!!) προς την κυβέρνηση, οι οποίοι δεν έγιναν δεκτοί, όχι γιατί δεν το ήθελε το ξενόδουλο ελληνικό κράτος αλλά γιατί δεν θα έπαιρνε ποτέ την έγκριση της ΕΕ. Στην ηλεκτρονική πύλη www.ypodomes .gr (23/01/2013) δημοσιεύεται άρθρο για το θέμα με τα στοιχεία από την Καθημερινή. Όσα αναφέρονται εκεί είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικά: Ένας από τους όρους του Κατάρ ήταν «η μετακίνηση όλης της κυβέρνησης (υπουργεία, γραμματείες κ.λπ.) στο Ελληνικό, όπως επίσης και η αγορά κατοικίας από τους δημοσίους υπαλλήλους που θα εργάζονταν εκεί». Αυτό σημαίνει «μια αστική μετακίνηση 400.000 εργαζομένων του στενού δημόσιου τομέα και τη διασφάλιση μιας πώλησης τουλάχιστον 10.000 κατοικιών για εργαζόμενους του ελληνικού Δημοσίου» (!!!). Αυτός ο όρος είναι πολύ «απαλός» σε σχέση με τον όρο της ανακήρυξης του Ελληνικού σε Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ): «Τόσο ο επενδυτής όσο και οι επιχειρήσεις που θα δραστηριοποιούνταν με την έλευσή του, θα έπρεπε να έχουν φορολογική ατέλεια. Ακόμη και τα φυσικά πρόσωπα που θα αποκτούσαν οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο στο Ελληνικό -για παράδειγμα ένα σπίτι- θα έπρεπε να έχουν φορολογική ατέλεια. Επιπλέον ζητούσαν η απόσβεση της επένδυσής τους να γίνεται εσαεί και όχι μέσα σε 40 χρόνια, όπως προβλέπεται από την ελληνική νομοθεσία. Τέλος, ζητούσαν το δικαίωμα να εμφανίζουν ζημίες σε απεριόριστη περίοδο ετών».

Αυτούς τους όρους θα τους δεχόταν ευχαρίστως ο έλληνας πρωθυπουργός, αλλά αναγκάστηκε να τους απορρίψει γιατί θα μπλόκαρε τη διαδικασία η Κομισιόν.

Ο Σαμαράς κάνει τέτοιες υποκλίσεις στο Κατάρ γιατί είναι στενός σύμμαχος με τη Ρωσία του Πούτιν. Η ενέργεια και το φυσικό αέριο ήταν μέσα στην ατζέντα των «επενδυτικών προτάσεων» του Σαμαρά προς το Κατάρ. Άλλωστε αυτό που ενδιαφέρει το Κατάρ περισσότερο απ’ όλα δεν είναι το ελληνικό αλλά ο σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου σε ελληνικό λιμάνι. Μία προηγούμενη εκχώρηση του λιμανιού του Αστακού με απευθείας διαδικασία στο Κατάρ δεν προχώρησε. Τώρα οι Καταριανοί θέλουν πόλεις κλειδιά για την Ρωσία στη βόρεια Ελλάδα σαν την Καβάλα ή την Αλεξανδρούπολη.

Όσο περισσότερο η Ευρώπη διασπιέται πάνω στο ζήτημα της αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης, και όσο βαθαίνει η ύφεση στην οικονομία της χώρας μας, λόγω του σαμποτάζ, τόσο η Ευρώπη θα υποχωρεί στις διαρκείς πιέσεις και εκβιασμούς του ελληνικού διακομματικού συστήματος για την παραχώρηση όλο και περισσότερων στρατηγικών τομέων της οικονομίας άνευ όρων και εκτός ευρωπαικών συμφωνιών και νομοθεσίας στα ρωσοκινέζικα κεφάλαια και στους συμμάχους τους όπως το Κατάρ. Είχαμε γράψει σε παλαιότερο άρθρο μας για την εκχώρηση του Αστακού στο Κατάρ, σχετικά με τη συμμαχία Κατάρ – Ρωσίας (http://www.oakke.gr/na456/katar456.htm): «Το 2007 εγκαθιδρύθηκε το Επιχειρηματικό Συμβούλιο Ρωσίας – Κατάρ και ακολούθησαν συμφωνίες με τη Λουκόιλ και την Γκάζμπρομ στον τομέα του φυσικού αερίου και του πετρελαίου». Η συνεργασία ολοκληρώθηκε «στα πλαίσια του Φόρουμ Κρατών Εξαγωγέων Φυσικού Αερίου και στη «Μεγάλη Τρόϊκα του Φυσικού Αερίου» (Ρωσία, Κατάρ και Ιράν) που εγκαθιδρύθηκε το 2008. Το Κατάρ είναι ο τρίτος παραγωγός φυσικού αερίου μετά τη Ρωσία και το Ιράν».

Η πρόταση ενεργειακής «συμμαχίας» με το Κατάρ έρχεται την ίδια στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη ο διαγωνισμός για τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, των δύο κρατικών εταιρειών παροχής αερίου και διαχείρισης φυσικού αερίου, όπου η κυβέρνηση σπρώχνει σα φαβορί το ρώσικο κρατικό μονοπώλιο της Γκάζπρομ και την αδελφή της εταιρεία Sintez Group του κρατικο-ολιγάρχη Λεμπέντεφ.

Η ίδια η προκήρυξη αυτού του διαγωνισμού είναι σκάνδαλο. Γιατί μόνο με όρους κρατικής εποπτείας και ελέγχου θα μπορούσε σε αυτές τις δύο εταιρείες να επιχειρηθεί η είσοδος ενός ιδιωτικού κεφαλαίου αφού όποιος πάρει στα χέρια του αυτές τις δύο εταιρείες αποκτά τον ενεργειακό έλεγχο της χώρας. Σε κάθε περίπτωση οποιοδήποτε κράτος σέβεται στοιχειωδώς την ανεξαρτησία του, θα απότρεπε με κάθε τρόπο εταιρείες ρώσικων συμφερόντων να αποκτήσουν και τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ από τη στιγμή που υπάρχει ενεργειακή εξάρτηση της χώρας από το ρώσικο φυσικό αέριο. Είναι απόλυτα ξεκάθαρο ότι ο έλεγχος της Ρωσίας πάνω σε αυτές τις δύο εταιρείες θα την καταστήσει το απόλυτο ενεργειακό αφεντικό στην χώρα. Κι όμως έγινε ακριβώς το αντίθετο. Στο συγκεκριμένο διαγωνισμό σα φαβορί από την αρχή προωθήθηκαν οι δύο ρώσικες εταιρείες, που υποτίθεται ότι η μία ανταγωνίζεται την άλλη. Ωστόσο είναι γνωστό ότι στη Ρωσία του Πούτιν δεν υπάρχει μεγάλη εταιρεία που να ασχολείται με την ενέργεια που να είναι εκτός ελέγχου του Κρεμλίνου.

Ο διαγωνισμός αυτός φαίνεται ότι είχε την τύχη των διεθνών διαγωνισμών της τελευταίας περιόδου όπου οι νόμιμες διαδικασίες και η αρχή της διαφάνειας καταπατήθηκαν και ισοπεδώθηκαν για λογαριασμό των ευνοούμενων από το καθεστώς κεφαλαίων. Αυτό έγινε όταν η Κόσκο πήρε την προβλήτα ΙΙ στο λιμάνι του Πειραιά, όταν με παρατεταμένες απεργιακές κινητοποιήσεις και με πρόστιμα διώχτηκε οκύριος ανταγωνιστής της κινέζικης εταιρείας, η ιταλο-ελβετική MSC. Αυτό έγινε και με την Πειραιώς που μπήκε σε μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχο του κρατικο-ολιγάρχη Νέσις. Η Πειραιώς πήρε την Αγροτική μέσα από μία διαδικασία αστραπή που χώρισε την τράπεζα στα δύο με συνοπτικές διαδικασίες. Έτσι η Strategic Initiatives του κρατικο-ολιγάρχη Ζέκτσερ πήρε τη Δωδώνη, ως τότε της ΑΤΕ, στην Ήπειρο με το πιο χαμηλό τίμημα.

Τώρα οι ρώσικες εταιρείες εμφανίζονται να προσφέρουν για τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ ένα πολύ υψηλό τίμημα σε σχέση με τους υπόλοιπους που φτάνει έως τα 2 δις. Αλλά αν πάρει την ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ η Ρωσία ο έλεγχος που αποκτά πάνω στη χώρα δεν μπορούν να αποτιμηθούν χρηματικά. Δεν υπάρχει κανένα τίμημα που θα μπορούσε να θεωρηθεί υψηλό για την κατάκτηση του μονοπώλιου στην ενέργεια ενέργεια ενός κράτους από ένα ξένο κράτος, που τυχαίνει να είναι και μια φασιστική υπερδύναμη.

Όπως έγινε και στις προηγούμενες περιπτώσεις από το διαγωνισμό εξαφανίστηκαν όλες οι ευρωπαϊκές εταιρείες που εκδήλωσαν αρχικά ενδιαφέρον προφανώς επειδή δεν μπορούσαν να πάρουν τις πολιτικές εγγυήσεις που θα τους επέτρεπε να προχωρήσουν όταν είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα καμία επένδυση δεν γίνεται αν δεν έχει την έγκριση όλων των κοινοβουλευτικών πολιτικών ηγεσιών στις οποίες τελευταία προστέθηκε η πρωταθλήτρια σε ρωσοδουλεία ναζιστική συμμορία της Χρ. Αυγής που θέλει το ρώσικο στρατό στην Αλεξανδρούπολη. Γιατί αυτές οι ηγεσίες ελέγχουν όλη την εμπλεκόμενη γραφειοκρατία και τα συνδικάτα των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ και στο δημόσιο τομέα.

Αυτή τη στιγμή ο διαγωνισμός βρίσκεται στην τελική του φάση και έχει δοθεί προθεσμία για τις τελικές προσφορές έως και τον Απρίλη. Έχουν απομείνει να συμμετέχουν οι δύο ρώσικες εταιρείες,  η Socar από το Αζερμπαϊτζάν και δύο ελληνικές, η M&M Gas, κοινοπραξία της Motor Oil (Βαρδινογιάννης) και του Μυτιληναίου, και το Group PPF-ΓΕΚ, κοινοπραξία στην οποία συμμετέχουν οι τσέχοι συνεταίροι του ρώσου κρατικο-ολιγάρχη Νέσις στρατηγικού μετόχου της Πειραιώς (!!!)

Προωθείται από το κυβερνητικό στρατόπεδο και από τον τύπο η θεωρία ότι το υψηλό τίμημα που προσφέρουν οι ρώσικες εταιρείες είναι ακαταμάχητο. Όμως το τίμημα γίνεται «ακαταμάχητο» στους διαγωνισμούς των λακέδων που κυβερνούν ανάλογα με τις περιστάσεις. Στην περίπτωση της Δωδώνης, το τίμημα δεν ήταν το βασικό κριτήριο για την επιλογή του νέου ιδιοκτήτη και έτσι την πήρε η ρώσικη κοινοπραξία με το πιο χαμηλό τίμημα!!! Γιατί εκεί υποτίθεται ότι υπήρχαν και άλλα κριτήρια πολυσύνθετα και δαιδαλώδη, πολλοί παράγοντες και συνισταμένες και περίεργοι μαθηματικοί τύποι. Στην περίπτωση των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ όπου έπρεπε να υπάρχουν πολλαπλά κριτήρια και ασφαλιστικές δικλείδες για την ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας, ορίστηκε κεντρικό κριτήριο το ύψος του τιμήματος! Γιατί; Γιατί αυτό είναι το απόλυτο κριτήριο με το οποίο οι Ρώσοι μπορούν να παραμερίσουν όλους τους υπόλοιπους.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα υπάρχουν αντιδράσεις γι’ αυτή την εξέλιξη, αλλά όχι σε επίσημο επίπεδο από την πλευρά των ΗΠΑ.

Γι’ αυτό φαίνεται ότι ο Σαμαράς προγραμματίζει να πάει να συναντήσει το φίλο της ρώσικης διπλωματίας Ομπάμα, για να συζητήσει το επενδυτικό πρόγραμμα στη χώρα. Έχει επίσης προγραμματίσει ταξίδια σε Ρωσία και Κίνα για την «προσέλκυση επενδύσεων».

Η τρικομματική κυβέρνηση με τη στήριξη της ψευτοαριστεράς ΣΥΡΙΖΑ και ψευτοΚΚΕ, των εθνικοφασιστών του Καμμένου και της ναζιστικής συμμορίας έχει ξεπεράσει κάθε όριο σε ξενοδουλεία. Είναι χαρακτηριστικό ένα άρθρο του Ριζοσπάστη της 3/2 για Κατάρ, ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ σύμφωνα με το οποίο αναφέρεται διεξοδικά στους όρους υποδούλωσης που ζητούσε το Κατάρ για το Ελληνικό, τους οποίους όμως θεωρεί απλά μεθόδους αναζήτησης του μέγιστου δυνατού κέρδους ενός ιδιώτη (έτσι ονομάζει το κράτος του Κατάρ, όπως χαρακτήριζε την Κόσκο πολυεθνική!) Σε ότι αφορά το ενδεχόμενο να αποκτήσει η Γκάζπρομ τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, αυτό το χαρακτηρίζει σαν μία «ψηφίδα» στο «παζλ των ανταγωνισμών για την ενέργεια» που δεν υπηρετεί μεν τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά μπορεί να είναι και θετικό αφού σε αυτή την περίπτωση «η Ρωσία μπαίνει «σφήνα» στη διαχείριση των νότιων διαδρομών της Ενέργειας, οι οποίες υποτίθεται ότι χαράσσονται για να αποδεσμευτεί η ΕΕ από το ρωσικό αέριο και την ενεργειακή της εξάρτηση από αυτό». Με το «υποτίθεται» ο Ριζοσπάστης εννοεί ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια ανάγκη απεξάρτησης, αλλά μόνο οι επικίνδυνες αρπακτικές διαθέσεις των ευρωπαίων μονοπωλιστών στις οποίες αντίβαρο και «σφήνα» μπαίνει η Ρωσία…

Πιο ξεδιάντροπη ήταν μία παλαιότερη τοποθέτηση υπέρ της εξάρτησης της χώρας από το ρώσικο φυσικό αέριο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σε ερώτησή που κατάθεσαν στη Βουλή: «Πίσω από την καταρχήν σωστή προσέγγιση  της ύπαρξης πλουραλισμού στην προμήθεια Φ.Α, κρύβονται πολιτικές επιλογές, απεξάρτησης από τη Ρωσία χωρών όπως η Ελλάδα.  Τέτοιες  πιέσεις είδαμε τα τελευταία χρόνια από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., προς την Ελλάδα ενώ δεν υπήρξαν ποτέ  απέναντι στη Γερμανία για την οποία είναι γνωστή  η μεγάλη επίσης  εξάρτηση από το φυσικό αέριο της Ρωσίας».

Θυμίζουμε ότι το καθεστώς προετοιμάζει και τη ΔΕΗ και τα ΕΛΠΕ να πέσει στα χέρια των Ρώσων όπως είχαμε γράψει σε σχετικό άρθρο μας τον Οκτώβρη του 2012 (http://oakke.blogspot.gr/2012/10/gasprom_27.html).

Οι εγκληματικές ηγεσίες πρέπει να αναχαιτιστούν πριν οδηγήσουν τη χώρα και το λαό στο πιο μαύρο σκοτάδι και στην πιο απελπιστική εξαθλίωση. Γι’ αυτό η ΟΑΚΚΕ ξεκίνησε πρωτοπόρα την καμπάνια της ενάντια στην αποικιοποίηση της χώρας από τη Ρωσία με προκήρυξη και αφίσα και θα συνεχίσει να καλεί το λαό και τους δημοκράτες να αντισταθούν στους διακομματικούς λακέδες και στην εγκληματική πολιτική τους.