ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Διαμαρτυρία ενάντια στη ναζιστική επίθεση στο θέατρο Χυτήριο.

Το καθεστώς προστάτευσε πολιτικά τους ναζιστές τραμπούκους και άνοιξε το δρόμο για να περάσει η λογοκρισία τους

Την Παρασκευή της 12/10 έγινε τελικά η πρεμιέρα της παράστασης «Corpus Christi» κάτω από την παρουσία διμοιριών ΜΑΤ που εμπόδισαν τη νέα έφοδο των κανιβάλων της «Χρ. Αυγής». H Αντιναζιστική Πρωτοβουλία συμμετείχε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε πριν την έναρξη της παράστασης με στόχο την περιφρούρησή της, και μοίρασε ανακοίνωση συμπαράστασης.

Η διαμαρτυρία ξεκίνησε από τις έξι και οι συγκεντρωμένοι, περίπου τριακόσιοι, έμειναν έξω από το θέατρο μέχρι τις έντεκα οπότε άνοιξε η πόρτα για όσους ήθελαν να την παρακολουθήσουν. Το βασικό κάλεσμα έγινε μέσα από τον καλλιτεχνικό χώρο, ενώ πιο έντονα κινήθηκε μέσω της ηλεκτρονικής εφημερίδας Lifo.Τρανταχτά απόντες οι συνήθως θορυβώδεις αντιμνημονιακοί αντιρατσιστές των «ανοιχτών συνόρων» των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΣΕΚ. Υπήρξε μία ελάχιστη κινητοποίηση μέσω ιστοσελίδων κάποιων αντιρατσιστικών οργανώσεων στο ίντερνετ. Στην πράξη φάνηκε ότι θέλησαν να δηλώσουν το παρόν με μία στοιχειώδη συμμετοχή για να  καναλιζάρουν αυτή την αντίδραση στη δική τους γραμμή και συνθηματολογία. Ο χώρος ήταν αποκλεισμένος από κλούβες και ήταν αδύνατο για έναν περαστικό να πλησιάσει. Η πλειοψηφία των συγκεντρωμένων ήταν νέοι άνθρωποι που θεωρούσαν αδιανόητο να τους εμποδίζουν να δουν μία παράσταση τραμπούκοι-ναζιστές με κάποιους οπαδούς ενός θρησκευτικού μεσαίωνα να τους ακολουθούν. Δεν υπήρχε πανό παρά μόνο ένα χαρτί όπου έγραψαν με το χέρι «Κάτω τα χέρια από τον πολιτισμό και την ελευθερία του λόγου». Κάποιοι φώναζαν κατά διαστήματα «Ποτέ ξανά φασισμός». Γύρω στις έξι επίσης εμφανίστηκαν οι οπαδοί του θρησκευτικού σκοταδισμού που είχαν βρεθεί χέρι-χέρι με τους ναζιστές την προηγούμενη. Ήταν εξαιρετικά λίγοι και η αστυνομία τους περιόρισε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Λίγες ώρες αργότερα εμφανίστηκαν οι ναζιστές που ήταν εξίσου λίγοι και μπήκαν αμέσως επικεφαλής των «πιστών». Η αστυνομία τους κράτησε όλους στο απέναντι πεζοδρόμιο. Φωνάχτηκαν συνθήματα, και πιο πολύ το «Κάτω τα χέρια από τον πολιτισμό, ποτέ ξανά φασισμός» και το πολύ καλό σύνθημα «Οι φασίστες δεν θα μας πούνε που θα πάμε και τι θα δούμε».

Αντιπροσωπεία της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας μίλησε με συντελεστές της παράστασης για να δηλώσει τη συμπαράσταση της ΑΠ όταν άνοιξε η πόρτα του θεάτρου γύρω στις έντεκα. Ήταν φανερή η ανησυχία τους για το πώς θα εξελισσόταν η βραδιά, μετά τον εφιάλτη που είχαν ζήσει την προηγούμενη μέρα. Η απουσία γνωστών πολιτικών στελεχών και καλλιτεχνών μέσα ή έξω από το θέατρο μεγάλωνε ακόμα περισσότερο την αγωνία τους. Η παράσταση ξεκίνησε με χαιρετισμό από το σκηνοθέτη προς το κοινό για τη συμμετοχή του. Ήταν χαρακτηριστική η εξής φράση του: «Αν έχει αλλάξει η χώρα πολίτευμα, να μας ενημερώσουν».

 Τα ΜΑΤ ήταν εκεί μέχρι και το τέλος της παράστασης και την αποχώρηση του κοινού και δεν επέτρεπαν σε κανέναν συμπαραστάτη να μείνει έξω από το θέατρο επί 3 ώρες έτσι ώστε να υπάρχει η εικόνα που ήθελε το κρυφοναζιστικό καθεστώς. Απ’ έξω δηλαδή να είναι ο διαμαρτυρόμενος «λαός», έστω με 50 άτομα, και από την άλλη μεριά να είναι η αστυνομία που προστάτευε την απομονωμένη και κλεισμένη μέσα στο θέατρο  «αστική παρακμή».  Δίπλα σε αυτή τη σκηνή περνούσαν αδιάφοροι οι νεολαίοι που διασκέδαζαν στο Γκάζι, Παρασκευή βράδυ, χωρίς να ξέρουν για το δράμα που παιζόταν εκείνη την ώρα, το τόσο κρίσιμο για το μέλλον τους. Αυτή είναι η εικόνα που περνάει το καθεστώς και όποτε κάνουν εκδηλώσεις οι εθνικά Μακεδόνες (οι Σλαβομακεδόνες όπως τους έλεγε εκτός από Μακεδόνες,  το αληθινό ΚΚΕ) στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη. Αυτούς τους αφήνει μόνους τους πάντα η ψευτοαριστερά και οι ψευτο-αντιεθνικιστές αναρχικοί με λίγους συμπαραστάτες μέσα στις αίθουσες επίτηδες για να τους προστατεύει απ’ έξω μόνο η καθεστωτική αστυνομία από τα φασιστικά σκυλιά, δηλαδή από τον δήθεν «λαό»  που διαδηλώνει απ’ έξω.

Έτσι, έγινε τελικά η πρεμιέρα του έργου, αλλά η συνέχιση των παραστάσεων είναι αμφίβολη. Μετά από απειλές που δέχτηκε ο σκηνοθέτης Λαέρτης Βασιλείου για τη ζωή του, δήλωσε ότι θα αλλάξουν οι μέρες της παράστασης, ενώ για λίγες ώρες είχε κυκλοφορήσει η είδηση ότι οι παραστάσεις μπορεί να διακοπούν και οριστικά. Ο λούμπεν τραμπούκος «βουλευτής» της συμμορίας, Ηλ. Παναγιώταρος δήλωσε ότι στην Ελλάδα,  για να γίνονται τέτοιες παραστάσεις θα χρειάζονται εφεξής πεντακόσιοι αστυνομικοί, και αυτό μέχρι να έρθουν οι δικοί του «στα πράγματα». Αυτή η δήλωση, όπως και άλλες προκλητικές ανάλογες έμεινε αναπάντητες από το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Κι εδώ βρίσκεται όλο το ζήτημα. Το ζήτημα είναι ότι το πολιτικό καθεστώς που για χρόνια προστατεύει τη «Χρ. Αυγή» της έδωσε το έδαφος να ματαιώσει την προγραμματισμένη πρεμιέρα της Πέμπτης, και της αφήνει τώρα ανοιχτό το έδαφος να τρομοκρατεί. Γιατί κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν κάλεσε σε μία πλατιά κινητοποίηση περιφρούρησης της παράστασης μετά το αίσχος της πρώτης ματαίωσης από την οργανωμένη έφοδο των ναζιστών της «Χρ. Αυγής» με επικεφαλής βουλευτές της, που έβρισαν και προπηλάκισαν τους ηθοποιούς και όποιους θέλησαν να δουν την παράσταση, ενώ έφτασαν μέχρι και τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφου που έπαιρνε εικόνες της κτηνωδίας.

Άλλωστε η θεωρία που κυκλοφόρησε ότι η παράσταση  πρόσβαλε ένα λαϊκό αίσθημα θρησκευτικότητας που τάχα το έκφρασαν οι ναζιστές διαψεύστηκε καθώς ήταν πολύ λίγοι οι οπαδοί των παραθρησκευτικών οργανώσεων που συγκεντρώθηκαν έξω από το θέατρο την Παρασκευή, και άλλοι τόσοι περίπου ήταν οι τραμπούκοι της «Χρ. Αυγής». Αποδείχτηκε ότι στο λαό δεν υπάρχει καμία διάθεση να πάει να σταματάει παραστάσεις γιατί μπορεί αυτές να προσβάλλουν το θρησκευτικό αίσθημα του οποιουδήποτε. Αν υπήρχε μαζική κινητοποίηση ενάντια στους ναζιστές και μαζεύονταν έστω και χίλιοι έξω από το θέατρο για περιφρούρηση, δεν θα υπήρχε κανένα περιθώριο σε κανέναν κανίβαλο να φτάσει στην πόρτα του θεάτρου και να εμποδίσει κανέναν να μπει μέσα, και δεν θα χρειάζονταν οι διμοιρίες των ΜΑΤ.

Η παρουσία των μαζών καθώς και ηγετικών πολιτικών και καλλιτεχνικών προσώπων θα ξεκαθάριζε ότι η υπεράσπιση του αναφαίρετου δικαιώματος της κριτικής και της αμφισβήτησης των θρησκευτικών δογμάτων μέσα από το λόγο και την τέχνη, ιδιαίτερα όταν αυτό το δικαίωμα απειλούν να το καταργήσουν ναζιστικές συμμορίες, είναι κεντρικό ζήτημα για τον πολιτικό δημοκρατισμό και είναι πάνω από οποιαδήποτε κριτική μπορεί να έχει κανείς για τη συγκεκριμένη παράσταση.

Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ, Τατσόπουλος, Ρεπούση, Μπίστης φρόντισαν να κάνουν πολύ θόρυβο στα τηλεοπτικά παράθυρα και κατάφεραν να πλασαριστούν σαν οι κατεξοχήν υπερασπιστές της ελευθερίας της τέχνης, και οι πρωτεργάτες της διασφάλισης της πρεμιέρας την Παρασκευή. Στην πράξη όμως, μέσα στο χώρο του θεάτρου την Παρασκευή, εκεί που όλοι ένιωθαν την απειλή της μπούκας των κανιβάλων ναζιστών που ωρύονταν απ' έξω, δεν πάτησε κανείς το πόδι του, ενώ δεν κάλεσαν σε καμία κινητοποίηση.

Εξίσου απόντες ήταν και οι εκπρόσωποι όλων των κομμάτων που καταδίκασαν μόνο στα λόγια την επίθεση της Πέμπτης. Η κυβέρνηση Σαμαρά ανάθεσε στον υπουργό Πολιτισμού Τζαβάρα να κάνει μία άχρωμη δήλωση το χαρακτηριστικό της οποίας ήταν ότι δεν κατάγγειλε τη «Χρυσή Αυγή». Ζητήθηκε να κινηθεί η διαδικασία για άσκηση ποινικής δίωξης και άρση ασυλίας για την επίθεση μόνο κατά του Χρ. Παππά επειδή πήρε από τα χέρια της αστυνομίας (!!!) κάποιον που πήγαιναν για προσαγωγή, ενώ δεν ζητήθηκε καμία τιμωρία για τον Παναγιώταρο που έβριζε χυδαία και πρωταγωνίστησε στα επεισόδια, καθώς και για τους Λαγό, Μίχο και Κούζηλο, χρυσαυγίτες «βουλευτές» που συμμετείχαν στην επίθεση. Τελικά, δηλαδή, εκτός από την αστυνομία που σε πολλές περιπτώσεις προστάτευσε κατά τη διάρκεια της επίθεσης της Πέμπτης τους τραμπούκους, και η δικαιοσύνη χαρίστηκε στους πρωταγωνιστές της επίθεσης. Είναι βαριές οι ευθύνες του υπουργού Δικαιοσύνης Ρουπακιώτη που εξασφαλίζει έτσι ασυλία στους ναζιστές στην πράξη, ενώ πλειοδοτεί σε «αντι-χρυσαυγιτισμό» μόνο όταν είναι να κατηγορήσει τον Δενδία για τη στάση της αστυνομίας.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι κανένα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα, δεν κατάγγειλε μέχρι σήμερα τη στάση της επίσημης εκκλησίας, δηλαδή ότι καταρχήν δεν βγήκε η ηγεσία της να καταδικάσει τη ναζιστική επίθεση, και ότι στη συνέχεια δεν καταδίκασε τη σύμπραξη του γνωστού αντισημίτη Μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ με τους ναζιστές της «Χρ. Αυγής», δηλαδή με τους δράστες της επίθεσης, στην υποβολή μήνυσης εναντίον της παράστασης!!! Ο Σεραφείμ ανάφερε στην κατάθεσή του «Όλα τα βλάσφημα στοιχεία κατά του Ιησού Χριστού που παρουσιάζονται στην θεατρική παράσταση, προκαλούν ανατριχίλα αλλά και βάναυση προσβολή του ελληνορθόδοξου θρησκευτικού συναισθήματος». Ο μητροπολίτης δεν πήγε να καταθέσει μήνυση σαν ορθόδοξος χριστιανός αλλά σαν «ελληνορθόδοξος», δηλαδή για να υπερασπιστεί την «εθνική» μαζί με τη «θρησκευτική» ταυτότητα. «Ελλάδα σημαίνει ορθοδοξία» φώναζαν χρυσαυγίτες και «πιστοί» μαζί έξω από το θέατρο, και τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο, ενώ είναι χαρακτηριστική η εικόνα μιας γυναίκας που κρατούσε ντουντούκα, τραγουδούσε τον εθνικό ύμνο και χαιρετούσε ναζιστικά! Η Χ.Α. χαρακτήρισε τον Σεραφείμ «φωτισμένο ιεράρχη» και δήλωσε ότι «δεν θα επιτρέψει την προσβολή της ιστορικής μνήμης ή του θρησκευτικού συναισθήματος του Ελληνικού λαού». Αυτά λέγονται από χιτλερικούς, θαυμαστές των δοσιλόγων της κατοχής, και παγανιστές. Πως έγιναν όμως οι ναζιστές ξαφνικά ορθόδοξοι; Το έκαναν αυτό γιατί το αφεντικό τους ο Πούτιν, το ίνδαλμα των ναζιστών παγκόσμια, σηκώνει το λάβαρο της «ορθοδοξίας» σα σύμβολο κυριαρχίας της νεοτσαρικής Ρωσίας.

Και δεν είναι μόνο η Χ.Α. που σήκωσε ψηλά τη σημαία της θρησκείας για λογαριασμό του Πούτιν. Το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων έχουν στρατηγικό προσανατολισμό στην «ορθόδοξη αδελφή» Ρωσία και έχουν για χρόνια καλλιεργήσει το έδαφος για να γίνει εθνικό δόγμα η «ελληνορθοδοξία», μία ρατσιστική στην ουσία της αντίληψη, αφού σημαίνει ότι αν δεν είσαι χριστιανός ορθόδοξος δεν θεωρείσαι έλληνας. Είναι ο σημερινός πρωθυπουργός Σαμαράς που υποστήριζε σαν υπουργός εξωτερικών το σχηματισμό μίας συμμαχίας των «ορθόδοξων» βαλκανικών κρατών με ηγετικό το ρόλο της Ρωσίας, δηλ. το «ορθόδοξο τόξο». Η ορθοδοξία ήταν το εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για να χειραγωγηθεί ο ελληνικός λαός υπέρ των «ομόδοξων» σέρβων εθνοεκκαθαριστών Κάρατζιτς και Μλάντιτς κατά τη διάρκεια του επιθετικού πολέμου της Σερβίας ενάντια στη Βοσνία, με την εκκλησία να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τελικά, σύσσωμα τα κοινοβουλευτικά κόμματα προστάτεψαν πλήρως τους έλληνες ναζιστές «εθελοντές» που συμμετείχαν στις σφαγές του βοσνιακού πληθυσμού από τις ορδές του Κάρατζιτς. Έτσι εξηγείται πως κάθε επιχείρηση λογοκρισίας του θρησκευτικού σκοταδισμού νομιμοποιήθηκε μέσα από την ανοιχτή υποστήριξη ή ανοχή του επίσημου πολιτικού κόσμου (χαρακτηριστικά παραδείγματα η αφαίρεση πίνακα από την έκθεσηOutlook το 2003, η πρωτόδικη καταδίκη του Αυστριακού κομίστα Gerhard Harderer για το σατιρικό άλμπουμ "Η ζωή του Χριστού" το 2005 και η πρωτόδικη απόφαση για το «Ζιγ-Ζαγκ στις Νεραντζιές» υπέρ της απόσυρσης του βιβλίου μετά από αίτηση του ναζιστή Κ. Πλεύρη).  

Ειδικά σήμερα, που η ηγεσία της εκκλησίας πρωτοστατεί στον «αντιμνημονιακό αγώνα», πλειοδοτεί σε αντιευρωπαϊσμό και αντισημιτισμό, σήμερα που ο ρωσόδουλος αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στρώνει το κόκκινο χαλί στον Πούτιν και που οι μητροπολίτες του με κάθε ευκαιρία «ευλογούν» τους ναζιστές, το πολιτικό καθεστώς δεν θέλει καθόλου να χαλάσει τις σχέσεις του μαζί της. Αλλά ενάντια σε αυτές τις προθέσεις της εκκλησιαστικής ηγεσίας, το ορθόδοξο βάπτισμα των ναζιστών έχει προκαλέσει αντιδράσεις στους κόλπους της εκκλησίας, με πιο χαρακτηριστική αυτή του Μητροπολίτη Σιάτιστας που δήλωσε ότι «Η Χρυσή Αυγή εξευτελίζει τον Χριστό». Η χριστιανική θρησκεία δεν είναι συμβατή με το ναζισμό, ανεξάρτητα από το σκοταδισμό που μπορεί να κουβαλάει. Ο συγχρωτισμός με τους τραμπούκους της δολοφονικής συμμορίας είναι ένα μεγάλο άλμα στο βούρκο και θα είναι αρκετοί αυτοί που θα αρνηθούν να το κάνουν.   

Όσο το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων δεν βάζει σαν πρώτο και άμεσο ζήτημα σήμερα την αντιμετώπιση της ναζιστικής βίας, και κυρίως την τοποθέτηση εκτός νόμου της ναζιστικής συμμορίας, θα είναι υπόλογα για κάθε επίθεση και για κάθε θύμα των ναζιστών. Όσοι οι ναζιστές παραμένουν ασύδοτοι, αποτελούν ενεργή απειλή για κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό άνθρωπο. Η συγκέντρωση των συμπαραστατών έξω από το θέατρο την Παρασκευή δείχνει ότι οι δημοκράτες αρχίζουν να συνειδητοποιούν την κατάσταση, και ότι δύσκολα οι κάθε λογής προστάτες των ναζιστών θα αποτρέψουν ένα πραγματικό αντιφασιστικό μέτωπο.