Σύμφωνα με τη σύμβαση που έχει υπογραφεί ανάμεσα στο ελληνικό δημόσιο και το κινέζικο κράτος θα πάρει την προβλήτα 2. Όμως για λόγους ελευθερίας του ανταγωνισμού σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΕΕ αλλά και στο όνομα της όποιας εθνικής κυριαρχίας, το ελληνικό κράτος, σαν ΟΛΠ, θα κρατούσε σύμφωνα με την υπογραμμένη σύμβαση παραχώρησης την προβλήτα 1.
Ο μη έλεγχος της προβλήτας 1 είναι αυτό που απασχολούσε πάντα τους κινέζους. Αυτή η προβλήτα θα είναι αρκετά σύντομα έτοιμη. Προς το παρόν έχει μόνο 5 γερανούς όταν η 1 έχει 14, αλλά όταν θα ολοκληρωθεί θα είναι πολύ πιο σύγχρονη και επειδή είναι πολύ πιο βαθιά θα δέχεται πολύ πιο μεγάλα πλοία από την προβλήτα 2.
Ενώ έτσι είχαν τα πράγματα πριν την απεργία, η κυβέρνηση επικαλούμενη την πίεση από την απεργία πρότεινε, και οι κινέζοι δέχτηκαν την επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας. Αυτό δεν το έκαναν οι κινέζοι για να αδυνατίσει η θέση τους στη 2 αλλά αντίθετα για να αποκτήσουν τον έλεγχο και στην 1. Στην πραγματικότητα οι κινέζοι φασίστες είχαν από την πρώτη στιγμή απαιτήσει από την κυβέρνηση Καραμανλή να έχουν όλες τις προβλήτες στα χέρια τους. Και αυτό είναι φυσικό. Μόνο αν έχουν όλες τις προβλήτες δικές τους οι κινέζοι φασίστες θα μπορούν να κάνουν όλες τις βρωμοδουλειές για τις οποίες θέλουν τον Πειραιά: λαθρεμπόρια σε συνδυασμό με μια βιομηχανία αλλαγής χώρας προέλευσης των εμπορευμάτων, εκβιασμούς στους υπόλοιπους μεταφορείς και παραγωγούς, κυκλώματα πολιτικής επιρροής και βίας στο λιμάνι του Πειραιά και στη χώρα ολόκληρη. Αν αντίθετα υπάρχουν μέσα στο λιμάνι οι οποιοιδήποτε ανταγωνιστές τους, ντόπιοι ή ξένοι, αυτοί θα τους καταγγέλλουν και στις εσωτερικές και στις ευρωπαϊκές αρχές και στη διεθνή κοινή γνώμη για κάθε βλαπτική γι αυτούς παραβίαση της νομοθεσίας.
Ο Καραμανλής είχε συμφωνήσει να παραδοθεί όλο το λιμάνι στην Κίνα με απευθείας ανάθεση κιόλας από το 2006. Όμως σε αυτή την εκχώρηση αντέδρασε η ΕΕ επειδή έτσι θα καταπατιόνταν οι όροι του ελεύθερου ανταγωνισμού σε σχέση με τα άλλα ευρωπαϊκά λιμάνια αλλά και μέσα στο ίδιο το λιμάνι του Πειραιά. Έτσι ο Καραμανλής υποχρεώθηκε από την ΕΕ σε διεθνή διαγωνισμό. Στη διάρκειά αυτού του διαγωνισμού με αλλεπάλληλες απεργίες φθοράς τα συνδικάτα των λιμενεργατών αποθάρρυναν τους ανταγωνιστές της COSCO, και βασικά την ευρωπαϊκή MSC, που είχε σύμβαση με τον ΟΛΠ και που δοκίμασε μεγάλες ζημιές από την απεργία, να διεκδικήσουν αποφασιστικά το λιμάνι. Έτσι κέρδισε το διαγωνισμό η Κίνα.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί τώρα τους λιμενεργάτες και την απεργία τους για να πετύχει μια νέα διαπραγμάτευση υπέρ της COSCO τέτοια που να της επιτρέψει να πραγματοποιήσει το σχέδιο της, την είσοδο στην προβλήτα 1 και σταδιακά τον έλεγχο της οπότε και το έλεγχο όλου του λιμανιού. Την επαναδιαπραγμάτευση την πέτυχε ο Παπανδρέου υποσχόμενος στους λιμενεργάτες ότι θα τους εξασφαλίσει μέσα από αυτήν καλύτερες μισθολογικές συνθήκες και μόνιμη δουλειά. Ο βασικός λόγος για τον οποίο ο Παπανδρέου ήθελε την απεργία ήταν γιατί χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει στην ΕΕ τους λόγους για τους οποίους έκανε μια αναδιαπραγμάτευση που θα ευνοεί την Κίνα σε βάρος του καθαρού οικονομικού ανταγωνισμού ανάμεσα στην προβλήτα 2 και στην προβλήτα 1 όπως τον πρόβλεπε η αρχική συμφωνία.
Ο Παπανδρέου έχοντας μαζί του φανατικά τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ δεν δυσκολεύτηκε να πείσει τους συνδικαλιστές και τους τοπικούς παράγοντες του ΠΑΣΟΚ -που προεκλογικά τους είχε παραμυθιάσει ότι η επαναδιαπραγμάτευση ισούται με ακύρωση της συμφωνίας- ότι τη σύμβαση με την Κίνα δεν μπορεί να την ακυρώσει η κυβέρνηση πρώτον γιατί αυτή αφορά τη στρατηγική πολιτικοοικονομική σχέση με την Κίνα, δεύτερο γιατί το κράτος θα πληρώσει πελώριες ρήτρες αν αθετήσει τη συμφωνία και τρίτο γιατί με μια τέτοια αθέτηση θα εκτεθεί η χώρα διεθνώς και θα τραυματιστούν ανεπανόρθωτα οι ξένες επενδύσεις. Αφού αυτά τα έλεγε ταυτόχρονα και με πολύ μεγαλύτερη ένταση η ΝΔ, τα δύο αυτά κόμματα κάνανε τους λιμενεργάτες να θεωρούν σα δεδομένο ότι οπωσδήποτε θα έρθουν οι κινέζοι για να πάρουν την προβλήτα 2 οπότε εκείνοι πρέπει να ενδιαφερθούν αποκλειστικά για το εργασιακό τους μέλλον σαν να πρόκειται για οποιονδήποτε άλλον εργοδότη.

Η μετατόπιση του ζητήματος στα εργασιακά των λιμενεργατών δίνει το λιμάνι στους κινέζους φασίστες

Η μετατόπιση του ζητήματος στα εργασιακά των λιμενεργατών είναι μια τεράστια, μια απαράδεκτη οικονομική και γενικότερα πολιτική υποχώρηση των συνδικαλιστών που ανοίγει αυτόματα το δρόμο για την κυριαρχία των σοσιαλιμπεριαλιστών-δουλοκτητών όχι μόνο στην προβλήτα 2 αλλά σε όλο το λιμάνι.
Να πως έγινε η μετατόπιση. Σε λίγους μήνες από την έναρξη της υπάρχουσας συμφωνίας προβλέπεται ότι οι λιμενεργάτες που δουλεύουν σήμερα με τις γνωστές καλές συνθήκες δουλειάς και αμοιβής θα φύγουν από την προβλήτα 2 και θα δουλέψουν στην προβλήτα 1 με τον παλιό τους εργοδότη, τον ΟΛΠ. Όμως οι κινέζοι σύμφωνα με την υπάρχουσα σύμβαση θα μπορούν να προσλάβουν νέους εργαζόμενους στη 2 με τους όρους που θέλουν, δηλαδή οι κινέζοι σαν γνωστοί δουλοκτήτες που είναι θα φέρουν πολύ πιο φτηνούς εργάτες στην προβλήτα 2. Έτσι παρόλο που η προβλήτα 1 θα είναι τελικά τεχνικά πιο ανταγωνιστική θα έχει πολύ πιο ακριβά μεροκάματα από όσο η 2 οπότε το πιθανότερο είναι ότι θα έχει μεγαλύτερα κόστη από τη 2. Κατά συνέπεια η προβλήτα 1 ή θα κλείσει ή θα απολύσει ή θα χαμηλώσει τα μεροκάματα των λιμενεργατών της.
Λέει λοιπόν η κυβέρνηση στους λιμενεργάτες που άρχισαν απεργία: Δεν μπορούμε να σας επιδοτήσουμε τους μισθούς στην προβλήτα 1 γιατί αυτό δεν θα το δεχτούν ούτε οι κινέζοι ούτε η ΕΕ αν οι κινέζοι προσφύγουν σε αυτήν, επειδή έτσι θα θεωρηθεί ότι το ελληνικό κράτος νοθεύει τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Υπάρχει λοιπόν μόνο μία ρεαλιστική λύση για σας. Να αλλάξει η υπάρχουσα σύμβαση ώστε τα εργασιακά δικαιώματα να γίνουν και στην προβλήτα 2 τα ίδια όπως θα είναι και στην προβλήτα 1, οπότε η 2 δεν θα είναι πιο ανταγωνιστική από την 1.
Αν όμως αυτή η εξίσωση των μισθών συνέβαινε ποτέ, τότε η προβλήτα 1 θα ήταν καθαρά πιο ανταγωνιστική από τη 2 σε όλα τα επίπεδα. Οπότε η Κίνα δεν θα δεχόταν καμιά τόσο επιβαρυντική γι αυτήν επαναδιαπραγμάτευση. Αλλά η Κίνα δέχτηκε την επαναδιαπραγμάτευση. Όπως εξήγησε η Λ. Κατσέλη, «συμφωνήσαμε με τη ΣΕΠ ΑΕ, που είναι η ελληνική ονομασία της COSCO, να καθίσουμε στο τραπέζι του διαλόγου και να δούμε όλα τα ζητήματα που αφορούν τη σύμβαση παραχώρησης και στα οποία μπορούν να γίνουν βελτιώσεις». Οι βελτιώσεις, μάλιστα αυτές, όπως τόνισε, θα είναι «βεβαίως προς αμοιβαίο συμφέρον». Δηλαδή η Κίνα δεν τη δέχτηκε την επαναδιαπραγμάτευση επειδή στριμώχθηκε από αυτήν την απεργία, όπως λένε οι συνδικαλιστές. Άλλωστε δεν στριμώχθηκε καθόλου γιατί δεν έχει ακόμα εγκατασταθεί στην προβλήτα 2 και δεν είναι έτοιμη να εγκατασταθεί. Το ότι δεν ζημιώθηκε από την απεργία το παραδέχτηκε μάλιστα ωμά και ο νομικός σύμβουλος της ΣΕΠ-COSCO, Δ Διακόπουλος, όταν δήλωσε ότι «η απεργία των λιμενεργατών στρέφεται κατά του ΟΛΠ». Αυτός που έχει ζημιωθεί σημαντικά από την απεργία ως τώρα και οικονομικά και σε αξιοπιστία είναι ο ανταγωνιστής της Κίνας που είναι ο ΟΛΠ.
Δεν μπορεί λοιπόν παρά η Κίνα να πήρε κάποια πολύ ουσιαστικά ανταλλάγματα για να δεχτεί την όποια επαναδιαπραγμάτευση και για να κάνει ακόμα και την πιο ασήμαντη υποχώρηση στα εργασιακά. Το πιο ομολογημένο και σαφές αντάλλαγμα που πήρε η Κίνα για να δεχτεί την επαναδιαπραγμάτευση είναι αυτό που παραδέχτηκε η ίδια η υπουργός οικονομίας, η Κατσέλη που δήλωσε ότι με την επαναδιαπραγμάτευση θα επιδιωχθεί η συνεργασία της προβλήτας 2 με την προβλήτα 1, δηλαδή της COSCO με τον ΟΛΠ, δηλαδή ότι θα πραγματοποιηθεί η συνεργασία των δύο υποτιθέμενων ανταγωνιστών.
Το ποια ακριβώς θα είναι αυτή η σύμπραξη ουδείς γνωρίζει ακριβώς έξω από την κυβέρνηση και τους κινέζους. Έχει διαρρεύσει στον τύπο μια μορφή αυτής της συνεργασίας όπως το ότι αν η προβλήτα 2 έχει πολύ κίνηση τότε ένα μέρος αυτής της κίνησης θα περνάει στην προβλήτα 1. Αλλά αυτά είναι απλά προσχήματα για την κινέζικη διείσδυση και την κυριαρχία στην 1. Γιατί πως θα εξακριβώνεται αντικειμενικά ότι γέμισε με κίνηση η 2 και πως θα αποζημιώνεται η 1 για την φιλοξενία του έργου που της μετέφερε η 2, αν τελικά δεν υπάρχει μια καλά «συνενοούμενη» διοίκηση, που ξέροντας ποιοι είναι αυτοί που διοικούν τη χώρα σημαίνει ένα πράγμα, ότι η Κίνα θα κάνει κουμάντο και στην 1; Συμπέρασμα:. Αυτό που λέει η κυβέρνηση στους λιμενεργάτες είναι ότι για να σώσουν το μέλλον τους πρέπει να συμμαχήσουν με τους κινέζους και να τους δεχτούν τουλάχιστον σαν συμμετόχους στην προβλήτα 1, δηλαδή να υποθηκεύσουν το μέλλον των παιδιών τους και όλης τη χώρας για να σώσουν το παρόν τους.

Ακόμα και οι καλύτερες εργασιακές σχέσεις δεν εξουδετερώνουν με τίποτα το έγκλημα να δοθεί σε μια μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη και μάλιστα φασιστική το μεγαλύτερο λιμάνι μιας μικρής χώρας. Αλλά εμείς επιπλέον δεν πιστεύουμε ότι μια μεγάλη φασιστική χώρα θα τηρήσει οποιαδήποτε συμφωνία στα εργασιακά και ότι θα υπάρξει οποιαδήποτε από τις «τρέχουσες» ελληνικές κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις που θα τους υποχρεώσει να το κάνουν. Γιατί οι κινέζοι φασίστες αφού θα μπορούν να προσλάβουν το προσωπικό που θέλουν, ο όρος που θα βάλουν για κάθε νέα πρόσληψη σε συνθήκες ανεργίας σαν τις σημερινές θα είναι η απόλυτη υποταγή στους ίδιους, σα νέο αφεντικό. Αν οι σημερινοί λιμενεργάτες και η οποιαδήποτε ΟΜΥΛΕ αντιδράσουν στο μέλλον με απεργία σε μια παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας στην προβλήτα 2 από την Κίνα ποιος θα είναι αυτός που θα απεργήσει στην προβλήτα 2; Το πολύ να απεργήσει η 1 - αν δεν την ελέγχει ακόμα η Κίνα. Αλλά αυτό δεν θα κάνει τους κινέζους να σκάσουν γιατί μια τέτοια απεργία απλά θα αποτελειώσει την 1 και τον ΟΛΠ όπως γίνεται άλλωστε ως τώρα. Όλα αυτά στην καλύτερη περίπτωση όπου θα υπάρξει κάποια συνδικαλιστική αντίσταση. Όμως στην πράξη με ποιο συνδικαλιστικό κίνημα πάει η Ελλάδα στη συμφωνία με την COSCO; Πάει με εκείνο που έχει παραδώσει τους εργαζόμενους χειροπόδαρα και σαν ΠΑΣΟΚ και σα ΝΔ αλλά και σαν ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ σε όλο το ιδιωτικό κεφάλαιο και πιο πολύ στους ανατολικούς ολιγάρχες. Μήπως δεν έγινε αυτό όταν το κράτος παρέδωσε την TVX στον ανατολικό ολιγάρχη Μπόμπολα που προσέλαβε παλιούς και νέους μεταλλωρύχους με πολύ χειρότερα μεροκάματα από εκείνα που είχαν πριν, ή δεν το έκαναν με τον Βγενόπουλο και την Ολυμπιακή;.
Στην πραγματικότητα σύσσωμο το καθεστώς έκανε στους λιμενεργάτες τον εκβιασμό: με την Κίνα ή θα σας λειώσουμε. Αυτό τον εκβιασμό κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου και η ΝΔ του Καραμανλή γιατί και οι δύο αυτές είναι συμμορίες κομπραδόρων αστών που δουλεύουν στην υπηρεσία της νεοναζιστικής συμμαχίας Ρωσίας-Κίνας και βασικά της πρώτης. Επίσης το ανοιχτά ρωσόδουλο δήθεν εθνικιστικό ΛΑΟΣ χτύπησε την απεργία αλλά και κάθε αντίσταση στη συμφωνία με την Κίνα για λόγους εθνικούς, δηλαδή σαν υποταγή στη Δύση που τάχα είναι εναντίον της Κίνας.
Να επίσης γιατί ήταν σταθερή και σαφής στη διάρκεια της απεργίας η στάση της ΝΔ υπέρ της COSCO. Αυτή έβγαλε μάλιστα μπροστά ως συνήθως τους δυτικόφιλους φιλελεύθερους να κάνουν τη βρωμοδουλειά της υποστήριξης αυτής της συμφωνίας στο όνομα της συνηθισμένης μυωπικής πάλης τους ενάντια στην κρατικογραφειοκρατική κυριαρχία μιας μειοψηφίας λιμενεργατών στο ΣΕΜΠΟ. Λες και τα παραπανίσια λεφτά που έβγαζαν μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εργαζόμενοι ή και τα προνόμια ή και ακόμα και οι μίζες ορισμένων για επιλεκτικές διευκολύνσεις σε μερικούς μεταφορείς να συγκρίνεται με τα δις και τρις που θα βγάλει σε βάρος της χώρας μας και σε βάρος της ΕΕ ο παγκόσμιος ληστής που παίρνει στα χέρια του το λιμάνι του Πειραιά.

Η βρώμικη «αριστερή» τακτική των ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ υπέρ της Κίνας

Εκείνο που ξεσκεπάζεται λίγο δυσκολότερα είναι η τακτική του ΣΥΝ και του ψευτοΚΚΕ σε αυτή την υπόθεση.
Αυτά τα δύο κόμματα, ιδιαίτερα το ψευτοΚΚΕ σκίζουν τα ρούχα τους και τα έσκιζαν πάντα ότι είναι αντίθετα στη εκχώρηση του λιμανιού στην COSCO. Όμως προδίνουν την αγάπη τους στη συμφωνία χάρη σε μία κεντρική θέση τους και στην πράξη τους.
Η κεντρική θέση τους όπως ακριβώς και εκείνη των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ είναι καταγγελτική της συμφωνίας σαν συμφωνία με έναν «ιδιώτη». Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως το ΠΑΣΟΚ έτσι και το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ δεν μιλάνε για εκχώρηση του λιμανιού στην Κίνα, ούτε λένε ότι η COSCO είναι μια εταιρεία του κινέζικου κράτους και μάλιστα του «Κ»Κ της Κίνας. Μάλιστα την ονομάζουν «πολυεθνική» ώστε να μην κατηγορείται καθόλου το κινέζικο κράτος αλλά το διεθνές κεφάλαιο για αυτή την αποικιακή εκχώρηση. Αυτό που κάνουν δηλαδή τα δύο σοσιαλφασιστικά κόμματα είναι να κρύβουν ότι πρόκειται για μια αποικιοκρατική συμφωνία με ένα κράτος και μάλιστα με ένα πολύ μεγάλο ιμπεριαλιστικό κράτος, που συμβαίνει επιπλέον να είναι ένα κράτος φασιστικό, αντεργατικό και εξαιρετικά διεφθαρμένο, με ένα κράτος που έχει αποδειχτεί ότι χρησιμοποιεί τις θέσεις του στα ευρωπαϊκά λιμάνια πχ Νάπολη της Ιταλίας για να κάνει λαθρεμπόριο σε βάρος της χώρας αυτής και της ΕΕ μετονομάζοντας τα κινέζικα προϊόντα σε ευρωπαϊκά.
Αντίθετα το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να παραχωρήσει ένα λιμάνι σε μια σύγχρονη και εξειδικευμένη ανώνυμη εταιρεία, εσωτερική ή διεθνή χωρίς να βλάφτονται οι μεταφορές του αρκεί να έκανε έναν έντιμο και διαφανή διεθνή διαγωνισμό και να έλεγχε και συμβατικά και στην πράξη τον τελικό ανάδοχο στις παραγωγικές και διοικητικές διαδικασίες του έργου που θα επιτελούσε.
Όταν μετά από όλα αυτά δίνει κανείς την πάλη ενάντια στην COSCO σαν πάλη γενικά ενάντια στην «ιδιωτικοποίηση» δουλεύει με σαφήνεια υπέρ της COSCO. Δουλεύει υπέρ της όχι μόνο γιατί κρύβει το πραγματικό διακύβευμα που είναι αν το λιμάνι θα ελέγχεται από το ελληνικό κράτος, ή αν θα ελέγχεται από μια φασιστική υπερδύναμη, αλλά γιατί το όχι στην ιδιωτικοποίηση είναι σήμερα ένα αντιπαθητικό στο λαό σύνθημα, σύνθημα του κρατικοφασισμού, της γραφειοκρατικής σπατάλης, της μίζας, της αδιαφορίας, σύνθημα της κάθε συντεχνιακής υπαλληλικής αριστοκρατίας που τόσο πολύ έχει μισηθεί από το λαό τις προηγούμενες δεκαετίες. Ακόμα περισσ στη χώρα μας δεν υπάρχει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος που να θεωρεί ότι το δημόσιο μπορεί να οργανώνει την παραγωγή φτηνότερα και καλύτερα από μια σύγχρονη ανώνυμη εταιρεία. Ειδικά το ψευτοΚΚΕ που κατηγορεί ακόμα και τον ΟΛΠ σαν ιδιωτικό οργανισμό επειδή σε κάποιο βαθμό δουλεύει με ιδιωτικά κριτήρια και που ζητάει τώρα δα πάνω στην απεργία των λιμενεργατών να γίνει το λιμάνι «λαϊκή ιδιοκτησία» μέσα σε συνθήκες καπιταλισμού (Ριζοσπάστης, 14/10) μετατρέπει κάθε αγώνα ενάντια στην COSCO σε μια γελοιογραφία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ψευτοΚΚΕ δεν έκανε ποτέ το δικό του αυτόνομο πολιτικό ή συνδικαλιστικό αγώνα ενάντια στην παραχώρηση του λιμανιού στην Κίνα πράγμα που τόσο καλά ξέρει να κάνει σαν «Κ»ΚΕ και σαν ΠΑΜΕ όποτε διαφωνεί με τους «ρεφορμιστές» ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ κλπ.
Τα ίδια ισχύουν και για τον ΣΥΝ. Και αυτός ονομάζει την κρατική COSCO ιδιωτική εταιρία και μάλιστα πολυεθνική εταιρεία. Και αυτός δεν έκανε ποτέ αυτόνομο αγώνα και αυτόνομη πολιτική ή συνδικαλιστική καμπάνια ενάντια στην εκχώρηση. Μόνο τώρα πάνω στην απεργία άφησε στη «ριζοσπαστική» και «αντιιμπεριαλιστική» συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, την ΚΟΕ το καθήκον να μιλήσει για ακύρωση της συμφωνίας. Όμως την ίδια ώρα ο επικεφαλής συνδικαλιστής του ΣΥΝ στον ΟΛΠ ο Νουχουτίδης δεχόταν –με κάποια γκρίνια για κάλυψη, αλλά οπωσδήποτε σαν ένα αναπόφευκτο γεγονός- όχι μόνο την αναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας αλλά και τη λογική της σύμπραξης ΟΛΠ και ΣΕΠ-COSCO στην προβλήτα 1. Να πολύ χαρακτηριστικά τι είπε αυτός σε συνέντευξή του στη Αυγή στις 18/10:
«Ερώτηση: Πώς βλέπετε επίσης τις προθέσεις της (κυβέρνησης) να προχωρήσει σε επέκταση της συμφωνίας;
Απάντηση: Εδώ να σημειώσουμε ότι υπάρχει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, η προβλήτα I έχει 5 γερανογέφυρες και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ανταγωνιστεί την προβλήτα II που έχει 14. Η νέα κυβέρνηση μας λέει πως επιθυμεί μία “σύμπραξη”. Θα έπρεπε όμως να δούμε το βάθος και το περιεχόμενο αυτής της έννοιας. Να δούμε τι σημαίνει σύμπραξη, ποιος έχει το management της εταιρείας, πόσο τοις εκατό έχει το ελληνικό δημόσιο, ποιος κάνει τις προσλήψεις, πώς περιφρουρούνται οι εργασιακές σχέσεις κ.λπ. Άρα να την αναφέρει κανείς ως λέξη τη “σύμπραξη” μπορεί να λέει κάτι, ως περιεχόμενο όμως αποτελεί μία φωτοβολίδα. Ίδωμεν».
Δηλαδή θα «ίδωμεν» τι σημαίνει η σύμπραξη για να αποφασίσουμε αν είναι καλή ή κακή.

Την ίδια ώρα αυτή τη σύμπραξη-στην ουσία παραχώρηση στην COSCO και της προβλήτας 1- την κατήγγειλε από το βήμα της Βουλής ο διπρόσωπος ΣΥΝ με τον Λαφαζάνη. Η διαφορά του ΣΥΝ με το ψευτοΚΚΕ είναι ότι ο πρώτος προδίδει την υπόθεση που φαινομενικά υποστηρίζει, δηλαδή τους εργάτες που εκπροσωπεί, στο όνομα του πολιτικού ρεαλισμού. Το δεύτερο διαπράττει την προδοσία του και εξαπατά τη βάση του στο όνομα της «επανάστασης» που δεν νοιάζεται για το αν οι προβλήτες θα ανήκουν στο μισο-ιδιωτικοποιημένο ΟΛΠ ή στους κινέζους ιδιώτες αλλά μόνο για το αν ανήκουν στο λαό. Και αφού οι συσχετισμοί δεν επιτρέπουν να ανήκουν στο λαό, το «κόμμα του λαού» δεν έχει λόγο να χολοσκάει.
Έτσι λοιπόν σύσσωμο το πεντακομματικό συντονιστικό κορυφής παραδίνει όλο το λιμάνι του Πειραιά στους κινέζους σοσιαλφασίστες. Έτσι έχουν λειτουργήσει και όλες ανεξαίρετα οι απεργίες που έχουν γίνει όλα τα τελευταία χρόνια ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού. Το 2007 και το 2008 ήταν απεργίες για να μην πάρουν το λιμάνι οι δυτικές ανώνυμες εταιρείες και βασικά η MSC με την οποία συνεργαζόταν χωρίς πρόβλημα τα τελευταία χρόνια ο ΟΛΠ. Τώρα αυτές μεταβλήθηκαν σε απεργίες για να πάρει η COSCO όλο το λιμάνι. Ο κρατικο-γραφειοκρατικός συνδικαλισμός ολοκληρώνει σήμερα το καταστροφικό του έργο και παραδίνεται στον αρχικό του προστάτη, στους ανατολικούς κομπραδόρους αστούς που έχουν πατριάρχη τους τον Α. Παπανδρέου. Όταν το κύριο ζήτημα ήταν όλο το ιδιωτικό κεφάλαιο να περάσει στις ΔΕΚΟ και οι ΔΕΚΟ να γίνουν εργαλείο των ανατολικών πολιτικών, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έγινε ένα είδος ενδιάμεσου διαχειριστή και μισο-ιδιοκτήτη τους. Τώρα που οι ΔΕΚΟ περνάνε μία-μία στα χέρια των ανατολικών κομπραδόρων ολιγαρχών και των ανατολικών κρατών, οι συνδικαλιστές αυτοί παραδίνουν υπάκουα την όποια δοτή εξουσία τους στα νέα αφεντικά. Η προτελευταία τους εκδούλευση σε αυτούς είναι ότι με απεργίες, αποκλεισμούς και εκβιασμούς της χώρας εμπόδισαν τους δυτικούς ιδιώτες να πάρουν αυτοί τις προς εκποίηση ΔΕΚΟ, η τελευταία τους εκδούλευση πάλι με «ταξικούς αγώνες» είναι ότι πετυχαίνουν τους καλύτερους όρους εκχώρησης μέσω επαναδιαπραγμάτευσης. Πραγματικά μοιραίος ο ρόλος αυτών των ψευτορεφορμιστών και ψευτοεπαναστατών.