Η ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΡΩΣΙΚΩΝ ΤΑΝΚΣ:

ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΟΡΙΟ

Το μεγάλο σκάνδαλο της προμήθειας με απευθείας ανάθεση 420 ρωσικών τεθωρακισμένων για τον ελληνικό στρατό που έκλεισε – με τη συγκατάθεση όλων των κομμάτων – ο Καραμανλής με τον Πούτιν τον περασμένο χειμώνα παρέμεινε ασχολίαστο από τη συντριπτική μερίδα των ελληνικών μέσων ενημέρωσης.

Η πολιτική ηγεσία του τόπου έχει μπορέσει να επιβάλει ένα σαφές εμπάργκο βασικά στην τηλεόραση σε ειδήσεις που θίγουν τα ρωσικά αλλά και τα κινέζικα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Αυτό το πετυχαίνουν οι ηγετικές δυνάμεις των 5 κομμάτων που είναι φιλικές προς τον άξονα επειδή είναι σε θέση να ελέγχουν τις άδειες και τις διαφημίσεις των ιδιωτικών καναλιών. Η κρατική τηλεόραση είναι κάπως πιο ανεξάρτητη γιατί ελέγχεται από ένα τμήμα της κυβέρνησης που είναι περισσότερο δεμένο με τη Δύση. Αλλά και αυτή στα λεγόμενα εθνικά ζητήματα ακολουθεί πιστά την κεντρική ανατολική γραμμή. Η πιο χαρακτηριστική τέτοια συνεννοημένη απόκρυψη ήταν εκείνη της εκδήλωσης της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ακρόπολη πριν δυο βδομάδες περίπου. Εννοείται ότι ακόμα περισσότερο ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να μάθει ποτέ την αλήθεια για τα ρωσικά όπλα, ένα βασικό μέρος της οποίας παραμένει κρυμμένο σε σκόρπια άρθρα του τύπου. Ένα τέτοιο άρθρο διαβάζουμε στον «Κόσμο του Επενδυτή» (28-29/6) από την πένα του Μ. Ηλιάδη με τον πολύ εύστοχο τίτλο «Κοστίζει ακριβά η ελληνορωσική φιλία».

Το άρθρο δίνει μια εικόνα των πραγματικών διαστάσεων της ληστρικής αυτής συμφωνίας μέσα από το σχολιασμό της έγκρισης της εν λόγω προμήθειας που υπόγραψε ο υπουργός εθνικής άμυνας και που ορίζει τις απαιτήσεις της ελληνικής πλευράς. Πρόκειται για ένα έγγραφο 9 σελίδων, οι 5 από τις οποίες καταναλώνονται σε πίνακες χωρίς ουσία καθώς και σε μία λίστα επιθυμητών αντισταθμιστικών ωφελημάτων, όταν η ανάλογη «Μελέτη Επιχειρησιακών Απαιτήσεων – Προδιαγραφών Επιδόσεων του Νέου Ερπυστριοφόρου ΤΟΜΑ Σύγχρονης Τεχνολογίας» που συνέταξε αργότερα η Μόνιμη Επιτροπή Εξοπλισμών της Διευθύνσεως Πεζικού είναι ένα αρκετά λεπτομερές κείμενο έκτασης 76 σελίδων. Η διατύπωση της αρχικής έγκρισης «καταλήγει σε ένα άνευ προηγουμένου γενικό και αόριστο κείμενο, στο οποίο η λεπτομερής καταγραφή των διάφορων επιχειρησιακών και τεχνικών απαιτήσεων και όρων της επιτροπής που, ως προανεφέρθη, εκάλυψε 76 σελίδες, ελαχιστοποιείται μέχρι σχεδόν πλήρους εξαφανίσεως κάθε συγκεκριμένης αναφοράς σε προδιαγραφές ή επιδόσεις στο μόλις 9σέλιδο κείμενο της αρχικής εγκρίσεως».    

Έτσι, για παράδειγμα, αναφέρεται στο κείμενο της αρχικής έγκρισης ότι το αντικείμενο της προμήθειας προσδιορίζεται με βάση την τεχνική περιγραφή του προμηθευτή για το τεθωρακισμένο όχημα σε συνδυασμό με τις ελάχιστες απαιτήσεις σε συστήματα-υποσυστήματα (παράρτημα Α), την τεχνική περιγραφή του προμηθευτή για το υπόλοιπο περιφερειακό-υποστηρικτικό υλικό και τις ειδικές επιπρόσθετες απαιτήσεις (παράρτημα Γ), που ορίζονται κατόπιν διαπραγμάτευσης. 

«Στο πρώτο, παράρτημα «Α», με το οποίο προσδιορίζονται οι ελάχιστες απαιτήσεις σε συστήματα-υποσυστήματα, η περιγραφή δεν προσεγγίζει καν την αγορά ακόμη και του πλέον φτηνού… αυτοκινήτου. Διότι ούτε λίγο ούτε πολύ «προσδιορίζει» ότι το όχημα πρέπει να έχει… κινητήρα, κιβώτιο ταχυτήτων, σύστημα τροφοδοσίας καυσίμου, σύστημα μεταδόσεως κινήσεως, σύστημα αναρτήσεως κ.λπ. Ανάλογης σαφήνειας στοιχεία που αναφέρονται σε αυτόν τον αξιοθρήνητο «Πίνακα Ελάχιστων Απαιτήσεων σε Συστήματα-Υποσυστήματα για το ΤΟΜΑ ΒΜΡ-3Μ», λες και ήταν ποτέ δυνατό να υπάρξει όχημα οιουδήποτε είδους χωρίς κινητήρα, κιβώτιο ταχυτήτων κ.λπ.

Το άλλο παράρτημα, το «Γ», ο «Πίνακας Επιπρόσθετων Επιδιώξεων-Απαιτήσεων», είναι κατά τι πιο… εξειδικευμένο, διότι αναγράφει σαφώς κάποιες «απαιτήσεις» μας, όπως, π.χ., ότι οι σταθμοί ασυρμάτου που θα μπουν θα πρέπει να διαλειτουργούν με τους αντίστοιχους των αρμάτων (αλίμονο να μη συνέβαινε και αυτό), ότι θα εγκατασταθεί σε 135 ΤΟΜΑ σύστημα διοικήσεως και ελέγχου, σύστημα πλοήγησης και σύστημα προσδιορισμού θέσεως, ότι όλες οι πινακίδες επί των υλικών θα είναι στην ελληνική, η βιβλιογραφία χειρισμού και συντηρήσεως το ίδιο και λοιπά άλλα, τα οποία δίνουν ένα σαφές δείγμα της… απαιτητικότητάς μας για ένα αντικείμενο προμήθειας που δεν θα μας κοστίσει παρά κάτι παραπάνω από 1,2 δισ. ευρώ!»

Όσο για τα αντισταθμιστικά οφέλη που προβλέπει η αρχική έγκριση (παράρτημα «Δ»), από τα πέντε σχετικά προγράμματα τα τέσσερα αφορούν την κατασκευή 30 κλειστών υπόστεγων και το υπόλοιπο στη δημιουργία κέντρου τεχνικής υποστήριξης σε στρατιωτικό εργοστάσιο. «Ούτε μεταφορά τεχνολογίας, ούτε παραγωγή εδώ των πυρομαχικών, τουλάχιστον των 30 χλστ., ούτε συμπαραγωγή ή κάποια ελληνική βιομηχανική συμμετοχή (έτσι εξηγείται και η μη υλοποιηθείσα εισέτι επιθεώρηση των ελληνικών βιομηχανιών από εκπροσώπους της ΓΔΑΕΕ, όπως η ίδια τούς είχε αναγγείλει με έγγραφό της), πλην της τεκμαιρομένης –από τον Πίνακα Ειδικών Επιπρόσθετων Επιδιώξεων-Απαιτήσεων (το προαναφερθέν παράρτημα «Γ»)– εμπλοκής της Intracom, λόγω της εκ των πραγμάτων υποχρεωτικής επιλογής των ασυρμάτων της και λοιπού ηλεκτρονικού εξοπλισμού που μπαίνουν αναγκαστικά σε κάθε όχημα των Ε.Δ.». Κατά συνέπεια, ο μόνος ωφελημένος από την προμήθεια στην Ελλάδα θα είναι ο κρατικο-ολιγάρχης Κόκκαλης και η εταιρία που ίδρυσε με κεφάλαια της KGB για να προωθήσει στη χώρα μας τα συμφέροντα των εντολέων του.

Όλες αυτές οι πρωτοφανείς για τα ελληνικά στρατιωτικά δεδομένα παραλείψεις δεν έγιναν τυχαία. Ήταν το αποτέλεσμα άνωθεν κυβερνητικών παρεμβάσεων με στόχο την όσο το δυνατό μεγαλύτερη διευκόλυνση της ρωσικής πλευράς. «Οι φήμες αναφέρουν ότι ναι μεν το ΓΕΣ (4^ο Επιτελικό Γραφείο) φέρεται να έχει συντάξει το κείμενο της αρχικής εγκρίσεως προμηθείας, αλλά αυτό αφού πρώτα επεστράφη τέσσερις φορές το αρχικό κείμενο (που φυσικά ήταν πολύ πιο επακριβές) από τον επικεφαλής της ΓΔΑΕΕ (σ.σ. της γενικής διεύθυνσης εξοπλισμών του υπουργείου άμυνας), με την… παράκληση να το αλλάξει επί το γενικότερον και πλέον αόριστον (!), μέχρι που καταλήξαμε, με διαδοχικές αφαιρέσεις, στην πλήρη εξαφάνιση κάθε στοιχείου της μελέτης, ακόμη και των πλέον ζωτικών από αυτά, όπως, π.χ., η επιβιωσιμότητα του οχήματος που σε κάθε στρατό του κόσμου – και σε άλλες εποχές και τώρα – ήταν παράγων ζωτικής σημασίας, διότι ανεφέρετο στην επιβίωση του προσωπικού. Και είναι χαρακτηριστικό ότι στην αρχική έγκριση προμηθείας η επιβιωσιμότητα δεν εμφανίζεται ούτε καν μία φορά, έστω και ως λέξη!» (σσ Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας). 

«Στο όνομα της ελληνορωσικής φιλίας ας χαθούν και μερικές εκατοντάδες φαντάροι. Σιγά, και τι έγινε;» αυτό μοιάζει να είναι το πνεύμα του κειμένου της έγκρισης που φέρει φαρδιά-πλατιά την υπουργική υπογραφή. Πρόκειται για ασύλληπτη και εγκληματική υποτέλεια, για ένα σκάνδαλο πρώτου βαθμού! Στην πραγματικότητα η αγορά των τανκς δεν γίνεται για να εξυπηρετήσει τις επιχειρησιακές ανάγκες του ελληνικού στρατού αλλά κύρια για να επιταχύνει τη με κάθε κόστος πολιτικο-στρατιωτική υποδούλωση της χώρας μας στα αρπαχτικά του Κρεμλίνου. «Σε κάθε περίπτωση δε», καταλήγει το άρθρο του «ΚτΕ», «είναι τουλάχιστον απαράδεκτο το γεγονός η αρμόδια για την υλοποίηση αμυντικών προμηθειών υπηρεσία, αντί να προσαρμόσει ένα επιλεγέν σύστημα στις ανάγκες των Ε.Δ., να προσαρμόζει τις τελευταίες στις απαιτήσεις του ξένου προμηθευτή, αδιαφορώντας – και ας μην εκληφθεί αυτό ως υπερβολή – όχι μόνο για το υπέρογκο τίμημα (1,2 δισ. ευρώ), αλλά ακόμη και για τη ζωή των χειριστών ενός επιλεγέντος οπλικού συστήματος. Με άλλα λόγια, είπαμε να ικανοποιήσουμε τους φίλους μας τους Ρώσους, αλλά όχι μέχρι του σημείου εκτελέσεως της ασκήσεως «επίκυψης» και δη έχοντας προηγουμένως εκτελέσει και «μεταβολή»…».

 Κι όμως, ακριβώς αυτού του είδους την ικανοποίηση απαιτεί από τα κράτη-δορυφόρους η αδηφάγα και αδίστακτη κλίκα των ρώσων σοσιαλιμπεριαλιστών. Η «φιλία» μαζί της που προωθούν οι 5 κομματικές ηγεσίες θα κοστίσει πολύ ακριβά στο ελληνικό κράτος και στον ελληνικό λαό, και δεν είναι μόνο το χρηματικό κόστος αλλά, ακόμα χειρότερα, η απώλεια κάθε ίχνους ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας που συνδέονται μ’ αυτό.

Για τους παλιανθρώπους ηγέτες του 5κομματικού συντονιστικού εξουσίας, η υποτέλεια δεν έχει όρια. Στην παραγγελία αυτή βρίσκεται η πιο τρανή απόδειξη ότι οι ηγέτες αυτοί δεν είναι έλληνες φιλορώσοι αστοί, αλλά είναι κανονικοί αφοσιωμένοι πράκτορες της Ρωσίας. Ακόμα και η λέξη ρωσόδουλοι που χρησιμοποιούμε είναι αρκετά ελαφρυντική γι’ αυτούς. Ο δούλος υποτάσσεται στο αφεντικό του από ανάγκη. Όμως αυτά τα καθάρματα τον λατρεύουν και σκίζονται να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες του καθαρά σε βάρος της χώρας του, καθαρά σε βάρος της πολεμικής ικανότητάς της ακόμα και αν αυτή πολέμαγε στο πλευρό της Ρωσίας. Ρωσόδουλους κανονικά θα πρέπει να ονομάζουμε όλα εκείνα τα σκουλήκια, βουλευτές, κομματικά στελέχη στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, στελέχη του στρατού και της διοίκησης γενικότερα που ξέρουν καλά τον οικονομικό και πολιτικό όγκο του σκανδάλου αλλά κανένα τους δεν τολμάει να ανοίξει το στόμα του και να βάλει το ζήτημα σε επίπεδο Βουλής, σε επίπεδο κομματικής ζωής, και σε επίπεδο προσφυγής στη δικαστική εξουσία.