ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΛΙΤΒΙΝΕΝΚΟ

Παραθέτουμε στην εφημερίδα μας δύο κείμενα σχετικά με τη στάση του Λιτβινένκο πριν πεθάνει. Για την αξιοπιστία των μαρτυριών και ισχυρισμών του κάθε ανθρώπου είναι καλό να παίρνουμε υπόψη μας και την αντοχή και το πάθος των πεποιθήσεών του καθώς αυτές δοκιμάζονται μπροστά στο θάνατο. Είναι βέβαια γεγονός ότι ένας άνθρωπος που έχει διατελέσει στέλεχος μιας μυστικής υπηρεσίας αδίστακτης και δολοφονικής σαν την ΚαΓκεΜπε πρέπει να αντιμετωπίζεται με μια δυσπιστία ως προς την ειλικρίνεια της στάσης του. Επίσης αρκετοί φασίστες και ναζιστές, ιδιαίτερα τη στιγμή της ισχύος του στρατοπέδου τους, μπορούν να έχουν ισχυρές πεποιθήσεις και φυσικό θάρρος μπροστά στο θάνατο. Όμως μπορούμε να συνδυάζουμε τέτοια στοιχεία με την υπόλοιπη πολιτική στάση ενός ανθρώπου, τη «στάση στρατοπέδου» όταν αυτή έχει πάρει ανοιχτά πολιτικά χαρακτηριστικά όπως συνέβη με τον Λιτβινένκο τα τελευταία χρόνια. Και το στρατόπεδο αυτό ήταν αναντίρρητα το αντιφασιστικό. Από αυτήν την άποψη είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι αυτόν τον άνθρωπο τον εμπιστεύτηκε προσωπικά και συνεργάστηκε στενά μαζί του, η ως τα σήμερα πιο ευγενική και ηρωική μορφή του ρώσικου αντισοσιαλφασιστικού αγώνα η επίσης δολοφονημένη Άννα Πολιτκόφσκαγια.

Δημοσιεύουμε λοιπόν δύο σχετικά κείμενα. 1ο. Ολόκληρη την επιθανάτια δήλωση του Λιτβινένκο, όπως δημοσιεύτηκε (από το BBC) στις 21/11/2006 και 2ο. Μια αφήγηση για τις τελευταίες του στιγμές στο νοσοκομείο που την παράθεσαν οι Times Online στις 24/11/2006.

Η επιθανάτια δήλωση του Λιτβινέκο

<<Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολλούς ανθρώπους. Τους γιατρούς μου, τις νοσοκόμες και το προσωπικό του νοσοκομείου που κάνουν ότι μπορούν για μένα, τη Βρετανική αστυνομία που ασχολείται με την υπόθεση μου με ζήλο και επαγγελματισμό και φυλάει εμένα και την οικογένεια μου.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Βρετανική κυβέρνηση που με δέχτηκε και με φρόντισε. Είναι τιμή μου να είμαι Βρετανός πολίτης.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω το βρετανικό λαό για τα μηνύματα υποστήριξης και το ενδιαφέρον που έδειξε για τα δεινά μου.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου τη Μαρίνα, που στάθηκε στο πλευρό μου. Η αγάπη μου για αυτή και το γιο μου είναι απέραντη.
Αλλά όσο βρίσκομαι ξαπλωμένος εδώ ακούω τα φτερά του αγγέλου του θανάτου.
Μπορεί να καταφέρω να του ξεφύγω αλλά πρέπει να πω ότι τα πόδια μου δεν τρέχουν τόσο γρήγορα όσο θα ήθελα.
Νομίζω συνεπώς ότι αυτή είναι η στιγμή να πω κάποια πράγματα για το πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για την τωρινή μου κατάσταση.
Μπορεί να πετύχεις να με σωπάσεις, αλλά αυτή η σιωπή μου θα έχει ένα τίμημα. Έδειξες ότι είσαι τόσο βάρβαρος και αδίστακτος όσο οι χειρότεροι εχθροί σου σε κατηγορούν.
Έδειξες ότι δεν έχεις κανένα σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή, την ελευθερία ή οποιαδήποτε αξία του πολιτισμένου κόσμου.
Έδειξες ότι είσαι ανάξιος του αξιώματος σου, ότι είσαι ανάξιος της εμπιστοσύνης πολιτισμένων ανδρών και γυναικών.
Μπορεί να πετύχεις να με σωπάσεις αλλά η κατακραυγή της διαμαρτυρίας από όλο τον κόσμο θα αντηχεί, κ. Πούτιν, στα αυτιά σου για την υπόλοιπη ζωή σου.
Μακάρι ο Θεός να σε συγχωρέσει για ότι έχεις κάνει, όχι μόνο σε μένα, αλλά και στην αγαπημένη Ρωσία και σε ολόκληρο το λαό της>>.

Μια αφήγηση για τις τελευταίες του στιγμές στο νοσοκομείο

“Ο δηλητηριασμένος ρώσος κατάσκοπος αψήφησε το Κρεμλίνο καθώς ένα μυστηριώδες μίγμα τον οδηγούσε στο θάνατο χθες βράδυ. «Θέλω να επιζήσω, μόνο και μόνο για να τους αποκαλύψω», είπε ο Αλεξάντρ Λιτβινένκο σε μια αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε λίγες ώρες πριν πεθάνει. Αρκετά αδύναμος για να κουνήσει τα άκρα του και εμφανώς σε μεγάλο πόνο, ο πρώην ρώσος μυστικός πράκτορας άφησε να εννοηθεί πως ήξερε ότι ίσως δεν κερδίσει τον αγώνα ενάντια στα φονικά χημικά που κατέστρεφαν τα ζωτικά του όργανα. Αλλά είπε ότι ο αγώνας για την αλήθεια θα συνεχιζόταν με ή χωρίς εκείνον. «Οι μπάσταρδοι μ’ έφαγαν», ψιθύρισε. «Αλλά δε θα τους φάνε όλους»”.

“Ο κ. Λιτβινένκο, 43 ετών, ψέλλισε τις τελευταίες του λέξεις στον Αντρέι Νεκράσοφ, φίλο και σκηνοθέτη, που τον επισκεφτόταν στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Λονδίνου κάθε μέρα την τελευταία βδομάδα. Την τελευταία νύχτα ο κ. Νεκράσοφ περιέγραψε τις ασυνήθιστες σκηνές στο νοσοκομείο, όπου ο θάλαμος έμοιαζε με σκηνή από το Νονό. «Ο Σάσα ήταν ένας όμορφος, δυνατός και θαρραλέος άντρας», είπε ο κ. Νεκράσοφ στους Τάιμς. «Αλλά η μορφή που με χαιρέτισε έμοιαζε με επιζώντα από ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης». Λίγες στιγμές αφότου είδε το φίλο του ο κ. Νεκράσοφ είπε: «Έχω γίνει μάρτυρας ορισμένων πραγμάτων στη Ρωσία και την Τσετσενία όμως αυτό είναι ένα από τα πιο φρικαλέα εγκλήματα που έχω δει σε όλη μου τη ζωή. Ένας σαδιστικός, αργός θάνατος. Διαπράχθηκε από κάποιον αφάνταστα σκληρό, αφάνταστα άκαρδο. Δεν είχε κανένα απολύτως νόημα».”

“Παρότι ο κ. Νεκράσοφ έβλεπε τον κ. Λιτβινένκο πολλές φορές τη μέρα, την Τρίτη ήταν η τελευταία φορά που ο φίλος του μπορούσε να επικοινωνήσει κανονικά. Ωστόσο, ακόμα και στα τελευταία του σχόλια ο πρώην κατάσκοπος παρέμεινε αγέρωχος στη μάχη του ενάντια στον πρόεδρο Πούτιν και τις ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας. Επιχείρησε μάλιστα να αυτοσαρκαστεί, υπονοώντας ότι η δηλητηρίασή του ήταν απόδειξη ότι ο αγώνας του ενάντια στο Κρεμλίνο στόχευε στα σωστά άτομα. «Αυτό χρειάζεται για να αποδείξεις ότι κάποιος λέει την αλήθεια», είπε. Το σθένος και η εξυπνάδα που χρειαζόταν ο Λιτβινένκο για να ανέλθει στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη της KGB δεν τον εγκατέλειψαν.”

Και οι Τάιμς συνεχίζουν: “Ο κ. Νεκράσοφ αποκάλυψε ότι ο κ. Λιτβινένκο απόκτησε τη βρετανική υπηκοότητα με το μνημόσυνο της Άννας Πολιτκόφσκαγια, φίλης του επικριτικής του Κρεμλίνου που δολοφονήθηκε στη Μόσχα, στο Αβαείο του Γουεστμίνστερ. «Συζητήσαμε την πιθανότητα μιας ακόμα δολοφονίας. Ο Σάσα με προειδοποίησε να μην επιστρέψω στη Ρωσία γιατί ήταν πολύ επικίνδυνο», είπε ο κ. Νεκράσοφ. «Δυστυχώς έλαχε σ’ εκείνον να είναι το επόμενο θύμα, δεχόμενος επίθεση μέσα στη θεωρούμενη ασφάλεια του κεντρικού Λονδίνου»”.