ΣΟΥΤΖΙΑΤΟΥΝ: ΕΝΑ ΚΡΕΜΑΤΟΡΙΟ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ Το εμπόριο οργάνων και τα ψυχιατρεία

Σε ένα υπόγειο που επικοινωνεί με το νοσοκομειακό Κέντρο για τη Θεραπεία Θρομβώσεων βρίσκονται στοιβαγμένοι χιλιάδες κρατούμενοι: νέοι, γέροι και παιδιά. Σε βάρος τους έχει στηθεί μια τεράστια κρατική επιχείρηση προμήθειας και πώλησης ανθρώπινων οργάνων. Οι γιατροί του νοσοκομείου αφαιρούν από τους κρατούμενους τα νεφρά, το συκώτι, τον κερατοειδή του ματιού κ.ά. ζωτικά όργανα με σκοπό τη μεταμόσχευση. Στη συνέχεια οι δύστυχοι δότες θανατώνονται και ρίχνονται σε κλίβανο αποτέφρωσης ενώ η στάχτη τους αναμιγνύεται με ξυλάνθρακα με σκοπό την εξαφάνιση κάθε απόδειξης.
Όχι, δεν αναφερόμαστε σε κάποιο στρατόπεδο εξόντωσης της χιτλερικής Γερμανίας κατά τη δεκαετία του ’40 αλλά σ’ ένα κάτεργο της σημερινής ταχύτατα αναπτυσσόμενης οικονομικά Κίνας. Πρόκειται για το στρατόπεδο συγκέντρωσης Σουτζιατούν, στην πόλη Σενγιάνγκ της επαρχίας Λιαονίνγκ στη βορειοανατολική Κίνα, όπου βρίσκονται έγκλειστοι χιλιάδες οπαδοί του διωκόμενου θρησκευτικού κινήματος Φαλούν Γκονγκ. Την ύπαρξή του αποκάλυψε για πρώτη φορά στις αρχές Μάρτη κινέζος δημοσιογράφος σε συνέντευξη που έδωσε για την αυστραλιανή εφημερίδα “The Epoch Times”. Στη συνέχεια οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιώθηκαν και εμπλουτίστηκαν από μαρτυρία μιας πρώην συζύγου ενός χειρούργου που εμπλέκεται στο έγκλημα, αλλά και από τη σε εξέλιξη έρευνα της μη κυβερνητικής «Παγκόσμιας Οργάνωσης για τη Διερεύνηση της Δίωξης του Φαλούν Γκονγκ».
Το στρατόπεδο κατασκευάστηκε υπόγεια, στα ερείπια ενός άχρηστου αμυντικού εξοπλισμού της πολιτικής αεροπορίας, για να «φιλοξενήσει» τους συλληφθέντες οπαδούς της παράνομης θρησκευτικής ομάδας οι οποίοι κρατούνται αυθαίρετα – μόνο και μόνο εξαιτίας των φιλοσοφικο-θρησκευτικών τους αντιλήψεων – χωρίς να έχουν διαπράξει κάποιο ποινικό αδίκημα. Από το 2001 λειτουργεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα εξόντωσης που φέρει την επίσημη ονομασία: «συστηματική διαδικαστική πρακτική». Έχει σχεδιαστεί σε κεντρικό επίπεδο, χρηματοδοτείται από τον τοπικό κομματικό μηχανισμό της επαρχίας και τις δημοτικές αρχές του Σενγιάνγκ ενώ λειτουργεί με τη συνεργασία και των διεφθαρμένων, διψασμένων για χρήμα διευθυντών των γραφείων υγείας. Οι γιατροί που κάνουν τις επεμβάσεις έχουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης. Μεταξύ τους βασιλεύει ο νόμος της σιωπής. Τα δε θύματα εγχειρίζονται ζωντανά προκειμένου τα όργανά τους να είναι φρέσκα κατά τη μεταμόσχευση και να λειτουργούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ως δότες κερατοειδών προτιμώνται οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά. Η εύρεση προσχημάτων, για ένα καθεστώς που τρέφει τόση περιφρόνηση για τους υπηκόους του ώστε να τους χρησιμοποιεί ως δοχεία ανθρώπινων ανταλλακτικών, είναι η πλέον εύκολη δουλειά. Όπως εξήγησε η μάρτυρας, η οποία χώρισε το σύζυγό της μόλις έμαθε την αλήθεια: «Μόνο για τους ασκητές του Φαλούν Γκονγκ, κάτι που οφείλεται στην κεντρική πολιτική του Κομμουνιστικού Κόμματος ότι οι θάνατοι ασκητών “μετρώνται ως αυτοκτονίες”, το νοσοκομείο μπορεί να κρατά και να αφαιρεί όργανα απ’ αυτούς ενώ βρίσκονται εν ζωή, χωρίς καμιά διαδικασία. Κάθε χειρούργος ήξερε ότι πρόκειται για ασκητές του Φαλούν Γκονγκ. Τους είπαν ότι δεν είναι έγκλημα το να κάνεις τέτοιο πράγμα σε ασκητές του Φαλούν Γκονγκ. Αντίθετα, είναι “κάθαρση” για το κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα» (The Epoch Times, 24/3). Υπολογίζεται ότι από τους 6.000 κρατούμενους που εγκλείστηκαν αρχικά στο εν λόγω στρατόπεδο-κρεματόριο μόνο 2.000 επιζούν έως σήμερα.
Εκτός από τους οπαδούς της συγκεκριμένης θρησκείας, χρησιμοποιούνται ως δότες και άλλοι κρατούμενοι και μάλιστα κατά κόρον. Όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο κινέζος υφυπουργός υγείας Χουάνγκ Ζιεφού σε μια συνδιάσκεψη στη Μανίλα, «το 95% των μεταμοσχευμένων οργάνων στην Κίνα προέρχεται από εκτελεσθέντες θανατοποινίτες» (Μοντ, 25/4). Ένα μικρότερο μέρος προέρχεται από δότες που αναγκάζονται να πουλούν οι ίδιοι τα όργανά τους, όχι τόσο από κοινωνικό ενδιαφέρον αλλά επειδή βρίσκονται στριμωγμένοι οικονομικά. Η διαδικασία είναι απλή: Στην ιστοσελίδα του Κέντρου Βοήθειας των Μεταμοσχεύσεων δημοσιεύεται ένας τιμοκατάλογος που προσελκύει ξένους αγοραστές, κυρίως Γιαπωνέζους, Κορεάτες, Ουκρανούς και Ισραηλινούς. Προτού ο θανατοποινίτης-δότης οδηγηθεί για εκτέλεση γίνονται δειγματοληπτικές εξετάσεις για να διαπιστωθεί η ομάδα αίματός του. Ένα ασθενοφόρο βρίσκεται στον τόπο της εκτέλεσης για να αφαιρεθεί το προς μεταμόσχευση όργανο και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο όπου ο λήπτης έχει ήδη ειδοποιηθεί να περιμένει την εγχείρηση. Για το ότι οι δότες διαλέγονται πριν την εκτέλεσή τους δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία. Ο καθηγητής Στέφεν Βίγκμορ εξηγεί ότι «οι αποδείξεις έχουν μαζευτεί τους τελευταίους μήνες σε τέτοιο σημείο ώστε να μη μπορεί να αμφισβητηθεί αυτή η πραγματικότητα» (στο ίδιο). Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα οι εκτελέσεις καθορίζονται από τη ζήτηση που υπάρχει για μεταμοσχεύσεις.
Και δεν είναι μόνο στις μεταμοσχεύσεις που παραβιάζονται σκανδαλωδώς οι κανόνες της ιατρικής δεοντολογίας, όπως π.χ. η συγκατάθεση του δότη σε μία μεταμόσχευση. Τα ψυχιατρεία έχουν από καιρό μετατραπεί σε ιδρύματα τιμωρίας αντιφρονούντων. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν ξεκίνησε να εφαρμόζεται αυτή η πρακτική, η ανθρωπιστική οργάνωση Human Rights Watch έχει καταμετρήσει τουλάχιστον 3.000 περιπτώσεις πολιτικού εγκλεισμού στα πλαίσια του κινεζικού ψυχιατρικού δικτύου Άνκανγκ. Μία από τις πάμπολλες περιπτώσεις είναι εκείνη του 56χρονου αντικαθεστωτικού Γουάνγκ Γουανγκχσίνγκ, ο οποίος εγκλείστηκε στο ψυχιατρικό άσυλο του Πεκίνου και παρέμεινε εκεί 13 χρόνια επειδή σήκωσε ένα πλακάτ με το οποίο κατέκρινε την πολιτική του κινεζικού «Κ»Κ. Οι γιατροί που τον εξέτασαν διέγνωσαν «μεγαλομανία, δικομανία και καταφανώς υπερτιμημένη παθολογική θέληση». Όμως οι δύο ολλανδοί γιατροί που τον ανέλαβαν ύστερα από την αποφυλάκισή του διαπίστωσαν ότι δε συνέτρεχε κανένας λόγος που να δικαιολογεί τον εγκλεισμό του εκεί. Ο Γουάνγκ αποκάλυψε ότι οι κινέζοι δεσμοφύλακες του χορηγούσαν φάρμακα για να αμβλύνουν τη θέλησή του, τον ανάγκασαν να συγκατοικεί με επικίνδυνους ψυχοπαθείς δολοφόνους ενώ συχνά τιμωρούσαν κρατουμένους με τη μέθοδο του ηλεκτροσόκ βάζοντας τους υπόλοιπους να παρακολουθούν το θέαμα (Νιου Γιορκ Τάιμς, 17/3).
Δολοφονίες αντιφρονούντων, εμπόριο οργάνων, βασανιστήρια, ψυχιατρεία “πολιτικών παθήσεων”, φούρνοι και στρατόπεδα εξόντωσης. Αυτός είναι ο «σοσιαλιστικός» παράδεισος που δημιούργησαν για το λαό της Κίνας οι νεκροθάφτες του κινεζικού κομμουνισμού σοσιαλφασίστες δυνάστες του, και τον οποίον εξήρε η Παπαρήγα κατά την πρόσφατη επίσκεψη και συνάντησή της με την ηγεσία του «αδελφού κινεζικού κόμματος».