Η «επανάσταση» του Κιργιστάν: Πολύ φιλορώσικη για να είναι δημοκρατική

Τρεις μήνες μετά την επιτυχία του πραξικοπήματος Μπακίεφ που χαιρετήθηκε από τη Δύση σαν επανάσταση, στην πρώην σοβιετική δημοκρατία του Κιργιστάν, οι εκτιμήσεις της Νέας Ανατολής για το πολιτικό του περιεχόμενο και το διεθνή προσανατολισμό των πραξικοπηματιών αρχίζουν να επιβεβαιώνονται.
Σύμφωνα με άρθρο της Μοντ πριν τις προεδρικές εκλογές της 10 Ιούλη η προσωρινή ψευτοδημοκρατική κυβέρνηση του Κιργιστάν απέρριψε την υποψηφιότητα του δημοκράτη υποψήφιου Ουρμάτμπεκ Μπαρικταμπάσσοφ. Αυτό προκάλεσε τη συγκέντρωση 10000 διαδηλωτών στην πρωτεύουσα του Κιργιστάν Μπίσκεκ έξω από την έδρα της κιργισιανής κυβέρνησης, η οποία διαλύθηκε βίαια από τις δυνάμεις της τάξης. Όταν ο πράκτορας του Κρεμλίνου Μπακίεφ διαδήλωνε κατά του προηγούμενου τριτοκοσμικού και αρκετά δυτικόφιλου προέδρου Ακάγεφ όλοι στη Δύση ήταν υπέρ του Μπακίεφ. Τώρα είναι εναντίον κάθε διαδήλωσης που αμφισβητεί τον Μπακίεφ και την επερχόμενη δικτατορία του.
Η σίγουρη νίκη του πραξικοπηματία Κουρμάνμπεκ Μπακίεφ, που ακολούθησε την εξουδετέρωση όλων των ισχυρών αντιπάλων του, χαιρετίστηκε εκτός από τη Δύση και από τη Ρωσία μέσω Σεργκέι Λαβρόφ που διατύπωσε την εκτίμηση ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα συμβάλλει στη σταθεροποίηση της κατάστασης στη χώρα και σε ολόκληρη την Κεντρική Ασία.
Το πιο χτυπητό ωστόσο γεγονός που δείχνει το φιλορώσικο προσανατολισμό των πραξικοπηματιών είναι ότι αμέσως μετά τη νίκη του ο Μπακίεφ έβαλε σε αμφισβήτηση το καθεστώς της αμερικάνικης βάσης στην Κιργισία (σσ. και όχι της ρώσικης ) που ήταν και το πρώτο χαστούκι που δέχτηκαν οι ΗΠΑ για την υποστήριξή τους στους πραξικοπηματίες.
Η Δύση και πιο ειδικά οι ΗΠΑ είναι καταδικασμένες εξαιτίας της στρατηγικής τους πτώσης να παραδίδουν χώρες του τρίτου κόσμου στα νύχια της Μόσχας είτε με τη συναίνεση τους, είτε με την ενεργή βοήθειά τους. Ο λαός της Κιργισίας, αλλά και οι άλλοι λαοί του κόσμου είναι θύματα αυτής της επαναλαμβανόμενης χιτλερικής προβοκάτσιας της Μόσχας να βάζει τους κύριους εχθρούς της, δηλαδή τη Δύση και τον τρίτο κόσμο, να συγκρούονται μεταξύ τους για δικό της όφελος. Όμως οι ίδιοι αυτοί λαοί είναι οι πρώτοι που αντιλαμβάνονται μέσα από την πείρα τους το αληθινό πρόσωπο των νέων τους ηγετών και τον αληθινό διεθνή εχθρό που τους καταπιέζει και τους οδηγεί στην εξαθλίωση.