Πόσο μεγάλος υποκριτής είσαι Αναστασιάδη, και μαζί με σένα η ελληνική πολιτική ηγεσία που σε στηρίζει και παριστάνει το φίλο του ουκρανικού λαού! Άμα θεωρείς φίλο σου τη χώρα Νο.1 απειλή για την Ευρώπη, τότε τι αισθήματα μπορεί να τρέφεις για τις ευρωπαϊκές χώρες και τι γυρεύεις μέσα στην ένωσή τους; Είναι δυνατόν να παραδέχεσαι ότι ψήφισες τα μέτρα κατά της ρωσικής επιθετικότητας μόνο και μόνο για να μη στιγματιστείς από την υπόλοιπη Ευρώπη; Πώς γίνεται να υποστηρίζεις τα μέτρα αλλά ταυτόχρονα να υποθάλπεις τη φιλορωσική φαιο-«κόκκινη» προπαγάνδα μέσα στη δική σου χώρα με αποτέλεσμα η Κύπρος (και από κοντά Βουλγαρία – Ελλάδα) να είναι η χώρα της ΕΕ στην οποία η πλειοψηφία του πληθυσμού δε θεωρεί τη Ρωσία κύρια υπεύθυνη για τον πόλεμο στην Ουκρανία;

«Θέλω να διατηρήσω τη φιλική σχέση που είχαμε με τη Ρωσία», λέει παρακάτω ο Αναστασιάδης, «και την ευγνωμοσύνη, βεβαίως, για τη διαχρονική στάση που τήρησε και τηρεί η Ρωσία σε σχέση με το Κυπριακό, αλλά και την κατανόηση από πλευράς Ρωσίας ότι δεν υπάρχουν επιλογές όταν παραβιάζεται το διεθνές δίκαιο».

Καλά διαβάσατε: «ευγνωμοσύνη» είναι η λέξη που χρησιμοποίησε για να χαρακτηρίσει τα αισθήματά του απέναντι στη χώρα που υποκίνησε, σαν ΕΣΣΔ, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, που σαμπόταρε (και μέσω του ίδιου) ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την επίλυση του κυπριακού, που έχει επανειλημμένα φλερτάρει με την αναγνώριση της «Βόρειας Κύπρου» εκβιάζοντας την αναγνώριση των δικών της διαμελισμών/προσαρτήσεων σε Γεωργία – Ουκρανία από την Άγκυρα!

Μην απολογείσαι άλλο άθλιε πράκτορα και καταλάβαμε το ποιόν σου μα και το ρόλο σου. Η ευγνωμοσύνη που νιώθεις για τα αφεντικά σου δε μπορεί παρά να είναι αμοιβαία…