Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η σφο­δρή ε­πέ­λα­ση του τζι­χα­ντι­κού σου­νι­τι­κού στρα­τού του “Ι­σλαμι­κού Κρά­τους στο Ι­ράκ και τη Συ­ρί­α” (ISIS) προς την ι­ρα­κι­νή πρω­τεύ­ου­σα ό­ξυ­νε πα­ρα­πέ­ρα τις ή­δη α­ντα­γω­νι­στι­κές σχέ­σεις α­νά­με­σα στις δύ­ο ση­μα­ντι­κό­τερες θρη­σκευ­τι­κές ι­σλα­μι­κές κοι­νό­τη­τες του Ι­ράκ, την πλειο­ψη­φι­κή σι­ι­τική και τη μειο­ψη­φι­κή σου­νι­τι­κή (και δευ­τε­ρευό­ντως α­νά­με­σα στην α­ρα­βι­κή και την κουρ­δι­κή ε­θνό­τη­τα).

Κάθε ειρηνόφιλος άνθρωπος οφείλει να καταδικάσει την εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή μιας λωρίδας εδάφους της Βόρειας Συρίας και να απαιτήσει την άμεση αποχώρηση και αυτού του ξένου στρατού από τη χώρα. Αυτό το λέμε παρόλο που υπάρχει πραγματικό ζήτημα άμυνας της Τουρκίας σαν χώρας από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του φασιστικού εθνοσοβινιστικού ΡΚΚ που εμφανιζόμενο σαν YPGέχει αποκτήσει ισχυρές στρατιωτικές θέσεις στη Βόρεια Συρία λειτουργώντας πραξικοπηματικά μέσα στον κουρδικό πληθυσμό αρχικά κάτω από την προστασία του Ασαντ, της Ρωσίας και τελευταία των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο ουσιαστική απάντηση του ΡΚΚ στην τούρκικη επίθεση ήταν ο βομβαρδισμός του τουρκικού πληθυσμού με αποτέλεσμα το θάνατο 6 αμάχων. Για μας όμως τόσο γενικά αλλά και ειδικά στις δοσμένες συνθήκες ο μόνος παράγοντας που έχει δικαίωμα να τα βάλει με το ΡΚΚ και οποιονδήποτε άλλο εισβολέα της χώρας δεν είναι καμιά ξένη δύναμη αλλά ο συριακός λαός στα πλαίσια του συριακού δημοκρατικού κινήματος, παρόλα τα πλήγματα που αυτό έχει δεχθεί.

Ενώ είχε γραφτεί το παρακάτω κείμενο και λίγο πριν δημοσιευτεί έγινε η παγκόσμιας στρατηγικής σημασίας διάλυση της τελευταίας συνόδου των G7 από τον αμερικανό πρόεδρο. Όχι τυχαία λίγο πριν οι υπόλοιποι έξι, που είναι οι αρχηγοί των μεγαλύτερων δεύτερης γραμμής ιμπεριαλιστικών χωρών του β κόσμου (Ευρώπη, Ιαπωνία, Καναδάς), είχαν καταψηφίσει την πρόταση του Τραμπ να συμμετάσχει ξανά στους G7 και η Ρωσία,

Οι οικονομικό-πολιτικές επιπτώσεις της επαναφοράς του οικονομικού εμπάργκο στο Ιράν από την προεδρία Τραμπ είναι ήδη εμφανείς τόσο στο ίδιο το Ιράν όσο και στις ευρωπαϊκές χώρες που συναλλάσσονται μαζί του. Η πιο σημαντική απ’ αυτές είναι η προσέγγιση των θυμάτων του εμπάργκο με την ελάχιστα εξαρτώμενη οικονομικά από τις ΗΠΑ ρωσική υπερδύναμη.

Τον Ιού­λη του 1994 η ε­βρα­ϊ­κή κοι­νό­τη­τα του Μπουέ­νος Ά­ι­ρες δέχτη­κε μί­α με­γά­λης κλί­μα­κας δο­λο­φο­νι­κή ε­πί­θε­ση που στοί­χι­σε τη ζω­ή σε 85 ά­τομα τραυ­μα­τί­ζο­ντας ε­κα­το­ντά­δες άλ­λα. Πολ­λά χρό­νια αρ­γό­τε­ρα η ει­σαγ­γε­λί­α της Αρ­γε­ντι­νής κα­τη­γό­ρη­σε για την ε­πί­θε­ση τη Χεζ­μπο­λάχ και το ι­σλα­μο­φα­σιστι­κό Ι­ράν σα χρη­μα­το­δό­τη της και πέ­τυχε την έκ­δο­ση διε­θνούς ε­ντάλ­ματος σύλ­λη­ψης για 6 ά­το­μα.

Σχετικά με τις εξελίξεις στο Ιράν θα έχουμε σε λίγες μέρες μια πιο καθαρή εικόνα και ελπίζουμε μια πιο λεπτομερειακή ανάλυση. Ωστόσο για να έχουν οι αναγνώστες μας την πρώτη μας εκτίμηση για τις συγκρούσεις εκεί γράφουμε εδώ λίγα λόγια.

 

Έ­νας α­πό τους πρώ­τους καρ­πούς της προ­βο­κά­τσιας που α­κού­ει στο όνο­μα ISIS υ­πήρ­ξε η προ­σέγ­γι­ση Η­ΠΑ-Ι­ράν, που ε­πι­σφρα­γί­στη­κε με τη συμ­φω­νί­α της 14 Ιού­λη για το πυ­ρη­νι­κό πρό­γραμ­μα της Τε­χε­ρά­νης υ­πο­γε­γραμ­μέ­νης στη Βιέννη α­πό τους υ­πουρ­γούς ε­ξω­τε­ρι­κών του Ι­ράν, των 5 μό­νι­μων με­λών του Συμβου­λί­ου Α­σφα­λεί­ας του Ο­Η­Ε (Η­ΠΑ, Ρω­σί­α, Κί­να, Αγ­γλί­α, Γαλ­λί­α) μα­ζί και της Γερμα­νί­ας, κα­θώς και την α­ντι­πρό­σω­πο ε­ξω­τε­ρι­κών υ­πο­θέ­σε­ων της Ε­Ε.

H δολοφονία του Σουλεϊμανί είναι μια πελώρια κλιμάκωση στη σταθερή πολιτική της προεδρίας Τραμπ να διευκολύνει την πουτινική Ρωσία να κερδίζει καταρρακτωδώς τη μια μετά την άλλη τις πιο πολύτιμες πολιτικοστρατιωτικές θέσεις σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή.

Η ε­πέμ­βα­ση της Σα­ου­δι­κής Α­ρα­βί­ας στην Υε­μέ­νη κα­τά των ι­ρα­νό­φι­λων σι­ι­τών α­νταρ­τών Χού­δι, οι ο­ποί­οι έ­χουν κα­τα­λά­βει πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά την εξου­σί­α ου­σια­στι­κά α­πό τον Σε­πτέμ­βριο και τυ­πι­κά α­πό τον Ια­νουά­ριο, α­νοίγει μια νέ­α πε­ρί­ο­δο για τη Μέ­ση Α­να­το­λή.

Το δημοψήφισμα για ανεξαρτησία των Κούρδων του Ιράκ και αμέσως μετά η απώλεια από τη μεριά τους του Κιρκούκ από τη συμμαχία Ιράν- Ιράκ σηματοδοτεί την αρχή της μετατροπής της ημιαυτόνομης διακυβέρνησής του ιρακινού Κουρδιστάν από έναν σε γενικές γραμμές φιλειρηνικό παράγοντα στις καταστροφικές εξελίξεις της Μέσης Ανατολής σε έναν παράγοντα πολέμου.