Βέβαια και ο Χεμέτι είχε ανεβεί κερδίζοντας την εύνοια του Μπασίρ, ο οποίος τον είχε αναγορεύσει μάλιστα σε «προστάτη» του και τον είχε διορίσει επικεφαλής των RSF, όπως μετονομάστηκαν οι φρικτές πολιτοφυλακές Τζαντζαβίντ που διέπραξαν τη μεγάλη γενοκτονία στο Νταρφούρ. Είναι δηλαδή ο Χεμέτι αυτός που διηύθυνε τις συστηματικές δολοφονίες, τους βιασμούς και τους εκτοπισμούς που έγιναν εκεί ενώ αργότερα εμφανίστηκε και αυτός σαν φίλος της εξέγερσης για να ανεβεί δίπλα στον Μπουρχάν στην εξουσία. Βέβαια είναι και ο ίδιος που με τις RSFσυνέβαλε στην καταστολή του λαϊκού κινήματος λίγο μετά την δημοκρατική εξέγερση του 2019 διαπράττοντας την ιστορική σφαγή της 3ης Ιούνη στο Χαρτούμ.
Έτσι, ένα τόσο εξαχρειωμένο στοιχείο, που να συνδυάζει τέτοια μεγάλη δόση σαδισμού και υποκρισίας, δε θα μπορούσε παρά να διαθέτει και τις ανάλογες με τα προσόντα του διεθνείς διασυνδέσεις. Δεν είναι τυχαίο το ότι η έναρξη της ανοιχτής χιτλερικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία συμπίπτει με την επίσκεψη αυτού του υποκειμένου στη Μόσχα και τις εγκάρδιες συνομιλίες που είχε με τον ρώσο ΥΠΕΞ Λαβρόφ σχετικά με τις προοπτικές ανάπτυξης των σουδανο-ρωσικών σχέσεων. Αυτονόητη είναι βέβαια η στρατιωτική βοήθεια που παρέχει στον στασιαστή Χεμέτι το ρωσικό μισθοφορικό δίκτυο Βάγκνερ, το οποίο έχει παρουσία στη χώρα από τα 2017 για να εκμεταλλεύεται και να προστατεύει τα χρυσωρυχεία της. Ο επικεφαλής των RSF είναι βασικός παράγοντας στις επιχειρήσεις εξόρυξης. «Περίπου το 70 τοις εκατό της παραγωγής χρυσού του Σουδάν (…) εξάγεται λαθραία από τη χώρα, με τον Hemedtiκαι την οικογένειά του να επωφελούνται από μεγάλο μέρος αυτής», γράφει χαρακτηριστικά ο Οικονομικός Ταχυδρόμος στις 18/4. Οι μεταφορές οργανώνονται από την MeroeGold, θυγατρική της M-Invest που ανήκει στον ολιγάρχη Πριγκόζιν, τον επικεφαλής της ομάδας Βάγκνερ, και έχουν οπωσδήποτε συμβάλει στην μείωση των επιπτώσεων από τις δυτικές κυρώσεις στη ρωσική οικονομία. Σύμφωνα με το Bloomberg (13/4), δυο μέρες πριν ξεσπάσει η ένοπλη βία οι σουδανικές αρχές είχαν απαγγείλει σε έναν ρώσο που εργαζόταν ως επικεφαλής ασφαλείας στην εταιρεία Al Sawlaj (βιτρίνα της MeroeGold) την κατηγορία του λαθρεμπορίου χρυσού. «Καμιά τριανταριά Ρώσοι συγκαταλέγονται στους 58 εργαζομένους της Al-Sawlaj που έχουν ανακριθεί κατηγορούμενοι για λαθρεμπόριο χρυσού φέτος. Η έρευνα θεωρείται δυνητικό εμπόδιο στις φιλοδοξίες της Μόσχας στο πλούσιο σε πηγές βορειοαφρικανικό κράτος. Σηματοδότησε επίσης μια κλιμάκωση του υπόγειου αγώνα εξουσίας ανάμεσα στο στρατό του Σουδάν και μια αντίπαλη πολιτοφυλακή της οποίας ο ηγέτης έχει οικοδομήσει στενούς δεσμούς με τη Ρωσία», σημειώνει το δημοσίευμα.
Φαίνεται λοιπόν πως, παρόλο που και η πλευρά αλ-Μπουρχάν έχει κινηθεί γενικά σε φιλορωσική κατεύθυνση (π.χ. συμφωνία για δημιουργία ρωσικής ναυτικής βάσης στο Σουδάν με αντάλλαγμα εισαγωγές όπλων), τα στρατηγικά συμφέροντα του Κρεμλίνου κυρίως η πολιτική και ενεργειακή περικύκλωση της Ευρώπης από τους νέους τσάρους, επιβάλλουν τη στιγμή της παγκόσμιας επέλασής τους μια αλλαγή ηγεσίας στο Σουδάν υπέρ ενός υποτακτικού τους. Γι’ αυτό το λόγο η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει ταχθεί ανοιχτά με την πλευρά αλ-Μπουρχάν, καθώς παρά τον έντονο συντηρητισμό της έχει έντονα εθνοανεξαρτησιακά χαρακτηριστικά και γι αυτό στην κύρια πλευρά, αν και όλο και λιγότερο, αντιστέκεται στο ρωσικό σοσιαλιμπεριαλισμό και τους πράκτορες του όπως έδειξε η κατάληξη της αραβικής άνοιξης σε μια σειρά χώρες της Μ. Ανατολής. Έτσι η ΟΑΚΚΕ δε θα μπορούσε να είναι αδιάφορη ως προς το ποια από τις δύο φράξιες του καθεστώτος θα επικρατήσει στον τωρινό εμφύλιο και σίγουρα δεν παίρνει το μέρος του πιο αντιδραστικού, όπως κάνει το ψευτοΚΚΕ που μιλά πάντα για «μια ενδοαστική σύγκρουση στην οποία εμπλέκονται ξένες δυνάμεις» για να καλύψει ακριβώς την υποστήριξή του στις δυνάμεις του Χεμέτι που στηρίζονται στη ρωσική βοήθεια. Από την άλλη παρόλο που θεωρούμε το χειρότερο απ’ όλα να πέσει ο αλ-Μπουρχάν από τον Χεμετί, το καλύτερο θα ήταν να πέσουν και οι δύο από ένα ισχυρό δημοκρατικό κίνημα. Άλλωστε δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι πίσω από τις κουρτίνες η Ρωσία διαπραγματεύεται και με τον Αλ-Μπουρχάν μορφές μοιράσματος της εξουσίας.
Μεγάλες είναι τέλος οι ευθύνες των δυτικών κυβερνήσεων που με τη στάση τους συνέβαλαν στην ενίσχυση των πραξικοπηματιών. Αυτές αντί να βοηθήσουν το δημοκρατικό αντιδικτατορικό κίνημα, συμβιβάστηκαν με τη χούντα και την ενίσχυσαν ενώ στις τωρινές εξελίξεις δεν φρόντισαν να απομονώσουν την πλευρά Χεμέτι παρά ζητούν και από τις δύο πλευρές να σταματήσουν τις εχθροπραξίες, αποδεικνύοντας έτσι την μεγάλη πολιτική τους τύφλωση. Όπως αναφέρουν οι New York Times στις 19/4:
«Κάποιοι στο Σουδάν και την Ουάσιγκτον αναρωτιούνται για το εάν οι ξένες δυνάμεις που προσπάθησαν να αποκόψουν τους στρατηγούς από την εξουσία – οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία, αλλά επίσης και τα Ηνωμένα Έθνη, και αφρικανικές και αραβικές κυβερνήσεις – ευθύνονται εξίσου για το μπάχαλο.
Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους στρατηγούς με ένα πραξικόπημα πριν από 18 μήνες, λένε, οι ξένοι αξιωματούχοι συμμορφώθηκαν με την αδιαλλαξία και τις απειλές τους, ενώ στο μεταξύ παραμέριζαν τις καταπονημένες δημοκρατικές δυνάμεις του Σουδάν.
“Οι στρατηγοί δεν είχαν καμία λογοδοσία,” είπε ο Χολούντ Χάιρ, σουδανός πολιτικός αναλυτής. “Απαγωγές, εξαφανίσεις, δίκες-παρωδία, παράνομες κρατήσεις – οι διεθνείς παράγοντες έκλειναν τα μάτια σε όλα αυτά για χάρη μιας πολιτικής πορείας που έχει πάρει τώρα τρομερά λάθος δρόμο”». Και παρακάτω:
«Το πραξικόπημα ήρθε σαν μια δυσάρεστη έκπληξη για τον αμερικανό επιτετραμμένο, Τζέφρι Φέλτμαν, που είχε συναντηθεί με τον στρατηγό αλ-Μπουρχάν και το στρατηγό Χαμντάν μόλις λίγες ώρες νωρίτερα και είχε λάβει διαβεβαιώσεις ότι δεν θα έπαιρναν την εξουσία.
Αλλά η παραπλάνησή τους κόστισε ελάχιστα. Σύντομα, αντί να εξοστρακιστούν, οι στρατηγοί απέκτησαν σχέσεις με τους δυτικούς αξιωματούχους που έλπιζαν να τους απομακρύνουν από την εξουσία. Οι κυρώσεις που οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν σιωπηρά απειλήσει να επιβάλουν στο στρατηγό Χαμντάν, στοχεύοντας στα οικονομικά του συμφέροντα στον Περσικό Κόλπο, δεν επιβλήθηκαν ποτέ, είπε ένας αμερικανός αξιωματούχος με γνώση αυτών των συνομιλιών».
«Κάποιοι άρχισαν να αντιμετωπίζουν τους στρατηγούς σαν κρατικούς ηγέτες. Το Φλεβάρη, ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων, πρώην κυβερνήτης της Νότιας Καρολίνας Μπίζλεϊ, προκάλεσε μεγάλη ταραχή στις δυτικές πρεσβείες στο Σουδάν ενώ ήταν προσκεκλημένος σε δύο συνεχόμενες δημόσιες τελετές. Στην πρώτη, ο στρατηγός αλ-Μπουρχάν του απένειμε την υψηλότερη πολιτική διάκριση του Σουδάν, το Παράσημο των Δύο Νείλων· το επόμενο βράδυ, ήταν ο χαμογελαστός επίτιμος καλεσμένος ενός γεύματος που διοργάνωνε ο στρατηγός Χαμντάν».
Μ’ αυτή τους την άθλια τακτική να ανακατεύονται ωμά στα εσωτερικά ξένων κρατών και να μη σέβονται τα λαϊκά κινήματα οι δυτικοί μονοπωλιστές κινδυνεύουν να στείλουν σύντομα όλη την Αφρική στα χέρια του ρωσοκινεζικού άξονα. Ήδη με μια σειρά πραξικοπήματα στην περιοχή (Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Μαλί, Μπουρκίνα Φάσο, Τυνησία κτλ.) το Κρεμλίνο παίρνει την εξουσία με τους φασίστες φίλους της στη μια χώρα μετά την άλλη.
Γι’ αυτό επιμένουμε να λέμε ότι ο παγκόσμιος θερμός πόλεμος που έχει αρχίσει στην Ουκρανία δεν μπορεί να κερδηθεί από τις δυτικές δημοκρατίες, ειδικά τις ευρωπαϊκές, αν οι τελευταίες δεν καταλάβουν έγκαιρα ότι είναι πολιτικά και οικονομικά περικυκλωμένες από τους νεοχιτλερικούς και τους φίλους τους στον Τρίτο κόσμο και ότι για να σπάσουν αυτή την περικύκλωση θα πρέπει να σεβαστούν τους λαούς και να στηρίξουν τα δημοκρατικά και εθνοανεξαρτησιακά αιτήματα αυτών των λαών και αυτών των χωρών και όχι να εκλιπαρούν τους κάθε λογής πραξικοπηματίες να μην πάνε με τους ρωσοκινέζους. Αν δεν το κάνουν αυτό οι μονοπωλιστές κυβερνήτες της Ευρώπης, θα πρέπει να το κάνουν οι λαοί τους μέσα από αντιφασιστικά μέτωπα εξουσίας. Αλλιώς οι ρωσοκινέζοι θα επιτεθούν από την Ανατολή από το Νότο και εκ των Ένδον σε μια Ευρώπη που θα καταματώσει για Τρίτη φορά σε έναν παγκόσμιο πόλεμο μέσα σε κάτι περισσότερο από έναν αιώνα.