Logo
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Η ΤΟ­ΠΟ­ΘΕ­ΤΗ­ΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΜ­ΜΑ­ΤΕ­Α ΤΗΣ Ο­ΑΚ­ΚΕ σ. Η. ΖΑ­ΦΕΙ­ΡΟ­ΠΟΥ­ΛΟΥ ΣΤΗ ΔΙΑΚΑ­ΝΑ­ΛΙ­ΚΗ ΣΥ­ΝΕ­ΝΤΕΥ­ΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕ­ΤΑ­ΝΑ­ΣΤΕΥ­ΤΙ­ΚΟ

  • Τετάρτη, 07 Οκτωβρίου 2015
  Δη­μο­σιεύ­ου­με πα­ρα­κά­τω την α­πά­ντη­ση του γραμ­μα­τέ­α της Ο­ΑΚ­ΚΕ, σ. Ηλί­α Ζα­φει­ρό­που­λου, ό­πως δό­θη­κε σε ε­ρώ­τη­μα για το με­τα­να­στευ­τι­κό κα­τά τη δια­κα­να­λι­κή συ­νέ­ντευ­ξη τύ­που στην προ­ε­κλο­γι­κή κα­μπά­νια του Σε­πτεμ­βρί­ου 2015. <<Ε­ρώ­τη­ση:  Τι έ­χε­τε να πεί­τε για το προ­σφυ­γι­κό και με­τα­να­στευ­τι­κό ζή­τη­μα στην Ελ­λά­δα και την Ευ­ρώ­πη;
 
Α­πά­ντη­ση:
Αυ­τή τη στιγ­μή παίρ­νει μια πραγ­μα­τι­κά ο­ξύ­τα­τη μορ­φή. 
Ε­μείς νο­μί­ζου­με ό­τι ε­νώ υ­πάρ­χει ζή­τη­μα προ­σφύ­γων α­σφα­λώς στη Συρί­α, κι ε­δώ δεν μπαί­νει πο­λι­τι­κά το ζή­τη­μα στο βά­θος και στην ποιό­τη­τα που χρειά­ζε­ται και πά­λι λει­τουρ­γεί μια προ­πα­γάν­δα α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κή: «Η Ευ­ρώ­πη που δεν α­φή­νει τους πρό­σφυ­γες, που θέ­λει να κλείσει (τα σύ­νο­ρα), που ταλαι­πω­ρεί και που σω­στά η Ελ­λά­δα ά­νοι­ξε τα σύ­νο­ρά της για να μπουν μέ­σα». Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα πάρ­θη­καν πρω­το­βου­λί­ες α­πό την κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα ι­διαίτε­ρα, α­πό την πραγ­μα­τι­κά πιο φι­λο­ρώ­σι­κη κυ­βέρ­νη­ση ό­λων των ε­πο­χών, να α­νοί­ξουν τα σύ­νορα με τη Συ­ρί­α ό­χι ό­πως έ­πρε­πε με μια συ­νεν­νό­η­ση με την υ­πόλοι­πη Ευ­ρώ­πη ώ­στε να μπουν αυ­τοί οι προ­σφυ­γι­κοί πλη­θυ­σμοί ή οι με­τα­να­στευ­τι­κοί που α­κο­λού­θη­σαν δί­πλα στους Σύ­ρους, ώ­στε να προ­ε­τοι­μα­στούν οι κοινές γνώ­μες, να χτυ­πη­θούν οι ρα­τσι­στι­κές ι­δέ­ες αυ­τών που τώ­ρα εί­ναι έ­τοιμες να φτιά­ξουν «χρυ­σές αυ­γές» πα­ντού σε ό­λη την Ευ­ρώ­πη και κυ­ρί­ως να α­ποφευ­χθεί η διά­σπα­ση στο ε­σω­τε­ρι­κό της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Έ­νω­σης, η δεύ­τε­ρη με­γά­λη διά­σπα­ση με­τά απ’ αυ­τήν που έ­φε­ρε το ζή­τη­μα του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους. Και αυτά, οι ελ­λη­νι­κές αποτυ­χί­ες, εί­ναι πά­ντα πη­γές σύ­γκρου­σης για την Ε­Ε και ό­χι τυ­χαί­α. Δη­λα­δή το με­γά­λο χρέ­ος, η κα­τα­στρο­φή της Ελ­λά­δας, η αύ­ξη­ση, η διό­γκω­ση του χρέ­ους της πέ­φτει στις πλά­τες της Ευ­ρώ­πης και εί­ναι έ­νας παρά­γο­ντας που τη δια­σπά­ει. Το με­τα­να­στευ­τι­κό έ­τσι ό­πως το δού­λε­ψε η κυ­βέρνη­ση Τσί­πρα, της ο­ποί­ας η πρώ­τη πρά­ξη ή­ταν να α­νοί­ξει τα σύ­νο­ρα λέ­γο­ντας ότι έρ­χο­νται με τις βάρ­κες και πε­θαί­νουν τώ­ρα α­πό το συ­ρια­κό πό­λε­μο. Αυ­τό εί­ναι το με­γά­λο προ­πα­γαν­δι­στι­κό ψέ­μα. 
Η στά­ση ε­νός προ­ο­δευ­τι­κού αν­θρώ­που στο συ­ρια­κό ζή­τη­μα είναι να βο­η­θή­σει το συ­ρια­κό λα­ό να χτυ­πή­σει τους δύ­ο με­γά­λους σφα­για­στές του: τον ISIS, τους κα­νί­βα­λους του ISIS, οι ο­ποί­οι, ό­ταν αν­δρώ­θη­καν και ξε­κί­νη­σαν, αν­δρώ­θη­καν με κε­φά­λαια που έ­βγαι­ναν μέ­σα α­πό το Κα­τάρ – αυ­τό ξε­χνιέ­ται, δηλα­δή ε­νός στρα­τη­γι­κού σύμ­μα­χου της Ρω­σί­ας και του Ι­ράν στην πε­ριο­χή του Κόλ­που  – κυ­ρί­ως ό­μως ε­νός Ά­σα­ντ, ο ο­ποί­ος έ­χει φτά­σει στο ση­μεί­ο να ε­ξο­ντώνει μα­ζι­κά μα­ζί με τους α­ντάρ­τες ή τους α­ντι­φρο­νού­ντες να ε­ξο­ντώ­νει και τους πληθυ­σμούς που τους στη­ρί­ζουν. Αυ­τή η γε­νο­κτο­νι­κή πο­λι­τι­κή έ­πρεπε να α­πα­ντη­θεί με ό­πλα στο συ­ρια­κό λα­ό, με υ­πε­ρά­σπι­ση του δη­μο­κρα­τι­κού τους δι­καιώ­μα­τος, ε­νώ η κυ­βέρ­νη­ση, ει­δι­κά οι ελ­λη­νι­κές κυ­βερ­νή­σεις και ειδι­κά η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα, που υ­πο­κρι­τι­κά τώ­ρα κα­μώ­νε­ται ό­τι πα­σχί­ζει για τους πρό­σφυ­γες, δεν βρή­κε πο­τέ μια λέ­ξη κα­τα­δί­κης για το φα­σι­σμό του ΄Ασα­ντ. Α­ντί­θε­τα η γε­νι­κή της γραμ­μή εί­ναι να ρί­χνει την ευ­θύ­νη και στο συ­ριακό ό­πως και πα­ντού στους α­με­ρι­κά­νους, που στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση η ευ­θύ­νη τους δεν εί­ναι ό­τι ε­πεμ­βή­κα­νε, ό­πως κά­νουν αι­σχρά σε ό­λη τη Μέ­ση Ανα­το­λή και την έ­χουν α­να­τι­νά­ξει, αλ­λά ό­τι αρ­νή­θη­καν να δο­θούν ό­πλα. Ε­μείς δε θέ­λου­με κα­μιά ι­μπε­ρια­λι­στι­κή ε­πέμ­βα­ση στη Συ­ρί­α, δε θέ­λου­με κα­νέ­ναν να βομ­βαρ­δί­ζει για κα­νέ­ναν. Δε θέ­λου­με κα­νέ­να μι­σθο­φό­ρο να εμ­φα­νι­στεί για να δώ­σει λύ­ση στους λα­ούς. Οι λα­οί θα τη δώ­σουν τη λύ­ση, οι λα­οί της Συρί­ας, του Ι­ράκ, της Ιορ­δα­νί­ας, του Λι­βά­νου, θα τη δώ­σουν οι ί­διοι. Αλ­λά δεν μπορείς να τους στε­ρή­σεις το δι­καί­ω­μα να έ­χουν ό­πλα, να χτυ­πή­σουν το σφα­γιαστή τους. 
Δεν τους δί­νουν ό­πλα, ο­πό­τε τι κά­νουν οι Σύ­ριοι; 
Πη­γαί­νουν στην Τουρ­κί­α και ε­γκα­θι­στούν ε­δώ και τέσ­σε­ρα χρό­νια αρ­χί­ζο­ντας α­πό το 2011 πε­ρί­που, το 2012 τε­ρά­στια προ­σφυ­γι­κά στρα­τό­πε­δα με δυόμι­συ ε­κα­τομ­μύ­ρια αν­θρώ­πους μέ­χρι προ­χθές. 
Τι κά­νει μια κυ­βέρ­νη­ση που α­γα­πά­ει το συ­ρια­κό λα­ό;
Δί­νει ό­πλα και πά­ει στα προ­σφυ­γι­κά στρα­τό­πε­δα και λέ­ει: «Κύ­ριοι, ε­πει­δή ε­δώ ζεί­τε σε με­γά­λη ε­ξα­θλί­ω­ση, βο­η­θά­με την τουρ­κι­κή κυ­βέρ­νη­ση να βρεί­τε δου­λειές, να εί­στε δί­πλα στη χώ­ρα σας, να μπο­ρεί­τε να τη στη­ρί­ζε­τε και πο­λι­τι­κο­στρα­τιω­τι­κά και δι­πλω­μα­τι­κά και οικο­νο­μι­κά και εν πά­σει πε­ρι­πτώσει, ό­που υ­πάρ­χουν γυ­ναι­κό­παι­δα, ό­που υ­πάρ­χει ε­ξα­θλί­ω­ση που δεν μπο­ρεί να λυ­θεί με άλ­λον τρό­πο, σας α­νοί­γου­με τα σύ­νο­ρα της Ευ­ρώ­πης. Τσίπρα! Ά­νοι­ξε τα σύ­νο­ρα της Ευ­ρώ­πης»!
Αυ­τό έ­πρε­πε να κά­νει η Ευ­ρώ­πη και έ­τσι έ­πρε­πε να φερ­θεί ο Τσί­πρας. Να πει: «Κύ­ριοι! Ε­κεί γί­νε­ται έ­να έ­γκλη­μα, ε­λά­τε ε­δώ! Ε­πι­τρο­πή υ­πεύ­θυ­νη των ε­ξω­τε­ρι­κών, συμ­βού­λιο της Ευ­ρώ­πης, ε­λά­τε να φτιά­ξου­με έ­να σχέ­διο για τη βο­ή­θεια». Και να πά­νε στη Συ­ρί­α και να πουν: «Κύ­ριοι, ποιοι εί­σα­στε ε­σείς; Κα­τα­γρα­φή! Με λε­ω­φο­ρεί­α, με α­ε­ρο­πλά­να, μέ­σα α­πό μια ε­πί­ση­μη και πα­γκόσμια δια­δι­κα­σί­α».
Να πει: «Ναι, Κύ­ριοι ε­λά­τε, εί­ναι α­νοι­χτά, έ­χου­με σύ­νο­ρα α­πό την Ελλά­δα. Μπαί­νε­τε μέ­σα ως α­ξιο­πρε­πείς άν­θρω­ποι και έ­χουν φρο­ντί­σει ό­λες οι χώ­ρες της Ευ­ρώ­πης να σας βρουν και να σας κα­τα­νεί­μουν μέ­σα τους»!
Και α­φού έ­χεις προ­ε­τοι­μά­σει την ευ­ρω­πα­ϊ­κή κοι­νή γνώ­μη, να δε­χτεί αυ­τούς τους πρό­σφυ­γες. Για­τί πρό­κει­ται για έ­ναν κτη­νώ­δη πό­λε­μο και για έ­ναν ε­φιάλ­τη. Αλ­λά να έ­χεις κά­νει την πο­λι­τι­κή δου­λειά και προ­ε­τοι­μα­σί­α. 
Τι κά­νει ο Τσί­πρας; Τι κά­νει η Χρι­στο­δου­λο­πού­λου; Α­νοί­γει τα σύνο­ρα και λέ­νε: «Μου έρ­χο­νται»! Δεν σου έρ­χο­νται! Ε­κεί ή­ταν, στην Τουρ­κί­α! 
Αλ­λά, ό­ταν ά­νοι­ξες τα σύ­νο­ρα και εί­πες ου­σια­στι­κά με τη στά­ση σου «ελά­τε» -για­τί αυ­τή ή­ταν η στά­ση της κυ­βέρ­νη­σης-, ήρ­θαν. Και δεν ήρ­θαν ε­πί­σημα ό­μως. Ήρ­θαν σαν θα­λασ­σο­πνιγ­μέ­νοι και θα­λασ­σο­πνί­χτη­καν και πραγ­μα­τι­κά ε­μπι­στεύ­θη­καν το μέλ­λον τους στους χει­ρότερους αν­θρώ­πους, που εί­ναι αυ­τοί οι δου­λέ­μπο­ροι, δο­λο­φό­νοι, που τους πνί­γουν. Και το κά­να­νε αυ­τό και θε­λή­σα­νε και προ­τί­μη­σαν τους δου­λε­μπό­ρους, για να μη δώ­σουν ε­ξαρ­χής προ­ετοι­μα­σμέ­νη πο­λι­τι­κή λύ­ση σ’ αυ­τό το ζή­τη­μα. Να μην το κά­νουν ευ­ρω­πα­ϊ­κό ζή­τη­μα, να μην φτιά­ξουν την ελ­λη­νι­κή και την ευ­ρω­πα­ϊ­κή κοι­νή γνώ­μη. Κι έ­τσι φτιά­χνουν τώ­ρα και διά­σπα­ση στην Ευ­ρώ­πη και δυ­να­μώ­νουν τους φα­σί­στες στην Ευ­ρώ­πη και δυ­να­μώ­νουν και τους να­ζήδες ε­δώ μέ­σα, τους χρυ­σαυ­γί­τες, οι ο­ποί­οι το εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται βλέ­πο­ντας πολ­λούς αν­θρώ­πους, που ο κα­θέ­νας έτσι α­κρι­βώς θά­κα­νε, να πά­νε στις κε­ντρι­κές πλα­τεί­ες μιας πό­λης και να προσπα­θή­σουν να ε­πι­ζή­σουν. Και ορ­γιά­ζει ο φα­σι­σμός και ο φό­βος της Ελ­λά­δας, του λαού, ό­τι ε­τοι­μά­ζε­ται έ­να νέ­ο κύ­μα με­τα­νά­στευ­σης, την ώ­ρα που η χώ­ρα πει­νά­ει. Και σου λέ­ει: «Έ­χου­με έ­να ε­κα­τομ­μύ­ριο τρια­κό­σιες χι­λιά­δες ε­φε­δρικό στρα­τό α­νέρ­γων, πιά­σε κι άλ­λο έ­να ε­κα­τομ­μύ­ριο». Βε­βαί­ως ο ελ­λη­νι­κός λαός εί­ναι υ­πο­χρε­ω­μέ­νος να βά­λει δη­μο­κρα­τι­κά το ζή­τη­μα: Ναι στους πρό­σφυγες α­πό τη Συ­ρί­α. Βο­η­θά­τε ό­μως πρώ­τα τη Συ­ρί­α και με ό­πλα και με χρή­μα! Αλ­λά να γί­νει ευ­ρω­πα­ϊ­κή συν­διά­σκε­ψη, ευ­ρω­πα­ϊ­κή προ­σπά­θεια, να δο­θεί χέ­ρι σ’ αυ­τό το λα­ό. Αλ­λά α­φή­στε τον Τσί­πρα νά­ναι αρ­χη­γός του δου­λε­μπό­ριου της Μεσο­γεί­ου για πο­λι­τι­κούς λό­γους, για να στή­σει άλ­λη μια προ­βο­κά­τσια, όπως έ­χει στή­σει; (ό­πως θα προ­λά­βου­με να πού­με ί­σως πα­ρα­κά­τω- με το κλεί­σι­μο των τρα­πε­ζών)>>.

Σχετικά Άρθρα

© OAKKE