Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση που πριν λίγους μήνες εμφανιζόταν μόνο σαν απειλή είναι τώρα πια γεγονός. Εδώ και ένα μήνα η ανθρωπότητα έχει περάσει από ένα παγκόσμιο χρηματιστηριακό κραχ στην αρχή μιας κρίσης της καθ αυτό παραγωγικής οικονομίας

 

 Η φετινή Πρωτομαγιά βάζει στους λαούς και στην παγκόσμια εργατική τάξη ακόμα πιο έντονα από τα προηγούμενα χρόνια το ζήτημα  των δύο παγκόσμιων στρατοπέδων, του ναζιστικού και του δημοκρατικού στα οποία πια χωρίζεται ο κόσμος όπως είχε γίνει στις παραμονές του β΄ παγκόσμιου πολέμου. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα ο γ παγκόσμιος πόλεμος έχει ξεκινήσει και ζούμε τα πρώτα επεισόδια ενώ τα δύο στρατόπεδα σχηματίστηκαν εξ αιτίας της εισβολής των νεοχιτλερικών της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022.

 

Η βαριά βιομηχανία  που είναι η βάση για την ύπαρξη της χώρας μας σαν μιας σύγχρονης, ανεξάρτητης  και προοδευμένης χώρας με ένα λαό με κάπως ψηλό βιοτικό επίπεδο, βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού. Αιτία το συστηματικό σαμποτάζ

  Η οικονομική κρίση την οποία προκάλεσαν οι ρωσόδουλοι στη χώρα μας μαζί με το πολύχρονο σαμποτάζ της παραγωγής οδηγούν τη βιομηχανία στο μαρασμό και το κλείσιμο.

Να γιορτάζουμε στη χώρα μας την Πρωτομαγιά σημαίνει να ξεσκεπάζουμε πρώτα από όλα αυτούς που μιλάνε στο όνομα της εργατικής τάξης και έχουνε κάνει κουρέλι εδώ και χρόνια αυτό που είναι το πιο βαθύ στην ύπαρξή της, το διεθνή της χαρακτήρα, το γεγονός δηλαδή ότι όλοι οι εργάτες είναι σε τελική ανάλυση αδέλφια όποια εθνικότητα και να έχουν.

Παρακάτω δημοσιεύουμε τις απαντήσεις που έδωσε ένας σύντροφός μας σε μια διαδικτυακή συζήτηση στο facebook, όπου τέθηκε το ζήτημα της αποβιομηχάνισης της Ελλάδας και της σχέσης με αυτήν των χρηματοδοτικών προγραμμάτων της ΕΕ. Έχουν γίνει κάποιες μικροαλλαγές, που περισσότερο χρησιμεύουν στο να κάνουν το κείμενο να στέκεται ανεξάρτητο και όχι σαν απάντηση στα πλαίσια ενός διαλόγου, ή αποσαφηνίζουν μερικά σημεία του. Πιστεύουμε ότι είναι μια καλή συμπύκνωση της συχνά αποσπασματικής επιχειρηματολογίας της ΟΑΚΚΕ πάνω σε αυτά τα ζητήματα και για αυτό τη δημοσιεύουμε σαν ένα αυτόνομο κείμενο.

Η παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης βρίσκει για δεύτερη χρονιά την Ευρώπη στα δίχτυα ενός νέου μεγάλου πολέμου, αυτού που ξεκίνησε ο νεοναζιστικός άξονας Ρωσίας - Κίνας για την αναδιανομή του πλανήτη, με πρώτο σταθμό τη μαρτυρική και ηρωική Ουκρανία. Στην Ελλάδα, πάλι, συμπίπτει παράλληλα με μια προεκλογική περίοδο από την οποία ο μεγάλος απών είναι το σκληρά εκμεταλλευόμενο προλεταριάτο, ο κόσμος της μισθωτής δουλειάς.

Ο Μητσοτάκης υπόσχεται αυξήσεις μισθών και παροχές «από την ανάπτυξη» στην οποία ισχυρίζεται ότι ο ίδιος και η ΝΔ του είναι πρωταθλητές, ενώ σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι υπόσχονται αναδιανομή του ήδη υπάρχοντος πλούτου, μιλώντας πολύ λιγότερο για την παραγωγή του. Μεταξύ αυτών των δεύτερων, «πρωταθλητής» είναι ο Κουτσούμπας - ψευτοΚΚΕ, ενώ ακόλουθος του, λίγο αμήχανος αλλά πιο «κυβερνητικός» και «ρεαλιστής» είναι ο Τσίπρας - ΣΥΡΙΖΑ, με μπαλαντέρ ανάμεσά τους τον Βαρουφάκη.

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.

  Η οικονομία καταρρέει με το λαό καταδικασμένο από το καθεστώς σε μια φριχτή άγνοια. Από τα στοιχεία

Να κριτικάρουμε τους «τέσσερις» και τους «τεγκικούς»

Να αποκαλύψουμε την Α/Συνέχεια και τους διαρρήχτες

Το μεγαλείο και ο ολότελα σύγχρονος χαρακτήρας Πολιτιστικής Επανάστασης φανερώνεται στο σχεδόν ενιαίο και πανομοιότυπο τρόπο με τον οποίο την καταγγέλλει η παγκόσμια αστική τάξη,