Την Τετάρτη 18 Δεκέμβρη έγιναν οι εκλογές στη Β΄ ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής. Σε αυτές πήρε μέρος για πρώτη φορά η κίνηση «Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη» με έναν υποψήφιο,
το σύντροφο Γ. Μπουρίτη παίρνοντας 16 ψήφους σε σύνολο 429 και ποσοστό 4%. Η κάθοδος στις εκλογές ήταν η κατάληξη μια πορείας πάνω από δύο χρόνων κατά τη διάρκεια της οποίας ο σύντροφος είχε μια διαρκή παρουσία με τοποθετήσεις του τόσο στις γενικές συνελεύσεις της όσο και σε εκδηλώσεις του συνδικαλιστικού αυτού οργάνου των καθηγητών. Επίσης είχε έναν ενεργό ρόλο στο σχολείο του, ιδιαίτερα σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη δράση της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής.
Η Κίνηση κατέβηκε με θέσεις για την πολιτική κατάσταση της χώρας, για την κατάσταση στην εκπαίδευση, με ανάλυση της αντιδραστικής πολιτικής και συνδικαλιστικής γραμμής της ΟΛΜΕ ενώ ταυτόχρονα διατύπωνε τις θέσεις της κίνησης για την εκπαίδευση και το σχολείο. Είναι γεγονός ότι αυτές οι τοποθετήσεις στις γενικές συνελεύσεις, ιδιαίτερα στην εξήγηση της χρεοκοπίας της χώρας μας και του πολύχρονου σαμποτάζ στην οικονομία της από το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό, και πως αυτό εκφράζεται στην παιδεία, κινούσαν πάντα το ενδιαφέρον των καθηγητών και δεν ήταν λίγες οι φορές που αρκετοί συνάδελφοι διατύπωναν τη συμφωνία τους με αυτές. Όχι όμως μόνο αυτό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπήρξε και στις θέσεις σχετικά με το «άλλο σχολείο, δηλαδή το σχολείο που θα ενώνει τη θεωρία με την πράξη» που διατυπώνει η Κίνηση, σε αντιδιαστολή με το 12χρονο σχολείο του παραγωγικού σαμποτάζ που είναι η θέση της ΟΛΜΕ. Για την υποστήριξη αυτών των θέσεων ο σύντροφος παρέθετε αναλυτικά και τις θέσεις του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, ιδιαίτερα τις θέσεις για την παιδεία του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ. Επίσης ενδιαφέρον υπήρξε για τη θέση, την οποία καμιά άλλη παράταξη δεν έχει, για την πιο πλατειά ενότητα γονιών-μαθητών-καθηγητών σαν την προϋπόθεση για την προοδευτική αλλαγή στο σχολείο και στην εκπαίδευση.
Μέσα σε αυτήν την πορεία δηλαδή έχει διαμορφωθεί ένα μικρό αλλά ελπιδοφόρο ρεύμα πάνω στις θέσεις της Κίνησης το οποίο εκφράστηκε στις εκλογές με τις 16 ψήφους. Είναι αλήθεια ότι αυτό δεν έχει ακόμη φτάσει στο ύψος της οργανωτικής συγκρότησης και ασφαλώς έχει πολύ δρόμο, αλλά είναι οπωσδήποτε ένα μήνυμα για την πολιτική και κυρίως την ιδεολογική κατάσταση στο λαό. Η πορεία της χώρας μας προς τη χρεοκοπία που έχει καταστρέψει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και που καταστρέφει επίσης και τους καθηγητές, πορεία για την οποία είναι υπεύθυνα όλα τα κόμματα και ιδιαίτερα αυτά που μιλούν στο όνομα της αριστεράς και του μαρξισμού, υποχρεωτικά θα φέρει τους καθηγητές (και όλο το λαό φυσικά) στην αναζήτηση μιας άλλης πολιτικής. Μιας πολιτικής που θα έχει σαν γνώμονα τη δημοκρατία και την ανάπτυξη της χώρας με βάση τα συμφέροντα του λαού. Δεν είναι τυχαίο ότι οι συντριπτικά περισσότεροι ψήφοι από όσους πήρε η Κίνηση προέρχονται από καθηγητές που είχαν ψηφίσει προηγούμενα τα θεωρούμενα αριστερά κόμματα. Μάλιστα η πιο θιγμένη πρακτικά από τους ψήφους της Κίνησης ήταν η θεωρούμενη ως άκρα αριστερά - στην πραγματικότητα υπερδεξιά - παράταξη των Παρεμβάσεων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μλ κλπ), η οποία οριακά έχασε την έδρα της.
Συνολικά οι ψήφοι και οι έδρες στην συγκεριμένη ΕΛΜΕ είχαν ως εξής:
Αγωνιστική συνεργασία (ΣΥΡΙΖΑ) 225, έδρες 4 (πέρυσι 198, 4 έδρες)
ΔΑΚΕ (ΝΔ) 44, έδρες 1(πέρυσι 45, 1 έδρες)
ΠΑΜΕ (ψευτοΚΚΕ) 35, έδρες 1 (πέρυσι 35, 0 έδρες)
Παρεμβάσεις 90, έδρες 1 (πέρυσι 103, 2 έδρες)
ΚΠΑΔ (Κίνηση Παιδείας για Δημοκρατία και Ανάπτυξη) 16
