Το φαινόμενο των πυρκαγιών πήγε στην άκρη του και η ουσία του αποκαλύφθηκε. Είναι πια φανερό ότι δεν έχουμε να κάνουμε με εμπρηστές οικοπεδοφάγους γιατί οι οικοπεδοφάγοι δεν συντονίζονται πανελλαδικά, δεν καίνε δυσπρόσιτες οροσειρές και χωριά και το κυριότερο δεν καταστρέφουν το κάλος απέραντων περιοχών αφαιρώντας όλη την αξία της γης που υποτίθεται ότι θέλουν να εκμεταλλευτούν.
Ο ΣΥΝ, ο Παπανδρέου, το ψευτοΚΚΕ κρύβουν συστηματικά από το λαό τον οργανωμένο, οπότε αναγκαστικά πολεμικό-πολιτικό χαρακτήρα των εμπρησμών. Το ίδιο και ο Καραμανλής που, μέχρι οι νεκροί να φτάσουν τους 50 και να ξεσηκωθεί όλο του το κόμμα, παρέδινε στη χλεύη της αντιπολίτευσης όσους μιλούσαν για πολιτικούς εμπρησμούς. Επίσης η Παπαρήγα μετά την αποκάλυψη του οργανωμένου χαρακτήρα των εμπρησμών ελίχθηκε υπονοώντας οργανωμένη βία για τα οικόπεδα που τη σύγκρινε με εκείνη για τα πετρέλαια. Μόνο που το πετρέλαιο μένει αναλλοίωτο κάτω από μια κατεστραμμένη χώρα, ενώ η τουριστική γη εξαφανίζεται. Τέλος για ξένους εμπρηστές μίλησε ο αρχιφασίστας Καρατζαφέρης, αλλά χωρίς στοιχεία μόνο και μόνο για να ερεθίσει την ξενοφοβία και τον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό μέσα στις ανήσυχες μάζες.
Σε κάθε περίπτωση οι παραπάνω δεν έκαναν κύριο πολιτικό στόχο τους εμπρηστές αλλά τον πολιτικό και διοικητικό μηχανισμό της πυρόσβεσης. Αυτός ο μηχανισμός ήταν πραγματικά εντελώς ανεπαρκής μπροστά στις ανάγκες αυτού του πολέμου, αλλά ήταν τόσο ανεπαρκής όσο είναι κάθε πλευρά της κρατικής ζωής για την οποία όλοι αυτοί είναι συνυπεύθυνοι. Όμως αυτοί χρησιμοποίησαν την απόγνωση της δοκιμαζόμενης μάζας για να επιτεθούν σε αυτόν τον μηχανισμό σε ώρα μάχης και όχι στους εμπρηστές. Έτσι έγιναν αντικειμενικοί σύμμαχοι των τελευταίων καθώς μάλιστα δεν κάλεσαν το λαό να κάνει το πιο βασικό: να αυτοοργανωθεί για να επιτηρεί μαζικά την περιοχή του.
Οι πολιτικές ηγεσίες έκαναν τρία ακόμα χειρότερα πράγματα που τις έκαναν αντικειμενικούς σύμμαχους των εμπρηστών: Πρώτον, απαιτούσαν κιόλας από τις φωτιές του Ιούλη πολιτικές εκκαθαρίσεις των επιτελών της πυρόσβεσης και όχι τη συντριβή των εμπρηστών. Δεύτερο, χρησιμοποίησαν τις πυρκαγιές για να επιβάλουν στη ΝΔ αλλά και στη χώρα τη δικιάτους θέση κατά της αναθεώρησης του άρθρου 24. Τρίτο και χειρότερο, χρησιμοποίησαν τους εμπρησμούς για να επιχειρήσουν να επιβάλουν τον αντισυνταγματικό αποφασιστικό χαρακτήρα μιας άτυπης σύσκεψης όπως εκείνη του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών.
Αυτή την «πολιτική της φωτιάς» την ενθάρρυνε και στα τρία επίπεδα ο Καραμανλής. Έτσι εκθείαζε ασταμάτητα τους απλούς πυροσβέστες αλλά άφηνε ακάλυπτους τους πολιτικούς και διοικητικούς τους επιτελείς, ιδιαίτερα τον πιο μισητό στον ΣΥΝ και στο ψευτοΚΚΕ Πολύδωρα. Επίσης ούτε μια φορά δεν έχει υπερασπίσει την αναθεώρηση του άρθρου 24 την ώρα που οι άλλοι οργιάζουν σε γκεμπελίστικη δημαγωγία ότι αυτή η αναθεώρηση ενθαρρύνει τους εμπρηστές. Στην πραγματικότητα το μόνο που κάνει το σημερινό άρθρο 24 είναι να προσφέρει στο ψευτοΚΚΕ, στον ΣΥΝ και στις αντιβιομηχανικές δυνάμεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ τα «οικολογικά» νομικά προσχήματα με τα οποία όλοι τους συνδυασμένα εμποδίζουν κάθε επένδυση.
Τέλος, είναι τερατώδες η αντιπολίτευση να αξιοποιεί μαζικές δολοφονίες για να ζητάει να αντικατασταθεί η εκλεγμένη κυβέρνηση από μια παρακυβέρνηση τύπου «ανεξάρτητης διακομματικής αρχής» όπου η αντιπολίτευση θα έχει την πλειοψηφία (ιδιαίτερα τα τρία μικρά κόμματα) και ο πρωθυπουργός να ενθαρρύνει αυτήν τη φασιστική απαίτηση. Γιατί την ενθαρρύνει όταν δεν την απορρίπτει ρητά, όταν κάνει διαρκείς εκκλήσεις για «ενότητα όλων» την ώρα που οι «όλοι» λιθοβολούν την κυβέρνησή του (αλλά ποτέ τον ίδιο), και καθώς την ώρα της φωτιάς αγνοεί το θεσμικό όργανο αντιμετώπισης των κρίσεων και τονίζει τον «εθνικό» θεσμό που είναι ο στρατός.

Να λοιπόν πως μετά τις πρόωρες πραξικοπηματικές εκλογές των Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαρήγα αξιοποιούνται και οι δολοφονικοί εμπρησμοί για πολιτικές εκκαθαρίσεις, για οικονομικό σαμποτάζ και για ανοιχτή φασιστικού τύπου εκτροπή.
Όλοι αυτοί οι στόχοι διευκολύνουν σήμερα τη μεγαλορώσικη ιμπεριαλιστική πολιτική στην Ελλάδα, και την κάνουν τον κύριο ύποπτο των εμπρησμών. Είναι αυτός ο ιμπεριαλισμός που ειδικεύεται όσο κανείς άλλος σε σφαγές και καταστροφές για την παραγωγή πολιτικών αποτελεσμάτων. Έχει αποδειγμένα σκοτώσει μαζικά υπηκόους του για να κάνει πολιτικές προβοκάτσιες (σφαγή των παιδιών στο Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας, ανατίναξη των πολυκατοικιών στη Μόσχα) και είναι αυτός που επωφελήθηκε στρατηγικά από τη σφαγή των δίδυμων πύργων και από την προεκλογική σφαγή της Μαδρίτης που πραγματοποίησαν οι σύμμαχοι του ισλαμοναζιστές. Στην Ελλάδα είναι αυτός που με τη δολοφονική βία της «17Ν» εκκαθάρισε εδώ και δεκαετίες τους κύριους αντιπάλους του.
Αυτός ο ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί εκτός από “στρατιωτικούς” και καθαρά πολιτικούς οργανισμούς για να προωθήσει τη στρατηγική του, κυρίως τα τρία υποταγμένα σε αυτόν κόμματα, το ψευτοΚΚΕ, τον ΣΥΝ, και τελευταία το ανοιχτά ρωσόδουλο ΛΑΟΣ. Έτσι εξηγείται γιατί τα δύο πρώτα, αριστερά υποτίθεται κόμματα, θεωρούν θετική την είσοδο του φασιστικού τρίτου στη Βουλή. Εξίσου αφοσιωμένοι στη ρώσικη διπλωματία είναι και οι Καραμανλής και Παπανδρέου που εκκαθαρίζουν μανιωδώς τα κόμματά τους από όσους συγκρούονται με τον ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ. Όσο για τον Κ. Παπούλια, αυτός αφού για δεκαετίες υπηρέτησε τη ρώσικη διπλωματία ως ΥΠ.ΕΞ του Α. Παπανδρέου, έφτασε προχθές στο σημείο να σταθεί στο πλευρό του γενοκτόνου Πούτιν την ώρα που εκείνος ξεστόμισε την ιστορική πυρηνική του απειλή κατά της Ευρώπης.
Ο στρατηγικότερος στόχος αυτού του μιλιταριστικού ιμπεριαλισμού στη χώρα μας είναι το βιομηχανικό σαμποτάζ με το οποίο θέλει να εξουδετερώσει το πιο παραγωγικό κομμάτι της αστικής τάξης, εκείνο που είναι στραμμένο στην παγκόσμια αγορά, και να δυναμώσει τους δικούς του κρατικοδίαιτους ολιγάρχες Μπόμπολα, Κόκκαλη, Μυτιληναίο, Γερμανό. Οι πυρκαγιές δίνουν στα 3 ρωσόδουλα κόμματα το πρόσχημα για ένα μπαράζ κατά των σύγχρονων παραγωγικών επενδύσεων, ιδιαίτερα των τουριστικών. Παράλληλα διευκολύνουν αυτά τα κόμματα στα πλαίσια διαφόρων οικουμενικών σχημάτων συγκυβέρνησης, τύπου «συμβούλιο πολιτικών αρχηγών» δήθεν για την αντιμετώπιση των καταστροφών.

Για να σώσει τη γη του και τη ζωή του από τους καταστροφείς κάθε είδους ο λαός έχει μόνο μια λύση: Να αυτοοργανωθεί παντού, να κυνηγήσει τους δολιοφθορείς κάθε είδους και να υπερασπίσει την απειλούμενη βαριά τραυματισμένη πολιτική δημοκρατία στη χώρα. Αυτού του είδους η λαϊκή αυτοοργάνωση θα ανοίξει το δρόμο και για την απελευθέρωση του από αυτή τη σάπια, δουλική, και απατεωνίστικη αστική τάξη. Ο φασισμός μαζί με την τερατωδία του κουβαλάει την αφύπνιση και την επαναστατική ενότητα των καταπιεσμένων.

Αθήνα, 29/8/2007