Ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ
Όχι στη δολοφονία του 15χρονου μαθητή από τον αστυνομικό φασισμό.
Όχι στους προβοκατόρικους και σοσιαλφασιστικούς εμπρησμούς.
Η ΟΑΚΚΕ καταγγέλλει τη φασιστική δολοφονία του 15χρονου μαθητή καθώς και το προβοκάρισμα και την συγκάλυψη αυτού του εγκλήματος κάτω από ένα όργιο εμπρησμών και λεηλασιών.
Είναι κατά αρχήν ένα ολόκληρο πολιτικό καθεστώς που όπλισε οργανωτικά και ιδεολογικά το χέρι του δολοφόνου αστυνομικού. Γιατί εδώ και πάνω από 15 χρόνια με ευθύνη κύρια των δύο κυβερνητικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και συγκεκριμένων φραξιών τους έχει ανατραφεί ένας όγκος από νέες αστυνομικές δυνάμεις και σώματα που έχουν ασκηθεί στο σαδισμό κύρια πάνω στους μετανάστες και ύστερα στους ποινικούς κρατούμενους και που καθημερινά κακομεταχειρίζονται και ταπεινώνουν τη νεολαία και όποιον πολίτη διαμαρτυρηθεί για τη βάναυση και συχνά κτηνώδη στάση τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, αλλά το πιο κραυγαλέο σύμπτωμα αυτού του εκφασισμού, με ουσιαστικά σύσσωμη καθεστωτική κάλυψη, το γεγονός ότι τα αστυνομικά σώματα καταστολής ανοιχτά και ατιμώρητα συνεργάζονται πλέον με τους εγκληματίες ναζιστές σε επιθέσεις τους ενάντια σε διαδηλωτές. Ο καθεστωτικός πολιτικός πυρήνας αυτού του φασισμού που εμφανίζεται σαν εκπρόσωπος του «νόμου και της τάξης» είναι το νεοναζιστικό κόμμα ΛΑΟΣ
Η προοδευτική νεολαία και κάθε δημοκρατικός άνθρωπος καταλαβαίνουν ότι αυτή η δολοφονία δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά μια έκφραση του γενικού εκφασισμού της αστυνομίας και του αυξανόμενου γενικότερου εκφασισμού και συντηρητικοποίησης των μεσοστρωμάτων στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Είναι λοιπόν φυσικό η νεολαία και οι δημοκρατικοί άνθρωποι να κινητοποιούνται και να εξεγείρονται ενάντια σε αυτόν τον εκφασισμό και σε όσους τον καλύπτουν πολιτικά.
Όμως προκύπτει το μεγάλο πρόβλημα, όπως σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις, ότι εντός του κινήματος ενάντια στον εκφασισμό της αστυνομίας και στην συντηρητικοποίηση της κοινωνίας λειτουργεί εδώ και χρόνια με όρους πολιτικής και ιδεολογικής ηγεμονίας μια άλλη πλευρά του ίδιου πολιτικού καθεστώτος. Αυτή η πλευρά εμφανίζεται σαν να εκπροσωπεί τάχα την «αντικαπιταλιστική επανάσταση» όμως στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί την μαχητικότητα ενός τμήματος της ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας και τον αυθόρμητο αντικαπιταλισμό των μαζών για να εξοντώσει επιλεκτικά με την ωμή βία, την επιλεκτική σκανδαλοθηρία, και τον κάλπικο οικολογισμό τα αντίπαλά του τμήματα της αστικής τάξης. Αυτό το τμήμα του καθεστώτος από τη μια ενθαρρύνει και προστατεύει τραμπούκικες ακόμα και δολοφονικές πρακτικές του «αντικαπιταλιστικού» χώρου για να πετύχει τους στόχους του ενώ από την άλλη αυτές οι πρακτικές γίνονται μισητές στο λαό και τον οδηγούν σε συμμαχία με την όλο και πιο εκφασισμένη αστυνομία και κυρίως με το φασιστικό κόμμα του «νόμου και της τάξης».
Ο πολιτικός πυρήνας αυτού του «επαναστατικού» τμήματος του καθεστώτος είναι οι ηγεσίες του ΣΥΝ και του ψευτοΚΚΕ που πίσω τους σέρνουν είτε οργανωτικά, είτε πολιτικά, ένα ηγεμονικό τμήμα του αναρχισμού. Έτσι, ενώ θα περίμενε κανείς η οργή του αναρχικού χώρου για τη δολοφονία να κατευθυνθεί κύρια ενάντια στην αστυνομία κατευθύνθηκε λίγες ώρες μετά από αυτήν στους μαζικούς εμπρησμούς και σπασίματα στο κέντρο της πρωτεύουσας. Αυτές οι πράξεις που κάποιες έχουν συνοδευτεί από λεηλασίες έχουν τραυματίσει βαριά κάθε μαζικό και ειρηνικό δημοκρατικό κίνημα ενάντια στην δολοφονία και ενάντια στην αστυνομική και γενικότερα στην νεοφασιστική αναβίωση του κόμματος και του κλίματος του «νόμου και της τάξης». Κι όμως αντί η λεγόμενη αριστερά να καταδικάσει πρώτη και πιο έντονα από κάθε άλλον καθαρά και ξάστερα τους εμπρησμούς σαν πελώριες προβοκάτσιες που ευνοούν πολιτικά τους δολοφόνους, τους εμφανίζει σαν κάτι το δευτερεύον ή σαν λάθος της εξέγερσης ή ακόμα και σαν δίκαιο αυθόρμητο ξέσπασμα οργής. Στην πραγματικότητα αυτοί οι εμπρησμοί όπως και μια χρόνια αντι-αστυνομική «βία για τη βία» έχουν στην ουσία τους προωθηθεί και δικαιολογηθεί ιδεολογικά από τον μονόπλευρο και καταστροφικό «αντικαπιταλισμό» της ψευτοαριστεράς.
Εννοείται ότι ποτέ μια πραγματικά ταξική και γι αυτό δημοκρατική στο περιεχόμενό της επανάσταση δεν θα έκαιγε ποτέ μια τράπεζα, και ένα κατάστημα όπως δεν θα έκλεινε ποτέ ένα εργοστάσιο και δεν θα εμπόδιζε ποτέ μια επένδυση όπως κάνει εδώ και χρόνια και μάλιστα συστηματικά η καθεστωτική ψευτοαριστερά. Γιατί τέτοιες πρακτικές μαζί με τους συγκεκριμένους αστούς χτυπάνε και τους συγκεκριμένους εργαζόμενους που δουλεύουν σε αυτές τις επιχειρήσεις. Αυτό που θα έκανε και που σκοπεύει να κάνει κάθε επαναστατική αριστερά είναι η ιδιοποίηση της τράπεζας, του εργοστάσιου και κάθε άλλου μέσου παραγωγής από το λαό. Εν πάσει περιπτώσει ποτέ μια προοδευτική δύναμη δεν θα κατέφευγε σε εμπρησμούς κατά τρίτων την ώρα που η αστυνομία είχε διαπράξει μια δολοφονία με πολιτικά χαρακτηριστικά.
Αλλά πέρα από αυτό το ζήτημα αρχής εκείνο που φέρνει σε αντίθεση την προλεταριακή αριστερά από κάθε σοσιαλφασισμό και από κάθε ψευτοαναρχισμό σήμερα είναι η θέση ότι τόσο το κόμμα που σήμερα οπλίζει πολιτικά το χέρι των φονιάδων και βασανιστών αστυνομικών, το ΛΑΟΣ -μαζί και η ανοιχτά ναζιστική ΧΑ- όσο και εκείνο που οπλίζει πολιτικά το χέρι των εμπρηστών, εκείνο του ΣΥΝ και του ψευτοΚΚΕ, έχουν μια κοινή στρατηγική πολιτική γραμμή και υπηρετούν τον ίδιο ιμπεριαλισμό, τον ρώσικο και τη σύμμαχό του σοσιαλιμπεριαλιστική Κίνα. Από εκεί προέρχεται η κοινή αντιδυτική και αντιφιλελεύθερη «αντικαπιταλιστική» προπαγάνδα τους, από εκεί η υπεράσπιση του κρατικού καπιταλισμού και του νέου κρατικοδίαιτου ανατολικού κεφαλαίου. Από εκεί η συγκάλυψη που δίνει όλη η ψευτοαριστερά στον νεοναζιστικό χαρακτήρα του ΛΑΟΣ, στους δεσμούς του με τους ναζί κλπ.
Η δολοφονία του 15 χρόνου και ο εμπρησμός του κέντρου της πόλης και οι λεηλασίες που ακολούθησαν σηματοδοτούν μια νέα εποχή αυξανόμενου εκφασισμού με κλασσική ακροδεξιά και με νέα «ακροαριστερή» μορφή, μια νέα εποχή αδιάπτωτης προβοκάτσιας και πολιτικής ανωμαλίας μέχρι τη στιγμή που ένα στρατιωτικό φαιοκόκκινο ρωσόφιλο πραξικόπημα «αντιιμπεριαλιστικού-επαναστατικού» τύπου θα συντρίψει ότι έχει απομείνει δημοκρατικό από την μεταδικτατορική περίοδο.
Για να αποτρέψουμε αυτήν την εξέλιξη πρέπει να εναντιωθούμε στις δύο επελαύνουσες μορφές του φασισμού που συγκοινωνούν υπόγεια και να αρνηθούμε να συνθλιβούμε στο πλαστό αλληλοτροφοδοτούμενο δίπολο που επιβάλουν σαν δραματική επιλογή στον κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Ούτε με τους φαιούς φασίστες, ούτε με τους σοσιαλφασίστες. Ούτε με τα δύο μεγάλα κόμματα για την εξαιρετικά φιλική, «διευκολυντική» πολιτική στάση των σημερινών ηγεσιών τους απέναντι και στα δύο αυτά ρεύματα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση καλούμε κάθε δημοκρατικό άνθρωπο να καταδικάσει τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου και να ζητήσει την παραδειγματική τιμωρία του δολοφόνου φονιά αστυνομικού. Καλούμε επίσης τους δημοκράτες να συμμετέχουν σε συλλογικές διαμαρτυρίες κατά των φονιάδων. Όμως δεν τους καλούμε να συμμετέχουν και δεν θα συμμετέχουμε ούτε εμείς σε διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις που θα γίνουν πάνω στα αποκαΐδια της Αθήνας αν σε αυτές δεν γίνει ταυτόχρονα σαφής και αποφασιστική καταγγελία των εμπρησμών σαν πρακτικής που βοηθάει τον αστυνομικό και κοινωνικό εκφασισμό. Δεν πρέπει να συνεργήσουμε στο να σπρώξουμε τους φοβισμένους και χτυπημένους μικροαστούς, αλλά και ένα τμήμα του εργαζόμενου λαού να πάνε με το φασιστικό κόμμα του «νόμου και της τάξης». Από την άλλη δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους δημοκρατικούς και αριστερούς ανθρώπους που είναι ενάντια στον κρατικό αυταρχισμό να απορροφηθούν από τα σοσιαλφασιστικά κόμματα του διαρκούς πραξικοπήματος που βαφτίζεται επανάσταση. Η θα δημιουργηθεί ένας αρκετά μαζικός επαναστατικός και δημοκρατικός πόλος για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και τους φαιοκόκκινους συνολικά είτε η κρίση θα φέρει τους φαιοκόκκινους στην εξουσία σε όλη τη γραμμή και θα χρειαστεί πολύς κόπος και πόνος για να τους ξεφορτωθούμε. Πάντως σε κάθε περίπτωση με προβοκάτσιες μπορεί η πολιτική και κοινωνική αντίδραση σχετικά εύκολα να έρθει στη εξουσία αλλά πολύ δύσκολα μπορεί να σταθεροποιηθεί.