Η ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
H φασιστική γραμμή μέσα στη δικαιοσύνη έκανε το μεγάλο της άλμα.
Μετά την αθώωση του ναζιστή Κ. Πλεύρη για το γενοκτονικό χιτλερικό του βιβλίο-παραλήρημα «Εβραίοι όλη η αλήθεια» η εισαγγελία πρωτοδικών της Αθήνας άσκησε αυτεπάγγελτη δίωξη κατά των 3 μελών της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας που ήταν μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη αυτή, δηλαδή κατά των: Άννας Στάη, Ρένας Κούτελου και Χαρ. Κατσιάπη. Η δίωξη γίνεται μετά από μήνυση του ίδιου του Πλεύρη και η κατηγορία είναι ότι οι 3 διέδωσαν «ψευδείς ειδήσεις» που θίγουν το κύρος της δικαστικής εξουσίας οπότε πρέπει να τιμωρηθούν σύμφωνα με το άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα. Οι υποτιθέμενες «ψευδείς ειδήσεις» είναι η καταγγελία της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας με αφίσα και ανακοίνωση στο ίντερνετ στη διάρκεια της δίκης ότι οι εισαγγελείς Λ. Λαζαράκος και Π. Ματζούνης καθώς και η εφέτης Μ. Παγουτέλη πρόβαλαν αντισημιτικές και φιλοναζιστικές θέσεις, ότι υπεράσπισαν τον Πλεύρη στη δίκη μετατρέποντας τους μάρτυρες κατηγορίας σε κατηγορούμενους και τέλος ότι υπάρχει ένα φασιστικό δίκτυο στη δικαιοσύνη που κάλυψε αυτούς τους δικαστικούς και μεθόδευσε την αθώωση του ναζιστή.
Η δίωξη κατά της Αντιναζιστικής είναι μια καθαρά πολιτική δίωξη μιας δημοκρατικής οργάνωσης με στόχο να κλείσει το στόμα της. Σαν τέτοια επιβεβαιώνει τις καταγγελίες της Αντιναζιστικής. Δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα πιο αποκαλυπτικό για το ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της δικαιοσύνης από το ότι ένας ναζιστής αθωώνεται και οι διώκτες του διώκονται σε συμφωνία των δικαστών με τον ναζιστή. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτή η στάση της δικαστικής εξουσίας έχει ενθαρρυνθεί από τη στάση σύσσωμου του επίσημου πολιτικού κόσμου, που φρόντισε και έπνιξε κυριολεκτικά αυτή τη δίκη από τα κανάλια, που έπνιξε, κάλυψε τις τερατώδεις τοποθετήσεις των δικαστικών στη διάρκεια της δίκης, και ενέκρινε όχι απλά την αθώωση ενός ναζιστή αλλά την ηθική και νομική αθώωση του ναζισμού.
Αυτή η διακομματική συγκάλυψη και ενθάρρυνση του φασιστικού ρεύματος μέσα στη δικαστική εξουσία έδωσε την εντύπωση σε αυτό ότι θα μπορούσε πολύ εύκολα να περάσει σε μια αντεπίθεση κατά των δημοκρατών γενικότερα και της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας (Α.Π) πιο ειδικά. Προφανώς αυτοί θεώρησαν εύκολη λεία την Α.Π εξ αιτίας της αντίθεσής της όχι μόνο με τον φαιό αλλά και με τον δήθεν «κόκκινο» φασισμό τύπου «17Ν». Η διμέτωπη πάλη που δίνει πραγματικά στερεί σήμερα την Α.Π από τη μαζική πολιτική «προστασία» του καθεστωτικού δήθεν «επαναστατικού» αντιφασισμού τύπου ΣΥΡΙΖΑ, και του επίσης καθεστωτικού εξαρχειώτικου ψευτοαναρχισμού. Μόνο μερικοί ευαίσθητοι και οξυδερκείς αντιφασίστες στη βάση αυτών των ρευμάτων στέκονται στο πλευρό κάθε αντιφασιστικού δημοκρατισμού, οπότε και στο πλευρό της Α.Π κατά του Πλεύρη.
Πιστεύουμε ωστόσο ότι ο φαιός φασισμός μέσα στη δικαστική εξουσία και γενικότερα έχει κάνει εδώ ένα μεγάλο λάθος εκτίμησης. Μπορεί το συνεπές δημοκρατικό πολιτικό ρεύμα που λέει σήμερα «όχι» και στο φαιό και στον δήθεν κόκκινο φασισμό να είναι οργανωτικά εξαιρετικά αδύναμο αλλά πολιτικά και κοινωνικά αποκτά όλο και πιο μεγάλη δύναμη μέσα από τις ζωντανές αρνητικές εμπειρίες των δημοκρατών. Πολλοί αρχίζουν να βλέπουν ότι ο ψευτοαριστερός «αντιφασισμός» ενώ εμφανίζεται σαν αντίπαλος πόλος του φαιού φασισμού πχ στα ζητήματα του μεταναστευτικού αντιρατσισμού –στην πραγματικότητα τον διευκολύνει με τη γενικά προβοκατόρικη γραμμή και στάση του- είναι ενωμένος μαζί του στην κορωνίδα του ρατσισμού που είναι ο σύγχρονος αντισημιτισμός «αντισιωνισμός». Είναι χαρακτηριστική εδώ η στάση του ψευτοαριστερού και ψευτοαναρχικού «αντιφασισμού» υπέρ της αθώωσης του Πλεύρη (δες ιδιαίτερα Αντιεξουσιαστική Κίνηση) καθώς και η ένοχη και χαρακτηριστική αδιαφορία τους για την ανάπτυξη της πολιτικής και οργανωτικής δύναμης των καθαρών ναζιστών της «Χρυσής Αυγής». Είναι πραγματικά ασύλληπτη η αδιαφορία όλων εκείνων από τους οποίους ο δημοκρατικός κόσμος περιμένει μια αντίδραση για το γεγονός ότι οι χρυσαυγίτες μαχαιροβγάλτες έχουν ανενόχλητοι κλιμακώσει από το καλοκαίρι τις βίαιες, τύπου 3ου Ράιχ, επιθέσεις τους ενάντια σε πολιτικές εκδηλώσεις δημοκρατών, κυρίως παρουσιάσεις βιβλίων (ενάντια στο Ουράνιο Τόξο τον Ιούνη για το ελληνομακεδονικό λεξικό και ενάντια στην παρουσίαση Βασίλη Γκουρογιάννη το Νοέμβρη για το βιβλίο του «Κόκκινο στην πράσινη γραμμή» που μάλιστα τη ματαίωσαν διώχνοντας με τη βία το κοινό της).
Όμως τώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές η δίωξη της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας με τη συμφωνία των δικαστικών αρχών και του ιδεολογικού αρχηγού των ναζιστών στην Ελλάδα, έχει προκαλέσει μεγάλη συγκίνηση και μεγάλη οργή. Μέσα σε λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση της ανακοίνωσης της Α.Π για τη δίωξη της (http://www.antinazi.gr/articles/dikiplevri/note011209.htm) δεκάδες και εκατοντάδες μπλογκ την έχουν αναπαραγάγει από την ιντερνετική τηλεόραση του ΤVXS που πρώτη τη δημοσίευσε δίνοντας της μάλιστα ιδιαίτερη έμφαση και αναπτύσσοντας το θέμα. Κάτω από τις δημοσιεύσεις αυτές γράφονται εκατοντάδες οργισμένα σχόλια κατά των ναζιστών καθώς και κατά των φασιστών στη δικαιοσύνη. Επίσης οι σύντροφοι της Αντιναζιστικής μας μεταφέρουν τη συγκίνησή τους για τα θερμά μηνύματα που παίρνουν από πολλούς ανθρώπους που εκδηλώνουν τη συμπαράστασή τους και παίρνουν πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα με νομικές συμβουλές, με εκδήλωση διάθεσης παρουσίας σε κινητοποιήσεις, με ενημέρωση φίλων τους και ΜΜΕ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κλπ.
Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι οι αντιδραστικοί κάνουν πάντα ένα καίριο λάθος: Υποτιμούν τις αυθόρμητες τάσεις μέσα στο λαό που εκδηλώνονται ξαφνικά. Στην προκειμένη περίπτωση κάνανε το λάθος να νομίζουν ότι η αντίδραση των δημοκρατών θα ήταν ίδια στην περίπτωση που δημοκράτες στέλνουν σε δίκη έναν αρχιναζιστή και ίδια στην περίπτωση που δικαστές σε σύμπλευση με αυτόν στέλνουν σε δίκη αντιναζιστές για τη δημοκρατική κριτική τους. Ο πολύς κόσμος ακόμα δεν καταλαβαίνει πόσο σκοτώνουν τα ρατσιστικά λόγια και από άγνοια της ιστορίας έχει την τάση να ανέχεται τους διωκόμενους ρατσιστές όταν διεκδικούν και αυτοί την υποτιθέμενη «ελευθερία του λόγου», όμως καταλαβαίνει πολύ καλά και εξεγείρεται όταν οι εξουσίες παρατάσσονται με ναζιστές δήμιους για να κλείσουν το στόμα των δημοκρατών. Εκεί ξεσηκώνονται τα κατάβαθα της ψυχής κάθε λαού που έχει μαρτυρήσει από τις αλυσίδες των φασιστών στο δικαίωμα του λόγου.
Τελικά ο φασισμός μέσα στη δικαιοσύνη και οι προστάτες του που βρίσκονται μέσα στο διακομματικό πολιτικό σύστημα σήκωσαν μια πέτρα για να τη ρίξουν στην Αντιναζιστική Πρωτοβουλία, όμως αυτή θα πέσει στα πόδια τους. Αν αυτή η δίωξη φτάσει τελικά στο ακροατήριο θα γίνει μια δίκη όπου κατηγορούμενοι θα είναι σε τελική ανάλυση οι φιλοναζιστές και αντισημίτες δικαστές, και βαθύτερα το πολιτικό σύστημα που τους καλύπτει. Σε κάθε περίπτωση η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και το αντιφαιοκόκκινο δημοκρατικό μέτωπο θα βγουν πολιτικά δυνατότεροι από αυτή τη δίωξη.