Η αμερικανική επιθετικότητα ενάντια στο Πακιστάν κλιμακώνεται επικίνδυνα.

Χαράς ευαγγέλια για τον νεοναζιστικό άξονα

Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σταθεροποιήσουν το αφγανικό μέτωπο, οι ΗΠΑ έχουν εντείνει τις επιθέσεις τους από αέρα μέσα σε πακιστανικό έδαφος, και συγκεκριμένα στις περιοχές όπου δρα το πιο αντιδραστικό από τα κινήματα των Ταλιμπάν, το φιλοιρανικό-φιλορώσικο. Για την άκρως υφεσιακή απέναντι στον νεοναζιστικό άξονα Ρωσίας-Κίνας και ταυτόχρονα επεμβατική ηγεσία Ομπάμα-Κλίντον, τέτοιου είδους επιχειρήσεις που μάλιστα φέρουν τη σφραγίδα της ΣΙΑ δεν αποτελούν πρόβλημα. Η περιφρόνησή τους απέναντι στην εθνική κυριαρχία και την ανεξαρτησία του Πακιστάν όπως και άλλων χωρών του τρίτου κόσμου θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Αυτοί βλέπουν ότι το Ισλαμαμπάντ είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει για λογαριασμό τους το ταλιμπανέζικο κίνημα και ετοιμάζονται να το κάνουν οι ίδιοι παραβιάζοντας διεθνείς κανόνες και αρχές. Τελευταία, διοικητές των αμερικανικών κατοχικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν πιέζουν για μία διεύρυνση των ειδικών χερσαίων επιχειρήσεων των ΗΠΑ και πέραν των πακιστανικών συνόρων με στόχο την εξουδετέρωση του ισλαμικού κινήματος και την εξάρθρωση του δικτύου Χακανί. «Το σχέδιο δεν έχει ακόμη εγκριθεί, αλλά στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγέτες λένε ότι υπάρχει ένα ανανεωμένο αίσθημα κατεπείγοντος, καθώς πλησιάζει για τη διοίκηση Ομπάμα η καταληκτική ημερομηνία για την έναρξη αποχώρησης των δυνάμεών του από το Αφγανιστάν» (Νιου Γιορκ Τάιμς, 21/12/10). Το σχέδιο απαιτεί έγκριση του αμερικανού προέδρου για να μπει σε εφαρμογή. Ανώτερος αμερικανός αξιωματούχος δήλωσε ωστόσο στους ΝΥΤ ότι, «Ποτέ δεν ήμασταν τόσο κοντά όσο σήμερα στο να πάρουμε το πράσινο φως για να προχωρήσουμε». Φαίνεται λοιπόν πως η αντίστροφη μέτρηση για την ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Πακιστάν έχει ήδη ξεκινήσει.

Αυτή τη φορά η εισβολή τους θα είναι ακόμα λιγότερο δικαιολογημένη από όσο η προηγούμενη επέμβασή τους στο Αφγανιστάν, καθώς το κυνήγι της Αλ Κάιντα έχει μπει πλέον σε δεύτερο πλάνο σε σχέση με την αντιμετώπιση του ταλιμπανέζικου κινήματος. Την ίδια στιγμή η κύρια τάση των αφγανών Ταλιμπάν που λειτουργεί στην κύρια πλευρά της κάτω από την ηγεσία του αντιιμπεριαλιστή μουλά Ομάρ διαψεύδει ότι δρα σε συνεργασία με την προβοκατόρικη ιρανοκίνητη και ρωσοκίνητη συμμορία της Αλ Κάιντα. Όχι τυχαία αυτή η ίδια τάση -που είχε πέσει παλιότερα στην προβοκάτσια να συμμαχήσει με την Αλ Κάιντα- διδαγμένη από τα παλιά λάθη της αλλάζει ουσιαστικά τη συμπεριφορά της απέναντι στο λαό και σταδιακά τον κερδίζει στην πάλη της ενάντια στην αμερικάνικη εισβολή και τη φιλορωσική και φιλοιρανική κυβέρνηση Καρζάι που στηρίζει και χρησιμοποιεί για δικούς της λόγους αυτήν την εισβολή. Έτσι μία εκτενής οδηγία του μουλά Ομάρ που εκδόθηκε την προπερασμένη άνοιξη διατάσσει την εγκατάλειψη των επιθέσεων αυτοκτονίας εναντίον αμάχων, των ακρωτηριασμών, του καψίματος σχολείων και τον περιορισμό τέτοιων μεσαιωνικών πρακτικών. «Ο λόγος που άλλαξαν την τακτική τους» σχολιάζει ένας πρώην αξιωματούχος των Ταλιμπάν «είναι ότι θέλουν να προετοιμαστούν για έναν παρατεταμένο αγώνα, και γι’ αυτό χρειάζονται την υποστήριξη του λαού, χρειάζονται τοπικές πηγές εσόδων» (21/1/10). Σε ένα μήνυμά του στις 19/9/09 ο μουλάς Ομάρ δηλώνει: «Διαβεβαιώνουμε όλες τις χώρες ότι το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν, σαν μια υπεύθυνη δύναμη, δε θα σηκώσει το χέρι για να προκαλέσει κακό σε άλλους» (11/10/09). Αυτό έρχεται σε σύγκρουση με τη στρατηγική του ρωσο-κινεζο-ιρανικού άξονα, που χρησιμοποιεί την προβοκατόρικη νεοναζιστική Αλ Κάιντα για να επεμβαίνει σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη. Καθώς λοιπόν οι αφγανοί Ταλιμπάν μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε ένα γνήσιο εθνικό ανεξαρτησιακό κίνημα με πυρήνα την εθνότητα των αφγανών Παστούν, όπως γινόταν και επί σοβιετικής κατοχής, ο Ομπάμα από κοινού με τη Ρωσία και τον άνθρωπό της Καρζάι προσπαθούν να αναστείλουν αυτή την εξέλιξη. Οι μεν ΗΠΑ επιχειρούν να καταστείλουν το κίνημα με ανοιχτό στρατιωτικό τρόπο χτυπώντας ακόμα και μέσα στο Πακιστάν , ο δε άξονας Ρωσίας-Ιράν επεμβαίνει για να διασώσει την Αλ Κάιντα αλλά και να διαβρώσει το κίνημα των Ταλιμπάν του Ομάρ, βάζοντας τον Καρζάι να προσφέρει αμνηστία και συνεργασία σε μια μερίδα του αντάρτικου των Ταλιμπάν που έχει για αρχηγούς της τους ιρανόφιλους και φιλο-αλΚάιντα Χεκματυάρ και Χακανί. Στο μεταξύ το Ιράν απελευθερώνει ηγετικά στελέχη της Αλ Κάιντα που κρατούσε επίσημα, ανάμεσά τους και τον αρχηγό των επιχειρήσεων της συμμορίας σε Αφγανιστάν και Πακιστάν, Σάιφ Αλ-Αντέλ (βλ. Μοντ, 24/12).

Η κίνηση γίνεται σε μια όχι τυχαία χρονική στιγμή. Γίνεται σε μια στιγμή που η ρωσόδουλη Κλίντον προετοιμάζει το έδαφος για τη διεξαγωγή ενός ευρύτερου αμερικανικου επενβατικού πολέμου ενάντια στο Πακιστάν . Η έκβαση αυτού του πολέμου είναι προδιαγεγραμμένη: Ακόμα κι αν συλλάβει την ηγεσία των φιλοιρανών Ταλιμπάν και τους διώξει από το έδαφος του βορειοδυτικού Πακιστάν η αμερικανική υπερδύναμη θα έχει καταφέρει να προκαλέσει την αποδοκιμασία του πακιστανικού λαού και να αποδυναμώσει τα ήδη λιγοστά πολιτικά της στηρίγματα εκεί μέσα. Το πιο προβοκατόρικο και το χειρότερο είναι ότι το Πακιστάν δεν θα αργήσει σε μια τέτοια περίπτωση να ριχτεί από τη σκούπα των ΗΠΑ στο φαράσι της Ρωσίας και εν μέρει της Κίνας που ήδη έχει εξαιρετικές σχέσεις με το Πακιστάν στη βάση της κοινής αντι-ινδικής γραμμής τους.

Το παράδειγμα των αμερικανικών επιχειρήσεων στο Πακιστάν με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (αλλά και σε λιγοστές περιπτώσεις των επιχειρήσεων μιας αφγανικής πολιτοφυλακής υπό τις διαταγές της ΣΙΑ, της λεγόμενης Paktika Defence Force) μιλάει από μόνο του: Μία από τις επιθέσεις αυτές προκάλεσε, τον περασμένο Σεπτέμβρη, το θάνατο τριών πακιστανών στρατιωτών. Σε απάντηση, το Ισλαμαμπάντ έκλεισε την κύρια δίοδο ανεφοδιασμού των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων που σταθμεύουν στο Αφγανιστάν, το πέρασμα Χυμπέρ. Οι αυτοκινητοπομπές που συνωστίστηκαν στα σύνορα δέχτηκαν γρήγορα τις επιθέσεις των ανταρτών. Οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να απολογηθούν για το συμβάν. Χαρακτηριστικό του ήδη τεταμένου κλίματος είναι η πίεση που άσκησε ένα τμήμα των πακιστανικών υπηρεσιών ασφαλείας και του στρατού στους αμερικανούς διπλωμάτες που ζουν στο Πακιστάν, αρνούμενο να ανανεώσει ή να εγκρίνει τις άδειές τους και διεξάγοντας έρευνες σε διπλωματικά αυτοκίνητα Αμερικανών σε διάφορες πόλεις της χώρας (βλ. Νιου Γιορκ Τάιμς, 17/12/09).

Επιδεικνύοντας μια πραγματικά βλακώδη και αδύναμη αλαζονεία η κυβέρνηση Ομπάμα με τη βοήθεια της προβοκατόρισας Κλίντον κάνει αντικειμενικά τα πάντα για να παραδώσει το Πακιστάν στα χέρια του ρωσοκινεζικού χιτλερικού άξονα. Αν αυτό συμβεί οι συνέπειες θα είναι τραγικές, όχι μόνο για την ίδια τη χώρα αλλά για όλη την Ανθρωπότητα, μιας και η κάθοδος των ρωσων Χίτλερ μετά από το Τατζικιστάν και το Αφγανιστάν στο Πακιστάν θα τους επιτρέψει να έχουν χερσαία απ ευθείας πρόσβαση του στρατού τους στις θερμές θάλασσες και έτσι να διεξάγουν με υπερευνοϊκούς στρατηγικούς όρους τον πολυαίμακτο πόλεμο που ετοιμάζουν ενάντια στην Ευρώπη και την Ιαπωνία.

Όσοι άνθρωποι θέλουν την ειρήνη πρέπει να απαιτήσουν να τελείωσει τώρα αμέσως η αμερικάνικη εισβολή στο Αφγανιστάν, κάθε επέμβαση των ΗΠΑ στο Πακιστάν και κάθε βοήθεια σε αυτές που δίνονται από τις ευρωπαϊκές χώρες και τη Ρωσία. Από την άλλη πρέπει η πατριωτική ηγεσία Ομάρ των Ταλιμπάν να καταγγείλει ανοιχτά και να διώξει την Αλ Κάιντα από το Αφγανικό έδαφος διορθώνοντας το βαρύ της λάθος να δώσει βάσεις στο Αφγανιστάν σε αυτά τα προβοκατόρικά τέρατα, ένα λάθος που οδήγησε στην αμερικάνικη εισβολή του 2001 και στην άνοδο του ρωσόφιλου και ιρανόφιλου Καρζάι στην εξουσία του Αφγανιστάν .