Το άρθρο αυτό δημοσιεύεται τώρα μόνο στην ηλεκτρονική έκδοση της Νέας Ανατολής. Θα δημοσιευτεί και στο επόμενο φύλλο 460 της έντυπης εφημερίδας.

ΝΕΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΌ ΝΟΜΟ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΣΑΜΠΟΤΑΖ

Με το πρόσχημα την προστασίας της βιοποικιλότητας η υπουργός περιβάλλοντος Μπιρμπίλη καταθέτει τις επόμενες ημέρες ένα νομοσχέδιο για να στερήσει από την παραγωγή ακόμα περισσότερη γη, δηλαδή για να σαμποτάρει τις παραγωγικές γεωργικές, βιομηχανικές και τουριστικές επενδύσεις. Σύμφωνα με την εφημερίδα  Ισοτιμία  το νομοσχέδιο προβλέπει ότι αλλάζουν οι όροι δόμησης στις περιοχές Νatura. «Από 750 τετραγωνικά μέτρα έως 4 στρέμματα, που ισχύει μέχρι τώρα, αυξάνεται γενικώς και αδιακρίτως στα 10 στρέμματα η αρτιότητα των εκτός σχεδίου οικοπέδων σε όλες τις περιοχές της ηπειρωτικής και νησιωτικής χώρας, του δικτύου «Natura 2000», η συνολική επιφάνεια των οποίων αθροίζεται σε περισσότερα από 4,2 εκατομμύρια εκτάρια και αντιστοιχεί στο ένα τρίτο της χερσαίας ελληνικής επικράτειας». Και συμπληρώνουμε εμείς: είναι τώρα Natura το 1/3 της  χερσαίας ελληνικής επικράτειας όπως σε αρκετό βαθμό την τέντωσαν  οι προηγούμενοι σαμποταριστές για να αφαιρέσουν παραγωγική γη. Δεν ξέρουμε όμως πόσο όμως θα γίνει αυτό το 1/3 από την Μπιρμπίλη που θα χρήζει Natura ότι δεν είναι πυκνοκατοικημένο οικοδομικό τετράγωνο.

Σε ότι αφορά τη βιομηχανία η εφημερίδα αναφέρει ότι: « Απαγορεύσεις και περιορισμοί για κάθε είδους νέες βιομηχανικές μονάδες, μέσω αυστηρών διαδικασιών περιβαλλοντικών μελετών και αδειοδοτήσεων. Απαγορεύεται η εγκατάσταση ιδιαίτερα οχλουσών και επικίνδυνων βιομηχανικών εγκαταστάσεων, που εμπίπτουν στις διατάξεις της οδηγίας 96/82/ΕΚ (sevezo). Επίσης απαγορεύεται η εγκατάσταση βιομηχανικών μονάδων υψηλής όχλησης. Για υφιστάμενες μονάδες των δύο αυτών κατηγοριών προβλέπεται ρυθμιστική απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος που θα θέτει αυστηρά κριτήρια συνέχισης της λειτουργίας τους και χρονοδιάγραμμα απομάκρυνσής τους.» Επειδή οι περιοχές Natura είναι βασικά περιοχές μακρυά από τα αστικά κέντρα και σε τέτοιες είναι εγκατεστημένες πολλές βιομηχανίες ψηλής όχλησης καταλαβαίνει κανείς τι πογκρόμ θα επακολουθήσει ενάντιά τους από το Υπουργείο του παραγωγικού σαμποτάζ, όπως θα έπρεπε να ονομάζεται το Υπουργείο περιβάλλοντος από την ώρα που το παρέλαβε το παλιό ανεπίσημο αλλά δραστήριο στέλεχος του ΣΥΝ που ονομάζεται Μπιρμπίλη.

Σε ότι αφορά τη γεωργία και κτηνοτροφία αφαιρούνται αδιάκριτα μέσα από το νόμο αυτό τεράστιες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης. «Στις περιοχές γεωργικού χαρακτήρα που έχουν ενταχθεί στο Δίκτυο δεν επιτρέπονται αλλαγές των μεθόδων καλλιέργειας, ιδίως στις ορεινές περιοχές. Στις περιοχές που περιβάλλουν τους υγροτόπους, η διαχείριση κατευθύνεται προς την προώθηση παραδοσιακών μεθόδων και βιολογικών καλλιεργειών. Σε αυτές τις καλλιέργειες θα θεωρείται μη συμβατή και θα απαγορεύεται η χρήση δραστικών φυτοφαρμάκων». Μη αλλαγή των μεθόδων καλλιέργειας, ακόμα και των πιο καθυστερημένων, σημαίνει μεσοπρόθεσμα κατάργηση κάθε καλλιέργειας στο βαθμό που η κάθε καλλιέργεια σήμερα είναι εξ ολοκλήρου εμπορευματική και είναι αδύνατο, επί ποινή θανάτου, να μην προσαρμοστεί στον αυξανόμενο διεθνή ανταγωνισμό δηλαδή να μην παρακολουθήσει τις διαρκώς μεταβαλόμενες μεθόδους καλλιέργειας. Επίσης έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι  μη χρήση δραστικών φυτοφαρμάκων σε περιοχές που περιβάλλουν τους υγροτόπους, που είναι ένα γενικά λογικό μέτρο, στα χέρια του Υπουργείου του παραγωγικού σαμποτάζ θα μεταβληθεί επίσης σε ματαίωση κάθε καλλιέργειας αφού τόσο η ελάχιστη απόσταση της καλλιεργούμενης έκτασης από τον υγρότοπο όσο και  ο βαθμός  της δραστικότητας των φυτοφαρμάκων θα προσδιορίζονται  αυθαίρετα, γραφειοκρατικά και τέλος πάντων στην κατεύθυνση της απαγόρευσης (εκτός βέβαια αν πρόκειται για γη των οποιονδήποτε «ημετέρων», όπως γίνεται για κάθε απαγόρευση  που την διαχειρίζεται ο σοσιαλφασισμός).

Ταυτόχρονα με το ίδιο νομοσχέδιό η Μπιρμπίλη απαγορεύει την μετατροπή της γεωργικής γης σε οικιστική.  «Η γενική αύξηση στα δέκα στρέμματα της αρτιότητας των εκτός σχεδίου οικοπέδων που βρίσκονται σε περιοχές του δικτύου «Natura 2000» επηρεάζει άμεσα πολλές εκατοντάδες ιδιοκτησίες σε όλη τη χώρα, αφού τους αφαιρεί τη δυνατότητα μετά την ισχύ του νέου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος να προχωρήσουν σε νέες κατατμήσεις της αγροτικής και γεωργικής γης για τη μετατροπή τους σε οικιστική γη και νέες εκμεταλλεύσεις». Αυτό δεν γίνεται για να διαφυλαχτεί η ενότητα και ευρύτητα της γεωργικής γης, πράγμα  επίσης σωστό, αλλά για να μειωθεί παραπέρα η οικιστική δυνατότητα επειδή οι σαμποταριστές εδώ και δεκαετίες εμποδίζουν δραστήρια την εισαγωγή νέων περιοχών στα σχέδια πόλης. Άλλωστε αποδεικνύεται  από την προηγούμενη πρόβλεψη του νόμου πόσο η Μπιρμπίλη θέλει την ανάπτυξη της γεωργικής γης.

Ανάλογες γενικές απαγορεύσεις επιβάλλει σύμφωνα πάντα με την συγκεριμένη εφημερίδα το νομοσχέδιο και για την αλιεία, τις ιχθυοκαλλιέργειες, την εκμετάλλευση των δασών, τα μεταλλεία, και τον τουρισμό.

Στο ένα τρίτο λοπόν, τουλάχιστον, της επιφάνειας της χώρας καταργείται κάθε σοβαρή παραγωγική δραστηριότητα με τον δικτατορικό και αντιεπιστημονικό νόμο της Μπιρμπίλη που είναι καταστροφικός και για το περιβάλλον γιατί αντιμετωπίζει τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και του περιβάλλοντος με γενικά διατάγματα ενιαία σε όλη τη χώρα, ενιαία δηλαδή σε όλες τις περιοχές Νatura. Αυτό είναι αντίθετο με την περιβαλλοντική επιστήμη που διδάσκει ότι η διαχείριση κάθε περιοχής γίνεται τοπικά και κατά οικότοπο. Και αυτό γιατί η ποικιλομορφία στη φύση είναι τεράστιας πολυπλοκότητας και ποικιλίας μορφών από τόπο σε τόπο. Η πραγματική προστασία των περιοχών Νatura που είναι ένα άθροισμα οικοτόπων απαιτεί γι’ αυτό το λόγο φορέα διαχείρισης της κάθε περιοχής ο οποίος με την επιστημονική του επιτροπή σε συνεργασία με την τοπική κοινωνία μελετά την οικολογική αξία του κάθε οικοτόπου εκπονεί το πρόγραμμα προστασίας του περιβάλλοντος και ανάπτυξης των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στον οικότοπο και στην περιοχή Νatura. Τέτοιου είδους επιτροπές είναι ελάχιστες μετρημένες στα δάχτυλα στη χώρα μας όταν το ένα τρίτο της χώρας έχει ανακηρυχτεί σε περιοχές Νatura από τον Λαλιώτη! Οι περιοχές Νatura ανακηρύχτηκαν σαν τέτοιες μετά την καταγραφή των οικοτόπων και δεν έγινε τίποτα περισσότερο. Μάλιστα δεκάδες περιοχές Νatura κηρύχτηκαν σαν τέτοιες ενώ στην πραγματικότητα δεν έπρεπε αφού έχει αποδειχτεί ότι δεν διαθέτουν σημαντικούς οικοτόπους. Εκκαθάριση των περιοχών αυτών δεν έγινε ποτέ από το υπουργείο.

Γενικό κριτήριο επομένως δέκα στρεμμάτων για έκδοση αδείας, γενικό κριτήριο αποβιομηχάνισης των περιοχών αυτών, απαγόρευσης της μηχανοκαλλιέργειας, της αλιείας και όλων των δραστηριοτήτων δεν υπάρχει. Σε μια περιοχή Νatura μπορεί να δημιουργηθούν και μεγάλες βιομηχανίες και μεγάλα ξενοδοχεία και μεγάλες εκμεταλλεύσεις. Σε άλλες περιοχές η παραγωγική δραστηριότητα δεν μπορεί να είναι τόσο έντονη. Σε κάθε περίπτωση η διατήρηση της βιοποικιλότητας δεν τίθεται αντιθετικά προς την παραγωγική δραστηριότητα. Παραγωγή ή διατήρηση της βιοποικιλότητας; Το ερώτημα αυτό είναι σοσιαλφασιστικού τύπου. Οι σύγχρονες αστικές κοινωνίες που στηρίζουν την κεφαλαιοκρατική τους παραγωγή στην επιστήμη γνωρίζουν ότι το περιβάλλον περιέχει τους φυσικούς συντελεστές της παραγωγής, της αναπαραγωγής δηλαδή της ζωής και του ίδιου φυσικού περιβάλλοντος, και φροντίζουν να εκμεταλλεύονται το δεύτερο προκαλώντας τις μικρότερες ζημιές για το μέλλον της δικιάς τους κεφαλαιικής συσώρευσης. Τουλάχιστον αυτό φροντίζουν να κάνουν στις δικές τους ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις όσο και να το «ξεχνάνε» ή να επιδίωκουν φασιστικά το αντίθετο στις εξαρτημένες οικονομικά από τους ίδιους ή κατεχόμενες (στην περίπτωση των φασιστικών ιμπεριαλισμών) τριτοκοσμικές χώρες.

Η τεχνολογία είναι το μόνο μέσο με το οποίο συντηρείται το περιβάλλον για να το παραδώσουμε όπως το παραλάβαμε στις επόμενες γενιές όπως είπε ο Μαρξ στο Κεφάλαιο. Όμως η διατήρηση του περιβάλλοντος σύμφωνα με τον ελληνικό σοσιαλφασισμό δεν συμπεριλαμβάνει ούτε τα αιολικά πάρκα ούτε και τα φωτοβολταικά γιατί και αυτά είναι μεγάλης κλίμακας βιομηχανική παραγωγή οπότε ο ρωσόδουλος «πράσινος» πρωθυπουργός τα σαμποτάρει. Αυτό που καμώνεται πως θέλει ο σοσιαλφασισμός είναι η διατήρηση της φύσης αγνής και άγριας, δηλαδή απομονωμένης από κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, έτσι όπως την αλλάζει μόνο η φυσική επιλογή και τα φυσικά φαινόμενα. Βέβαια και τέτοια κομμάτια φύσης πρέπει να υπάρχουν για να διατηρούνται και να αναπαράγονται όλες οι μορφές ζωής, αλλά και για ζωτικής σημασίας επιστημονικούς, πολιτιστικούς, αισθητικούς, και ψυχολογικούς λόγους. Όμως δεν πρέπει η άγρια ζωή να τρώει την ήμερη, όπως δεν πρέπει ο αρχαιολογικός πλούτος να καταστρέφει τον σύγχρονο πλούτο, όπως επίσης θέλουν οι σαμποταριστές. Κυρίως όμως πρέπει να διακρίνουμε τους πραγματικούς φυσιολάτρες ακόμα -και αυτούς που φτάνουν στην μεσαιωνική φυγή εξ αιτίας της νόμιμης απέχθειάς τους στην υπερεκμετάλλευση, τη λεηλασία και την καταστροφή της φυσικής ομορφιάς από κάθε λογής κεφάλαιο- από τους σαμποταριστές που είναι ντυμένοι φυσιολάτρες. Αυτοί οι τύποι δεν εξεγείρονται ποτέ για το μεγάλο πρόβλημα που είναι η μόλυνση και καταστροφή του υδροφόρου ορίζοντα της γεωργικής γης από την υπερχρησιμοποίηση των φυτοφαρμάκων, ούτε έχουν πρόβλημα από την παραμόρφωση των ζώων από τις ορμόνες και το μαρτύριο  της ασφυκτικά περιορισμένης εκτροφής, ή από την λεηλασία των θαλασσών από τους παράκτιους ψαράδες του δυναμίτη, επειδή αυτοί που κάνουν αυτές τις μεγάλες ζημιές είναι συνήθως μικρομεσαίοι καπιταλιστές και γαιοκτήμονες που επειδή είναι διασκορπισμένοι δεν απειλούν ταξικά τα συμφέροντα των ανατολικών μονοπωλιστών που είναι κατά της ανάπτυξης των μεγάλων σύγχρονων δυτικού τύπου καπιταλιστικών μονάδων γιατί θέλουν την κυριαρχία και την ανάπτυξη του ρώσικου και του κινέζικου κρατικοφασιστικού μονοπώλιου στην Ελλάδα. Γι αυτό δεν τους νοιάζει η καταστροφή των θεσσαλικών πεδιάδων από την υπεράντληση νερών που προκαλούν αυτοί οι μικροκαπιταλιστές αγρότες και οι οποίοι ταυτόχρονα κάποια στιγμή θα καταστραφούν. Αντίθετα οι «Οικολογούντες» σαμποταριστές τύπου ΣΥΝ, αναρχοφασισμού, ΠΑΣΟΚ κλπ ματαιώνουν με λύσα το μεγάλο έργο άρδευσης της θεσσαλικού κάμπου που ήταν η εκτροπή του Αχελώου (το ύστατο χτύπημα το έδωσε πρόδφατα η Μπιρμπίλη) για να μην μετατραπούν αυτοί οι μικρομεσαίοι αγρότες σε μεγάλους σύγχρονους φάρμερ, δηλαδή να μην γίνουν συγκεντρωμένη αστική τάξη που θα αντισταθεί στα ανατολικά αφεντικά σε ένα βαθμό σαν εθνική αστική τάξη. Επίσης πολύ χαρακτηριστικό που αυτοί οι ίδιοι υποκριτές κάνουν  πως προστατεύουν τα καθαρά ποταμάκια για να κλείσουν τις βιομηχανίες, ή που κλείνουν κάθε ΧΥΤΑ για να εμποδίζουν την συνολική ανάπτυξη όλης της Αττικής δεν έχουν κανένα πρόβλημα για να δώσουν πρόσφατα 20 εκατ ευρώ στον Μπόμπολα για την καύση απορριμμάτων 500 μέτρα από τον Αλιάκμονα από τον οποίο πίνουν νερό εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Η καύση, να σημειωθεί, είναι μια τεχνολογία επεξεργασίας σκουπιδιών εξαιρετικά προηγμένη σε σχέση με άλλες γιατί έχει πολλά στάδια χημικής επεξεργασίας καθώς πρέπει να αποδομηθούν όλες οι ουσίες μέχρι την παραγωγή ακίνδυνων ενώσεων και οι κύκλοι αυτών των χημικών αντιδράσεων αποτελούν ασταμάτητα αντικείμενο έρευνας. Οι προηγμένες χώρες χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο με συνέπεια ακριβώς γιατί εκεί υπάρχουν κινήματα πολιτών που δεν είναι εντελώς πουλημένα σε πράκτορες. Εκεί λοιπόν δεν επενδύουν σε εργοστάσιο καύσης για να εισπράξουν δις επιδοτήσεων χωρίς έλεγχο.

Επίσης το σαμποτάρισμα του ΕΣΠΑ, της μεγαλύτερης στρατηγικής επένδυσης της οικονομίας, περιέχει και μια τεράστια καταστροφή του περιβάλλοντος γιατί στις πολλές επενδύσεις του ΕΣΠΑ που ακυρώθηκαν είναι και οι κατασκευές ΧΥΤΑ και άλλων χώρων απόθεσης απορριμμάτων και χωματερών. Σήμερα η Αττική ολόκληρη έχει μια μόνο νόμιμη χωματερή οπότε ένα αυτοκίνητο για να πάει να ξεφορτώσει θα πρέπει να κάνει είκοσι και τριάντα χιλιόμετρα, αυξάνοντας σημαντικά τα έξοδα κατεδάφισης μιας οικοδομής και των εξκαφών της καινούργιάς . Σήμερα σε δεκάδες περιοχές στην Αθήνα υπάρχουν παράνομες χωματερές που σημαίνει ότι είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθεστώτος να τις κλείσει ότι ώρα θέλει και να αυξήσει όποτε θέλει το κόστος της οικοδομής.

Η στέρηση της γης από την παραγωγή είναι η βάση του γενικού σαμποτάζ της παραγωγής. Με το άρθρο 24 και με τον νέο δασικό χάρτη της Μπιρμπίλη που κηρύσσει δάσος και δασική έκταση όλα τα καμένα, ανεξάρτητα αν αυτά ήταν δάσος ή δασική έκταση πριν την πυρκαγιά, και που κηρύττει δάσος κάθε πράσινο βοσκοτόπι, σε συνδυασμό με το επερχόμενο νομοσχέδιο προστασίας τάχα της βιοπικοιλότητας, η γη σπανίζει όλο και περισσότερο. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πολύ μεγάλες βιομηχανίες και οι επιχειρήσεις γενικά δεν μπορούν να στεγαστούν ενώ οι μεσαίες και μικρές στεγάζονται πληρώνοντας τεράστια ποσά στην αγορά γης και στην ενοικίαση. Οι ισολογισμοί των εταιρειών το αποδείχνουν. Θα δει κανείς ισολογισμούς με το 80% συνήθως της αξίας του παγίου να είναι γήπεδα, δηλαδή η γη πάνω στην οποία πατάνε τα εργοστάσια και το 20% μόνο να είναι επένδυση σε μηχανήματα. Αυτή η αξία γης είναι μέγιστη στα Οινόφυτα όπου βρίσκεται η μεγαλύτερη έκταση επίσημης βιομηχανικής γη (και για οχλούσες βιομηχανίες) του αττικού χώρου αν και βρίσκεται διοικητικά στη Βοιωτία. Η βιομηχανία απομακρύνεται τώρα καταδιωκόμενη από το καθεστώς και από τα Οινόφυτα, και ακόμα πιο μακριά σε μια ατέλειωτη εξορία του παραγωγικού κεφάλαιου.

Ήδη πριν λίγες ημέρες το ΣτΕ έδωσε προθεσμία καθαρισμού των αποβλήτων τους μέχρι την 30/11/2010 στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), στο μόνο εναπομένον εργοστάσιο αεροναυπηγικής στη χώρα και στην πολύ σύγχρονη «Μ. Μαΐλλης» στα Οινόφυτα, αλλιώς θα κλείσουν. Η κατηγορία είναι ότι αυτά τα εργοστάσια ρυπαίνουν τον Ασωπό. Όμως είναι το κράτος που θα έπρεπε να έχει αναλάβει τα έξοδα του γενικού βιολογικού καθαρισμού πάνω από τα ψηλά όρια του επί μέρους βιολογικού καθαρισμού που και οι δύο αυτές βιομηχανίες έχουν πραγματοποιήσει με δικά τους μέσα. Ταυτόχρονα με την απειλή του κλεισίματος αυτών των εταιρειών η Μπιρμπίλη εξαπέλυσε από την τηλεόραση μια απίστευτη προπαγάνδα εναντίον όλης της βιομηχανίας στα Οινόφυτα. Με τη γνωστή γραμματέα της αυτή παρουσίασε με ιαχές τα αποτελέσματα μιας έρευνας -με προϊστάμενη επιδημιολόγο μια κυρία που μιλάει σαν φανατικό κυβερνητικό στέλεχος- που εμφανίζει την αύξηση των θανάτων κατά 14% από καρκίνο στα Οινόφυτα σε σχέση με την υπόλοιπη Βοιωτία. Για να έχει πρακτική αξία μια τέτοια έρευνα θα πρέπει να δώσουν και τα στατιστικά άλλων βιομηχανικών περιοχών ώστε να γίνει σύγκριση και κυρίως περιοχών οικιστικά και κυκλοφοριακά φορτισμένων όπως είναι η Αθήνα και όχι να συγκρίνουν τα Οινόφυτα, την καρδιά της βιομηχανικής Ελλάδας, με την υπόλοιπη Βοιωτία που είναι αγροτική πλην της περιοχής των Άσπρων σπιτιών όπου βρίσκεται και το εργοστάσιο της Αλουμίνας. Εκεί ούτε η συγκεριμένη κυρία, ούτε κανείς άλλος έκανε κάποια επιδημιολογική έρευνα, ή αν κάποιος  την έκανε κανείς δεν την δημοσιοποίησε.  Άλλωστε και για την μόλυνση των Οινοφύτων δεν ξέρουν ούτε οι επιδημιολόγοι της κυβέρνησης αν φταίει το νερό ή ο αέρας. Αν φταίει το νερό τότε υπεύθυνες είναι η κυβερνήσεις που δεν χτίσανε ποτέ το εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού που είχαν αποφασίσει, (μάλιστα η σημερινή κυβέρνηση το σταμάτησε με το επιχείρημα ότι για όλο τον βιολογικό καθαρισμό πρέπει να πληρώνουν μόνο οι βιομήχανοι). Αν φταίει  ο αέρας τότε φταίνε οι συγκεριμμένες βιομηχανίες εκεί που ρυπαίνουν τον αέρα πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια (και για κάτι τέτοιο δεν ακούγεται τίποτα ιδιαίτερο στον τύπο των σαμποτέρ) και πιο πολύ φταίνε οι κυβερνήσεις Α. Και Γ. Παπανδρέου, Σημίτη και τελευταίου Καραμανλή που δεν δίνουν  βιομηχανική γη κοντά στην Αττική.

 Με την στέρηση βιομηχανικής γης οι παραπάνω κυβερνήσεις έχουν αναγκάσει τη μισή βιομηχανία της χώρας να στριμωχτεί στα ελάχιστα τετραγωνικά χιλιόμετρα της γης των Οινοφύτων έτσι ώστε όλη η μόλυνση της Ελλάδας, νερών και αέρα, να μένει συμπυκνωμένη εκεί μέσα και να αντιστοιχεί περισσότερη ανά κάτοικο από κάθε άλλη περιοχή της χώρας.  Οι σαμποταριστές είναι μεγάλοι και κυνικοί προβοκάτορες. Μοιάζουν με τους δήμιους των SS που στίβαζαν τους μελλοθάνατους για μέρες στα βαγόνια προς το Άουσβιτς, τους έκαναν υπεύθυνους για τη βρωμιά τους και τελικά τους πήγαιναν «για να πλυθούν» στους θαλάμους αερίων. Στα Οινόφυτα  δεν σκοτώνουν ακόμα τους κατοίκους τους, που στην πλειοψηφία τους είναι εργάτες στην περιοχή,  αλλά πατώντας πάνω στη μεγαλύτερη μόλυνση  που δέχονται προσπαθούν να σκοτώσουν τα εργοστάσια στα οποία βγάζουν το ψωμί τους. Αν το καταφέρουν σε συνθήκες ανεργίας είναι σαν να σκοτώνουν σε μεγάλο ποσοστό και τους ίδιους τους εργάτες και βέβαια σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από όσο θα τους σκότωνε η μόλυνση. Οι σαμποτέρ έχουν δολοφονήσει τις τελευταίες δεκαετίες χιλιάδες φορές περισσότερους ανθρώπους από τα ψυχικά βασανιστήρια και τις υλικές στερήσεις της ανεργίας από όσους έχει σκοτώσει  η βιομηχανική μόλυνση της αποδεκατισμένης βιομηχανίας. Αυτό το ζήσαμε πολύ καθαρά με τους απολυμένους των λιπασμάτων. Ας φανταστούμε τι θα γίνει από δω και μπρος με την επερχόμενη εφιαλτική γενική ανεργία τσε συνθήκες όπου τα εθνικά δανεικά σώθηκαν και που ταυτόχρονα οι σαμποταριστές έχουν ξεσαλώσει σε αντιπαραγωγικό οίστρο.

Αν δεν καταλάβει ο λαός μας ότι οι μεγαλύτεροι δολοφόνοι του είναι οι σαμποταριστές και ότι η πιο μεγάλη μόλυνση είναι η ανεργία δεν θα μπορεί να αμυνθεί ούτε ενάντια στη βιομηχανική ούτε γενικότερα ενάντια στην παραγωγική μόλυνση. Και είναι απλό το γιατί.  Γιατί όσο η πιο σύγχρονη βιομηχανία καταργείται από τους σαμποταριστές, τόσο πιο πολύ θα δυναμώνει το μόνο κεφάλαιο που αυτοί επιτρέπουν να υπάρχει, το πιο καθυστερημένο μικρό ή μεγάλο κεφάλαιο που θα παράγει με όρους αποικιοκρατικούς και όρους κρατικής φασιστικής προστασίας. Αυτό είναι το κεφάλαιο που μολύνει πιο πολύ από κάθε άλλο όπως μας έχει δείξει και η εμπειρία της Κίνας αλλά και η ελληνική εμπειρία  όπου την μεγαλύτερη φυσική μόλυνση, όπως και τη μεγαλύτερη κοινωνική μόλυνση, δηλαδή την μεγαλύτερη παραβίαση κάθε εργασιακής νομοθεσίας σε ότι αφορά την εντατικοποίηση της εργασίας και τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας την παράγει το μικρό ή μεγάλο κεφάλαιο που προστατεύεται από το εκφασισμένο κράτος. Σε συνθήκες ανεργίας μπορεί να υποθέσει κανείς πόσο και πως θα οργιάζει σε φυσική και κοινωνική μόλυνση αυτό το παραγωγικό κεφάλαιο αν δεν το σταματήσουμε και έρθει στην εξουσία. Οι εργαζόμενοι και ο πληθυσμός θα καταπίνει τότε τον καρκίνο με τη σέσουλα και δεν θα υπάρχουν ούτε αυτά εδώ τα «εργατικά κινήματα» ούτε αυτοί εδώ οι «οικολόγοι» για να τους υπερασπίσουν τάχα και μάλιστα χωρίς τη θέλησή τους. Όλοι αυτοί οι θα έχουν γίνει επιστάτες των νέων αφεντικών, δηλαδή ανοιχτοί και μισητοί καταπιεστές του λαού. Το πολύ καλό βέβαια της υπόθεσης είναι ότι τότε, απέναντί τους θα βρίσκεται το πραγματικό εργατικό κίνημα και το πραγματικό κίνημα για την προστασία του ανθρώπινου περιβάλλοντος. Και αυτά τα κινήματα θα είναι υποχρεωτικά επαναστατικά όπως κάθε φορά που τα αφεντικά γίνονται καθαροί φασίστες οπότε η δημοκρατία γίνεται ριζοσπαστική καθώς συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να προχωρήσει δίχως να τους πετάξει με τη βία – αν και ποτέ απάνθρωπη όπως η δικιά τους- από την εξουσία.