ΤΟ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ

 

Παρά τους γκαιμπελισμούς περί διεθνούς συνομωσίας κατά της χώρας μας από τους « εβραίους » χρηματιστές της Wall Street και άλλες φαιδρότητες, η πραγματικότητα είναι πεισματάρικη. Τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, που δημοσιευτήκανε πρόσφατα, δίνουνε μια κάποια εικόνα του πόσο βαθιά υπονομευμένη είναι η παραγωγή, η έρευνα, η καινοτομία στη χώρα μας από τους σαμποταριστές σοσιαλφασίστες.

Η κατάταξη της Ελλάδας σε σχέση με 12 τομείς παγκόσμια είναι η ακόλουθη:
Στους θεσμούς 84η, στις υποδομές 42η, στο μακροοικονομικό περιβάλλον 123η, στην υγεία και το εκπαιδευτικό σύστημα 40η, στην ανώτερη εκπαίδευση και κατάρτιση 42η, στην αποδοτικότητα των αγορών αγαθών 94η, στην εξέλιξη της χρηματοπιστωτικής αγοράς 93η, στην τεχνολογική ετοιμότητα 46η, στο μέγεθος αγοράς 39η, στην εξειδίκευση των επιχειρήσεων 74η και στην καινοτομία 79η.
Την ίδια ώρα που ο λαός ματώνει, το ολόπλευρο σαμποτάρισμα του δρόμου προς τη σύγχρονη ζωή και παραγωγή πετάει τις θυσίες του σε τρύπιο πυθάρι και τελικά οδηγεί σε μεγαλύτερη, σε πιο βαθιά ύφεση, ανεργία και αποβιομηχάνιση.
Αλλά γι’ αυτά δε μιλούν ποτέ το ψευτοΚΚΕ, ο ΣΥΝ, οι διάφοροι γεροκνίτες Αλαβάνοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, « αριστεροί οικονομολόγοι » κλπ. Είναι φυσικό : αποτελούν την ψευτο-αντικαπιταλιστική εμπροσθοφυλακή των σαμποτέρ. Τον ίδιο ρόλο ετοιμάζονται να παίξουν και στη ΔΕΘ, όπου ο φίλος τους που ηγείται της κυβέρνησης αναμένεται να βαθύνει περαιτέρω το αδιέξοδο της παραγωγής, με αλλοπρόσαλες διακηρύξεις περί νέας αλλαγής των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις κλπ. Εκείνοι θα βρίσκονται απ’έξω διαδηλώνοντας ότι « λεφτά υπάρχουν », αρκεί οι λούμπεν και οι μικροαστικοί στρατοί τους να πέσουνε με τα μούτρα στα καθόλου απύθμενα « σεντούκια των πλουσίων ». Οι σαμποτέρ ξέρουν βέβαια ότι τα όποια «σεντούκια των πλούσιων» μπορούν να θρέψουν έναν λαό μόνο αν μετατραπούν σε σύγχρονο παραγωγικό κεφάλαιο, δηλαδή ακριβώς σε εκείνο που οι ίδιοι αυστηρά απαγορεύουν εδώ και χρόνια. Το σύνθημα περί «σεντουκιών» ή αλλιώς περί «αναδιανομής του πλούτου» το ρίχνουν για να ερεθίζουν τα πιο ποταπά ένστιχτα του λούμπεν και των μικροαστών.