Δυνατή καταγγελία της δολοφονίας από μία έντιμη φωνή του αναρχισμού

Λάβαμε και δημοσιεύουμε αποσπάσματα από ένα κείμενο του αναρχικού Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Κάϊν) και από την ομάδα «αναρχική πρωτοβουλία στα νότια» στην οποία συμμετέχει και το οποίο η ομάδα αυτή υπογράφει σαν «έκτακτη συνέλευση της  αναρχικής συνείδησης ενάντια στην βαρβαρότητα και στην τρομοκρατία της κάθε εξουσιαστικής συμμορίας».

Τα χαρακτηριστικά αυτά αποσπάσματα απηχούν μία έντιμη και βαθιά δημοκρατική τάση του αναρχισμού που έχει διαχωριστεί πολλές φορές από τη δολοφονική και φασιστική βία των ταγμάτων εφόδου με αναρχικό μανδύα. Μπορεί ο αναγνώστης να διακρίνει μία ξεκάθαρη και απερίφραστη καταγγελία σε χαρακτηρισμούς όπως «ναζιστικό τάγμα εφόδου» για τους δολοφόνους των τριών αδικοχαμένων εργαζομένων και «ψευτοαντικαπιταλιστικό φασισταριό» για τα τάγματα εφόδου που προχωράνε σε τραμπουκισμούς εμπρησμούς και πλιάτσικο σε βιβλιοπωλεία και καταστήματα.

Στο προσωπικό του κείμενο με τίτλο ο Π. Παπαδόπουλος (Κάϊν) γράφει: «Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί όμως ένα καρκίνωμα το οποίο δεν γίνεται να ανεχθεί πλέον και να "συμβιώσει" μαζί του το υγιές σώμα τού αναρχικού χώρου, ένα ψευτοαντικαπιταλιστικό φασισταριό πού έχει τόση σχέση με τον αναρχισμό, όσο η "Χρυσή Αυγή" με τον αγνό πατριωτισμό!

Στις 5 Μάη, η φασίζουσα αυτή τάση προχώρησε με την πρακτική της (ήταν κατά την γνώμη μου ζήτημα χρόνου και  είχα αρκετές φορές επισημάνει τούς κινδύνους για την ύπαρξη του αναρχικού "χώρου" λόγω τής ανοχής του στο φαινόμενο τής "λυσσασμένης άγριας νεολαίας") στο αποκορύφωμα της δράσης της, στην δολοφονία 3 αδερφών μας εργαζομένων στην τράπεζα "Μαρφίν", αδιαφορώντας για την αξία της ανθρώπινης ζωής για την οποία έχει δώσει το αίμα του ο αναρχισμός.

Παράλληλα, προσπάθησε να κάνει το ίδιο στο βιβλιοπωλείο "Ιανός", όπου από τύχη μόνο δεν ανέβηκε ο αριθμός των θυμάτων.

Σύντροφοι/σσες, κανείς μας δεν πρέπει να ανεχθεί μηδενιστικές, σεχταριστικές και δολοφονικές πρακτικές πού δυναμώνουν την εξουσιαστική βαρβαρότητα και συσπειρώνουν τα εκμεταλλευόμενα αδέρφια μας, εναντίον μας.

Η δολοφονία των 3 συναδέλφων μας αλλά και οι τραμπουκισμοί, οι εμπρησμοί και το πλιάτσικο σε βιβλιοπωλεία (Ιανός, Παπασωτηρίου, Ελευθερουδάκης, Πρωτοπορία και πολλά άλλα παλαιότερα) και καταστήματα, είναι φόνος, καταστροφή και πλιάτσικο στον ίδιο τον αναρχισμό, προβοκάτσια στο ίδιο το κίνημα πού υπερασπίζεται μια κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο και όχι με εκείνο τού φόβου, τού τρόμου και τού θανάτου που αγωνιζόμαστε να ανατρέψουμε!».

Στο κείμενο που υπογράφει η «αναρχική πρωτοβουλία στα νότια» αναφέρεται ότι: «Ο αναρχικός κοινωνικός αγώνας για μια ελεύθερη κοινωνία  χωρίς αδικία και εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο αισθάνεται την ανάγκη να απευθυνθεί σε όλους τους εργαζόμενους, σε όλο τον λαό  για να εκδηλώσει όλη του την απέχθεια και μίσος για το ναζιστικό τάγμα εφόδου που στις 5 Μάη εκτέλεσε  εν ψυχρώ και με μαφιόζικη πρακτική τρία αδέρφια μας εργαζόμενους στην τράπεζα της "μαρφίν", στην οδό σταδίου 23». 

Τα παραπάνω αποσπάσματα και γενικά αυτή η αποφασιστική στάση ενός τμήματος, έστω και πολύ μειοψηφικού του αναρχισμού, απέναντι στους δολοφόνους δείχνει ένα πράγμα: Ότι όσο ο αναρχοφασισμός και ευρύτερα ο σοσιαλφασισμός θα επελαύνουν στη χώρα αλλά και παγκόσμια τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι αντιστάσεις που θα ξεπηδάνε εναντίον τους όχι μόνο από τα έξω αλλά κυρίως από τα μέσα τους. Όπως αυτοί απαλλοτρίωσαν από τον επαναστατικό κομμουνισμό και από τον δεμένο με τις μάζες αναρχισμό το επαναστατικό και δημοκρατικό πνεύμα τους και το αντικατάστησαν με το φασισμό τους έτσι και ο επαναστατικός κομμουνισμός και ο αναρχισμός που συνδέεται με τις μάζες θα πάρουν την εκδίκησή τους απαλλοτριώνοντας τους απαλλοτριωτές, δηλαδή συντρίβοντας τους αναρχο- και σοσιαλ-φασίστες και πρακτικά και ιδεολογικά. Μόνο έτσι οι προδομένες, προβοκαρισμένες και καταπιεσμένες απελευθερωτικές επαναστατικές ιδέες και πρακτικές θα ανέβουν σε ένα ανώτερο σκαλοπάτι πάνω από το οποίο κανένας σφετερισμός τους δεν θα είναι πια δυνατός. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τα επαναστατικά αλλά και για όλα τα δημοκρατικά πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα που επίσης σφετερίστηκε και άδειασε από περιεχόμενο και μετέτρεψε στο αντίθετό τους ο σοσιαλφασισμός. Αυτή είναι η διαδικασία κάθε προόδου και στη φιλοσοσοφική γλώσσα ονομάζεται άρνηση της άρνησης.

Πρέπει πάντως εδώ να σημειώσουμε ότι υπάρχει και θα υπάρχει για πολύ καιρό ακόμα μια σημαντική πολιτική και ιδεολογική διαπάλη ανάμεσα στον κομμουνισμό και στον αναρχισμό. Όμως όσο αυτά τα ρεύματα συγκρούονται με τον αναρχο-και τον σοσιαλ-φασισμό τόσο πιο πολύ η διαπάλη τους θα διεξάγεται κατά ένα μεγάλο μέρος με τη μη ανταγωνιστική μορφή της πάλης στους κόλπους του λαού. Πιστεύουμε μάλιστα ότι το ποιο από τα ρεύματα αυτά θα κερδίσει την πρωτοπορία των καταπιεσμένων και τελικά τις μάζες θα εξαρτηθεί από το με πόση συνέπεια και αποφασιστικότητα θα δώσει την αντιφασιστική πάλη στα πολύ σκληρά και περίπλοκα χρόνια που έρχονται. Εμείς οι μαρξιστές-λενινιστές- μαοϊστές της ΟΑΚΚΕ είμαστε ήδη προϊόν αυτής της διαδικασίας άρνησης της άρνησης. Έχουμε δηλαδή κριτικάρει και έξω μας και μέσα μας ό,τι είναι σοσιαλφασισμός, δηλαδή ό,τι είναι ιμπεριαλισμός και αστισμός με τη μορφή των δήθεν λυσσασμένων καταπιεσμένων, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με όση δύναμη έχουμε.