ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ΤΩΝ ΝΑΥΠΗΓΕΙΩΝ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ
Διοικητής των ναυπηγείων ένας φίλος του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος του Ιράν

Τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά αλλάζουν χέρια με την έγκριση του βαθιού καθεστώτος. Μετά την ουσιαστική εκδίωξη της γερμανικής ναυπηγικής βιομηχανίας ThyssenKrupp, η κυβέρνηση δίνει τα ναυπηγεία σε μία εταιρεία του Αμπού Ντάμπι που διοικείται από ένα σκοτεινό επιχειρηματία με στενές πολιτικές επαφές με το Ιράν, τον Ισκαντάρ Σαφά.
Πρόκειται για την παράδοση μίας στρατηγικής βιομηχανίας, ενός ναυπηγείου που κατασκευάζει πλοία του πολεμικού ναυτικού, σε ένα κεφάλαιο φιλικό στον άξονα Μόσχας – Πεκίνου – Τεχεράνης. Αυτό το κεφάλαιο κατακτά σταδιακά το κύριο οικονομικό έδαφος στη χώρα μας με εξόντωση ακόμα και φυσική των παλιών ιδιοκτητών, με εκκαθαρίσεις των εκφραστών των αντίπαλων πολιτικών μέσω ανύπαρκτων σκανδάλων, με πραγματικά σκανδαλώδεις παραχωρήσεις δημόσιου πλούτου. Στόχος η μετατροπή της χώρας μας σε νεο-αποικία.
Η κυβέρνηση διαδίδει ότι την εταιρεία Αμπού Ντάμπι Μαρ της οποίας διευθύνων σύμβουλος είναι ο Ισκαντάρ Σαφά τη φέρνουν στα Ναυπηγεία οι Γερμανοί της ThyssenKrupp σα δικό τους εταιρικό συνεργάτη.
Αλλά όμως τα στοιχεία της υπόθεσης δείχνουν ότι οι Γερμανοί επέλεξαν σαν μια τελευταία, σχεδόν υποχρεωτική γι αυτούς, λύση την Αμπού Ντάμπι Μαρ. Οποιοσδήποτε άλλος ενδιαφερόμενος, και ιδιαίτερα ο όμιλος Ταβουλάρη (Νεώριο Σύρου και Ελευσίνα) απορρίφθηκε από την ελληνική κυβέρνηση που δέχτηκε ευμενώς μόνο την Αμπού Ντάμπι Μαρ. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την υπόθεση έπαιξε ο Βενιζέλος που αποδεικνύει εδώ πόσο σωστή ήταν η παλιότερη τοποθέτηση μας ότι αυτός ο φαινομενικά ευρωπαίος είναι ρωσόφιλος όσο και ο Παπανδρέου.
Κρύβουν επίσης ότι η κυβέρνηση είχε πάντα αποφασιστικό ρόλο στην όποια μεταβίβαση των ναυπηγείων γιατί υπήρχε η εκκρεμότητα της εκτέλεσης της παραγγελίας των υποβρυχίων του πολεμικού ναυτικού, όπου εντάσσεται και η υπόθεση του περίφημου «Παπανικολή». Χωρίς την επίλυση αυτής της εκκρεμότητας δεν μπορούσε να γίνει καμία μεταβίβαση. Άλλωστε, πριν προκύψει αυτή η εκκρεμότητα δεν υπήρχε θέμα μεταβίβασης. Ήταν το ελληνικό κράτος που δημιούργησε τις προϋποθέσεις της αποχώρησης της γερμανικής εταιρείας από τα ναυπηγεία και μεθόδευσε στη συνέχεια την παράδοση τους στην εταιρεία του Αμπού Ντάμπι.
Σε ότι αφορά την ίδια τη συνεργασία της Thyssenkrupp με την Αμπού Ντάμπι Μαρ σε ναυπηγικές δραστηριότητες αυτή έγινε κάτω από τη μεγάλη πίεση που δέχτηκε η γερμανική ναυπηγική βιομηχανία λόγω κρίσης και έχει ένα εντελώς συγκεκριμένο πεδίο από το οποίο ρητά και με μεγάλη σαφήνεια εξαιρούνται τόσο οι ναυπηγήσεις πλοίων του γερμανικού ναυτικού όσο και οι παραγγελίες του ΝΑΤΟ. Αυτό το ξεκαθαρίζει η επίσημη ανακοίνωση της ThysenKrupp και με αυτή την προϋπόθεση μπόρεσε ένα γερμανικό κεφάλαιο να ενωθεί με ένα αραβικό σε έναν στρατηγικό για την άμυνα τομέα. Συμφώνησαν ότι η Αμπού Ντάμπι Μαρ θα έχει τις παραγγελίες της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής, και τη ναυπήγηση σκαφών (15/10/2009). Μόνο στην Ελλάδα έγινε δυνατή αυτή η συμφωνία να μπει δηλαδή η συγκεκριμένη εταιρεία με 75% στο μεγαλύτερο ελληνικό ναυπηγείο πλοίων του πολεμικού ναυτικού.
Μάλιστα, η συμφωνία αυτή συνοδεύτηκε από τη μετατροπή των ναυπηγείων Σκαραμαγκά σε αμιγώς στρατιωτικό ναυπηγείο. Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Ευ. Βενιζέλος στη συνέντευξη του της 17/3/2010 για το θέμα: «στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου και της απαγόρευσης των κρατικών ενισχύσεων, προς το παρόν και έως ότου διαχωριστούν σε δυο διαφορετικά νομικά πρόσωπα οι στρατιωτικές και οι μη στρατιωτικές δραστηριότητες, στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά μπορούν να αναπτύσσονται και να εκτελούνται μόνο στρατιωτικού χαρακτήρα δραστηριότητες» !

Η Αμπού Ντάμπι Μαρ και ο Ισκαντάρ Σάφα

Η εταιρεία Αμπού Ντάμπι Μαρ ανήκει κατά 70% σε κρατική εταιρεία του Αμπού Ντάμπι και κατά 30% (μέσω της εταιρείας του Privinvest) στον Ισκαντάρ Σάφα ο οποίος είναι και ο διευθύνων σύμβουλος της. Το Αμπού Ντάμπι είναι το πιο πλούσιο, το πιο καπιταλιστικά ανεπτυγμένο και το πιο φιλοδυτικό από όλα τα εμιράτα του Κόλπου, όμως και σε αυτό δουλεύει ο ισλαμοφασισμός. Έτσι κάπως θα έχει χωθεί εκεί και ο Ισκαντάρ Σάφα, ένας άνθρωπος που έχει γίνει γνωστός για τη διαμεσολάβηση για λογαριασμό της γαλλικής κυβέρνησης για την απελευθέρωση των γάλλων ομήρων που είχαν απαχθεί από τη Χεζμπολάχ το 1988. Σε αυτή την υπόθεση ο ρόλος του είναι σκοτεινός. Ο ίδιος έχει πει ότι αξιοποίησε τις «πολλές επαφές του στο Λίβανο, στη Συρία, και πάνω απ’ όλα στο Ιράν». Ο Σιράκ είχε αποκαλέσει τότε το Σάφα «φίλο της Γαλλίας και του Ιράν» (Τάιμς Νέας Υόρκης, 6/5/1988). Ο Σάφα κατηγορήθηκε από τις γαλλικές αρχές ότι καταχράστηκε ένα μεγάλο ποσό από τα χρήματα των λύτρων, ωστόσο φαίνεται ότι η διερεύνηση της συμμετοχής του σε αυτό το σκάνδαλο που συγκλόνισε τη Γαλλία, σταμάτησε λόγω των επαφών του με το Ιράν και το Αμπού Ντάμπι που θέλησε να τις αξιοποιήσει η γαλλική διπλωματία.
Σε σχετικό άρθρο του Τ. Τέλλογλου που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (3/4/2010), αναφέρεται ότι: «Ο Ισκαντάρ Σάφα είναι ο συνομιλητής της ελληνικής κυβέρνησης για την πώληση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, καθώς ελέγχει, μέσω της εταιρείας του PRIVINVEST, το 30% της Αμπού Ντάμπι Μαρ, δηλαδή του υποψήφιου επενδυτή στο ναυπηγείο. Παράλληλα, δεν είναι άγνωστος και στις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες…
Το 2001 εξεδόθη εναντίον του ένταλμα στη Γαλλία (το υπ’ αριθμόν 0102395004 αρ ΙΝΤΕΡΠΟΛ), επειδή σύμφωνα με έκθεση της μυστικής υπηρεσίας DST (Directiode la Surveillance du Territoire) είχε καταχρασθεί χρήματα που είχαν δοθεί για την απελευθέρωση ομήρων από τη Χεζμπολάχ το 1988, περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια. Τα χρήματα, σύμφωνα με τις αρχικές υποψίες των γαλλικών αρχών, είχαν δοθεί στον πρώην υπουργό Εσωτερικών Σαρλ Πασκουά και τον Ζαν Σαρλ Μαρσιανί, μυστικό πράκτορα και Γάλλο πολιτικό στη συνέχεια, που έχει εκτίσει ποινή φυλάκισης για δύο άλλες υποθέσεις δωροδοκίας. Ο Μαρσιανί με ένα εισόδημα 8.000 ευρώ το μήνα από το κράτος, βρέθηκε να έχει 9.386.000 εκατομμύρια ευρώ σε έξι ελβετικές τράπεζες. Ο Σάφα κατέφυγε τότε στο αριστοκρατικό προάστιο Μπρουμάνα του Λιβάνου απ’ όπου παρακολουθούσε τις εξελίξεις.
Ενώ η εμπλοκή των Μαρσιανί και Πασκουά αποδείχθηκε από τη Δικαιοσύνη στο Παρίσι (του Μαρσιανί σε δεύτερο βαθμό) και σε άλλες υποθέσεις δωροδοκίας και απιστίας, η εμπλοκή του Σάφα στην κατάχρηση των χρημάτων για την απελευθέρωση των ομήρων ουδέποτε αποδείχθηκε και ούτε μοιάζει πιθανή, παρά το γεγονός ότι οι γαλλικές αρχές υποστηρίζουν ότι ένας συνεργάτης του Σάφα έδινε χρήματα σε συνεργάτες του Πασκουά και του Μαρσιανί…
Το γαλλικό κράτος ακολούθησε μία… σχιζοειδή τακτική απέναντι στον Σάφα. Από τη μια οι εισαγγελείς στο Παρίσι τον κυνήγησαν, άνοιξαν τους λογαριασμούς του και απήγγειλαν κατηγορίες εναντίον του οι οποίες κατέπεσαν, και από την άλλη το γαλλικό υπουργείο Άμυνας έστελνε αντιπροσώπους να συναντηθούν μαζί του στο προάστιο της Βηρυτού, καθώς είχε εξασφαλίσει για τα Ναυπηγεία που κατέχει στο Χερβούργο (CMN) μια τεράστια προμήθεια με την ονομασία «Μπαυνούνα» για λογαριασμό των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων».

Η ναυμαχία του «Παπανικολή» και η μεθόδευση της μεταβίβασης στην Αμπού Ντάμπι Μαρ

Την αποχώρηση της γερμανικής εταιρείας από τα ναυπηγεία δρομολόγησε η άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να παραλάβει το ένα από τα υποβρύχια για την κατασκευή των οποίων είχε υπογραφεί σύμβαση το 2000. Η ελληνική πλευρά διαπίστωσε πρόβλημα ευστάθειας στο υποβρύχιο «Παπανικολής» όταν έγιναν τα δοκιμαστικά το 2006. Το συγκεκριμένο υποβρύχιο έχει γίνει γνωστό στο πανελλήνιο ως υποβρύχιο που «γέρνει». Η κατασκευάστρια εταιρεία έκανε τις απαιτούμενες επισκευές, και το υποβρύχιο πήρε πιστοποίηση από τον επίσημο Γερμανικό φορέα BWB (ομοσπονδιακό γραφείο αμυντικής τεχνολογίας και προμηθειών της Γερμανίας) στα τέλη περίπου του 2008.
Ωστόσο, η υπόθεση τελμάτωσε τόσο από την κυβέρνηση της ΝΔ όσο και από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε ατελείωτες διαπραγματεύσεις, ενώ οι εκκρεμείς πληρωμές από το Ελληνικό Δημόσιο για τα υποβρύχια ξεπερνούσαν τα 520 εκατομμύρια ευρώ. Το Σεπτέμβρη του 2009 η γερμανική εταιρεία κατάγγειλε τις συμβάσεις που είχε με το ελληνικό δημόσιο, και τα ναυπηγεία βρέθηκαν να απειλούνται με κλείσιμο.
Τότε η γερμανική πλευρά που κατάλαβε από όλη αυτήν την ιστορία πόσο ανεπιθύμητη ήταν στην Ελλάδα επιδόθηκε σε αναζήτηση ενός αγοραστή των ναυπηγείων. Στις 26/10/2009 η ThyssenKrupp υπογράφει συμφωνητικό μεταβίβασης με την ελληνική εταιρεία Veldin Real Estate ΕΠΕ (Σωτήρης Εμμανουήλ, πρώην μάνατζερ του Νεωρίου Σύρου, την περίοδο 1990-92). Ο Βενιζέλος αποδοκίμασε τη συμφωνία και δήλωσε ότι «δεν πρόκειται να ανεχθεί τετελεσμένα γεγονότα» (Βήμα, 3/11/2009).
Στις 4/11/2009 οι Βενιζέλος και ο υπεύθυνος όλων των σχέσεων του Παπανδρέου με το ανατολικό κεφάλαιο πρώην νομικός σύμβουλος της COSCO Παμπούκης συναντήθηκαν με τον εκτελεστικό πρόεδρο της Thyssen και συμφώνησαν «να αναζητηθεί αγοραστής κοινής αποδοχής από διεθνή οίκο –μάλιστα φέρεται ότι οι Γερμανοί συμφώνησαν να θέσουν υπόψη της ελληνικής κυβέρνηση λίστα υποψήφιων αγοραστών– και να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα κατασκευής τριών υποβρυχίων τύπου 214, που είχε παραγγείλει το Πολεμικό Ναυτικό»… Έτσι ξανάπεσαν στο τραπέζι «οι εν δυνάμει μνηστήρες των ναυπηγείων, με φαβορί τον κ. Ταβουλάρη, (ιδιοκτήτη των ναυπηγείων Ελευσίνας και Σύρου) με τον οποίο ξεκίνησε να συνομιλεί και η κυβέρνηση. Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι και το γεγονός ότι, ενώ το μέλλον του Σκαραμαγκά είναι ακόμα αβέβαιο, τα ναυπηγεία Ελευσίνας ενδυνάμωσαν περαιτέρω τη συνεργασία τους για το πρόγραμμα φρεγατών του Π.Ν., με τον πρόεδρο του δ.σ. και ανώτατου εκτελεστικού διευθυντή της DCNS ο κ. Patrick Boissier, να επισκέπτεται πρόσφατα τις εγκαταστάσεις τους. Η DCNS και τα ναυπηγεία Ελευσίνας συνεργάζονται από το 2006 για να προσφέρουν στο Π.Ν. τις φρεγάτες FREMM. Το πρόγραμμα FREMM είναι το μεγαλύτερο ναυτικό πρόγραμμα φρεγατών στην Ευρώπη. Οι FREMM θα αποτελέσουν τις πλέον προηγμένες φρεγάτες του NATO, που θα έχουν ναυπηγηθεί στη Ελλάδα μέσω κατάλληλης μεταφοράς τεχνογνωσίας (περιοδικό Εφοπλιστής, 1/12/2009).
Το φαβορί όμως φαίνεται ότι δεν ήταν και τόσο φαβορί! Το Γενάρη του 2010 και ενώ ξεκινούν διαπραγματεύσεις με την Αμπού Ντάμπι Μαρ, ο όμιλος Ταβουλάρη προτείνει τη δημιουργία ενιαίου ναυπηγοεπισκευαστικού φορέα Σκαραμαγκά, Ελευσίνας, Νεωρίου (Ελευθεροτυπία, 18/1/2010).
Σε σχετικό δημοσίευμα του περιοδικού Εφοπλιστής, επισημαίνεται ότι : «Με δεδομένο ότι το πρόγραμμα των 6 φρεγατών προϋπολογισμού περίπου 3 δισ. ευρώ θα αποτελέσει αντικείμενο μιας ελληνογαλλικής συνεργασίας και θα υλοποιηθεί από τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, η συγκεκριμένη πλευρά αποκτά και το πλεονέκτημα κατανομής των εργασιών στις επιμέρους ναυπηγικές μονάδες όπως και στον Σκαραμαγκά, διασφαλίζοντας έτσι τη βιωσιμότητά του. Το ίδιο δεν θα μπορούσε να γίνει εύκολα, με τον Σκαραμαγκά υπό ιδιοκτησιακό καθεστώς, με το οποίο η γαλλική κρατική εταιρεία DCNS δεν έχει σχέσεις συνεργασίας… Εξέλιξη που σχετίζεται με τα παραπάνω, αποτελεί η συνάντηση που είχε ο υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος, παρουσία του υφυπουργού Πάνου Μπεγλίτη με τον Γάλλο πρεσβευτή στην Αθήνα Christophe Farnaud, τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της DCNS Patrick Boissier και τον πρόεδρο των Ναυπηγείων Ελευσίνας Νίκο Ταβουλάρη».
Από τον Οκτώβρη του 2009 που είχε αρχίσει να συζητιέται αυτή η πρόταση, το επενδυτικό σχέδιο περιλάμβανε και την πιθανή συνεργασία φορέων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος στην κατεύθυνση δημιουργίας μιας ναυπηγικής βιομηχανίας με όλες τις ενεργές δυνάμεις του χώρου (Νέα, 17/10/2009).

Το καθεστώς των σαμποταριστών δεν θα μπορούσε ποτέ να ευνοήσει μία τέτοια εξέλιξη.
Στις 10/02/2010 ο ΣΥΝ χαρακτηρίζει εξίσου απαράδεκτες και τις δύο προτάσεις, δηλαδή αυτή της Αμπού Ντάμπι Μαρ και αυτή του ομίλου Ταβουλάρη. Η ανακοίνωση αυτή εκδόθηκε όταν μπήκε η πρόταση Ταβουλάρη σοβαρά στο τραπέζι για να τη χτυπήσει παρσιτάνοντυας ότοι ο ΣΥΝ είναι υπεράνω ανταγωνισμών των καπιταλιστών. Η θέση του ΣΥΝ έχει ως εξής: «Βρίσκονται υπό διερεύνηση δύο απαράδεκτες για το μέλλον των Ναυπηγείων και των εργαζομένων εκδοχές. Η πρώτη εκδοχή είναι η πώληση του Ναυπηγείου στους Άραβες της Abu Dhabi Mar και η δεύτερη η μεταβίβαση του Ναυπηγείου στον όμιλο των Ναυπηγείων Ελευσίνας του Ν. Ταβουλάρη ο οποίος, σύμφωνα με δημοσιεύματα, έχει τη στήριξη του Γαλλικού ναυπηγικού ομίλου DCNS... Όποια, όμως, εκδοχή από τις ως άνω τυχόν προκριθεί για τη μεταβίβαση του Ναυπηγείου, είτε αυτή αφορά την Abu Dhabi Mar είτε τα Ναυπηγεία Ταβουλάρη (με ολίγη, ίσως, συμμετοχή και του δημοσίου ως άλλοθι), θα βρίσκεται σε πλήρη διάσταση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ όπως είχαν διατυπωθεί από τον υπεύθυνο τομεάρχη κ. Χρυσοχοϊδη, ενώ θα δώσει τη χαριστική, μάλλον, βολή στο μέλλον του Ναυπηγείου και ιδιαίτερα των εργαζομένων».

Από την άλλη η Εργοστασιακή Επιτροπή Ναυπηγείων Σκαραμαγκά (ψευτοΚΚΕ) με ανακοίνωση της στις 26/1 δεν τηρεί τα προσχήματα και δεν ασχολείται καθόλου με την αραβική εταιρεία. Απλά θέλει να μην μπει στον Σκαραμαγκά η γαλλική, δηλαδή η δυτική εταιρεία : «Σε ό,τι αφορά το ναυπηγείο, η ΕΕΝΣ κάνει σαφές προς τους εργαζόμενους ότι «είναι σε βάρος μας» η πρόταση του Ταβουλάρη (αγοραστή των ναυπηγείων Νεωρίου και Ελευσίνας) σε συνεργασία με την γαλλική πολυεθνική DCNS, για την αγορά των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Η πρόταση αυτή «στοχεύει να βάλει “χέρι” στο μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα Φρεγατών - Κορβετών- υποβρυχίων κόστους πολλών δισ. ευρώ» (Ριζοσπάστης, 27/1).

Σε ότι αφορά την κατάληξη των διαπραγματεύσεων με Ταβουλάρη- Γάλλους, δεν έγινε γνωστό πως εξελίχθηκαν, ποιοι ήταν οι όροι της συνεργασίας που προτάθηκαν, και με ποια κριτήρια προκρίθηκε τελικά η πρόταση Αμπού Ντάμπι. Το σίγουρο είναι ότι αν ήθελε η ελληνική πλευρά μπορούσε άνετα να μπλοκάρει οποιαδήποτε πρόταση, όπως το έκανε χωρίς κανένα πρόβλημα με τον Εμμανουήλ.
Αντίθετα, δύο εβδομάδες προτού η συμφωνία για τη μεταβίβαση στην Αμπού Ντάμπι Μαρ λάβει την έγκριση από το ΚΥΣΕΑ που συνεδρίασε στις 18/3, και υποκαθιστώντας την κυβέρνηση η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, προφανώς με εντολή του Γ. Παπανδρέου έσπευσε να εκδώσει την ακόλουθη ανακοίνωση (1/3/2010):
«Η ελληνική κυβέρνηση χαιρετίζει την απόφαση του ομίλου Abu Dhabi Mar (ADM) να επενδύσει στον ελληνικό ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα, αποκτώντας την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου των Ελληνικών Ναυπηγείων Α.Ε. (ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑΣ) και των Αρχών του Εμιράτου Abu Dhabi να υποστηρίξουν αυτή την απόφαση». (!!!)
Το ΚΥΣΕΑ συμφώνησε τελικά να παραληφθεί ο «Παπανικολής» που ξαφνικά κρίθηκε τέλειος, αλλά και να δώσει το ελληνικό κράτος επιπλέον 165 εκατομμύρια Ευρώ παραγγέλλοντας δύο νέα υποβρύχια, ενώ μέχρι τώρα διεκδικούσε αποζημιώσεις!!!
Αυτή τη φορά το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ επανέλαβαν τις ανέξοδες εντελώς κούφιες διαμαρτυρίες τους για «δημόσια ναυπηγεία» και «δημόσιο έλεγχο στα ναυπηγεία» την ώρα που το ζήτημα ήταν το ποιος διεκδικητής από τους δύο θα πάρει τα ναυπηγεία. Οι συνδικαλιστές μέχρι τώρα δείχνουν ότι έχουν δεχτεί αυτή την εξέλιξη, με την υπόσχεση του κράτους ότι δεν θα γίνει καμία απόλυση. Η συμφωνία αναμένεται να κυρωθεί από τη Βουλή για να αναλάβει και με νομοθετική βούλα μία από τις μεγαλύτερες αμυντικές μονάδες στη χώρα, ο Ισκαντάρ Σάφα, φίλος της Χεζμπολάχ και του Ιράν.
Με τη μεταβίβαση του Σκαραμαγκά στα χέρια ενός σκοτεινού κεφαλαίου συνδεδεμένου με το ισλαμοφασιστικό Ιράν, προχωράει η σταδιακή αποικιοποίηση της χώρας από τον άξονα Μόσχας – Πεκίνου – Τεχεράνης. Στα σχέδια του καθεστώτος πρέπει να αντιταχθούν οι δημοκράτες και να σταθούν στο πλευρό της ΟΑΚΚΕ στον αγώνα της ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον φασισμό.