Δημοσιεύουμε παρακάτω την προεκλογική ομιλία του σ. Ηλία Ζαφειρόπουλου στο Εργ. Κέντρο Πειραιά στις 24 Σεπτέμβρη όπως μεταδόθηκε από την ΕΤ1 την 1η του Οκτώβρη.
Ότι βρίσκεται σε αγκύλη είναι διευκρινιστική προσθήκη από εμάς.
Ποτέ ως τώρα ομιλία της ΟΑΚΚΕ δεν προκάλεσε τόσο πολλά και τόσα ενθουσιώδη σχόλια και τέτοια αποδοχή από την συντριπτική πλειοψηφία όσων την άκουσαν. Οι φίλοι μας μπορούν να τη δουν στην ιστοσελίδα μας www.oakke.gr ή να την προμηθευτούν σε dvd επικοινωνώντας μαζί μας.

Η ομιλία του σ. Ηλία Ζαφειρόπουλου στην προεκλογική συγκέντρωση της ΟΑΚΚΕ στις 24/9/2009

Αγαπητοί φίλοι,

Μέσα σε δύο χρόνια έχουμε τις δεύτερες εκλογές που γίνονται πρόωρα. Όχι με σεβασμό σ’ αυτό που λέμε συνταγματικές επιταγές, αλλά με προσχήματα. Και τις δύο φορές δεν μπόρεσαν αυτοί που τις κάνανε – η κυβέρνηση που δέχτηκε την πρόκληση της αντιπολίτευσης και η αντιπολίτευση που ζήτησε τις εκλογές – να θεμελιώσουν με ποιον τρόπο δεν παραβιάζεται τουλάχιστο στο πνεύμα του το σύνταγμα. Δεν υπήρξαν τίποτα μεγάλες κινητοποιήσεις λαού που να αμφισβητήσουν και στις δυο περιπτώσεις την πολιτική σύνθεση του κοινοβουλίου, δεν υπήρξαν παραιτήσεις υπουργών, δεν υπήρξαν αλλαγές στη σύνθεση των κομμάτων, άρνηση που λέμε της δεδηλωμένης.

Εκλογές πολιτικής ανωμαλίας

Kι όμως προχώρησαν σε εκλογές. Έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν αυτό το σύνταγμα, πάνω στο οποίο κάθονται, με τον ποιο χυδαίο, επιπόλαιο κι αδιάφορο τρόπο. Χρησιμοποίησαν μάλιστα κι ένα θεσμό που οι ίδιοι φτιάξανε – του προέδρου της Δημοκρατίας – για να επιταχύνουν αυτές τις εκλογές. Κι αυτός δε διαμαρτυρήθηκε που τον χρησιμοποίησαν για τις εκλογές ενώ συμφωνούσαν στο πρόσωπό του ενώ υποτίθεται είναι ο εγγυητής της ενότητας του πολιτικού συστήματος.
Είναι λοιπόν κι οι τρεις υπεύθυνοι: και ο Καραμανλής, και ο Παπανδρέου, και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας γι’ αυτές τις πρόωρες εκλογές.
Αυτά δεν μυρίζουν καλά. Εάν είχαμε στ’ αλήθεια δημοκρατικά κόμματα μέσα στη Βουλή θα την επεσήμαναν αυτή την παραβίαση. Αλλά κανείς δεν ασχολείται. Θα επεσήμαναν επίσης το γεγονός ότι αυτές οι πρόωρες εκλογές, όπως και οι προηγούμενες, γίνονται πάνω στις φωτιές, πάνω στα αποκαΐδια. Την προηγούμενη φορά μάλιστα έγιναν με τόσες δεκάδες νεκρών ανθρώπων. Κάτω δηλαδή από μια πολιτική πίεση που τη φτιάχνουν εμπρηστές, γιατί περί εμπρηστών πρόκειται. Και δε διστάζουν να σύρουν τη χώρα στις εκλογές χωρίς σαφείς και αδιαμφισβήτητους λόγους.
Θα μιλήσουμε παρακάτω γιατί όλα αυτά πρέπει να ανησυχούν τον κόσμο και γιατί προετοιμάζουν μια περίοδο πολιτικής αστάθειας, για να μην πούμε καλύτερα πολιτικής ανωμαλίας.

Η κρίση και η δημαγωγία για την αναδιανομή του πλούτου

Αν κοιτάξει κανείς τις τοποθετήσεις των έξι αυτών ανθρώπων πάνω στο πάνελ με τις ερωτήσεις στις οποίες απαντούσαν γενικά με υπεκφυγές, θα διακρίνει παρόλα αυτά δύο ειδών απαντήσεις στο ζήτημα «τι κάνουμε πάνω στην κρίση». Θα ακούσει τη μία θέση, που είναι η θέση της κυβέρνησης που φεύγει και λέει: «Θα πεινάσετε κύριοι. Η κρίση είναι παγκόσμια, η ανεργία είναι παγκόσμια, τα μεροκάματα πέφτουν παντού, θα πέσουν και σε σας. Και αρχίζουμε τις περικοπές απ’ τους δημοσίους υπαλλήλους». Η αντιπολίτευση, ουσιαστικά σύσσωμη, απαντά ότι υπάρχουν λεφτά, που τα έχουν οι πλούσιοι και τα οποία θα τα μοιράσουν με κατάλληλο τρόπο. Έτσι οι άνθρωποι δε θα υποφέρουν καθόλου ή και θα υποφέρουν λίγο.
Όσοι είναι πιο μακριά από την εξουσία υπόσχονται πιο πολλά λεφτά, όσοι είναι κοντά στην εξουσία υπόσχονται λιγότερα. Η γενναιοδωρία μεγαλώνει όσο απομακρύνεται κανείς απ’ το ταμείο που υποτίθεται θα μοιράσει τα λεφτά των πλουσίων.

Ποιο είναι λοιπόν το αληθινό πρόβλημα; Μπορεί να λυθεί έτσι όπως λένε, αν μοιραστούν τα λεφτά των πλουσίων; Ν’ ανοίξουν τα σεντούκια τους, λέει η Παπαρήγα και το υποτιθέμενο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, γιατί υπάρχουν άπειρα λεφτά. Αρκεί να θελήσουμε να τους τα αποσπάσουμε. Αρκεί οι κυβερνώντες να θέλουν να τα ανοίξουν. Αυτή είναι μία εντελώς χυδαία, δημαγωγική και αντιμαρξιστική τοποθέτηση.
Η κρίση, αγαπητοί φίλοι, στην παγκόσμια διάστασή της οφείλεται στο ότι οι μηχανές και οι άνθρωποι παραγάγανε πολύ μεγαλύτερο πλούτο από όσο μπορούσε να καταναλωθεί. Όχι γενικά επειδή οι άνθρωποι δε μπορούσαν να καταναλώσουν. Οι πιο εξαθλιωμένοι άνθρωποι δουλεύουνε τις μηχανές και με τα χειρότερα μεροκάματα και ευχαρίστως θα τρώγανε όσα παράγουν και άλλα τόσα. Επίσης θα χρειαζόντουσαν περισσότερες ακόμα μηχανές, σαν κι εκείνες που φτιάχνει η μεγάλη βιομηχανία των χωρών που παράγουν μηχανές, όπως είναι η Γερμανία κι η Ιαπωνία, για να ζήσουνε κι άλλοι τόσοι απ’ αυτούς που ζουν τώρα. Όμως μέσα στις δοσμένες συνθήκες όπου αφαιρούνται απ’ τους λαούς οι δυνατότητες της κατανάλωσης του προϊόντος που παράγουν, οπότε αφαιρούνται απ’ τις βιομηχανίες κατόπιν τούτου οι δυνατότητες να παράγουν αυτά που θα μπορούσαν να παράγουν με τις μηχανές που έχουν παραγγείλει, άνθρωποι και μηχανές μένουν ανενεργές. Το κεφάλαιο της κοινωνίας καταρρέει, οι επιχειρήσεις κλείνουν και μένει αδρανές το ίδιο το παραγωγικό μέσο, οι μηχανές, και οι άνθρωποι. Και οι φτωχότεροι δε μπορούν να αγοράσουν, κι αυτό φέρνει μεγαλύτερη αδυναμία να καταναλωθούν πράγματα. Οι άνεργοι δε μπορούν να καταναλώσουν κι αυτό φέρνει ακόμα μεγαλύτερη κρίση. Άρα μέσα στην κρίση βλέπουμε ότι καταστρέφεται πλούτος. Καταστρέφεται! Δεν είναι ότι υπάρχουν μέσα σ’ ένα σεντούκι όλα τα λεφτά και κάποιος τα κρατάει, και του λέμε πλήρωσε. Έχουν καταστραφεί παραγωγικές δυνάμεις, κι έχουν καταστραφεί κι ένα κομμάτι από τους πιο τυχοδιώκτες ή τους πιο αδύναμους καπιταλιστές. Κι απ’ την ώρα που έχουν καταστραφεί δυνάμεις, είναι μέσα στα πράγματα να κοιτάξει κανείς να περισώσει ό,τι μπορεί να περισώσει και να κινήσει ό,τι κεφάλαιο υπάρχει και είναι σε μορφή χρήματος για να κινηθεί ξανά η οικονομία. Αυτή είναι η παγκόσμια διάσταση του πράγματος.
Αυτό είναι το παγκόσμιο πρόβλημα. Κι ώσπου να κινηθούν ξανά οι τροχοί και να διατεθούν τα κεφάλαια κτλ. οι χώρες βρίσκονται σε δυο κατηγορίες: αυτές που μπορούν να δανειστούν λεφτά και να τα ρίξουν στην αγορά, να δώσουν στους πολίτες τους ή να δώσουν κεφάλαια στις τράπεζές τους ή να δώσουν κεφάλαια στις επιχειρήσεις τους, και οι χώρες που είναι καταχρεωμένες και βρίσκονται και σε μια τέτοια αδυναμία να κινήσουν την αγορά ώστε ο λαός τους όλο και περισσότερο θα υποφέρει. Η Αμερική χρεοκόπησε μεν από την άποψη των εσωτερικών πλευρών του κεφαλαίου της αλλά σαν χώρα είχε μεγάλα περιθώρια παγκόσμιου δανεισμού. Η Κίνα είχε πτώση τεράστια στις δουλειές και πολλά εργοστάσια κλείσανε αλλά είχε το πλεόνασμά της. Οι άλλες χώρες βρέθηκαν σε μια ενδιάμεση κατάσταση. Οι ευρωπαϊκές χώρες γενικά, παρόλο που κλείσανε τόσες επιχειρήσεις τους και δε διαθέτουν τα προϊόντα τους, έχουν ένα περιθώριο γιατί δεν έχουν μεγάλο χρέος. Η Ελλάδα έχει χρέος 110% του ΑΕΠ. Δηλαδή, επί ένα χρόνο αν δουλεύει δε μπορεί να ξεχρεώσει ακόμα και αν μας τα παίρνουν όλα για τα δανεικά, αν δεν τρώμε κιόλας καθόλου, αν ζούμε σαν γιόγκι. Έχουμε λοιπόν αυτή την ιδιορρυθμία [Του μεγάλου χρέους].

Αυτοί που λένε λοιπόν δώστε λεφτά στους εργάτες και πάρτε τα απ’ τους πλούσιους θα ‘πρεπε να κάνουν μια απλή διαίρεση, για να δείτε ότι το πρόβλημα δε λύνεται. Αν θα προσέξετε αυτοί συναγωνίζονται πόσο ποσοστό θα πάρουν απ’ τα κέρδη των επιχειρήσεων.
Σήμερα [το κράτος] παίρνει ένα 25%. Λέει το ΠΑΣΟΚ: «Θα το κάνουμε 35%». Λέει το λεγόμενο «Κ»ΚΕ: «Θα το κάνουμε 45%». Ας το κάνουμε 50%, λέω εγώ, για να κάνουμε το λογαριασμό μας. Τα κέρδη που παίρνει από τις εταιρίες το δημόσιο – η εφορία – είναι περίπου 5 δισεκατομμύρια. Το 2008 ήταν 4,7 δισ. Το 2009 ήταν 5,3 δις. απ’ τα κέρδη προφανώς του 2008. Ας πούμε ένας μέσος όρος 5 δις. για να κάνουμε τους λογαριασμούς μας. Όλοι απ’ αυτά τα λεφτά θέλουν να πάρουν - και δεν λογαριάζουμε τι θα γίνει αν βάλουμε φόρο 50% και πόσο κεφάλαιο θα δραπετεύσει τότε εδώ κι εκεί γιατί μειώνεται πολύ το περιθώριο κέρδους.
Ας πούμε λοιπόν ότι το εισπράττουμε [αυτό το ποσό του 50%] και παίρνουμε άλλα 5 δισεκατομμύρια. Γιατί το 25% είναι 50 δις, το 50% είναι 10 δις. Κι ας μη λογαριάζουμε ότι έχουν πέσει οι δουλειές και τα κέρδη αυτήν εδώ τη χρονιά.
Σε ποιους θα τα δώσουμε [αυτά τα παραπάνω 5δις]; Σε όλους όσους ισχυρίζονται οι δημαγωγοί. Σε πόσους δηλαδή; Σε 5 εκατομμύρια. Τόσοι είναι όλοι οι μισθωτοί της χώρας και όλοι οι συνταξιούχοι. Και δε θα τα δώσουμε ας πούμε στους αγρότες που και σ’ αυτούς υπόσχονται απ’ αυτά τα λεφτά. Όλοι αυτά τα λεφτά μοιράζουν. Για να μη διαιρέσουμε λοιπόν δια 10 εκατομμυρίων, ας διαιρέσουμε δια 5 εκατομμυρίων. Πέντε δισεκατομμύρια δια πέντε εκατομμυρίων είναι 1000 ευρώ το χρόνο. Χίλια ευρώ το χρόνο δια 14 είναι 75 ευρώ περίπου. Αν βάλεις κι ότι οι μισθωτοί έχουνε κι ένα ΙΚΑ μέσα που πρέπει να τους δοθεί αλλά οι συνταξιούχοι δεν το ‘χουν, ας πούμε ότι μένει ένα πενηντάρι. Τι είναι ένα πενηντάρι; Δυο κουλούρια! Κατηγορούν τη ΓΣΕΕ όλοι αυτοί οι γενναιόδωροι για τα κουλούρια, που είναι η αύξηση που δίνουν οι ΓΣΕΕίτες συνδικαλιστές, κι οι ίδιοι στο βάθος δεν υπόσχονται τίποτα παραπάνω.

Το πιο βασικό μέτρο για το ξεπέρασμα της κρίσης το ξεμπλοκάρισμα των επενδύσεων

Πού οφείλεται αυτό; Είναι τόσα λίγα; Ναι, είναι τόσα. Και ξέρετε γιατί είναι τόσα; Ο ένας λόγος είναι γιατί η Ελλάδα δεν έχει μεγάλη παραγωγή, κι ο άλλος λόγος είναι γιατί το χρήμα κλέβεται και χώνεται σε διάφορες τσέπες, ιδιαίτερα αυτές που έχουν σχέση με τη μίζα, την κακοδιαχείριση, την κλεψιά που γίνεται σε όλα τα επίπεδα περιλαμβανόμενου - ιδιαίτερα περιλαμβανόμενου- του φορολογικού. Μπορούμε βέβαια σ’ αυτό το λογαριασμό που έκανα πριν να βάλουμε πιο μεγάλη αύξηση των συντελεστών φορολογίας στα ατομικά εισοδήματα που θα πρέπει γίνει, αν και αυτό δεν το πολυπροτείνει κάποιος απ’ αυτούς. Αλλά [από αυτήν την αύξηση] και πάλι δεν θα μπορούμε να έχουμε κάτι πάνω από 2 δις., ας πούμε τα δύο κουλούρια να γίνουνε τρία.

Τι κάνουμε λοιπόν αφού τρώνε από εκεί οι εφορίες, τρώνε οι πολεοδομίες, συνεννοούνται μερικοί και δεν πληρώνουν καθόλου εφορία, κινούνται με τα μαύρα; Τι πρέπει να κάνουμε;
Πρέπει να σκεφτούμε αυτό που θα άνοιγε το δρόμο σε μια καλύτερη διαβίωση του ελληνικού λαού, κι αυτό που θα άνοιγε στα αλήθεια το δρόμο ήτανε να αυξηθεί η παραγωγή. Κι αυτό επίσης όλοι το λένε. Λίγο πολύ για αύξηση της [παραγωγής] όλοι μιλάνε. Κι ο Παπανδρέου λέει «πράσινη ανάπτυξη», και ο Καραμανλής λέει «διαρθρωτικές αλλαγές», και οι Οικολόγοι λένε «μικρή παραγωγή»: το κάθε χωριό να φτιάξει την παραγωγούλα του και να συνεννοείται με τα διπλανά του, και να μη δώσουμε και τόση έμφαση στο διεθνές εμπόριο. Μικρές επιχειρήσεις.
Αυτά όλα είναι μέτρα για καταστροφή.

Η αληθινή παραγωγή υπάρχει στην Ελλάδα και είναι μπλοκαρισμένη. Σήμερα υπάρχουνε μέσα στα συρτάρια των υπουργείων καταχωνιασμένες επενδύσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Κάποιοι γράφουν ακόμα και για 109 δις. ευρώ. Μόνο να σας διαβάσω λίγες χαρακτηριστικές επενδύσεις που έχουν ακυρωθεί ουσιαστικά από μία πολιτική που μπλοκάρει τις επενδύσεις ιδιαίτερα μέσα στα τελευταία 10-15 χρόνια στην Ελλάδα και θα δείτε πού είναι τα λεφτά.
Στις Σάπες είναι να γίνει ένα εργοστάσιο χρυσού και το εμποδίζουνε με τρόπους που θα εξηγήσουμε παρακάτω. 200 εκατομ. ευρώ επένδυση.
Στην Πετρόλα περιμένει χρόνια μια επένδυση 300 εκ. ευρώ.
Στη Μεγαλόπολη έχουν παραγγελθεί, έχουν οργανωθεί να εγκατασταθούν 50 ΜW φωτοβολταϊκών – η δεύτερη επένδυση στον κόσμο γιατί έχουμε εδώ πολύ ήλιο και έριξε βάρος κάποια ξένη εταιρία – 300 εκ. ευρώ.
Ανεμογεννήτριες στη Λακωνία, 300 εκ. ευρώ.
Ο Αχελώος ποταμός. Αυτός με μία παράκαμψη θα μπορούσε να βγει στο μέρος της Θεσσαλίας, στην ανατολική Ελλάδα που βρέχει λιγότερο από τη δυτική, που βρέχει περισσότερο, και να υδρεύσει την πεδιάδα. Αυτό ήταν ένα γιγαντιαίο έργο που το ευνούχισαν, το εμπόδισαν και το φτάσανε να είναι μόνο το 15% του νερού του Αχελώου για να υδρευτεί η Λάρισα και να γίνουν μερικά περιορισμένα υδρευτικά έργα στο νομό και να γίνουν και κάποια φράγματα που θα έχουν υδροηλεκτρικό ενδιαφέρον. Αυτά ήταν 500 εκ. ευρώ που τώρα είναι θαμμένα, είναι τρύπες στο βουνό απ’ όπου θα πέρναγε το νερό και μένουν εκεί αναξιοποίητα χρόνια. Και ήταν να ξεκινήσει τώρα ένα έργο 250 εκ. ευρώ. Μπλοκαρίστηκε κι αυτό. Και ο Παπανδρέου άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι θα το σταματήσει.
Τουρισμός: Στη Σητεία της Κρήτης υπάρχει μπλοκαρισμένη μία επένδυση 1,2 δις. ευρώ που την έχουνε μπλοκάρει εκεί λέγοντας ότι θα χαλάσει το τοπίο. Είναι κάτι ξεροβούνια.
Στην Ηλεία μία επένδυση 300 εκ. ευρώ, που πάγωσε με τις φωτιές του 2007, και στη Ζαχάρω μία επένδυση που μπλοκαρίστηκε επίσης τελευταία, που θα πήγαινε γύρω στα 150 εκ. ευρώ.
Στη Μελίτη, στη Φλώρινα κοντά, μία εγκατάσταση λιγνιτική 450 MW με προϋπολογισμό 670 εκ. ευρώ μπλοκαρίστηκε. Στην Πτολεμαΐδα 5 μια εγκατάσταση 670 εκ. ευρώ. Στο Αλιβέρι 800 MW με μια απλή αναλογία – εγώ έκανα έναν πρόχειρο λογαριασμό γιατί δε βρήκα πόσο ακριβώς θα κοστίσει – είναι τουλάχιστον 1 δις. ευρώ. Κι ένα δις. ευρώ, 800 MW της ΔΕΗ είναι στη Λάρυμνα.
Όλα μπλοκαρισμένα. Μόνο αυτά αν τα προσθέσετε και βάλετε μαζί κι ένα έργο που είναι γνωστό σε όλη την Αθήνα, όπου απολύθηκαν 800 εργάτες πάνω σε περίοδο κρίσης, το εμπορικό κέντρο που θα γινόταν στο Βοτανικό 120 περίπου εκ. ευρώ, όλα αυτά είναι πάνω από 6-7 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι κάποια απ’ τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ που στερούν απ’ τον ελληνικό λαό.

Ποιοι και πως κάνουν το βιομηχανικό σαμποτάζ

Και τα περισσότερα απ’ αυτά είναι από κινήματα του ΣΥΝ. Μια επιτροπή πολιτών, γενικά λίγος κόσμος, κάποιοι οικολόγοι και υποδαύλιση και βοήθεια σ’ αυτά τα κινήματα έμμεση από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κι από την ηγεσία Καραμανλή μέσα στη ΝΔ.
Και βεβαίως σπανίως λείπει από αυτά [τα κινήματα] το λεγόμενο «Κ»ΚΕ, αν και αφού δουλεύουν καλά αυτές οι επιτροπές δε θέλει να εκτίθεται πια τόσο στους εργάτες. Κάποτε τα έκλεινε το ίδιο. Τώρα έχει αφήσει αυτή τη δουλειά στο ΣΥΝ για να διατηρεί καλύτερες σχέσεις με τους απολυμένους ή τους διαμαρτυρόμενους εργάτες.
Πώς γίνεται αυτή η ματαίωση; Συνήθως γίνεται μέσα απ’ το Συμβούλιο της Επικρατείας, συγκεκριμένα το 5ο τμήμα του ΣτΕ, που αν προσθέσουμε τα έργα που έχει εμποδίσει να γίνουν θα μπορούσαν να έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε μία από τις πιο βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης. Δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων έχουν χαθεί επειδή τα μπλοκάρει συστηματικά και ξέρουν αυτοί που κάνουν τα κινηματάκια τους ότι τελικά το ΣτΕ θα τα μπλοκάρει γιατί έχει το πράσινο φως από τις ηγετικές ομάδες των δύο κυβερνητικών κομμάτων. Δε θα μπορούσε κανένα μικρό κόμμα του 4 ή 5%, του 3%, του 2% ή του 1,5% να αλλάξει τον ρου της ιστορίας αυτής της χώρας και να ρίξει το λαό της σε μια μεγάλη αθλιότητα.
Και με φωτιές ακόμα ματαιώνονται τα σχέδια και οι επενδύσεις. Οι επενδύσεις στην Ηλεία ματαιώθηκαν με τις μεγάλες πυρκαγιές του 2007.
Η θεωρία ήταν ότι τις φωτιές τις βάλανε αυτοί που θα κάνανε τις επενδύσεις. Απόδειξη όμως ότι δεν τις βάλανε αυτοί είναι ότι αυτοί δεν ευνοήθηκαν από τις φωτιές γιατί εξαιτίας των πυρκαγιών ματαιώθηκε η αλλαγή του άρθρου 24 του συντάγματος, που το είχανε φτιάξει κάποιοι με σαμποταριστικές αντιβιομηχανικές αντιλήψεις. Σύμφωνα με αυτό [το άρθρο] όλη η γη της Ελλάδας είναι δάσος. Κάθε έκταση που δεν είναι δάσος αλλά έχει μια ελάχιστη βλάστηση τη βγάζουνε δασική. Και αυτό θα άλλαζε η νέα μορφή του άρθρου 24. Κι όμως ματαιώθηκε [η αλλαγή αυτού του άρθρου]. Και ματαιώθηκε χάρις σ’ αυτές τις φωτιές. Και ματαιώθηκαν όλα τα έργα που γίνανε στο περιβάλλον αυτών των πυρκαγιών. Λες και υπήρχε κανένας στοιχειωδώς ευφυής καπιταλιστής που θα πήγαινε να κάψει τα δάση στα οποία θα στήριζε την εικόνα της επένδυσής του. Και το ίδιο είπανε και για την Αθήνα. Οι φωτιές της Αθήνας του 2009 καταργήσανε ουσιαστικά πολιτικά, δημιούργησαν τη βάση για να καταργηθεί πολιτικά ένα σχετικά προοδευτικό νομοσχέδιο αυτής εδώ της κυβέρνησης, ένα ρυθμιστικό σχέδιο για όλη την Αττική που έλεγε: εδώ μπορούν να γίνουν τουριστικά έργα, εδώ μπορούν να γίνουν βιομηχανίες, εκεί μπορούν να γίνουν εμπόρια, αυτοί θα είναι οι οδικοί άξονες. Μιλάμε για μια λαίλαπα!

Καλά, θα μου πείτε, βάζουν φωτιές; Ποιοι τις βάζουν; Έχουν φτάσει μέχρις εκεί για να κάνουν σαμποτάζ; Υπάρχουν άνθρωποι που μισούν την ανάπτυξη σε τέτοιο βαθμό; Εκείνο που ξέρουμε εμείς είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που διοικούν αυτή τη χώρα κι έχουν σαμποτάρει πραγματικά την ανάπτυξη. Αλλά δεν πιστεύουμε ότι την ανάπτυξη την σαμπόταραν κάποιοι φοβισμένοι άνθρωποι, κάποιες μειοψηφίες στην πόλη και στο χωριό που συσπειρώνονται γύρω απ’ το ΣΥΝ ή μερικοί οικολόγοι, με τη θεωρία ότι για όλα φταίει ο καπιταλισμός κι ότι κάνουν καπιταλιστές πρέπει να ματαιωθεί.

Να εναντιωνόμαστε στον καπιταλισμό αλλά να υπερασπίζουμε τις παραγωγικές δυνάμεις που αυτός αναπτύσσει

Εμείς σα μαρξιστές ξεκαθαρίζουμε αυτά τα πράγματα και τα έχουμε ξεκαθαρίσει μια και καλή.
Το κεφάλαιο έχει δύο πλευρές. Η μία πλευρά είναι ότι εκμεταλλεύεται τους εργάτες, και η άλλη πλευρά είναι ότι αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις. Όλος ο μαρξισμός στηρίζεται στην ανακάλυψη ότι αυτό που υπάρχει μέσα στον καπιταλισμό, να αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις, είναι το επαναστατικό του στοιχείο.
Έτσι λέει ο ίδιος ο Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
Το ότι όμως αυτές τις δυνάμεις τις επαναστατικές που αναπτύσσει, τις χρησιμοποιεί στη συνέχεια για να μας εκμεταλλευτεί εμάς, για να ρίξει τα μεροκάματα, για να ανταγωνιστεί τους άλλους και να μας σαπίσει, αυτή είναι η πλευρά που αντιμαχόμαστε.
Εάν όμως δεν υπάρξει το εργοστάσιο, δεν υπάρξει η μεγάλη βιομηχανία, αν δεν υπάρξει το μεγάλο εμπόριο, αν δεν υπάρξουν οι μεταφορές, αν δεν υπάρξουν οι γιγαντιαίες επιχειρήσεις κάθε είδους τότε δε θα έχει να κληρονομήσει τίποτα η εργατική τάξη. Ο μαρξισμός λέει ότι το κεφάλαιο είναι κοινωνικές σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους και οι άνθρωποι πρέπει να το πάρουν, να το ιδιοποιηθούν και να απαλλάξουν τον καπιταλιστή απ’ το κεφάλαιό του γιατί αυτός δεν είναι σε θέση να το διοικήσει. Και αυτή η κρίση απέδειξε ότι οι καπιταλιστές δε μπορούν να διοικήσουν σε παγκόσμια κλίμακα τα κεφάλαιά τους και γι αυτό ρίξανε τον πλανήτη σ’ αυτή την τρομακτική περιπέτεια. Αλλά ακριβώς επειδή είναι να το πάρουν οι παραγωγοί αυτό το εργοστάσιο, αυτή την εμπορική επιχείρηση, πρέπει να τη διαφυλάξουν, και πρέπει όταν είναι να γίνει να τη βοηθήσουν να γίνει.

Να συνδυάσουμε ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και προστασία του περιβάλλοντος

Τι κάνουμε εμείς; Τι θα ‘πρεπε να κάνει κάθε προοδευτικός άνθρωπος στην επαρχία; Να εμποδίσει τον Αχελώο; Δηλαδή τραβιέται το νερό απ’ την πεδιάδα της Θεσσαλίας κι αυτή έχει ξεραθεί, έχει κατέβει ο υδροφόρος ορίζοντας και βρίσκει [κανείς] υφάλμυρα νερά με τα οποία ποτίζει και σε λίγο θα έχει καεί όλη αυτή η πεδιάδα ή θα έλεγε: «φέρτε τα νερά αλλά θα φροντίσουμε, θα κοιτάξουμε από πού θα περάσουν, ποιοι θα τα πάρουν, πώς δε θα ξεραθεί ο Αχελώος.
Θα συνδυάσουμε λοιπόν το δέλτα του Αχελώου και τη βιολογική ανάπτυξη αυτού του υπέροχου βιότοπου και ταυτόχρονα την επιβίωση της Θεσσαλίας και όλης της Ελλάδας με νέες καλλιέργειες που δε φθείρουν κτλ. Αυτά τα λένε και πολλοί οικολόγοι ή για την ακρίβεια περιβαλλοντιστές και τα χρησιμοποιούνε διάφοροι για να πουν όχι σε κάθε καλλιέργεια, όχι σε αυτό, όχι στην εκτροπή.
Χτίζεται ένα εργοστάσιο; Τότε φροντίζεις να μη μολύνει το περιβάλλον, να βάλει φίλτρα η ΔΕΗ. [Έτσι να γίνουν] όλα αυτά τα έργα που είπαμε. Θα έλεγες: «Βάλτε καλύτερα φίλτρα ΔΕΗ. Θα τα ελέγχουμε, Βάλτε ακριβότερα, τα ακριβότερα φίλτρα». Όχι όμως να την καταργήσετε [την επέπνδυση] και να μένουμε το καλοκαίρι με τους 40 βαθμούς χωρίς το ψυκτικό μηχάνημα, γιατί λέει η ΔΕΗ μόνο στις 2 η ώρα να φροντίζετε να μη χρησιμοποιείτε ηλεκτρικό. Μα στις 2 κάνει τη μεγάλη ζέστη! Πρέπει να κάνεις ντους και να έχεις κλείσει το φούρνο - γιατί έτσι σου λέει η ΔΕΗ - αν δε θέλεις να ανατινάξεις το έθνος.
Τους βάζεις λοιπόν να πάρουνε μέτρα. Κι όταν χτίζεται το εργοστάσιο φροντίζεις για την ασφάλεια των εργατών που το χτίζουν. Όταν τελειώσει το εργοστάσιο φροντίζεις για τους μισθούς των εργατών, για να συγκροτηθούν σε σώμα, για να αμυνθούν στις επιθέσεις των εργοδοτών τους.
Έτσι σκέφτονται, όχι οι μαρξιστές, αλλά οι απλοί προοδευτικοί άνθρωποι. Και όμως αυτοί αποφάσισαν ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει χώρα χωρίς μεγάλη βιομηχανία και το πολύ-πολύ δέχονται να υπάρχει τουρισμός. Και λένε η μόνη μας βιομηχανία είναι ο τουρισμός. Αποφάσισαν ότι δεν πρέπει να υπάρχει βιομηχανία στην Ελλάδα εδώ και 10-15 χρόνια: Αντρέας Παπανδρέου, Γιώργος Παπανδρέου, Κώστας Καραμανλής και όλοι οι μικροί. Να μην υπάρχει βιομηχανία! Τουριστική λέει βιομηχανία. Αλλά και πάλι, στην τουριστική βιομηχανία εννοούν το δωματιάκι, εννοούν το μικρό ξενοδοχειάκι. Τη μεγάλη μονάδα που έχει οικονομίες κλίμακας δεν τη θέλουν. Δε θέλουν τίποτα ανεπτυγμένο, τίποτα συγκεντρωμένο και πιάνονται από μερικούς που λένε «μα, το σούπερ μάρκετ θα μου φάει το μαγαζάκι» και λέει ο ΣΥΝ να μη χτίζονται άλλα σουπερ-μάρκετ στην Αττική. Οι μαρξιστές λέγανε πάντα: «μικροί ενωθείτε, συνεργαστείτε για να αντέξετε τη σύγχρονη ζωή και το σούπερ-μάρκετ». Δεν είναι να κλείσουμε το σούπερ μάρκετ. Το ένα είναι να το πάρουν οι εργαζόμενοι το σούπερ μάρκετ, αλλά κι ώσπου να το πάρουν εσύ θα ανταγωνιστείς το σούπερ-μάρκετ με έναν συνεταιρισμό.
Εν πάση περιπτώσει πολλοί άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα έχουν ανοίξει ένα μαγαζάκι γιατί δε βρήκαν πουθενά δουλειά. Ανοίξανε μια μικροεπιχειρησούλα και πουλάνε μια τυρόπιτα γιατί τους διώξανε απ’ το εργοστάσιό τους. Οι τεχνικοί που τέλειωσαν ολόκληρες σχολές γίνανε ταξιτζήδες γιατί δε έχουμε τεχνολογία που θα επενδυθεί σε μεγάλη κλίμακα.
Αυτές είναι οι συνέπειες της αποβιομηχάνισης.
Μία συνέπεια είναι στους τρομερούς αριθμούς που χρεοκοπούν την Ελλάδα. Εισάγουμε τρία πράγματα και εξάγουμε μόνο ένα. Κι αυτό φτιάχνει το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας. Δυσθεώρατο, τρομαχτικό, μοναδικό στην Ευρώπη! Μόνο η Κύπρος μας ανταγωνίζεται σ’ αυτή την αθλιότητα!
Είναι μετά η ανεργία των πτυχιούχων. Στην Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη ανεργία των πτυχιούχων που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη! Οικογένειες ξετινάζονται κυριολεκτικά, ματώνουν, δε ζουν τη ζωή τους, η προηγούμενη γενιά δε ζει τη ζωή της για να μεγαλώσει ένα ή δύο παιδιά, να τα βάλει μέσα στο πανεπιστήμιο. Κι όσο πιο καλό είναι το πανεπιστήμιο τόσο πιο πολύ υποφέρει με τους δασκάλους και τα φροντιστήρια. Κι αφού υποφέρει, στο τέλος αυτά τα παιδιά ζητούν χαρτζιλίκι απ’ τους γονείς τους. Αυτό είναι ειδικό ελληνικό έγκλημα, είναι έγκλημα αποβιομηχάνισης. Είναι το μεγαλύτερο ιστορικό έγκλημα που έχει γίνει μετά τη γερμανική κατοχή! Να ποιοι είναι όλοι αυτοί οι κύριοι που λένε «πράσινη ανάπτυξη»! Μήπως δεν τη σαμποτάρουν την πράσινη; Μήπως δε σαμποτάρουν τα φωτοβολταϊκά; Μήπως δε σαμποτάρουν τις ανεμογεννήτριες; Και το λένε το μυστικό τους: «Δε μας αρέσουν, λένε, [οι μεγάλες επενδύσεις] γιατί πρέπει να παίρνει και η τοπική κοινωνία, αλλιώς επωφελείται ο καπιταλιστής». Έτσι λέει ο Παπανδρέου. Να μασουλάνε δηλαδή και οι γύρω εκεί των δήμων. Η δε Παπαρήγα λέει «καθόλου, είναι καπιταλιστικές αυτές οι ανεμογεννήτριες». Λες και υπάρχουν σοσιαλιστικές ανεμογεννήτριες! Τα ίδια κάνει και ο ΣΥΝ βεβαίως. Όπου είναι να γίνει κάτι μεγάλης κλίμακας το χτυπάει.

Κι επανέρχομαι στο ίδιο ερώτημα που μπαίνει και ξαναμπαίνει από μένα ρητορικά: Και γιατί το κάνουν; Είναι τόσο ευαίσθητοι με τα τοπία; Κι εμείς είμαστε ευαίσθητοι με τα τοπία. Δε θέλουμε να δούμε στην εύθραυστη κορυφογραμμή, στη σιλουέτα της Σερίφου, μια ανεμογεννήτρια ύψους 50 μέτρων που θα τη μετατρέψει σ’ ένα βιομηχανικό βράχο. Ασφαλώς μας αρέσει η ομορφιά! Ασφαλώς μας αρέσει η άγρια φύση! Ασφαλώς μας αρέσουν οι μικρές οικοδομές μέσα στο όμορφο τοπίο! Αλλά πού δεν έχουν συνδυαστεί αυτές με βιομηχανία; Δεν έχουν [μήπως] συνδυαστεί στην Ελβετία, μια από τις πιο ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες του κόσμου με μηχανοκατασκευή ακριβείας; Στη Σουηδία; Στη Γαλλία;
Μπορούμε να έχουμε το όμορφο τοπίο και δίπλα στο δάσος ένα εργοστάσιο με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Έτσι είναι όλη η ύπαιθρος της ανεπτυγμένης Ευρώπης. Κι εμείς είμαστε χωρίς ανάπτυξη και γεμάτοι κακομοιριά, κι αυτή την όμορφη χώρα την ασχημαίνουμε όσο μπορούμε. Να λοιπόν η υποκρισία. Γιατί λοιπόν το κάνουν;

Γιατί κάνουν το παραγωγικό σαμποτάζ

Το κάνουν γιατί υπάρχει ένα άλλο συμφέρον να διώχνει αυτά τα συγκεκριμένα κεφάλαια και να ευνοεί κάποια άλλα. Τα κόβει ένας ορισμένος ιμπεριαλισμός, ο οποίος δε θέλει ούτε την ανάπτυξη του ντόπιου κεφαλαίου στην Ελλάδα, ούτε την ανάπτυξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στην Ελλάδα. Ούτε του αυστραλιανού κεφάλαιου ούτε του καναδικού όταν έρχεται να κάνει χρυσάφι.
Αυτός ο ιμπεριαλισμός είναι καινούργιος, αντικαθιστά στη χώρα μας με ραγδαία βήματα – ήδη έχει αντικαταστήσει – τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό που μας καταταλαιπώρησε, μας εκμεταλλεύτηκε και μας καταπίεσε για μισό αιώνα, και λέγεται ρώσικος ιμπεριαλισμός.
Είναι η χώρα του κ. Πούτιν, η οποία κάποτε υπήρξε σοσιαλιστική και την αγάπησε ο λαός μας κι όλοι οι λαοί του κόσμου, και μερικοί απ’ τη φόρα τους την αγαπάνε ακόμα. Αλλά αυτή έχει αλλάξει χρώμα, έχει αλλάξει χαρακτήρα γιατί αυτοί που ήρθαν είναι οι ακριβώς αντίθετοι από κείνους που αγαπήσαμε. Αυτοί είναι όλοι προδότες του σοσιαλισμού, και ακριβώς επειδή είναι προδότες του σοσιαλισμού – δηλαδή χτύπησαν πισώπλατα τους πιο ευγενικούς ανθρώπους σ’ αυτό τον κόσμο – είναι και τα χειρότερα τέρατα. Αυτοί, και οι κινέζοι φασίστες. Γι’ αυτό συναγωνίζονται και ξεπερνούν σε βαναυσότητα, σε επέμβαση, σε διπροσωπία, σε διείσδυση, και κυρίως σε δικτατορία και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό πια. Ειδικά για τη χώρα μας, η οποία είναι κοντά σ’ αυτή τη δύναμη και η οποία έχει αρχίσει να τη δένει με τα ενεργειακά της και πολιτικά της πλοκάμια.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ρωσόφιλο κόμμα αλλά μια μικρή ηγετική ομάδα υπό τον Παπανδρέου είναι.
Το ίδιο συμβαίνει και με τη ΝΔ. Από την πολυδιάστατη πολιτική του θείου Καραμανλή, ο ανιψιός συνέλαβε την προσέγγιση με τη Μόσχα κι αγαπιούνται πολύ με τον Πούτιν, και δεν το κρύβει κανένας απ’ τους δυο. Κι κοντά του ο ένας τους έχει το Σιούφα παρασημοφορημένο από τον Πούτιν και παραδίπλα έτοιμο για τη διαδοχή το Σαμαρά, δηλωμένο υπερασπιστή εδώ και πολλά χρόνια του «ορθόδοξου τόξου», που είναι το πολιτικό τόξο με το οποίο η Ρωσία προσπαθεί να σκλαβώσει τους ορθόδοξους λαούς ιδιαίτερα των Βαλκανίων.

Αυτοί λοιπόν προωθούν όλοι μαζί προσεκτικά μία πεντάδα, μία εξάδα μερικές φορές, μεγάλων νέων ολιγαρχών. Αυτοί δεν κέρδισαν μέσα στην αγορά και με τις κόντρες τους με τους άλλους καπιταλιστές τη δύναμη να υπερέχουν οικονομικά, αλλά [την κέρδισαν] μέσο της πολιτικής προστασίας από τους δύο αυτούς στην κορυφή των δύο μεγάλων κομμάτων και από τα τρία μικρά κόμματα, συγκεκριμένα το ψευτοΚΚΕ, τον ΣΥΝ, και ιδιαίτερα το ΛΑΟΣ. Λέω ιδιαίτερα γιατί αυτό είναι το μόνο από τα τρία μικρά κόμματα και το μόνο στην Ελλάδα που έχει τολμήσει στις συγκεντρώσεις του να σηκώσει τη σημαία τη ρώσικη, του Πούτιν, των τσάρων, των νέων τσάρων.
Αυτοί λοιπόν υποστηρίζουν τους Κόκκαλη, Μπόμπολα, Μυτιληναίο, Βγενόπουλο, Γερμανό.
Μερικοί μπορεί να αναρωτηθούν με το Βγενόπουλο: «μα αυτός ήρθε με κεφάλαια διεθνή, τα Εμιράτα, μπήκαν και δυτικοί…» Δεν τα έχει ξεκαθαρίσει ποιος ακριβώς είναι. Κι [όμως] αγόρασε τον ανθό της ελληνικής βιομηχανίας σε ελάχιστο χρόνο και στη συνέχεια έφαγε σε χρόνο μηδέν την Ολυμπιακή. Και πώς έγινε; Μ’ ένα διαγωνισμό που βγήκε άκαρπος και σηκώθηκε ξαφνικά ο Χατζηδάκης – προφανώς με εντολή του Καραμανλή – και είπε: «μήπως υπάρχει κανένας πατριώτης να την αγοράσει»; Δεν πήγε ο Βγενόπουλος στο διαγωνισμό τον αρχικό και λέει «Εγώ! Μόνο που ώσπου να κλείσουν οι διαπραγματεύσεις να μην μπει κανένας άλλος στη μέση». Εν πάση περιπτώσει μπήκαν όμως κανα-δυο [στο διαγωνισμό]. Δεν υπήρχε νομική βάση για να μην μπούνε. Κάνανε τις προσφορές τους. Ήταν καλύτερες απ’ του ΜIG και …κέρδισε ο MIG. Και διαδήλωναν όλοι αυτοί οι συνδικαλιστές που χρεοκόπησαν την Ολυμπιακή επί χρόνια να είναι κρατική, διαδήλωναν «Κάτω ο ανταγωνιστής του MIG» και δεν είπαν κουβέντα που την πήρε με μια χαμηλότερη τιμή, μ’ ένα διαγωνισμό που δεν ήταν αυτός που έπρεπε να είναι, με αυτή την έκτακτη διαδικασία. Για να βολεύουν αυτούς λοιπόν, γκρεμίζουν όλους τους άλλους.

Κι εμάς δε θα μας πείραζε να ξιφομαχούσε ο Κόκκαλης με έναν από τους καπιταλιστές τους δυτικούς κι όποιος επιβίωνε. Μας πειράζει όμως πολύ να χρησιμοποιείται από έναν ιμπεριαλισμό ένα είδος κεφάλαιου για να επιτεθεί σ’ ένα άλλο, κι ένας πολιτικός κόσμος να δέχεται αυτή την κίνηση που είναι κίνηση καταστροφής. Ας είναι όλοι [εκεί] κι ας επιβιώσει όποιος θέλει. Εμείς έτσι κι αλλιώς όλους θα τους κοινωνικοποιήσουμε κι όσοι περισσότεροι μαζευτούν τόσο το καλύτερο για το μέλλον και το μέλλον των παιδιών μας. Και υπάρχει το εργατικό κίνημα για να τους τακτοποιήσει όλους αυτούς. Αλλά όχι αυτό το σκάνδαλο το επιλεκτικό με το οποίο εξοντώνονται οι αντίπαλοι αυτών των κυρίων!

Τα επιλεκτικά σκάνδαλα και ο φασισμός

Υπάρχει μεγαλύτερο σκάνδαλο που δεν έγινε σκάνδαλο από το Γερμανό; 1,4 δις πήρε [αυτός] από τον ΟΤΕ για να πουλήσει τα μαγαζιά του που όλοι οι σοβαροί άνθρωποι που μίλησαν λένε ότι δεν κοστίζουν πάνω από 400 εκατομμύρια. Πήρε ένα δις, που το Βατοπέδι είναι ένα τίποτα μπροστά του, απολύτως τίποτα σε όγκο. Κι όμως, ο άνθρωπος που έβαλε το Γερμανό μέσα στο ΠΑΣΟΚ, [που] είχε την κακή έμπνευση να βάλει θέμα μέσα στο ΠΑΣΟΚ και στη βουλή το ζήτημα Γερμανού – ο Βερελής – εξοντώθηκε με τη μία από το Γιώργο τον Παπανδρέου.
Δηλαδή όσοι τολμήσουν να τα βάλουν μ’ αυτούς εκκαθαρίζονται. Τα σκάνδαλα είναι η πιο βρόμικη υπόθεση πολιτικής εκκαθάρισης των δυτικόφιλων, των ευρωπαιόφιλων μέσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Ξέρουμε όλοι το σκάνδαλο Ζήμενς. Θυμάται κανείς αν η Ζήμενς ήταν μόνη της σ’ αυτό τον κόσμο ή είχε κι ένα ταίρι που λεγόταν Ίντρακομ; Έπαιρνε τα λεφτά η Ζήμενς κι η Ίντρακομ δεν ήξερε τίποτα ενώ ήταν συνεργασία στους διαγωνισμούς Ζήμενς-Ίντρακομ και Ίντρακομ-Ζήμενς;
Εκκαθαρίσεις επιλεκτικές, αυτό είναι χαρακτηριστικό του φασισμού. Τρώνε υπουργούς γιατί φέρανε ένα ζευγάρι αλλοδαπών κτλ. ή [για] το αναψυκτήριο, και υπουργούς που έχουν συνεργαστεί ή πρωθυπουργούς της εποχής αυτών των τεράστιων σκανδάλων δεν τους αγγίζει κανείς. Δεν αναφέρεται στον τύπο. Επιλεκτικό σκάνδαλο σημαίνει φασισμός!
Εκκλησιαστική περιουσία με τον Εφραίμ, φεουδαρχική ιδιοκτησία, χρυσόβουλα;
Βεβαίως γελοία πράγματα τον 21ο αιώνα. Βεβαίως έπρεπε να είχε γίνει μια δημοκρατική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα αλλά επειδή δεν έγινε ποτέ ούτε δημοκρατική επανάσταση έμεινε η φεουδαρχική ιδιοκτησία στην εκκλησία. Αλλά να το κάνουν για όλους.
Γιατί σημαδέψανε τον Εφραίμ και τον τσιμπήσανε; Γιατί είχε την απρονοησία να αρνηθεί στον Πούτιν τη σκήτη του Αγ. Ανδρέα που διεκδικούσε η Ρωσία μέσα στο Βατοπέδι. [Πρόκειται για] μια μεγάλη μάχη πολιτικής ηγεμονίας της Ρωσίας στο Άγιο Όρος σε κόντρα με το Βαρθολομαίο, ο οποίος εκφράζει μια άλλη πολιτική στο χώρο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και που συγκρούεται διαρκώς με τη Ρωσία στο ζήτημα της Ουκρανίας, της Εσθονίας κτλ.
Η Ρωσία θέλει την ορθοδοξία δικιά της. Δεν δέχεται διαφωνούντες. Έτσι λοιπόν ο Εφραίμ αφού έφαγε το ξύλο του καλέστηκε απ’ τον Πούτιν μέσα σ’ όλα αυτά τα σκάνδαλα – τον Ιούνη, μετά την εκδήλωση του σκανδάλου – και συμφώνησαν εκεί κάποιες παραχωρήσεις.
Αυτά είναι τα σκάνδαλα. Αν τα κάνεις, να τα κάνεις για όλους. Αν ψάχνεις την προσωπική ζωή με αστυνομικό ή με ρεπόρτερ να ψάξεις για όλους. Αν κοιτάς τα βιβλιάρια να ψάχνεις για όλους. Όχι να σημαδεύεις αυτόν και να λες θα πάω από πίσω να δω τι θα κάνει.

Ο φαιός φασισμός

Και να ήταν [μόνον] αυτά! Είναι ότι αυτό όλο το σύστημα έφτιαξε από κάτω του για να λειτουργήσει η χώρα, την ανάγκη, για να ζήσει, να τσακίσει ένα πράγμα: αφού δεν έχει μηχανές η χώρα πρέπει να έχει φτηνά χέρια. Πρέπει να τσακίσει το μεροκάματο. Και σπάσανε τα μεροκάματα.
Και υπήρχε κι άλλος βαθύτερος στόχος [σε αυτό]: να προκύψει μίσος κι έχθρα ανάμεσα στους έλληνες και στους μετανάστες. Ακόμα και όταν σηκώθηκε το μεταναστευτικό μεροκάματο, όταν εξισορροπήθηκε, [αυτοί συνέχισαν] να φέρνουν διαρκώς νέους μετανάστες για να μην μπορούν οι παλιοί μετανάστες να πάρουν πολιτικά δικαιώματα, για να μη μπορούν να μείνουν στη χώρα και να συνεχιστεί το δηλητήριο, το οποίο εκμεταλλεύεται το πιο επικίνδυνο σήμερα κόμμα της χώρας – το ΛΑΟΣ – για να σπείρει αυτό το μίσος την ώρα που οι μετανάστες ήρθανε [εδώ] με τις σχετικά λίγες παραγωγικές δυνάμεις.
Χρειάστηκαν για να σπείρουν όλα αυτά τα χωράφια που έμεναν άσπαρτα, γιατί ακριβώς η ελληνική γεωργία απομηχανοποιήθηκε. Κι αντί να εξεγερθούν όλοι οι εργαζόμενοι μαζί γι’ αυτή την άθλια κατάσταση στρέφονται ο ένας ενάντια στον άλλον. Αν αυτά [οι επενδύσεις] επιτρεπόντουσαν μετανάστες και έλληνες εργάτες θα είχαν όλοι δουλειά και με το παραπάνω. Αυτή είναι η αρχή: ίση δουλειά, ίσο μεροκάματο. Όχι σπάσιμο του μεροκάματου. Όχι περισσότερη μετανάστευση. Μπορούμε όμως θαυμάσια να ζήσουμε μαζί τους. Δουλέψανε, μπήκαν στα σχολεία, φτιάνουν τις οικογένειές τους. Πρέπει να είμαστε μαζί. Όχι χώρια κι όχι στην κόντρα.

Κι όμως πάνε να βάλουν την κόντρα και βλέπουμε αυτό το τρομερό δίπολο στην Ελλάδα.
Το ένα κόμμα να μαζεύει, να φτιάχνει το φασισμό, με επικεφαλής τον Καρατζαφέρη ο οποίος έβαλε στα ψηφοδέλτιά του, την ώρα που συζητούσε με τον Ψινάκη για να φανεί φιλελεύθερος, τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής, στην Πάτρα το Ζαφειρόπουλο! [Τον Καρατζαφέρη] που είχε καλέσει παλιότερα τη Χρυσή Αυγή να πάρει υπουργείο όσο ήταν στη ΝΔ, που έβαλε τέσσερις χρυσαυγίτες – δηλ. καθαρούς ναζιστές – στο ψηφοδέλτιό του! που ένα μέλος του κόμματός του και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος – ο Θανάσης ο Πλεύρης – είπε στη δίκη του πατέρα του, του αρχιναζιστή Πλεύρη, ότι: «Δεν έχει δικαίωμα ένας άνθρωπος να ζητάει την εξόντωση ενός λαού;» Που ο δεύτερος εκπρόσωπός του ο Γεωργιάδης βγήκε και είπε ότι «Εμένα αυτό είναι το αγαπημένο μου βιβλίο», ένα βιβλίο που εκθείαζε το Χίτλερ, το Γκέμπελς, το Χίμλερ σαν τους μεγαλύτερους άντρες και που ζητούσε να παραμείνει το Άουσβιτς γιατί μπορεί να ξαναχρειαστεί!
Αυτό είναι το αγαπημένο βιβλίο μέλους του ελληνικού κοινοβουλίου και δεν νοιάζεται κανείς.
Δεν του κάνει τέτοιες ερωτήσεις κανείς του Καρατζαφέρη. Δεν τον στριμώξανε προχθές έναν τέτοιο άνθρωπο που παριστάνει ότι πεθαίνει για την πατρίδα. Επιλεκτικά πεθαίνει κι αυτός για την πατρίδα.

Κι έρχομαι στο ζήτημα του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης όπου βγήκε ο Παπανδρέου και είπε: «Κάπως άνιση την είδα τη συμφωνία και ζητάω να επαναδιαπραγματευτούμε». Και πολλοί απόρησαν: «Πώς; Αυτός τα είχε καλά με τη Ρωσία». Ήταν γιατί θα έκανε ένα ταξίδι στην Αμερική και ζητούσε την εύνοια των Αμερικάνων.
[Αυτός] ήταν ο ένας λόγος.
Ο δεύτερος και πιο βασικός όμως λόγος ήταν ότι η Ρωσία την ίδια εποχή, τώρα, λίγο πριν, ένα μήνα πριν, υπέγραψε συμφωνία με την Τουρκία ο ίδιος αγωγός να γίνει και στη Τουρκία. [Αγωγός] ανταγωνιστικός του Μπουργκάς.
[Τον Μπουργκάς η Ρωσία] δεν τον χρειάζεται, γιατί την Ελλάδα την έχει στο τσεπάκι αλλά την Τουρκία τώρα την παλεύει να την πάρει μαζί με τον Ερντογάν, που είναι κι αυτός του άξονα Κίνα-Ρωσία-Ιράν. Και τους κάνει την εκδούλευση να τους φτιάξει τον ίδιο αγωγό, οπότε αυτός είναι ανταγωνιστικός εκείνου. Και για να μη βρεθεί ο Πούτιν στη δύσκολη θέση να πει «πάω στην Τουρκία γιατί αυτούς χρειάζομαι τώρα», λέει ο Παπανδρέου: «Δεν πηγαίνεις καλύτερα;» Οπότε δε φταίει αυτός. Φταίμε εμείς οι «αχάριστοι». Και φρόντισε βέβαια να πει ο Παπανδρέου στην ομιλία του ότι «Ξέρετε, εγώ με τη Ρωσία έχω μια χαρά σχέσεις κτλ. και τους βοήθησα και στο Κόσοβο». Όντως τους έχει κάνει πολλές εκδουλεύσεις.
Και ο Καρατζαφέρης;
Μόκο όταν πρόκειται για τη Ρωσία.

Γιατί την ίδια εποχή για να εξευμενίσει πάλι την Τουρκία, του Πούτιν του έφυγε απ’ το στόμα ότι: «αναγνωρίζω και θέλω να συνεργαστώ – έχω τη δήλωση εδώ – και με τα δύο κράτη [της Κύπρου]. Και μετά τη διόρθωσε και λέει: «εννοούσα και με τα δύο τμήματα». Τι πάει να πει «και με τα δύο τμήματα» αφού το ένα με το διεθνή νόμο δεν είναι ένα κράτος κανονικό ή ένα τμήμα που έχει την εγκυρότητα του διεθνούς δικαίου;
Εμείς έχουμε χτυπήσει όσο κανένας άλλος τον ελληνικό σοβινισμό στην Κύπρο. Έχουμε καταγγείλει ότι πριν την επέμβαση την τούρκικη η Ελλάδα έκανε εθνοκάθαρση με τους Τούρκους και τους είχε περιορίσει σ’ ένα 5% [του εδάφους της Κύπρου]. Αλλά είχαμε καταγγείλει την τούρκικη εισβολή και το διαμελισμό, γιατί κανείς δεν μπορεί επειδή καταπιέζεται μια μειονότητα να κάνει επέμβαση και να προσαρτά, αυτό δηλαδή που έκανε και η Ρωσία στον Καύκασο και οπου κανένας στην Ελλάδα, ενώ είναι η ίδια περίπτωση με την Κύπρο, δε βγήκε να πει κουβέντα! Αυτό σημαίνει ρωσόδουλος.
Και ούτε ο Καρατζαφέρης βρήκε να πει κουβέντα. Και το μακεδονικό του τέτοιου είδους είναι.
Γιατί η Ρωσία ένα πράγμα θέλει. Αναγνώρισε πρώτη απ’ όλους τη Μακεδονία μαζί με την Κίνα σαν Δημοκρατία της Μακεδονία και δε διαμαρτύρεται κανείς γι’ αυτό. Διαμαρτύρεται μόνο να μην την αναγνωρίσει η Ευρώπη γιατί ο Πούτιν τη θέλει δικιά του. Είναι ορθόδοξη χώρα στον άξονα Σερβία – Ελλάδα. Είναι ο κρίκος που του λείπει. Γι’ αυτό θέλει να την προσεταιριστεί, αλλά κάποιος πρέπει να του τη στείλει. Έχουν αναλάβει οι δικοί μας να του τη στείλουν. Να της κόψουνε τους δεσμούς με την Ευρώπη, να την ανατινάξουν οι αλβανοί εθνικιστές, κι έτσι να πάει καταπτοημένη να μπει κι αυτή κάτω από τη ρωσική σφαίρα επιροής. Γι’ αυτό αλλάζουν και τα ονόματα. Στην αρχή λέγανε «το όνομα να μην έχει καθόλου το Μακεδονία», μετά όλοι μαζί συμφωνήσανε– αφήσανε μόνο τον Καρατζαφέρη για το άγριο – «το όνομα να αλλάξει» αλλά όσο και να το αλλάζουνε δεν τους αρέσει.
Να ξέρετε, ό,τι και να ονομαστεί αυτή η χώρα δε θα τους αρέσει εδώ. Το ζήτημα είναι πότε θα τη μασουλίσει η Ρωσία, και μόλις τη μασουλίσει θα πούνε: «Όλοι Μακεδόνες είμαστε ρε παιδιά! Αδέρφια είμαστε!» Όπως κάνανε με την Τουρκία τόσα χρόνια. Για να στείλουν την Ελλάδα στη Μόσχα – η Τουρκία ήταν αμερικανόφιλη – φτιάξανε τη μεγάλη έχθρα, την απέραντη έχθρα με την Τουρκία κι εξασφάλισαν τη συμμαχία με τη Ρωσία. Αυτό έκανε ο [Α.] Παπανδρέου. Μόλις ήρθε ο Ερντογάν άρχισαν τα τσάμικα, οι γαμπροί, τώρα βάζουνε στην τηλεόραση το «οι Τούρκοι είναι σαν κι εμάς»… Αν κλείσει η υπόθεση: «Όλοι βρε αδερφέ στο Αιγαίο [είμαστε], το Αιγαίο που μας ενώνει!» Είναι τρομεροί καιροσκόποι. Αρκεί να το θέλει η αγαπημένη τους υπερδύναμη.

Το κακό είναι ότι με δαύτους, εκτός απ’ την πείνα τραβιόμαστε και σε φασισμό!
Και δε μιλάω μόνο για το φασισμό της Χρυσής Αυγής, των μόνων νόμιμων ναζιστών στην Ευρώπη (δεν ξέρω αν είναι και στον κόσμο). Αυτοί στα βιβλιαράκια τους έχουν ένα μεγάλο «ήρωα» που τον λένε Φουλίδη, ο οποίος ήτανε ταγματάρχης των Ες-Ες. Δηλαδή είναι οι απόγονοι του ταγματασφαλιτισμού και του δωσιλογισμού. Και κατηγορούν εμάς ότι είμαστε προδότες! Επειδή αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα μία μειονότητα που λέγεται μακεδονική για την οποία το ΚΚΕ που θέλουμε να ξαναχτίσουμε είχε πεθάνει. Γι’ αυτό έχει στηθεί στον τοίχο, επειδή έλεγε «αυτοί υπάρχουν κι έχουν δικαιώματα». Κι αυτό το ψευτοΚΚΕ, αυτοί που πούλησαν το Ζαχαριάδη, αυτοί που επέτρεψαν στη Ρωσία να τον σκοτώσει λίγο πριν το Πολυτεχνείο, αυτοί λοιπόν λένε ότι κάτι τέτοιο [οι μακεδόνες] δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ. Όχι! Εμείς δεν εγκαταλείπουμε θέσεις και αρχές και δεν εγκαταλείπουμε ποτέ την πραγματικά πατριωτική θέση: να είναι όποιοι ανήκουν σε εθνικές μειονότητες αγαπημένοι με το μεγάλο όγκο του λαού, να μη μπορούν να επηρεαστούν από τις πολιτικές άλλων κρατών που θέλουν να τους χρησιμοποιήσουν στρατηγικά για να επιτεθούν. Πρέπει να αναγνωρίζεις τη θέληση του κάθε λαού να έχει τη δικιά του χώρα με το δικό της όνομα και σύνταγμα και να υπερασπίζεις τη χώρα σου και το έδαφός της όταν αυτοί θα θελήσουν να της επιτεθούν. Κι αυτό έχει κάνει ο κομμουνισμός της Ελλάδας με το αίμα του. Κι αυτό θα κάνουμε κι εμείς. Άνθρωποι που θέλουν να πάρουν την Κωνσταντινούπολη και να σύρουν το λαό σ’ έναν πόλεμο, άνθρωποι που θέλουν στο όνομα του πατριωτισμού να εξοντώσουν την ενότητα του λαού μας, να μας μετατρέψουν σε κανίβαλους, τέτοιους δεν τους θέλουμε καθόλου, ούτε για συνομιλητές ούτε για τίποτα! Αυτοί δε θέλουν να τους στριμώχνουν επειδή είναι όλοι μαζί κάτω απ’ τη σημαία του φασίστα του Πούτιν. Παπανδρέου, Καραμανλής, Παπαρήγα, Αλαβάνος, κι όλα δείχνουν ότι και οι Οικολόγοι εκεί βαδίζουν. Άριστες σχέσεις με τον Καρατζαφέρη που δεν του κάνουν καμία απ’ τις ερωτήσεις στα ζητήματα που βάλαμε. Είναι επικίνδυνο αυτό.

Ο σοσιαλφασισμός

Κι είναι κι επικίνδυνο γιατί κι ο άλλος πόλος είναι επικίνδυνος: ο πόλος ΣΥΝ που είχε το θράσος να θεωρήσει επαναστατική ενέργεια, ή εν πάσει περιπτώσει ένα απ’ τα προβλήματα μιας γνήσιας εξέγερσης, το ότι κάηκε η Αθήνα.
Και καίγανε και το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Δεν είναι επαναστάτες αυτοί που το κάνουν. Είναι τραμπούκικος ψευτοαναρχισμός. Χτυπάει τις παραδόσεις του αναρχισμού και ποδοπατάει το όνομα του αναρχισμού που παρατάχθηκε με τους κομμουνιστές σε μεγάλους αγώνες, σε επαναστάσεις. Αυτοί μισούν το λαό και στο βάθος φροντίζουν για τη διαιώνιση της αστυνομικής βίας. Υπήρξε βία εκείνο το βράδυ στην Ελλάδα. Αυτός ο αστυνομικός που σκότωσε το παιδάκι δε ζήτησε στα αλήθεια συγνώμη. Επέμενε στο ότι ήταν ένα κακό παιδί και γι’ αυτό εξεγέρθηκε η νεολαία. Γιατί οι νεολαίοι ταπεινώνονται, κι ας το σημειώσετε αυτό και μη σας παρασύρει κανένας Καρατζαφέρης. [Η νεολαία] ταπεινώνεται καθημερινά απ’ τα νέα σώματα της αστυνομίας που έχουν γυμναστεί στους μετανάστες, τους έχουν ξεφτιλίσει και κάποτε αυτό τον εξευτελισμό θα τον ασκήσουν επάνω μας. Και ήδη τον ασκούν στη νεολαία όπου τους παίρνει. Γι’ αυτό εξεγέρθηκε η νεολαία.
Και πήγαν αυτοί και κάψανε την Αθήνα – από πού κι ως πού; – αντί να αντιπαρατεθούν με οποιοδήποτε τρόπο στην αστυνομία, κι αντί να βάλουν ένα αίτημα στην αστυνομία: να δεχτεί τους διεθνείς επιθεωρητές για τα βασανιστήρια και γενικά για την αστυνομία. Δεν το θέλανε. Δεν το προβάλανε [αυτό το αίτημα]. Άφησαν την αστυνομία να γίνει χειρότερη απ’ ό,τι είναι γιατί έρχεται να υποστηρίξει τον καταστηματάρχη που του κάψανε οι δήθεν αριστεροί και προοδευτικοί το μαγαζί του. Στέλνουνε το μαγαζί, το μαγαζάτορα, στο φασισμό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα και προβοκάτσια απ’ αυτό!
Και βάζουν το νεολαίο [να διαλέξει]: «Ή θα ‘σαι ΛΑΟΣ και χρυσαυγίτης, ή θα είσαι ΣΥΝ και θα παίζεις με τον τραμπούκικο αναρχισμό».
Όχι! Με κανέναν απ’ τους δυο!
Ναι, οι χειρότεροι είναι οι χρυσαυγίτες γιατί είναι ναζί και ρατσιστές αλλά όχι σ’ αυτό το δίλημμα!

Αυτό σημαίνει δημοκρατικό ρεύμα. Αυτή είναι η πολιτική που απομονώνει το φασισμό και το σοσιαλφασισμό, όπως λέμε την ψευτοαριστερά.
Και πού ενώνονται αυτοί οι δυο;
Ζητάνε και ο ΣΥΝ και το ΛΑΟΣ πάνω στις φωτιές του Δεκέμβρη, πάνω στη δολοφονία του μαθητή, διακομματική για την αστυνομία. Ξέρετε τι σημαίνει διακομματική Επιτροπή της Βουλής για την αστυνομία; Ότι την αστυνομία δε θα την ελέγχει πια η εκλεγμένη κυβέρνηση από πολιτική άποψη αλλά θα την ελέγχουν όλα τα κόμματα. Δηλαδή θα την ελέγχει και ο Καρατζαφέρης! Αλλά ποιος περισσότερο απ’ τον Καρατζαφέρη έχει μαζί του την αστυνομία σήμερα απ’ την ώρα που την προβοκάρει ένα κομμάτι της ψευτοαριστεράς με μάταιες συγκρούσεις κι όχι με τις συγκρούσεις που έπρεπε να κάνει στην καθημερινή ζωή, εκεί που είναι βάναυση ή εκεί που είναι με τους μετανάστες; Πώς λοιπόν εσύ ΣΥΝ ζητάς το ΛΑΟΣ να μπει στην αστυνομία και να την ελέγχει; πάνω στις φωτιές του Δεκέμβρη;
Γι’ αυτό τους λέμε ψευτοαριστερούς.
Διπρόσωποι.
Τρία ρεύματα για να λένε ό,τι θες, ό,τι σου αρέσει. Δεκατέσσερις συνιστώσες και διακόσιες φράξιες!

Η ΟΑΚΚΕ ένα κόμμα που ενώνει το λαό στην
πάλη για ανάπτυξη και πολιτική δημοκρατία

Χρειαζόμαστε ένα καθαρό κόμμα το οποίο θα βάλει ένα ζήτημα: την οργάνωση του λαού στη γειτονιά, στο γραφείο, και πάνω απ’ όλα στο εργοστάσιο.

Να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας.

Να ζήσει η βιομηχανία. Όχι με πρόσχημα την ανεργία να την κλείσουν αλλά ούτε με πρόσχημα την ανεργία να ματώσουν τα πόδια των εργατών απ’ τις απλήρωτες υπερωρίες, απ’ το μεσαίωνα, απ’ το θάνατο. Και για τα μεγάλα αφεντικά ισχύει αυτό και για τα μεγάλα.

Οργάνωση! Όχι να υποτασσόμαστε στις πουλημένες επιθεωρήσεις εργασίας. Τέτοια θα ήταν τα αληθινά συνδικάτα, αλλά έχουν απομαζικοποιηθεί γιατί ο καθένας μες στο εργοστάσιο, κοιτάει τις συμμοριούλες του μεσα στη δουλειά, μεσε στο συνδικάτο. [Κοιτάει] τις θεσούλες του, τις λούφες του, τα φράγκα του αν γίνεται.
Γίνονται καταπιεστές!

Ο ΣΥΝ, ρωτήστε τον Παπαστράτο [Φίλιπ Μόρις] πώς τους έχει τσακίσει σε συνεργασία με την εργοδοσία, ενάντια στις συμβάσεις που είχαν υπογράψει κάποτε και που τις πούλησε όλες.
Το ψευτοΚΚΕ στο Πέραμα που έχει γίνει ένα νέο αφεντικό. Που βάζει τους ανθρώπους του στη δουλειά και οι εργάτες υποφέρουν σα να είναι δουλοπάροικοι ανάμεσα στην εργοδοσία και σε δαύτους. Ή μάλλον αυτοί και η εργοδοσία στο βάθος [είναι μαζί], σε τελική ανάλυση.
[Χρειαζόμαστε] Κόμμα κομμουνιστικό που θα εμπιστεύεται το λαό δεν θα του κάνει τον έξυπνο, δεν θα του κάνει δικτατορία στο όνομα της απελευθέρωσης, δεν θα τον καταπιέζει και θα προσπαθεί πάντα να εκφράζει τα αισθήματά του, να μετατρέπει σε πολιτική αντίληψη, σε ιδεολογία τη θέλησή του και τις βαθύτερες διαθέσεις του. Μόνο έτσι θα αντισταθούμε στο φασισμό.

Ψωμί, δικαιώματα, όχι στο σαμποτάζ, αντίσταση σ’ αυτές τις σχέσεις της κλοπής, της λεηλασίας και της καταστροφής, αντίσταση στο φασισμό!
Και έτσι θα βρεθούν τα λεφτά, κι άλλα τόσα. Διότι θα φορολογηθεί, θα ελεγχθεί, θα τσακιστεί η πουλημένη σάπια γραφειοκρατία. Ένα καλό πόθεν έσχες στους δημόσιους υπάλληλους που νταραβερίζονται με το κοινό και λαδώνονται. Ξέρουν όλοι ακριβώς ποιοι είναι, ποιες ομάδες είναι, και δεν είναι κακό να καταγγείλεις ένα διεφθαρμένο αν σε βασανίζει μέσα στην εφορία, μέσα στο δασαρχείο, μέσα στην πολεοδομία, μέσα στην επιθεώρηση εργασίας. Αλλά να έχεις οργάνωση από πίσω σου. Να μη σε βρει [αυτός ο διεφθαρμένος] και σε πελεκίσει! Να μη σε εκδικηθεί μετά! Να έχεις κόσμο.
Αυτό χρειαζόμαστε σε κάθε χώρο δουλειάς. Και δε θα ‘χουμε το τεράστιο δημόσιο χρέος και τα τοκοχρεολύσια εάν έχουμε ανάπτυξη, εάν χτυπήσουμε τη διεφθαρμένη τεμπέλικη γραφειοκρατία. [Έχουμε] ένα δημόσιο πάνω στις πλάτες ενός ολόκληρου λαού που δουλεύει μόνο χάρις στον εθελοντισμό των περισσότερων υπαλλήλων, αλλά που κι αυτοί έχουν πέσει σε αχρηστία. Που τους βάζει στην μπάντα, στο περιθώριο, τους σαπίζει και τους σπρώχνει σιγά-σιγά στη δωροδοκία για να μπορέσει να τους εξαρτήσει. Γιατί είναι τμήμα του κράτους και οι σάπιοι άνθρωποι στην ηγεσία χρειάζονται ένα σάπιο κράτος. Γι’ αυτό όλοι αυτοί δε μιλάνε για τη σαπίλα αυτή και δεν την κυνηγάνε, και λένε μόνο [για] το ιδιωτικό κεφάλαιο που ενοχλεί τους δικούς τους ιδιώτες.

Λοιπόν, αυτά τα παιχνίδια τα ‘χουμε αποκαλύψει [και] θα συνεχίσουμε να τα αποκαλύπτουμε.

Σταθείτε δίπλα απ’ την ΟΑΚΚΕ, γνωρίστε τη καλύτερα, γνωρίστε τις θέσεις της, διαδώστε τις θέσεις της και όπου βρισκόσαστε ενωθείτε με τους άλλους ανθρώπους σε μια δημοκρατική βάση: Κάτω ο φασισμός και ο σοσιαλφασισμός! Όχι στο σαμποτάζ!

Σας ευχαριστώ.