ΣΤΟ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟ

Σχετικά με τη λεγόμενη συμφωνία «αποχώρησης» των ρωσικών στρατευμάτων

Ο Μεντβέντεφ εκ μέρους της Ρωσίας και ο Σαρκοζύ εκ μέρους της ΕΕ υπέγραψαν στις 8 του Σεπτέμβρη με την ΕΕ μια συμφωνία που οι δυτικοί λίγο πολύ εμφανίζουν σαν συμφωνία αποχώρησης της Ρωσίας από τη Γεωργία. Στην ουσία πρόκειται για μια συμφωνία επιβεβαίωσης της κατοχής μέρους της Γεωργίας από τη Ρωσία γιατί πουθενά σε αυτή δεν αναφέρεται ότι η Ρωσία θα αποχωρήσει από την Ν. Οσετία και την Αμπχαζία. Αντίθετα αναφέρεται ότι τα ρώσικα στρατεύματα, όπως και τα γεωργιανά, θα στρατοπεδεύσουν στα σημεία που βρίσκονταν πριν τις εχθροπραξίες. Αλλά και πριν τις εχθροπραξίες τα ρώσικα στρατεύματα βρίσκονταν εντός των δύο θυλάκων. Και για να μην υπάρχει κανείς που θα πει ότι άλλα είναι τα στρατεύματα που μπήκαν από τη Ρωσία και άλλα αυτά που ήταν από πριν εκεί η συμφωνία προβλέπει ότι παρατηρητές θα υπάρχουν μόνο έξω από τις περιοχές των δύο θυλάκων. Άλλωστε αυτό που δήλωσε με σαφήνεια ο Μεντβέντεφ στον Σαρκοζύ πάνω στη συνάντηση είναι ότι η ανεξαρτητοποίηση των δύο κατεχόμενων από την ίδια περιοχών της Γεωργίας είναι «ανεπίστρεπτη».
Εκείνο που εννοούν λοιπόν οι δυτικοί σαν αποχώρηση είναι ότι τα ρώσικα στρατεύματα δεσμεύονται γραπτά σύμφωνα με το πρώτο σημείο αυτής της συμφωνίας «να αποχωρήσουν από τις ζώνες που συνορεύουν με την Νότια Οσετία και την Αμπχαζία στις θέσεις που κατείχαν πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών» καθώς και να αποχωρήσουν «από τα πέντε σημεία παρατήρησης που κατέχουν στην γραμμή Πότι-Σενάκι» (στη δυτική Γεωργία). Δηλαδή υποτίθεται ότι δεσμεύονται να φύγουν από το υπόλοιπο γεωργιανό έδαφος πλην εκείνου των δύο θυλάκων. Μια τέτοια ενδεχόμενη αποχώρηση δεν έχει τίποτα το ουσιαστικό από στρατιωτική άποψη για τη Γεωργία αφού τα απροσδιόριστα πια σε όγκο και σε οπλισμό ρώσικα στρατεύματα θα συνεχίσουν να βρίσκονται μέσα στους δύο κατεχόμενους από τη Ρωσία θύλακες της Γεωργίας οπότε θα μπορούν εντός ελάχιστου χρόνου να ξανακαταλάβουν αυτές τις θέσεις. Και θα μπορούν να τις ξανακαταλάβουν εύκολα γιατί σύμφωνα με το ίδιο σημείο 1 της συμφωνίας και οι γεωργιανές δυνάμεις «πρέπει να επιστρέψουν στα αρχικά σημεία στρατοπέδευσής τους πριν την 1η του Οκτώβρη». Αλλά υπάρχουν και δύο σκόπιμα σκοτεινά σημεία στη συμφωνία που δίνουν στη Ρωσία προσχήματα για να την παραβιάσει εντελώς. Το ένα βρίσκεται στο σημείο 1 της συμφωνίας και πρόκειται για έναν όρο. Τον όρο ότι οι ρωσικές δυνάμεις θα αποχωρήσουν «παίρνοντας υπ όψιν ότι υπάρχουν κείμενα νομικά δεσμευτικά που εγγυούνται ότι η Γεωργία δεν θα επιχειρήσει να καταφύγει σε βία ενάντια στην Αμπχαζία και στην Ν. Οσετία». Αλλά η Γεωργία αρνείται ότι έχει υπογράψει τέτοια κείμενα, όπως δεν έχει υπογράψει και τη συμφωνία Μεντβέντεφ-Σαρκοζύ. Αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία μπορεί όποτε θέλει να δηλώσει ότι η συμφωνία δεν ισχύει αφού η άλλη πλευρά δεν αποδέχεται μια προϋπόθεσή της. Ένα άλλο επίσης εσκεμμένα σκοτεινό σημείο της συμφωνίας είναι το σημείο 2 όπου γίνεται αναφορά στην ανάπτυξη άοπλων παρατηρητών, ανάμεσά τους και 200 της ΕΕ, στις περιοχές της Γεωργίας που θα τις εγκαταλείψουν τα ρωσικά στρατεύματα. Όμως το κείμενο δεν αναφέρει κάτω από ποια αιγίδα θα γίνει αυτή η ανάπτυξη. Αν γίνει κάτω από την αιγίδα της ΔΑΣΕ τότε η Ρωσία θα έχει δικαίωμα βέτο στο πως και που ακριβώς θα αναπτυχθεί, οπότε μπορεί η ανάπτυξη των παρατηρητών να μην γίνει ποτέ και οι ρώσικες δυνάμεις να μείνουν στη θέση τους. Αυτή η πιθανότητα είναι ισχυρή γιατί από την άλλη μεριά, και σωστά, η Γεωργία δηλώνει ήδη ότι δεν δέχεται να γίνει ανάπτυξη διεθνών παρατηρητών μόνο στο οριακά σημεία έξω από την Ν. Οσετία και Αμπχαζία γιατί αυτό θα σήμαινε γι αυτήν ντε φάκτο νομιμοποίηση του διαμελισμού και της κατοχής.
Από τα παραπάνω εμείς βγάζουμε το συμπέρασμα ότι η Ρωσία υπέγραψε επίτηδες μια ασαφή συμφωνία για να καθησυχάσει την ΕΕ ενόψει της συνάντησης Ουκρανίας-ΕΕ σε λίγες μέρες και η οποία θα αποφασίσει για τη σχέση της ΕΕ με την Ουκρανία, αλλά και ενόψει μιας σειράς άλλων διεθνών συναντήσεων για τον πόλεμο στη Γεωργία στις οποίες θα συμμετέχει και η Ρωσία με πρώτη εκείνη στις 15 Οκτώβρη στη Γενεύη. Το βασικό σήμερα στην ταχτική του Πούτιν είναι να μην αποξενώσει και απομονώσει μέσα στην ΕΕ τις δυο φιλικές της διπλωματίες, εκείνη της Γερμανίας και εκείνη της Ιταλίας που σκίστηκαν και πέτυχαν να μην υπάρξουν ως τώρα κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Άρα η μοίρα των ρώσικων στρατευμάτων έξω από τους δύο θύλακες, οι κινήσεις και οι θέσεις τους κάθε φορά θα αποτελεί βασικό διαπραγματευτικό χαρτί της Ρωσίας με την ΕΕ και βασικά χαρτί διάσπασης και γι αυτό δεν νομίζουμε ότι θα το εγκαταλείψει χωρίς μεγάλα και επαίσχυντα ανταλλάγματα σε βάρος της Γεωργίας από τους δυτικούς.