ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ

Τον Ιούλη του 1965 η κόντρα που είχε ξεσπάσει στη χώρα μας ανάμεσα στο παλάτι και τον Γ. Παπανδρέου για τον έλεγχο του στρατού έφτασε στα άκρα. Προκειμένου να αποσπάσει την ψήφο εμπιστοσύνης των βουλευτών στις κινήσεις της, η αυλή αναγκάστηκε να εξαγοράσει ορισμένους από τους εκπροσώπους της Ένωσης Κέντρου με αποτέλεσμα να αλλάξει δίχως εκλογές η πολιτική σύνθεση του κοινοβουλίου. Τότε ο Γ. Παπανδρέου παραιτήθηκε, διέλυσε την κυβέρνηση και απαίτησε να γίνουν νέες εκλογές. Το παλάτι αρνήθηκε και σχημάτισε δική του κυβέρνηση αποστατών. Όταν κάτι αντίστοιχο έγινε 40 χρόνια μετά στην Ουκρανία ο σοσιαλφασισμός έσπευσε αμέσως να υποστηρίξει τους αποστάτες και να καταγγείλει το αντίπαλο στρατόπεδο για πραξικοπηματισμό.

Η κρίση εκεί ξέσπασε το Μάρτη όταν 11 βουλευτές που προέρχονταν από την παράταξη του εθνοανεξαρτησιακού δημοκράτη προέδρου Γιούσενκο άλλαξαν στρατόπεδο και προσχώρησαν στις τάξεις του ρωσόδουλου κυβερνητικού συνασπισμού του πρωθυπουργού Γιανουκόβιτς, πράγμα που το σύνταγμα της χώρας απαγορεύει ρητά. Τότε ο Γιούσενκο διέλυσε τη βουλή και προκήρυξε πρόωρες εκλογές (2/4), κάτι που προκάλεσε τη λυσσαλέα αντεπίθεση των ρωσόδουλων. Αυτοί προσέφυγαν στο συνταγματικό δικαστήριο προκειμένου να ακυρώσουν την απόφαση κι αυτό με τη σειρά του ανέλαβε να εξετάσει την προσφυγή. Η μάχη που ακολούθησε είχε σαν επίκεντρο τις δικαστικές αρχές. Ο Γιούσενκο καθαίρεσε τους βασικούς δικαστικούς λειτουργούς που στήριξαν τους αποστάτες, ανάμεσά τους και τον Σβιατοσλάβ Πισκούν – το γενικό εισαγγελέα της Ουκρανίας. Ο Πισκούν εκτός απ’ το πόστο του στη γενική εισαγγελία κατείχε παρανόμως και θέση βουλευτή του Γιανούκοβιτς. Αντί να αποδεχτεί την απόλυση επιχείρησε να εισβάλει στο πρώην γραφείο του συνοδευόμενος από στελέχη του ρωσόδουλου μπλοκ (συνασπισμός εθνικής ενότητας, «κομμουνιστικό» κόμμα κτλ.). Η χώρα έφτασε στα πρόθυρα του εμφυλίου όταν ο υπουργός εσωτερικών Τσούσκο διέταξε τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας να αναπτυχθούν γύρω από το κτίριο της εισαγγελίας για να προστατεύσουν τον απολυμένο Πισκούν. Ο Γιούσενκο απάντησε θέτοντας υπό τις διαταγές του τα στρατεύματα του υπουργείου εσωτερικών και διατάσσοντάς τα να κινηθούν προς το Κίεβο, πράγμα που αυτά έκαναν δείχνοντας τη δύναμη του μπλοκ της ουκρανικής ανεξαρτησίας. Όπως είπε ο υποδιοικητής των στρατευμάτων Μ. Μισάκιν: «Θα μείνουμε εδώ όσο χρειαστεί για να αποφευχθεί η αιματοχυσία (…) όπου χρειαστεί ούτως ώστε να μην υπάρξει χρήση βίας, και για να δώσουμε στους πολιτικούς μια ευκαιρία να λύσουν τα προβλήματά τους με ειρηνικό και ανθρώπινο τρόπο» (Κορεσπόντεντ, 26/5). Η εμπνευσμένη κίνηση του προέδρου Γιούσενκο υπήρξε καθοριστική για την παρεμπόδιση του πολιτικού πραξικοπήματος των ρωσόδουλων. Ύστερα από διαπραγματεύσεις το ζήτημα των εκλογών έκλεισε αν και αυτές μεταφέρθηκαν στα τέλη Σεπτέμβρη, πιο κοντά στην ημερομηνία που ζητούσαν οι ρωσόδουλοι. Το ποιος τελικά θα κερδίσει αυτή τη μάχη είναι δύσκολο να το προβλέψουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εξαιτίας της γειτνίασής της με τη Ρωσία, της θέσης της ως σφήνας στα ρωσικά επεκτατικά σχέδια ενάντια στην Ευρώπη και λόγω των βαθιά αντιρωσικών αισθημάτων του ουκρανικού λαού, η πολιτική πάλη στην Ουκρανία αναμένεται να πάρει πολύ οξυμένα χαρακτηριστικά. Κι αν σήμερα τα ρωσόδουλα ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ – που έχουν μάθει να ερμηνεύουν τα γεγονότα κατά πώς τους βολεύει – υποστηρίζουν ένα απλό κοινοβουλευτικό πραξικοπηματάκι 11 βουλευτών μεθαύριο δε θα διστάσουν να χαιρετήσουν ένα ανοιχτό στρατιωτικό πραξικόπημα και ίσως μια ανελέητη σφαγή σε βάρος των ουκρανών δημοκρατών.