ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΧΙΤΛΕΡ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΖΟΥΝ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
Πογκρόμ των Γεωργιανών στη Ρωσία

Δεν έχουν περάσει καλά-καλά δέκα μήνες από τότε που η ρωσική υπερδύναμη επέβαλε εκείνο το στυγνό ενεργειακό εμπάργκο ενάντια στην Ουκρανία και άλλη μια γειτονική της χώρα, η μικρή και ανυπόταχτη Γεωργία, δοκιμάζει μια ωμή επέμβαση και ένα μερικό οικονομικό αποκλεισμό από την ίδια.
Όλα ξεκίνησαν όταν οι γεωργιανές μυστικές υπηρεσίες εντόπισαν ρωσικό κατασκοπευτικό δίκτυο στο οποίο ήταν αναμεμειγμένοι έξι στρατιωτικοί της υπηρεσίας πληροφοριών του ρωσικού στρατού (GRU). Οι αρχές συνέλαβαν τους τέσσερις από τους κατασκόπους μαζί με άλλους έντεκα γεωργιανούς συνεργούς τους (27/9), ενώ απέκλεισαν το ρωσικό στρατιωτικό επιτελείο που εδρεύει στην πρωτεύουσα Τιφλίδα όπου είχαν καταφύγει δύο από αυτούς. Οι ρώσοι στρατιωτικοί εντοπίστηκαν και μάλιστα βιντεοσκοπήθηκαν να δίνουν οδηγίες και χρήματα στους έντεκα γεωργιανούς συνδέσμους, οι οποίοι είναι άνθρωποι του φιλορώσου πρώην αρχηγού ασφαλείας Ι. Γκιοργκάτζε. Ο Γκιοργκάτζε είχε επιχειρήσει στα 1995 να δολοφονήσει τον πρώην πρόεδρο Σεβαρντνάτζε και μόλις αποκαλύφτηκε διέφυγε στη Μόσχα όπου ζει μέχρι σήμερα. Όπως ανακοίνωσε ο υπουργός εσωτερικών Βάνο Μεραμπισβίλι, στα χέρια των γεωργιανών αρχών βρίσκονται ατράνταχτες αποδείξεις για το ότι οι ρώσοι κατάσκοποι συγκέντρωναν ευαίσθητες πληροφορίες σχετικά με τις υποδομές της χώρας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το στρατό και τις σχέσεις της Γεωργίας με το ΝΑΤΟ. Εκτός από τη συλλογή πληροφοριών οι ρώσοι στρατιωτικοί είχαν επίσης αποδεδειγμένα προετοιμάσει και διαπράξει τρομοκρατικές ενέργειες όπως ανατινάξεις σιδηροδρομικών γραμμών και πετρελαιαγωγών. Οι συλληφθέντες βρίσκονταν σε διαρκή επαφή με τον επικεφαλής του δικτύου ρώσο συνταγματάρχη Ανατόλι Σινίτσιν, που επέβλεπε από την Αρμενία, όπου βρίσκεται, τις επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης της χώρας όπως για παράδειγμα την περσινή βομβιστική επίθεση στην πόλη Γκόρι ή το σαμποτάζ στα δίκτυα παροχής ηλεκτρικής ενέργειας υψηλής τάσης και πετρελαίου τον περασμένο χειμώνα.

Παρότι υπάρχει προηγούμενο παρόμοιων περιστατικών ανάμεσα στις δύο χώρες, αυτή τη φορά η απάντηση της Μόσχας ήταν πολύ πιο σκληρή. Σαν πρώτη κίνηση ανακλήθηκε ο ρώσος πρέσβης, το ρωσικό προξενείο διέκοψε την έκδοση βίζας σε γεωργιανούς πολίτες και διατάχθηκε η εκκένωση της ρωσικής διπλωματικής αντιπροσωπείας καθώς και των συγγενών τους. Ο ρώσος υπουργός άμυνας Σ. Ιβανόφ κατηγόρησε την ηγεσία της Γεωργίας για «υστερία» που στόχο έχει «να σπρώξει τη Ρωσική Ομοσπονδία να αντιδράσει με ανάρμοστο τρόπο» και απάντησε με την αποστολή δύο επιπλέον μεραρχιών στα σύνορα (Μοντ, 30/9).
Ταυτόχρονα, οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν τη διπλωματική τους ισχύ προκειμένου να πείσουν τους δυτικούς ιμπεριαλιστές να νουθετήσουν την άτακτη Γεωργία. Η δικαιολογία που προέβαλαν, ότι δηλαδή η ηγεσία της Γεωργίας θέλει να αλλάξει το status quo με στρατιωτικά μέσα, δείχνει το μέγεθος του θράσους τους. Στην πραγματικότητα αν κάποιος έχει επέμβει στην περιοχή και έχει αλλάξει τα σύνορα αυτός είναι η Ρωσία που έχει αποσπάσει από τη Γεωργία την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία (η οποία το Νοέμβρη αποφασίζει για την επίσημη ανεξαρτητοποίησή της), διώχνοντας από τις εστίες τους πάνω από 250.000 πολίτες γεωργιανής εθνικότητας. Πρόκειται για την κλασική μέθοδο που χρησιμοποιεί ο ναζιστικού τύπου ιμπεριαλισμός προκειμένου να καταπατά τα εθνικά σύνορα. Εκμεταλλεύεται και οξύνει τις εθνικές αντιθέσεις διαμελίζοντας κράτη με όχημα τις εθνικές μειονότητες. Η Γεωργία δεν είναι το μόνο θύμα αυτής της πρακτικής. Η Μολδαβία έχει υποστεί παρόμοιο διαμελισμό, ενώ η ακεραιότητα της Βοσνίας και του Αζερμπαϊτζάν έχουν επίσης καταπατηθεί από τους συμμάχους της Ρωσίας σέρβους και αρμένιους φασίστες.

Ο διαμελισμός της Γεωργίας είναι το πρώτο βήμα για την άλωσή της και εξυπηρετεί άμεσα τα στρατηγικά σχέδια του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού για έλεγχο των ενεργειακών διόδων προς την Ευρώπη. Καταχτώντας τη Γεωργία οι Ρώσοι ουσιαστικά θέτουν υπό τον έλεγχό τους και τον τελευταίο ανεξάρτητο αγωγό πετρελαίου με προορισμό το ευρωπαϊκό ενεργειακό δίκτυο. Μετά απ’ αυτό η Ευρώπη – πλήρως εξαρτημένη από το ρωσικό αέριο και πετρέλαιο – θα πρέπει να περιμένει έναν ανοικτό οικονομικό εκβιασμό και τελικά μια στρατιωτική επίθεση στα εδάφη της. Αυτός είναι ο λόγος που η αντίθεση της Ρωσίας με τη Γεωργία είναι ιδιαίτερα οξυμένη. Η κατηγορία που απευθύνει η Μόσχα στην Τιφλίδα ότι τάχα θέλει μια εσπευσμένη επίλυση του ζητήματος με τις δύο αποσχισθείσες περιοχές Αμπχαζία και Νότια Οσσετία στηρίχτηκε στα γεγονότα του Ιούλη όταν το γεωργιανό υπουργείο εσωτερικών έστειλε ειδικές δυνάμεις στην κοιλάδα Κοντόρι για να συλλάβει έναν στασιαστή οπλαρχηγό ονόματι Κβίτσιανι – που κατέφυγε εκεί με την υποστήριξη των Ρώσων – και στη συνέχεια αποκατέστησε τις νόμιμες πολιτικές αρχές στην περιοχή. Η κοιλάδα Κοντόρι ανήκει στη γεωργιανή επαρχία της Αμπχαζίας αλλά κατόπιν εκβιαστικής συμφωνίας έχει απαγορευθεί η αποστολή εκεί γεωργιανών στρατευμάτων. Βέβαια η Γεωργία έστειλε αστυνομικές και όχι στρατιωτικές δυνάμεις αλλά αυτό διόλου δεν απασχολεί τους επιτελείς του Κρεμλίνου που γυρεύουν απλά μιαν αφορμή για επέμβαση. Αυτό που επιδιώκουν στην παρούσα φάση είναι να βολιδοσκοπήσουν τις διεθνείς και εσωτερικές αντιδράσεις από την ενδεχόμενη επέμβασή τους.
Κι ενώ οι Γεωργιανοί επιδεικνύουν μέχρι στιγμής μια πολύ γενναία στάση μη παύοντας να καταγγέλλουν το βόρειο γείτονά τους για ιμπεριαλισμό, οι δυτικοί μονοπωλιστές έδειξαν εδώ την έλλειψη χαρακτήρα και την ηθική αχρειότητα που τους διακρίνει. Αντί να καταγγείλουν την αποσχιστική δραστηριότητα και την ανάμιξη του Κρεμλίνου στις εσωτερικές υποθέσεις της μικρής δημοκρατίας του Καυκάσου και αντί να καταδικάσουν τις αλαζονικές δηλώσεις Ιβανόφ στα διεθνή φόρα όπου συμμετέχουν, έσπευσαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν για να μαλώσουν το θύμα και να απαιτήσουν απ’ αυτό να τα βρει το συντομότερο δυνατό με το βιαστή του. Ειδικά οι ευρωπαίοι μονοπωλιστές, που εξαρτώνται σε ένα μεγάλο βαθμό από το ρωσικό φυσικό αέριο, επέδειξαν την πιο άθλια συμπεριφορά. Αντί να υπερασπίσουν την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας βιάστηκαν να συμβιβαστούν με ένα άδικο status quo που έχει επιβληθεί χάρη στις κάνες των ρωσικών όπλων. Έτσι, με την εξαίρεση ορισμένων νέων χωρών της ΕΕ όπως η Πολωνία, η Ουκρανία και η Λιθουανία, οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έδωσαν στη Γεωργία να καταλάβει ότι δεν θα πρέπει να περιμένει την υποστήριξή τους σε ό,τι αφορά την Αμπχαζία και τη Ν. Οσετία, ενώ την κάλεσαν να ρίξει τους τόνους. Το αποτέλεσμα ήταν το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ να επικρίνει τη σύλληψη των κατασκόπων και η Γεωργία – βυθισμένη σε ασφυκτική διπλωματική απομόνωση – να δεχτεί τελικά να τους παραδώσει σε μια αντιπροσωπεία του ΟΑΣΕ (2/9) που μεσολάβησε για την απελευθέρωσή τους και που με τη σειρά της τους μετέφερε πίσω στη Μόσχα.

Θα περίμενε κανείς ότι μετά από την «πυροσβεστική» αυτή παρέμβαση της Δύσης και την απελευθέρωση των κατασκόπων οι Ρώσοι θα υπαναχωρούσαν από τη σκληρή τους στάση. Όμως η Ρωσία είναι σήμερα το κέντρο του νέου χιτλερισμού και δεν έχει υπάρξει κανένα προηγούμενο στην ιστορία όπου ο κάθε Χίτλερ να πήρε αυτό που ήθελε και να σταμάτησε εκεί. Ακριβώς όπως στις παραμονές του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου η Δύση πρόσφερε την Τσεχοσλοβακία στο πιάτο της ναζιστικής Γερμανίας χωρίς αυτό να αποτρέψει την επίθεση εναντίον της, έτσι και σήμερα οι απόγονοι του Τσάμπερλαιν και του Νταλαντιέ θυσιάζουν την Ουκρανία και τη Γεωργία στους άπληστους ρώσους νεοναζιστές χωρίς αυτό να ανακόψει στο ελάχιστο την επιθετικότητά τους. Αυτό το κάνουν οι ευρωπαίοι μονοπωλιστές για να μη μειωθούν οι προμήθειές τους σε φυσικό αέριο αλλά κυρίως οι ανεμπόδιστες μπίζνες τους στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική με τα φασιστικά και συνήθως πετρελαϊκά καθεστώτα. Έτσι λοιπόν τη στιγμή που η γεωργιανή ηγεσία υποχωρούσε στις ρωσικές αξιώσεις η Μόσχα κλιμάκωνε την επίθεσή της προκειμένου να δώσει σε όσους τολμούν να την αμφισβητούν ένα «μάθημα» ιμπεριαλιστικής «ανωτερότητας». Προηγούμενα ο Πούτιν εξηγούσε: «Είναι απολύτως σαφές ότι προσπαθούν να ερεθίσουν περισσότερο τη Ρωσία, να μας προκαλέσουν. Εκτιμούν προφανώς ότι η αντιρωσική κατεύθυνση στην εξωτερική πολιτική ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του γεωργιανού λαού. Δεν νομίζω πως είναι έτσι. Οι άνθρωποι αυτοί εκτιμούν ότι κάτω από τη σκέπη των ξένων χορηγών τους, μπορούν να αισθάνονται άνετα και ασφαλείς. Είναι όμως έτσι στην πραγματικότητα;» (Ελευθεροτυπία, 2/10)

Το εμπάργκο στη Γεωργία και το πογκρόμ των Γεωργιανών

Και για να αποδείξει του λόγου το αληθές – ότι δηλαδή η γειτονική χώρα δε μπορεί να αισθάνεται άνετα και ασφαλής – ο Πούτιν έκλεισε τα σύνορα της χώρας του με τη Γεωργία εμποδίζοντας κάθε διέλευση από ξηρά, αέρα και θάλασσα. Οι ταχυδρομικές αποστολές προς τη χώρα αυτή διακόπηκαν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να «δεσμευθούν» οι μισθοί εκατοντάδων χιλιάδων Γεωργιανών που εργάζονται στη Ρωσία, οι οποίοι δε μπορούν πλέον να στείλουν χρήματα στις οικογένειές τους. Με την πείνα να τους μαστίζει και την οικονομία της Γεωργίας στερημένη από μια πολύτιμη πηγή εσόδων που φτάνει το 5% του ΑΕΠ και το 15% του προϋπολογισμού ο λαός αυτός πήρε μια μικρή πικρή γεύση του τι σημαίνει οικονομική εξάρτηση από τη Ρωσία. Επιβλήθηκε εμπάργκο στην κατανάλωση γεωργιανών αγροτικών προϊόντων, κρασιού και μεταλλικού νερού – των κύριων εξαγώγιμων προϊόντων της μικρής αυτής δημοκρατίας – και οι πωλήσεις τους σημείωσαν κατακόρυφη πτώση. 70.000 λίτρα οινοπνευματωδών καταστράφηκαν με υγειονομικά προσχήματα. Ακόμη και παιδιά έγιναν ειδικοί αποδέκτες της ρωσικής βαρβαρότητας. Στις 3 Οκτώβρη, 80 μαθητές και 20 δάσκαλοι γεωργιανής εθνικότητας διώχτηκαν από ένα ρωσόφωνο σχολείο του ρωσικού υπουργείου άμυνας στην Τιφλίδα. Η αφίσα έξω απ’ το σχολείο έγραφε: «Ανακοίνωση προς τους γονείς: ξεκινώντας από την 4η Οκτώβρη το σχολείο δε θα δέχεται πλέον παιδιά γεωργιανών πολιτών» (Μοντ, 8/10).

Στην ίδια τη Ρωσία η αντιγεωργιανή υστερία έφτασε στα ύψη. Ενώ το γενικό επιτελείο ανακοίνωνε την προετοιμασία στρατιωτικών ασκήσεων στην περιοχή του Καυκάσου ο ραδιοφωνικός σταθμός «Ηχώ της Μόσχας» άρχισε να διατυπώνει ερωτήματα του στυλ: «Θα ήσασταν έτοιμοι για ένα πόλεμο κατά της Γεωργίας;», και ο φιλοκυβερνητικός αναλυτής Γκλεμπ Παβλόφσκι να την αποκαλεί «παράνομο κράτος». Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν έξω από την πρεσβεία της Γεωργίας στη Μόσχα από δεκάδες μέλη της πουτινικής νεολαίας που πετούσαν αβγά στην πρόσοψη του κτιρίου. Σ’ όλη τη χώρα ξέσπασε ένα πογκρόμ σε βάρος των Γεωργιανών. Η αστυνομία ξεκίνησε μια σειρά εφόδων σε αγορές, φοιτητικά στέκια, εστιατόρια και άλλα μέρη όπου συχνάζουν Γεωργιανοί ενώ ξαφνικά άρχισε να ανακαλύπτει σκάνδαλα πίσω από γεωργιανών συμφερόντων επιχειρήσεις. Στο Κρασνογιάρσκ έχουν ήδη κλείσει τρία από τα πέντε γεωργιανά εστιατόρια της πόλης. Τα έργα του διάσημου γεωργιανής εθνικότητας ρώσου ζωγράφου Α. Τζιχία καταστράφηκαν ύστερα από εισβολή μασκοφόρων τραμπούκων σε γκαλερί της Μόσχας (21/10) ενώ ο συγγραφέας Μπ. Ακούνιν κατήγγειλε ότι οι φορολογικές αρχές ζήτησαν από τον εκδότη του πληροφορίες σχετικά με τα οικονομικά του. Σε όλα τα σχολεία της πρωτεύουσας ζητήθηκε από την αστυνομία μία λίστα των μαθητών που φέρουν στην οικογένειά τους ένα τουλάχιστο γεωργιανό όνομα. Όπως αναφέρει η Μοντ (11/10), στην πόλη Ιβάνοβο οι μαθητές αυτοί κλήθηκαν για ανάκριση όπου αναγκάστηκαν να επιδείξουν πιστοποιητικό γέννησης και να υποδείξουν τον τόπο όπου βρίσκονταν οι γονείς τους. Ένας οδηγός, υποχρεώθηκε από την τροχαία να καταβάλει 1.000 ρούβλια πρόστιμο μαζί με το κινητό του τηλέφωνο προκειμένου να τον αφήσουν ελεύθερο. Από την αρχή της κρίσης πολλές ήταν οι φωνές στη ρωσική Δούμα που μιλούσαν για μαζικό «εκτοπισμό» του γεωργιανού στοιχείου. Αρκετοί άνθρωποι προσήχθησαν για εξακρίβωση, 143 είχαν ήδη απελαθεί τις πρώτες έξι ημέρες με φορτηγά αεροπλάνα – λες και πρόκειται για ζωντανά – και άλλοι 700 είναι προς απέλαση παρότι στην πλειοψηφία τους διαθέτουν τα απαραίτητα έγγραφα παραμονής ή και ρωσική υπηκοότητα. Αφού συλληφθούν μένουν για πολλές ημέρες σε κρατητήρια όπου δεν τους παρέχεται νερό και τροφή αλλά εξευτελισμός και κακομεταχείρηση. Σ’ αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης και απέλασης οφείλεται και θάνατος του 58χρονου Τενγκίζ Τογκονίτζε στις 17/10.
Οι δυτικές κυβερνήσεις δεν έκαναν το παραμικρό για να αποτρέψουν όλη αυτή την κτηνωδία, που σε αρκετά σημεία θυμίζει εκείνη των αντισημιτικών πογκρόμ της χιτλερικής Γερμανίας. Κινήθηκαν με μεγάλη καθυστέρηση για να την καταδικάσουν μόνο στα λόγια και μόνο ύστερα από τις διαμαρτυρίες ορισμένων ανατολικών κρατών, ρώσων δημοκρατών και των ανθρωπιστικών οργανώσεων. Τέτοια ήταν για παράδειγμα η αντιδιαδήλωση της 7 Οκτώβρη έξω από την πρεσβεία της Γεωργίας στη Μόσχα όπου οι συγκεντρωμένοι, δημοκράτες νεολαίοι ακτιβιστές, φώναζαν «φασίστες» τους φανατισμένους οπαδούς του Πούτιν απαντώντας στις προκλήσεις τους με τη ρίψη αυγών. Η αστυνομία περικύκλωσε τους διαδηλωτές και συνέλαβε πάνω από δέκα (Ασοσιέιτεντ Πρες, 7/10). Την προηγούμενη ημέρα ο ραδιοφωνικός σταθμός «Ηχώ της Μόσχας» είχε καλέσει τον κόσμο να βγει στους δρόμους και να διαμαρτυρηθεί για το πογκρόμ φορώντας σηματάκι που γράφει «Είμαι Γεωργιανός».

Η αντίσταση του ρωσικού λαού στη νεοχιτλερική βαρβαρότητα του Κρεμλίνου παρόλο που είναι μειοψηφική είναι πολύ γενναία. Έτσι είναι σε θέση να καθυστερήσει τα επεκτατικά σχέδια των σοσιαλιμπεριαλιστών υποχρεώνοντάς τους να εντείνουν ακόμα περισσότερο την τρομοκρατία και την καταπίεση στο εσωτερικό της χώρας. Με παρόμοιο τρόπο η ηρωική αντίσταση του λαού της Γεωργίας υποχρεώνει τον Πούτιν να βγάλει από πάνω του κάθε ίχνος φιλειρηνισμού και να μιλήσει για επικείμενο «λουτρό αίματος στον Καύκασο» κατά την πρόσφατη σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών στο Λάχτι της Φιλανδίας. Τέτοιες αντιστάσεις όχι μόνο αποκαλύπτουν διεθνώς την πραγματική φύση της ρωσικής ηγεσίας αλλά μπορούν ακόμη και να καθυστερήσουν μια πρωτοφανή αιματοχυσία στην Ευρώπη.