ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΠΟΔΙ ΣΤΗΝ ΑΛΓΕΡΙΑ
Μία ακόμα ενεργειακή πηγή για την Ευρώπη απειλείται μετά από εκείνες του Κόλπου, της Κασπίας και της Λατινικής Αμερικής

Την ώρα που οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές πασχίζουν με νύχια και δόντια να παρατείνουν την άδικη και ακόμα πιο βλακώδη παραμονή τους στο Ιράκ και την ώρα που η πολιτική τους απήχηση σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και στον κόσμο βρίσκεται στο ναδίρ, ο ρωσικός χιτλερισμός προωθεί αθόρυβα και μεθοδικά τις θέσεις του στη σύνθετη παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, ιδιαίτερα την προσπάθειά του να ελέγξει όλες τις χώρες παραγωγούς υδρογονανθράκων. Αργά, αλλά σταθερά ετοιμάζει το στραγγαλισμό του εξαρτημένου ενεργειακά Βορρά ελέγχοντας μία-μία τις διεθνείς ενεργειακές του πηγές. Έτσι μετά το Ιράν και το νέο Ιράκ των σιιτών, μετά τις χώρες της Κασπίας που έχει εδώ και χρόνια εξαρτήσει σε μεγάλο βαθμό, μετά τη Βενεζουέλα του Τσάβες και τη Βολιβία του Μοράλες, διείσδυσε εντελώς αθόρυβα και απαρατήρητα για τους πολλούς στην Αλγερία.
Στις 10 Μάρτη λοιπόν υπογράφτηκε στρατιωτική συμφωνία μεταξύ του ρώσου προέδρου και του αλγερινού ομολόγου του, Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα, ύψους 7,5 δις δολαρίων (!!!). Η συμφωνία προβλέπει ότι οι Ρώσοι θα προμηθεύσουν το αλγερινό στρατιωτικό επιτελείο με 40 πολεμικά αεροσκάφη Μιγκ-29 και 28 καταδιωκτικά Σουχόι-30 – θεωρούνται ασυναγώνιστα σε όλο το χώρο της βόρειας Αφρικής – με 16 εκπαιδευτικά Γιάκοβλεφ-130, καμιά σαρανταριά τεθωρακισμένα οχήματα, 8 συστοιχίες S-300 καθώς και με μια απροσδιόριστη ποσότητα υλικού που σχετίζεται με τεχνολογία επιχειρήσεων εδάφους και ξηράς (βλ. Μοντ, 22/3) με αντάλλαγμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους από το χρέος της Αλγερίας προς τη Ρωσία. Πρόκειται για την αρχή μιας στρατηγικής συνεργασίας, αν κρίνουμε από το κόστος και την ποιότητα των παρεχόμενων όπλων, που υπολογίζεται ότι θα απορροφήσει το 20% των ρωσικών στρατιωτικών εξαγωγών παγκόσμια προσφέροντας στην Αλγερία τη στρατιωτική ηγεμονία στην ευρύτερη περιοχή.
Η σημασία των παραπάνω κινήσεων για το μέλλον της Ευρώπης αλλά και των άλλων μη φασιστικών βιομηχανικών χωρών του πλανήτη είναι τεράστια, εάν λάβουμε υπόψη ότι η Αλγερία αποτελούσε ως χθες μαζί με τη Νιγηρία μια από τις ελάχιστες μη επηρεαζόμενες από τη Ρωσία ενεργειακές πηγές. Οι συνέπειές τους εκτιμούμε ότι δε θα αργήσουν και πολύ να φανούν, καθώς η ρωσική παρουσία στην Αλγερία εντάσσεται στο στρατηγικό σχέδιο του ρωσικού κρατικο-στρατιωτικού μονοπωλίου για την περικύκλωση της Ευρώπης και τελικά την καταβρόχθισή της με στρατιωτικά μέσα. Μια διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει και η εξέλιξή της προδιαγράφτηκε στις αρχές του έτους με το εμπάργκο που κήρυξε το Κρεμλίνο προς την ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου με στόχο τη βολιδοσκόπηση των αντιδράσεών της. Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του στρατοβιομηχανικού κρατικού μονοπώλιου, εκείνου των λεγόμενων «σιλόβικι» (των ανώτατων στελεχών της ΚαγΚεΜε) και η απόδειξη ότι αυτό το μονοπώλιο υποτάσσει τα πάντα στον πόλεμο, είναι η μανία του για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς της ενέργειας αυτής προς τη Δύση. Έτσι, πέρα από την εκκαθάριση στο εσωτερικό της Ρωσίας των δυτικόφιλων πετρελαιο-καπιταλιστών τύπου Xοντορκόφσκι που αποτελούσαν απλά μια μόστρα της Καγκεμπε για να καθησυχάζεται η Δύση, η πουτινική συμμορία έχει ήδη εγκαταστήσει στην εξουσία δύο πράκτορες του κουβανέζικου δικτύου της, τον ένα, τον Τσάβες στην πλούσια σε πετρέλαιο Βενεζουέλα, και τον άλλο, τον Μοράλες στην πλούσια σε φυσικό αέριο Βολιβία. Ήδη διαθέτει την πολιτική ηγεμονία στο Ιράκ, ενώ τελευταία προσπαθεί με ένα σύνθετο διπλωματικό παιχνίδι να πάρει την εξουσία και στο γειτονικό Ιράν. Ταυτόχρονα υποκινεί το ισλαμοφασιστικό αντάρτικο στη Νιγηρία σε μια προσπάθεια να ελέγξει τα πελώρια πετρελαϊκά αποθέματα της τελευταίας τα οποία μαζί με εκείνα της Αλγερίας αποτελούν ως τώρα κάποια ενεργειακή δικλείδα ασφαλείας για τη Δύση.
Δεν λογαριάζουμε μέσα στο παιχνίδι των υδρογονανθράκων την υπόκωφη μάχη για το ουράνιο – απαραίτητη πρώτη ύλη για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας – που τον έλεγχο των πιο πλούσιων κοιτασμάτων του στον κόσμο η Ρωσία έχει εξασφαλίσει μέσω της φιλικής της κυβέρνησης του Κογκό.
Η αλλαγή λοιπόν πλεύσης της Αλγερίας μόνο επιτάχυνση της περικύκλωσης της Ευρώπης μπορεί να σημαίνει πράγμα που άλλωστε φάνηκε στις πρόσφατες αντιγαλλικές δηλώσεις του σοσιαλφασίστα προέδρου της Αλγερίας Μπουτεφλίκα σε μια εκδήλωση για τα εγκαίνια ενός εργοστασίου.
Ο αλγερινός πρόεδρος προέβη σε ένα ανοιχτό κήρυγμα του γνωστού πλέον σύγχρονου εθνορατσισμού των φασιστών του τρίτου κόσμου. Αυτός στηρίζεται στη δαιμονοποίηση της οριστικά νικημένης αποικιοκρατίας για να ετοιμάσει το «μαύρο», «κίτρινο», «ιθαγενή» ρατσισμό, ένα «ρατσισμό του νότου» που λειτουργεί με άλλοθι τον κλασσικό «λευκό» ρατσισμό των αποικιοκρατών για να επιτεθεί ενάντια στους λαούς των παλιών αποικιοκρατικών χωρών. Πρόκειται για μια θεωρία των κρατικοφασιστών, κλεπτοκρατών αστών του τρίτου κόσμου που ζητάνε με αυτόν τον τρόπο συμμετοχή στο μεγάλο πλιάτσικο ενάντια στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία που σχεδιάζει να πραγματοποιήσει ο ρωσοκινεζικός άξονας με το νέο παγκόσμιο πόλεμο που ετοιμάζει. Ο πρώτος διδάξας του «ρατσισμού του νότου» υπήρξε η φασιστική Ιαπωνία που χρησιμοποίησε την επίσης νικημένη από πολύ καιρό στην Ιαπωνία δυτική αποικιοκρατία σαν άλλοθι για να προβάλει την ρατσιστική εκδίκηση της κίτρινης φυλής ενάντια στις ΗΠΑ. Πρώτος διδάξας αυτού του τριτοκοσμικού ρατσισμού στη σύγχρονη εποχή ήταν ο Αριστίντ της Αϊτής (που ξαναήρθε πρόσφατα στην εξουσία μέσω αντιπροσώπου) και τελευταίος ο Μοράλες. Ενδιάμεσα η αφρικανική σοσιαλφασιστική κλεπτοκρατία με πιο τυπικό εκπρόσωπο της το Μουγκάμπε έχει χρησιμοποιήσει στη Ζιμπάμπουε. το «μαύρο ρατσισμό» για να απαλλοτριώσει χωρίς καμιά αποζημίωση και να διώξει τους λευκούς από τις εδώ και μισό αιώνα παραχωρημένες καλλιέργειές τους ρίχνοντας στην πείνα και τους μαύρους εργάτες που δούλευαν σε αυτές και όλο τον πληθυσμό της χώρας.
Τέτοιο υποκείμενο είναι και ο Μπουτεφλίκα που ήδη έχει διαμορφώσει τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τους αλγερινούς ισλαμοφασίστες και τους έχει νομικά και πολιτικά ξεπλύνει παρόλο που έριξαν τη χώρα στον πιο κτηνώδη εμφύλιο. Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ισλαμοφασίστες είναι οι ακραίοι σημερινοί ρατσιστές, δηλαδή οι ρατσιστές που έφτασαν στην πιο γενοκτονική εκδοχή του ρατσισμού που είναι ο αντισημιτισμός. Δεν είναι τυχαίο που κάνοντας λόγο για την αποικιοκρατία, ο Μπουτεφλίκα τη χαρακτήρισε απατεωνίστικα «γενοκτονία ενάντια στον αλγερινό λαό» και ενάντια «στην ταυτότητά μας, την ιστορία μας, τη γλώσσα μας, τις παραδόσεις μας». «Δεν ξέρουμε πλέον εάν είμαστε Βέρβεροι, Άραβες, Ευρωπαίοι ή Γάλλοι» (Μοντ, 20/4), είπε ο Μπουτεφλίκα υποστηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς τη χιτλερική θεωρία περί φυλετικής ή πολιτιστικής καθαρότητας.
Τέτοιες δηλώσεις δεν προκαλούν πλέον καμιά έκπληξη στους γνωρίζοντες. Απλά επιβεβαιώνουν και από μια ακόμα πλευρά το ρόλο της νεοτσαρικής Ρωσίας ως το διεθνές κέντρο του σύγχρονου ναζισμού.