Ο… φιλοευρωπαίος ΕΡΝΤΟΓΑΝ αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο σα φιλορώσος ισλαμοφασίστας

Ο Ερντογάν είναι σαν τη μαϊμού που όλο προσπαθεί να κρύψει την ουρά της και όλο αυτή δεν κρύβεται. Μπορεί, ανάλογα με τις πολιτικές συνθήκες και την εκάστοτε συγκυρία, να καμώνεται το νυν φιλοευρωπαίο πρώην ισλαμιστή ανανήψαντα, αλλά όσο κι αν ο λύκος αλλάζει την προβιά πάντα λύκος μένει.
Μερικά πρόσφατα γεγονότα ήρθαν να «ξύσουν» από το φτιασίδωμά του το φιλοευρωπαϊκό προφίλ και να αποκαλύψουν αυτό που πραγματικά είναι: ένας αθεράπευτος ισλαμοφασίστας.
Στα γεγονότα που συντάραξαν πρόσφατα τη Γαλλία και ενώ όλοι οι κοινωνιολόγοι, δημοσιογράφοι και αναλυτές του κόσμου έσπαγαν το κεφάλι τους να δώσουν μια εξήγηση του φαινομένου και να προτείνουν λύσεις, ο παντογνώστης Ερντογάν είχε έτοιμες και την εξήγηση και τη λύση: Γι’ αυτόν έφταιγε το γεγονός ότι στη Γαλλία η ισλαμική μαντίλα είναι απαγορευμένη στα σχολεία! Εκεί απέδωσε την αναταραχή! Επειδή όμως το βάθος της δικής του σκέψης οι κουτόφραγκοι το εξέλαβαν ως έμμεση απειλή κατά των χωρών τους, ιδιαίτερα όσοι έχουν ευάριθμη τουρκική κοινότητα μεταναστών, αναγκάστηκε λίγο αργότερα να τα μαζέψει και να κάνει έκκληση στους τούρκους μετανάστες που ζουν στις ευρωπαϊκές χώρες να μην παρασυρθούν από τα ταραχοποιά στοιχεία και να απέχουν από φαινόμενα βίας…
Η δεύτερη αφορμή να αποκαλυφθεί ήταν όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, που εδρεύει στο Στρασβούργο, αποφάνθηκε με μια εξαιρετική απόφασή του υπέρ της απαγόρευσης της ισλαμικής μαντίλας στην τουρκική εκπαίδευση. Tο δικαστήριο απέρριψε προσφυγή της τουρκάλας Λεϊλά Σαχίν, η οποία ισχυριζόταν ότι το τουρκικό κράτος παραβιάζει το δικαίωμά της στην εκπαίδευση, καθώς της είχε απαγορεύσει τη φοίτησή της στο Πανεπιστήμιο της Kωνσταντινούπολης επειδή η ίδια αρνήθηκε να βγάλει την ισλαμική της μαντίλα. H Σαχίν ζει σήμερα στην Aυστρία, όπου εργάζεται ως γιατρός. Είχε προσφύγει στο Eυρωπαϊκό Δικαστήριο Aνθρώπινων Δικαιωμάτων υποστηρίζοντας ότι η απαγόρευση της μαντίλας στο τουρκικό πανεπιστήμιο συνιστά παραβίαση του άρθρου 9 της Eυρωπαϊκής Συνθήκης των Aνθρώπινων Δικαιωμάτων, η οποία εγγυάται την ανεξιθρησκία και την ελευθερία της σκέψης. Παρά την απόφαση του δικαστηρίου, ο τούρκος υπουργός Eξωτερικών Aμπντουλάχ Γκιουλ δήλωσε ότι η υπόθεση της μαντίλας είναι εσωτερική υπόθεση της Τουρκίας, ενώ η απαγόρευση της μαντίλας είναι αντιδημοκρατική και θα έπρεπε να καταργηθεί.
O Ερντογάν επέκρινε την απόφαση αυτή υποστηρίζοντας ότι στο Στρασβούργο «κρίθηκε μία μεμονωμένη περίπτωση» και πρόσθεσε: «Η απόφαση αυτή είναι αντίθετη με την ελευθερία θρησκεύματος και συνείδησης, την ελευθερία στην εκπαίδευση. Αν κανένας θέλει με αφορμή την απόφαση να γενικεύσει, δείχνει κακές προθέσεις. Εμείς την ένδυση με τη μαντίλα τη θεωρούμε συστατικό της ατομικής ελευθερίας και θα συνεχίσουμε έτσι να την αντιμετωπίζουμε. Τα λαϊκά δικαιώματα δεν απεμπολούνται με εσφαλμένες δικαστικές αποφάσεις».
Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που ο ισλαμοφασισμός χτυπάει το λαϊκό κράτος προφασιζόμενος δημοκρατικά δικαιώματα.
Αλλά και στη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης που πραγματοποίησε ο Ερντογάν στη Δανία έκανε μια ομιλία στις 15 Νοεμβρίου στην Κοπεγχάγη, σε εκδήλωση που οργάνωσε η Ευρωπαϊκή Κίνηση της Δανίας, επικρίνοντας την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Συγκεκριμένα είπε ότι «η μαντίλα υπάρχει λόγω της πίστης και συνεπώς πρέπει να τη σεβαστούμε. Το δικαστήριο δεν μπορεί να έχει δικαίωμα λόγου. Αυτός ανήκει στους θεολόγους του Ισλάμ» και υπογράμμισε ότι «είναι λάθος η λήψη τέτοιας απόφασης δίχως να ερωτηθούν οι διανοούμενοι της ισλαμικής θρησκείας». Ο Ερντογάν είπε επίσης πως σέβεται την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αλλά δεν τη βρίσκει σωστή από πλευράς δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Εμπρός λοιπόν στο δρόμο που χάραξε ο Ερντογάν! Να καταργήσουμε τα δικαστήρια και να βάζουμε τους μουλάδες να παίρνουν τις αποφάσεις που μας αφορούν…
Για κακή του τύχη όμως η αντιπολίτευση δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Ο εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Χαλούκ Κοτς υποστήριξε ότι ο Ερντογάν «επιχειρεί να δημιουργήσει τάξη θεολόγων στην Τουρκία, η οποία όμως δεν πρόκειται να γίνει κράτος των μουλάδων. Έχουμε να κάνουμε με έναν πρωθυπουργό ο οποίος δεν έχει χωνέψει ότι η Τουρκία δεν διοικείται με βάση τον ισλαμικό νόμο και ότι το Σύνταγμα και οι νόμοι δεν μπορούν να ερμηνευθούν με βάση το ισλαμικό δίκαιο. Τελικά το κυβερνών κόμμα δεν ακολουθεί τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, αλλά αυτά της Τζέντας» (Ελευθεροτυπία, 17 Νοεμβρίου). Ο Ερντογάν, επειδή οι αντιδράσεις αυτές διαμόρφωσαν αρνητικό κλίμα γι’ αυτόν και το κόμμα του, αναγκάστηκε να κάνει δήλωση μέσω του εκπροσώπου του Ακίφ Μπεκί. Στη γραπτή ανακοίνωση που εκδόθηκε υπογραμμίστηκε ότι ο Ερντογάν «επέκρινε τη λήψη απόφασης σε ένα ζήτημα που προϋποθέτει ειδικές γνώσεις, δίχως να ζητηθεί η γνώμη εμπειρογνώμονα» (στο ίδιο).

H ΠΕΜΠΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ-ΠΟΥΤΙΝ

Όλως τυχαία το ίδιο ακριβώς διάστημα ο Πούτιν πήγαινε στη Σαμψούντα να συναντήσει τον Ερντογάν, για πέμπτη φορά, με αφορμή τα εγκαίνια του αγωγού φυσικού αερίου που μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Pωσία στην Tουρκία. Στην κατασκευή του αγωγού, που κόστισε 2,6 δισ. ευρώ, συμμετείχε και η Iταλία μέσω της κρατικής επιχείρησης ENI, γι’ αυτό και ο Πούτιν, εκτός από τον Ερντογάν, θα συναντιόταν και με τον Μπερλουσκόνι. Όταν το έργο ολοκληρωθεί, η Pωσία θα προμηθεύει το 60% του φυσικού αερίου της Tουρκίας, ενώ προμηθεύει ήδη το 20% του πετρελαίου της. Όπως σωστά επισημαίνει ο αστικός Τύπος (Καθημερινή, 17 Νοεμβρίου), «η τελετή εγκαινίων του αγωγού φυσικού αερίου σήμερα στη Σαμψούντα καταδεικνύει τη σύσφιξη των επιχειρηματικών δεσμών μεταξύ της Tουρκίας και της Pωσίας, αλλά και τις βελτιούμενες μεταξύ των σχέσεις, σε πολιτικό επίπεδο. Oι κκ. Eρντογάν και Πούτιν έχουν ήδη συναντηθεί πέντε φορές από τότε που ο κ. Eρντογάν ανέλαβε την εξουσία στη χώρα του. H Pωσία είναι σήμερα ο δεύτερος σημαντικός εμπορικός εταίρος της Tουρκίας. Kατά τη διάρκεια των συνομιλιών τους, ο κ. Eρντογάν θα επιχειρήσει να εξασφαλίσει την υποστήριξη των άλλων δύο ηγετών για ένα νέο έργο που θα περιλαμβάνει την κατασκευή ενός διυλιστηρίου, ενός τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου και μιας πετροχημικής μονάδας στο λιμάνι του Tσεϊχάν».
Όπως βλέπουμε, ο Ερντογάν προχωράει ολοταχώς στην πολιτική ενότητα με τη Ρωσία του Πούτιν. Οι ΗΠΑ, από την άλλη, έχουν εκφράσει τη δυσαρέσκειά τους προς την Aγκυρα για την αυξανόμενη εξάρτησή της στον τομέα της ενέργειας από τη Mόσχα. Tο επιχείρημα-δικαιολογία όμως των τούρκων ισλαμοφασιστών είναι ότι «σε έναν κόσμο με περιορισμένα αποθέματα φυσικού αερίου δεν έχουν πολλά περιθώρια επιλογών, οπότε επιλέγουν τη Pωσία» (στο ίδιο).
Να τη χαίρεστε τέτοια επιλογή, κύριοι!