ΟΙ ΦΙΛΟΪΡΑΝΟΙ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΡΑΚ

Όταν πριν ένα χρόνο η ΟΑΚΚΕ μιλούσε για την ανερχόμενη πολιτική ηγεμονία του ιρανικού ισλαμοφασισμού, και κατ’ επέκταση του ρωσο-κινεζικού ναζιστικού άξονα, πάνω στο Ιράκ, ελάχιστα ήταν τα στοιχεία εκείνα από το ειδησεογραφικό δελτίο που αποδείκνυαν την ορθότητα της παραπάνω εκτίμησης. Σήμερα όμως τα γεγονότα είναι κραυγαλέα και την επιβεβαιώνουν απόλυτα!
Έτσι κανείς δε μπορεί πλέον να αμφισβητήσει ότι η πολιτική τάση με τη μεγαλύτερη αντιπροσώπευση μέσα στο νέο ιρακινό κοινοβούλιο είναι η συμμαχία των φιλο-ιρανών σιιτών και ότι ο νέος πρωθυπουργός, δηλαδή ο ουσιαστικός ηγέτης της χώρας, δεν είναι άλλος από τον ηγέτη του ισλαμοφασιστικού σιιτικού κόμματος “Ντάβα”, Ιμπραήμ αλ-Τζααφάρι. Το κόμμα αυτό βρίσκεται υπό την αιγίδα του σιίτη κληρικού Σιστανί και όταν στα 1980 ο Σαντάμ Χουσέιν εκδίωξε τα στελέχη του ο Τζααφάρι διέφυγε στη Συρία και το Ιράν προτού καταλήξει εξόριστος στο Λονδίνο. Αυτός λοιπόν ο ισλαμοφασίστας διορίστηκε με το χέρι στο κοράνι στις 7 Απρίλη από τον Τζαλάλ Ταλαμπανί, το νέο πρόεδρο της χώρας, ηγέτη της κουρδικής “Πατριωτικής Συμμαχίας”, δηλαδή της φιλορώσικης φιλοϊρανικής τάσης του κουρδικού κινήματος (η άλλη, η δημοκρατική εκπροσωπείται από το “Δημοκρατικό κόμμα” με επικεφαλής τον Μπαρζανί). Σ’ αυτή τη νέα καθεστωτική συμμαχία σιιτών-φιλοϊρανών Κούρδων έρχεται να προστεθεί και το ακραίο εκείνο τμήμα των σουνιτών που επεδείκνυε ως τώρα την πιο αδιάλλακτη αντι-αμερικανική στάση, που πρωτοστατούσε στις απαγωγές αμάχων και στις επιθέσεις κατά του ιρακινού στρατού και της αστυνομίας, και που απείχε από τις πρόσφατες εκλογές δίνοντας έτσι την απόλυτη πλειοψηφία στους φιλο-ιρανούς σιίτες. Στις 1 Απρίλη, 64 κληρικοί αυτής της τάσης υπέγραψαν μία δήλωση που καλούσε τους πιστούς να στελεχώσουν τον ιρακινό στρατό και τα σώματα ασφαλείας (στο ίδιο, 2-4).
Μια νέα “εθνική ενότητα” οικοδομείται τώρα στο Ιράκ υπό την αόρατη αλλά πανταχού παρούσα αιγίδα του Ιράν. Βέβαια δεν πρόκειται για ενότητα αλλά για διάσπαση, μια κατάσταση εμφύλιου και φασιστικών επεμβάσεων. Μαύρες μέρες περιμένουν τη χώρα, πιο μαύρες και από εκείνες της εποχής του Σαντάμ.