Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΤΟ ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΡΗΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

  Ο­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο ξε­τυ­λί­γε­ται η πα­γκό­σμια ε­πι­θε­τι­κή πο­ρεί­α των νέ­ων χί­τλερ του Κρεμ­λί­νου, τό­σο πιο δύ­σκο­λη θα γί­νε­ται γι’ αυ­τούς η κα­τά­κτηση της πα­γκό­σμιας η­γε­μο­νί­ας. Τα ε­μπό­δια θα μπαί­νουν ό­χι μό­νο α­πό τα κρά­τη και τους λα­ούς που δέ­χο­νται ά­με­σα ε­πί­θε­ση - όπως εί­ναι σή­με­ρα ο ου­κρανι­κός λα­ός - αλ­λά και α­πό τους συμ­μά­χους των ρώ­σων ε­πι­θε­τι­στών.
Έ­να τέ­τοιο ρήγ­μα στις συμ­μα­χί­ες του Κρεμ­λί­νου εμ­φα­νί­στη­κε πρό­σφα­τα γύ­ρω απ’ το ζή­τημα του ε­μπάρ­γκο που ε­πέ­βα­λε η ρω­σι­κή κυ­βέρ­νη­ση στις ει­σα­γω­γές α­γρο­τι­κών και κτη­νο­τρο­φικών προ­ϊ­ό­ντων α­πό την Ευ­ρώ­πη. 
Οι κυ­βερ­νή­σεις του Κα­ζακ­στάν και της Λευ­κο­ρω­σί­ας, που α­πο­τε­λούν τμή­μα της υ­πό ρω­σι­κή η­γε­μο­νί­α ευ­ρα­σια­τι­κής οι­κο­νο­μι­κής έ­νω­σης (η ο­ποί­α α­να­μέ­νε­ται να τε­θεί σε ι­σχύ το Γε­νά­ρη του ’15), ε­ξέ­φρα­σαν α­μέ­σως τις α­ντιρ­ρήσεις τους για τις ε­νέρ­γειες των ρώ­σων “συμ­μάχων” που ε­πη­ρε­ά­ζουν αρ­νητι­κά τις ε­θνι­κές τους οι­κο­νο­μί­ες. Ο πρό­ε­δρος της Λευ­κο­ρω­σί­ας, Α. Λου­κα­σέν­κο, εί­πε ό­τι “Αυ­τό εί­ναι ε­σω­τε­ρι­κή μας υ­πό­θε­ση” προ­σθέ­το­ντας ό­τι “Χρεια­ζόμα­στε πο­λω­νι­κά μή­λα … Χρεια­ζό­μα­στε ο­ρι­σμέ­νες γερ­μα­νι­κές λι­χου­διές”. Ο δε πρό­ε­δρος του Κα­ζακ­στάν, Ν. Να­ζαρ­μπά­γιεφ, το τρά­βη­ξε α­κό­μα μα­κρύ­τε­ρα λέ­γο­ντας σε συ­νέ­ντευ­ξή του ό­τι “Το Κα­ζακ­στάν έ­χει δι­καί­ω­μα να ε­γκα­τα­λεί­ψει την Ευ­ρα­σια­τι­κή Οι­κο­νο­μι­κή Έ­νω­ση” και ό­τι “δε θα μπει σε έ­ναν ορ­γα­νισμό που α­πει­λεί την α­νε­ξαρ­τη­σί­α μας” (Financial Times, 2/9).
Οι α­ντι­στά­σεις των χω­ρών της ευ­ρα­σια­τι­κής έ­νω­σης στη Μό­σχα δεί­χνει την α­στά­θεια και την α­δυ­να­μί­α ορ­γα­νι­σμών που βα­σί­ζο­νται στην κυ­ριαρ­χία ε­νός μέ­λους έ­να­ντι των υ­πο­λοί­πων. Α­πο­κα­λύ­πτουν α­κό­μα πιο ξε­κά­θα­ρα τον α­πο­κρου­στι­κό πο­λι­τι­κό-ι­δε­ο­λο­γι­κό χα­ρα­κτή­ρα των νέων τσά­ρων του Κρεμλί­νου κα­θώς και την πραγ­μα­τι­κή γνώ­μη που έ­χουν αυ­τοί για τους πο­λύ­τι­μους συμ­μά­χους τους. Έ­τσι ό­ταν ο Πού­τιν ρω­τή­θη­κε για το αν βλέ­πει για το Κα­ζακστάν έ­να “ου­κρα­νι­κό σε­νά­ριο” με­τά την α­πο­χώ­ρη­ση του Να­ζαρ­μπά­γιεφ, α­πά­ντησε ό­τι “οι Κα­ζά­χοι δεν εί­χαν πο­τέ κρά­τος” πριν το 1991, κι ό­τι δε θα ε­γκα­ταλεί­ψουν την έ­νω­ση για­τί α­να­γνω­ρί­ζουν ό­τι εί­ναι “κα­λό γι’ αυ­τούς να πα­ραμεί­νουν στη σφαί­ρα του λε­γό­με­νου με­γά­λου Ρώ­σι­κου κό­σμου, ο ο­ποί­ος α­πο­τε­λεί τμή­μα του πα­γκό­σμιου πο­λι­τι­σμού”.